Shadow prison

A psycopath is better than no path

Zijn blik was strak op de grond gericht en zijn oren lagen plat in zijn nek toen hij weer een schaduw leek te zien. Zijn eerdere duidelijk gedachtegang was volledig weg. Niets was meer logisch. Iedereen was tegen hem gekeerd, iedereen was de vijand. Zelfs de schaduwen om hem heen. Sinds zijn val op die gladde stenen bij de oever van de rivier, was het kleinste beetje goedheid uit hem ontsnapt. Zijn nekhaar stond recht. De bloedende wonde op zijn kopje was niet meer het belangrijkste. Een kleine grijns verscheen op zijn snoetje en Esca schraapte zijn klauw over de bosgrond toen één van de schaduwen te dicht bij hem kwam. Hij sprong naar voren, in het niets en beet in het stof. Toen hij opkeek en een andere schim zag, sprong hij naar de andere kant. Deze schim was alleen geen schaduw, maar een andere kat. De jonge rogue zag het verschil gewoon niet meer tussen de duistere wereld en de werkelijkheid.


Open

Haar gezicht keek strak naar het muisje voor haar niks vermoedend zat hij op een nootje te knabbelen de rode poes maakte zich klaar voor een grote sprong om het beest in een keer te doden, Ze wachte nog een paar tellen en sprong op het beetje en gaf hem een snelle dood het grijze wezentje stribbelde kort tegen maar uitendelijk stopte het met bewegen en ademen bloede drupte van haar bek naar benden en kwam met een splat op de grond terecht, ' goed gedaan' klonk het tevreden in haar hoofd de poes zuchte en liep met het beetje in haar mond rond het rogue gebied heen op zoek naar een rustige plek om het beestje op te eten, Misshien is het beter om het in het kamp opte eten darling' de tabby knikte en liep met een rustige pas richting het kamp al moest ze daar wel een stuk voor lopen ze was erg diep her rogue gebied in gegaan, het verbaasde haar dan ook dat er nog een kat naar haar toe is gegaan en haar van hun territorium gejaagd had of dat inieder geval probeerde, Toen de poes een bosje door liep zag ze een bruine kater voor zich de geur van rogue hing duidelijk katertje, De poes deed een stap naar hem toe en keek hem vragend aan You alright man?' vroeg ze kalm, ze had niks tegen rogue's vooral omdat veel blooclanners rogue's waren.

You alright man?' Zijn wazige ogen schoten direct naar de bron van het geluid. Het enige wat hij zag was een schaduw, de schaduw die hem al een tijd had wakker gehouden. De vacht in zijn nek schoot direct omhoog en een grauw ontsnapte langs zijn lippen. Eindelijk bleef de schaduw eens staan waar dat die stond. Hij zette dreigend een stap naar de poes toe. In zijn ogen was dit geen Bloodlclan poes, noch een kat of een levend wezen. Hij wilde gewoon de schaduwen verdrijven. Zonder ook maar een enkele aanleiding duwde hij zich met zijn twee stevige achterpoten af en gooide zijn volledig gewicht tegen de schaduw aan zodat deze haar evenwicht zou verliezen.

De bruine kater zei niks het enige wat hij deed is haar aan kijken hij zag er verward uit maar goed rogues waren gewoon raar, de bruine kater haren schoten om hoog en begon te grauwen ongeinteresseerd keek ze hem aan ze was zeker niet bang voor hem zij zag er ook jong uit de leeftijd van een yong-one Oke dit is tijd verspilling laten we gewoon weg gaa de poes knikte keek de kater nog een keer aan die een stap dichter bij haar deed ze zwierpte rustig met haar staart ze wilden zich om draaien om weg te lopen maar voelden een harde duw tegen haar zij aan Ugh stomme rogue!' de poes kon nog net overeind blijven en draaide zich weer naar de buine kater toe 'Wat is jou probleem kleintje?' siste ze en liep dreigend op hem af haar nagels schoten uit haar hulzen ze werd het een beetje zat, wie dacht hij wel wie hij was?

