Playing with feelings [familietopic]

_{Luid gaapte Zira, waardoor haar scherpe tanden in haar bek zichtbaar werden. Haar rode ogen gleden naar haar kittens. Ze waren vandaag een maan oud. De commander zou niet liegen - ze had geen hekel meer aan de dingen. Ze zag ze nu als een mogelijkheid, een mogelijkheid tot goeie members voor de Elite. Ze zou ze zo opvoeden dat ze zich zouden aanpassen aan de normen en waarden van de BloodClan en zo de beste members werden die er ooit geweest waren. Het was heel wat om te wensen, maar Zira was er zeker van dat het kon - dat betekende wel dat ze streng zou moeten zijn. Ze liet haar kop weer op haar poten zakken en keek naar de vier mormeltjes die tegen haar buik aan lagen. Ze gaf een lik over de kop van Pyre, het katertje die ze nog best leuk vond. Ze sloot haar ogen, een beetje rust verdiende ze wel na zoveel slapeloze nachten door deze kittens.

- Familietopic! Alle familie van Zier mag reageren.}

Ophelia had haar persoonlijke vendetta's en haar principes opzij gezet. Ze was nu een maan oud, en in de maan had ze geleerd dat overleven belangrijker was dan haar principes. Ze was nog steeds fel tegen haar ouders, haar ouders die haar toch niet hoefden. Ze wilde eigenlijk niets van ze aannemen, ze wilde niet eens bij ze in de buurt zijn, maar dat zou waarschijnlijk haar dood betekenen. De kitten kon zich nog niet zelfstandig warm houden en was nog steeds afhankelijk van het melk en de bescherming van haar moeder. Dus had ze haar haatgevoelens opzij geduwd en de warmte van haar moeder toch een soort van geaccepteerd. Nu lag ze in het nest, omringd door haar moeder, Pyre, Nyra en Muta. Siblings waar ze ook vrij weinig mee had, al had ze haar opties op dat vlak ook niet echt verkend. Ophelia was stil, nog steeds niet begonnen met praten maar al wel gestopt met piepen. Er kwam geen geluid uit de jonge kattin en erg vond ze dat nou ook niet. Vanuit haar ooghoeken zag ze dat Zira toch een vorm van moederliefde ontwikkeld had voor één van hen: Pyre. Het maakte haar eigenlijk niet zoveel uit, dus ze sloot haar ogen weer en draaide zich nogmaals om.

Nyra had haar grote oogjes op haar moeder gericht toen deze een naar haar en haar siblings leek te kijken. Ze was aan het wachten, aan het wachten op een teken om te spelen, om te bewegen. Ze zat vol met energie, maar er was niemand die haar kon helpen om het kwijt te geraken. Pyre en Muta leken het meer met elkaar te vinden en Ophelia, haar ander zusje, leek zich van hen af te sluiten. De enige uitweg was dus om de grotere katten lastig te vallen. Toen Zira zich dan ook terug neer legde, richtte de poes zich direct op en liet haar blik weer naar Zira's staart gaan, die ze eerder in de gaten had gehouden. Bij de eerste beweging van de staart sprong ze op en belandde recht op de staart van haar moeder. Met dat ze recht was gesprongen, had ze een poot of twee half op Pyre en Muta gezet. Dat was geen ramp voor haar, dat deden ze ook al genoeg voor haar. Als zij haar doel maar kon bereiken, en dat had ze ook gedaan.

De oogjes van de kleine kater gingen open. Een gaap met een piep kwam uit zijn bek, maar hij kreeg niet lang de tijd om rustig wakker te worden. Nee hij voelde een poot die op Pyre kwam en hij tilde zijn kop boos op. Hij zag Nyra die naar de staart van mam was gesprongen en hij gaf haar een boze blik. Nou hoe boos het kon met zijn kleine nog schattige snuit. "Nii doen", zei hij streng. Nu was hij toch al wakker. Hij kroop onder de rest vandaan en rekte zich uit. Zijn nageltjes uit en zijn tanden liet hij zien. Ze waren al best groot en daar was hij meer dan trots op. De kater liep naar de rand van het nest en gaf een blik over de barn. Pyre begon al een mooi klein katertje te worden en hij had zeker wel wat onaardige woorden geleerd. Die zeker handig waren op deze plek. De grijze kater ging vaak het nest uit. Niet dat hij ver kwam. Hij had gewoon mannelijke aandacht nodig. In het nest waren overal poezen. Mam was een poes, Nyra, Ophelia en Muta ook. Alleen pap niet, maar daar was hij niet erg close mee op het moment. Pyre draaide zich om. Als eerst viel Nyra hem op. Bovenop de staart van mam waarbij ze hem had geraakt. Een korte boze blik ging haar kant uit. Ophelia had haar ogen open, maar Pyre had geen zin om naar haar toe te gaan. Muta zag hij niet onder de grote stapel katten en mam sloot net haar ogen. Nog een gaap kwam uit zijn bek. Vanaf deze plek had hij goed overzicht. Als een kleine leidertje van dit nest.

