Got lost in your riddles {Viperpaw}

Een vuile grijns sierde het gezicht van de apprentice en zijn tong ging over zijn lippen. "Prima," klonk het toen kortaf. Snowykit was erg benieuwd naar wat ze te horen zou krijgen, haar voorgevoel zei dat ze zich er niet te veel van moest voorstellen. Ze keek hem aan, alsof ze hem wilde aanmoedigen om te beginnen met zijn verhaal. "Rushstar was ooit een leader, of eigenlijk een nep leader van Shadowclan, als deputy had hij Stunspore gekregen," sprak Viperpaw. Daarna richtte hij zijn blik op haar. Even dacht ze na, het klonk namelijk helemaal niet eng of erg of .. Nee, haar voorgevoel had dit keer geen gelijk. "Komt het verhaal je al bekend voor?" vroeg hij aan haar. Ze schudde haar kopje, ze had nog nooit verhalen gehoord, dus zeker ook deze niet. Ze was blij dat hij haar wat verhalen vertelde, zo leerde ze ook nog eens iets over de clan, een win-win situatie dus. Een glimlach sierde haar mond. "Dankjewel dat je me een verhaal wilt vertellen, dat is erg aardig van je," sprak ze liefjes met haar piepstemmetje.

"Dankjewel dat je me een verhaal wilt vertellen, dat is erg aardig van je," zei Snowykit. Viperpaw fronste en wuifde het complimentje droogjes weg met zijn poot waarna hij lekker comfortabel ging zitten. Waarom deed hij dit precies? Oh ja, hij wou Snowykit de angst aan jagen met zijn verhaal. Een waargebeurd verhaal met een vleugje Viperpaw fantasie.
"Goed. Voor Rushstar de macht kreeg over Shadowclan waren Brokenstar en Raindrop leader en deputy van Shadowclan. Zij waren echter dood gegaan door ziekte, greencough om specifiek te zijn. Dit was natuurlijk dé kans voor Rushspirit, zijn warrior naam, om leader te worden. Hij overtuigde de clan, maakte ze ban en beloofde hun van alles, hierdoor wist hij leader te worden. Hij koos Stunspore als zijn deputy. Rushstar stelde een hoop nieuwe regels op..." nu verduisterde zijn blik wat en kropen zijn mondhoekjes wat omhoog. "Één van die regels ging over het trainen van de apprentices. Hij bracht de leeftijd omlaag, vanaf nu mochten kittens van drie moons trainen," vertelde Viperpaw. Dit was ook allemaal nog echt gebeurd. "Maar het is waar, kittens kunnen nog niet op zo'n jonge leeftijd trainen, want vele kittens zijn gestorven bij deze brute trainingen, want van Rushstar mocht je je echt niet inhouden, hoor." Ook dit allemaal was nog echt gebeurd. "Kittens kregen diepe wonden, gingen dood, huilde van de pijn en smeekte aan hun mentoren om te stoppen. De mentoren wouden wel stoppen, tenminste, de goede mentoren, maar ze mochten niet, want dan stond er een straf op hun te wachten. Rushstar had namelijk genoeg aanhanger," ging hij verder. "Met pijn en verdriet gingen sommige trainingen echt ver en raakte de kittens gewond, vele overleefden het niet..." ging hij verder en liet zijn oortjes bedroefd hangen. Dit verhaal was altijd zijn favoriet geweest, maar ook Viperpaw had gevoel en vond dit gedeelte het ergste. "De Queens waren gebroken en volledig verdrietig, hun kittens waren dood. Sommige Queens probeerde te ontsnappen met hun kittens, maar daarop stond de doodstraf," Viperpaw had geen idee of dit ook waar was. "De verloren kittens waren op jonge leeftijd gestorven en nu nog steeds zweven hun wanhopige, angstige verloren geesten bij het moeras," vertelde hij met duistere stem. "Er wordt zelfs gezegd dat sommigen van de verloren kittens nog wel eens terug gaan naar de nursery, opzoek naar hun moeder," vertelde Viperpaw, waarna hij zweeg en Snowykit met een droevige uitdrukking aankeek. Eens zien of ze het geloofde, ergens klonk het namelijk niet geheel onlogisch in de oren van Viperpaw.