de poes deed nog een paar stappen naar de bruine kater toe en probeerde te grommen al was dat wel wat moeilijk met een muis in bek gepropt 'Snotneus' ze had niks tegen over rogue's maar deze ging wel te ver zomaar iemand avallen tusk tusk geen respect, opeen sprong er een grijze kater tussen hun in, ze kende de kater wel ze had hem wel eerder gezien hij liet zijn nagels zien en sprong beschermende op de rogue af . "Blijf van hem af!" Snauwde hij de poes keek hem even verbaasd aan 'Stomme schadowclanners ze bemoeien zich met alles!' brat deed een stap terug en keek hem kil aan Luister eens moeras kikker bemoei je eens met je eigen clan zakken ja? oh en deze rogue viel mij eerst aan voor het geval je het wil weten' siste ze, het was ook waar hij viel haar echt eerst aan maar ze verwachte niet dat de clan cat haar zou geloven.

'Wat is jou probleem kleintje?' Een kort moment schudde de kater met zijn kopje toen de schaduw, die hij nu herkende als een poes, sprak. Zijn hoofd begon iets helderder te worden toen een tweede stem zich bij hen voegde. "Blijf van hem af!" Esca's oren lagen nog steeds plat in zijn nek en hij richtte zijn helderdere blik nu op het duo voor hem. Pas nu viel de stekende pijn op z'n kop hem op, maar daar bestat hij nu geen tijd aan. Luister eens moeras kikker bemoei je eens met je eigen clan zakken ja? oh en deze rogue viel mij eerst aan voor het geval je het wil weten' Een kleine grijns speelde rond zijn lippen toen hij hoorde wat ze zei. "Da's niet waar, zij was degene die haar klauwen als eerste in men kop zette," grauwde hij en boog zijn kopje wat naar voren. Zijn 'bewijsmateriaal'. Ookal kwam deze wond niet van haar. Een wond was een wond.

De woorden van de kater maakte haar alleen maar bozer al had ze wel zo iets verwacht en zet ze het verwachte dat de clancat de snotneus zou geloven  "Leugens vertellen hé? Zo laag had ik zelfs niet van jou verwacht! Als je niet nu rechtsomkeert maakt naar dat oort van je dan heb je een groot probleem!" Snauwde hij kwaad. De poes legde haar muis even aan de kant en keek de kater kwaad aan ze opende haar bek en wilden iets zeggen 'Brat luister je kan zeggen wat je wil maar hij gelooft je toch niet het is zinloos' ze schudde even met haar hoofd en werd langzaam wat rustiger ze kon er niet onderuit die schadowclanner zou haar nooit geloven zinloose boel, Ze nergeerde de opmerking van de grijze kater en draaide zich naar de rogue 'Luister eens snotneus ik pak jouw nog wel gloof mij ik pak jouw nog wel' siste ze kwaad ze draaide ze weer tot haar muis en pakte het weer rustig op ze liet een koude blik op de twee vallen terwijl ze het beeste van de grond raapte vervolgens keek ze de kater met een kille blik aan en met een snelle beweging sprong ze de dichte bosje in ze had geen zin in een gevecht plus kon ze een zinloose gevecht ook niet veroorloven.

brat topic uit

Esca bleef staan waar hij stond en een kleine grijns stond op z'n gezichtje toen hij zag hoe de clankat zich helemaal tegen de poes keerde. Wel, dit was amusant. "Leugens vertellen hé? Zo laag had ik zelfs niet van jou verwacht! Als je niet nu rechtsomkeert maakt naar dat oort van je dan heb je een groot probleem!" Met zijn ogen volgde hij de rosse poes die zich nu tot hem richtte. 'Luister eens snotneus ik pak jouw nog wel gloof mij ik pak jouw nog wel' "Take you're time," mauwde hij simpel en trok kort met zijn oortje. Geen moment had hij zijn sadistisch glimlachje laten verdwijnen. Nu de poes verdwenen was richtte de jonge kater zich op de grijze kater en snoof kort. Hij had hem geholpen, hij heeft bereikt wat hij wilde bereiken maar nu was hij niet meer van nut.