Eindelijk was ze in slaap gevallen. Maar algauw werd haar rust gewekt door een paar kwaadaardige poten. Al fronsend deed ze haar oogjes open, en zag Nyra op haar staan. Verontwaardigd probeerde ze onder haar tweelingzus vandaan te komen. "Af!" piepte ze boos naar de witte kitten. Maar gelukkig was het zwaargewicht al weer verdwenen naar mama toe. De tabby kitten klauterde overeind, om vervolgens Pyre te volgen. Die deed alles goed, dus als ze misschien hetzelfde deed, zou ze vast ook lief behandeld worden. Zo kroop ze naar haar broer toe, om vervolgens iets lager dan hij over het nest zat te kijken. Eigenlijk wou ze wel kennis maken met de andere kittens, maar ze durfde niet in haar eentje. Misschien dat iemand anders mee wou gaan? Je wist het nooit.

_{Ze voelde beweging in het nest, maar 't was nog niet genoeg beweging om haar op te doen kijken. Het was wel vaker zo dat een kit zich even ging verplaatsen om vervolgens weer te gaan slapen. Maar doordat ze groeiden hadden ze ook veel minden behoefte aan slaap en dat was te merken ook. Want de kitten die verplaatst was, sprong nu ook op haar staart. Met een zachte brom hees ze haar kop op en keek naar de boosdoener; Nyra. Die was bij de geboorte nog mooi wit geweest, maar nu kreeg ze her en der de rosse plekjes die Zira ook door haar vacht heen had. Ze zag dat ook Pyre was opgestaan en uit het nest geklauterd was, waarbij ze hem een kleine maar zachte glimlach schonk. Haar enige zoontje, en ze had het meeste vertrouwen in hem. Muta volgde haar broer en dat waardeerde Zira wel - dat betekende dus dat Pyre een leidinggevend type was. "Nyra, ga is van m'n staart af." miauwde ze het kleine poesje toe en duwde haar zachtjes met haar poot weg.}

Het geklaag van haar siblings was haar ene oor in gegaan en er direct langs het andere oor weer uit gegaan. Het maakte haar niet echt uit of ze begonnen te klagen. Wat was daar ook erg aan? wat was klagen feitelijk? Het waren de vragen waar Nyra al helemaal niet mee bezig was. Op dit moment dacht ze alleen maar aan spelen en verkennen. Alles dat bewoog was interessant. "Nyra, ga is van m'n staart af." De jonge poes richtte haar kopje kort op bij het horen van haar moeders stem en zag nog net de poot op haar afkomen. "Mwha," mopperde ze toen ze werd weg geduwd. Haar getreur duurde echter niet lang. Ze sprong al snel naar de eerste beste sibling in de buurt, Muta, die iets onder Pyre zat. In deze tijd was ze vooral haar nestgenoten aan testen, aangezien ze nog niet precies wist wie wel of niet graag speelde.

Voorzichtig duwde hij met zijn zwarte kop de deur van de schuur open, waardoor er nu wat meer licht naar binnen viel. Tussen zijn kaken had hij een rat geklemd. Deze had zich mollig gegeten aan koren in een schuur, en diende nu als prima maaltijd.
Met beleid stapte hij naar binnen, waar zijn ogen even moesten wennen aan het dimme licht. Toen dat echter was gebeurd, zag hij al snel Zira liggen. Ze was nog half aan het slapen, maar de kittens leken net wakker te worden. Ah, hij zou haar maar eens even helpen.
Met een kleine grijns op zijn snuit trippelde hij op hen af, waarna hij de rat neerlegde. "Goedemiddag opdonders."Sprak hij geamuseerd tegen de kleintjes, waarna hij zijn ogen naar Zira liet afglijden."Ik heb wat voor je mee genomen, zin om 'm te delen?" Hij grijnsde kort naar haar.