Ze glimlachte naar hem en zag dat hij het compliment subtiel wegwuifde, alsof het geen moeite was voor de kater. Inmiddels was hij comfortabel voor haar gaan zitten, iets wat zij ook maar ging doen. Het leek een teken voor een lang verhaal. "Goed. Voor Rushstar de macht kreeg over Shadowclan waren Brokenstar en Raindrop leader en deputy van Shadowclan. Zij waren echter dood gegaan door ziekte, greencough om specifiek te zijn. Dit was natuurlijk dé kans voor Rushspirit, zijn warrior naam, om leader te worden. Hij overtuigde de clan, maakte ze bang en beloofde hun van alles, hierdoor wist hij leader te worden. Hij koos Stunspore als zijn deputy. Rushstar stelde een hoop nieuwe regels op..." begon hij het verhaal. Ineens hield hij een pauze en verduisterde hij zijn blik. Snowykit keek geïnteresseerd naar hem. Aan zijn blik te zien zou het nu eng moeten gaan worden. "Wat zielig dat Brokenstar en Raindrop waren overleden," piepte ze nog even tussendoor. En net op tijd, aangezien Viperpaw verder ging met zijn verhaal. "Één van die regels ging over het trainen van de apprentices. Hij bracht de leeftijd omlaag, vanaf nu mochten kittens van drie moons trainen," zei hij toen. Haar ogen werden groot, dan had ze nu moeten gaan trainen! Dat had ze echt niet gedurft.. "Maar het is waar, kittens kunnen nog niet op zo'n jonge leeftijd trainen, want vele kittens zijn gestorven bij deze brute trainingen, want van Rushstar mocht je je echt niet inhouden, hoor." Ze rilde bij de gedachte, misschien was ze dan nu wel .. wel dood geweest. Haar oortjes lagen plat in haar nek en ze kroop een beetje ineen. Het verhaal dat Viperpaw vertelde, begon nu toch wel erg eng te worden. En het was echt gebeurd zei hij.. "Kittens kregen diepe wonden, gingen dood, huilde van de pijn en smeekte aan hun mentoren om te stoppen. De mentoren wouden wel stoppen, tenminste, de goede mentoren, maar ze mochten niet, want dan stond er een straf op hun te wachten. Rushstar had namelijk genoeg aanhanger," ging hij verder. "Met pijn en verdriet gingen sommige trainingen echt ver en raakte de kittens gewond, vele overleefden het niet..." Zijn oortjes hingen bedroefd. Ze keek hem aan, met nog altijd grote ogen, waarin de angst af te lezen was. Er begonnen zich zelfs tranen te vormen. "De Queens waren gebroken en volledig verdrietig, hun kittens waren dood. Sommige Queens probeerde te ontsnappen met hun kittens, maar daarop stond de doodstraf," sprak hij. "De verloren kittens waren op jonge leeftijd gestorven en nu nog steeds zweven hun wanhopige, angstige verloren geesten bij het moeras." En die woorden kwamen binnen, als een bom. Haar ogen werden waterig en ze zag de apprentice nog maar wazig voor zich. Ze snikte wat tranen, maar probeerde ze weg te slikken, hij hoefde haar niet te zien huilen. "Er wordt zelfs gezegd dat sommigen van de verloren kittens nog wel eens terug gaan naar de nursery, opzoek naar hun moeder," vertelde hij toen, hierna zweeg hij. Haar ogen waren nog altijd waterig en ze was in elkaar gekropen. Ze kon geen woord meer uitbrengen. Ze moest hier weg, was de enige gedachte die door haar heen schoot. Ze piepte nog iets onverstaanbaars en vluchtte, zo snel als ze kon, de Nursery in, veilig van de apprentice.

Topic uit.

Oh wat kostte het hem veel moeite zijn pokerface goed op te houden. Hij moest serieus opgaan in zijn verhaal om het goed over te laten komen bij Snowykit. Maar de gezichtsveranderingen van Snowykit maakte het lastig om goed in zijn vertel rol te blijven. Toen hij zijn laatste woorden uitsprak over de verloren kitten geesten die nog wel eens de nursery wouden bezoeken, om opzoek te gaan naar hun moeder, schoot hij in de lach. Zeker toen Snowykit er op dat moment vandoor ging, terug de nursery in. "Doei Snowykit!" Riep hij de grijze kitten nog na. Viperpaw bleef achter, helemaal kapot gaand van het lachen. Oh, geweldig dit!