Nyra sprong op Muta en hij draaide zich speels om. Hij greep zich vast aan haar rug en draaide door zodat hij bovenop zijn zusje zou moeten komen en keek haar daarna aan. "Wat doe jij?" De toon die hij gebruikte klonk erg eng hetzelfde als die zijn moeder net had gebruikt, zelf had hij dat natuurlijk niet door. Maar een grijns kwam wel op zijn gezicht en daarna probeerde hij speels in het oor van Nyra te bijten. Zodat het niet pijn zou doen. Ze moest wel weten dat hij de baas was! Want dat was ook zo. Spelen was wel leuk! "Goedemiddag opdonders.", hoorde hij en hij sprong van Nyra af om naar de rand van het nest te lopen, bijna rennen. "Papa!", begroette hij hem vrolijk. Zo noemde je hem toch? Zijn naam was toch te moeilijk om te zeggen. Jin, jink, ksss. Nee dat ging hij niet proberen. Hij legde een rat neer en zijn ogen gleden er gelijk geen. Papa zei dat hij voor mama was. "Nee mij", zei hij toen. Een grote grijns was rond zijn lippen te vinden. Hij wist ook wel dat hij geen vlees at! Nog niet. Met een klein speels sprongetje sprong hij naar zijn vader en hij landde verrassend genoeg op zijn poten voor hem. Wow pap was groot. Zijn blik ging dan ook omhoog. Zijn poot was al groter dan hij was. Nou, hij wou groot zijn! Voordat hij iets kon zeggen werd zijn aandacht echter getrokken naar de rat die voor hem lag. Nog net buiten het nest. Speels pakte hij de staart vast en hij was van plan om het naar mama toe te brengen. Alleen had hij een kleine lift het nest in nodig. Papa hoefde hem alleen maar op te tillen en dan had hij de rat vast met zijn mond. "Papa til" Het was niet eens een vraag, meer een bevel eigenlijk. Het zou er waarschijnlijk wel grappig uit zien. Zo'n bazig kleintje die opgetild werd door zijn papa terwijl hij een rattenstaart in zijn bek had met daaraan een rat zo groot als hij zelf. Nou het was voor een goede zaak. Het was post voor mama.

_{Ze wou helemaal niet spelen, dat was nutteloos. Daarom reageerde het jonge diertje redelijk agressief tegen Nyra. "Ikke niet!" piepte ze daarom kwaad. Pyre wou wel, zag ze, en dat vond ze prima. "Py wil." legde ze daarom kort uit. Ze probeerde weg te komen, en sloop stilletjes het nest weer in. Toen ze papa hoorde. Helaas, Pyre was sneller, en dat maakte Muta nog bozer. Het was háár papa en niet die van hem! "Nee Py. Mwijn pwapa." miauwde ze dus boos. "Nee mij." Niet goed begrijpend dat hij het niet tegen haar had, siste ze gefrustreerd. Zij wou de aandacht van pap, hij mocht mam wel hebben. Die gaf hem de liefde, en pap gaf haar de liefde. Dat was eerlijk verdeeld. Snel rende de kitten achter haar broer aan, om te proberen Jinx aandacht te krijgen. "Papa!" Enthousiast dat ze was struikelde ze en keek onhandig omhoog. Dat deed pijn, zo'n prikkend ding in je nek. Pyre rende verder en had blijkbaar Jinx aandacht van haar afgepakt. Nou ja! "Py af. Mijn papa!" piepte ze nogmaals, terwijl ze weer onhandig opstond en aanstalten maakte om verder haar overwinning voor de aandacht van papa te krijgen.}

_{Iedere kitten ging weer zijn eigen weg en ze dolden wat met elkaar. Zira zag 't maar gewoon aan en zorgde ervoor dat ze niet te ruig met elkaar omgingen. Één van haar zeldzame glimlachjes kwam op haar gezicht toen Jinx binnen kwam lopen. "Goedemiddag opdonders." miauwde hij en geamuseerd trok ze haar wenkbrauw op. "Opdonder? Is dat wat ik nu ben voor je?" miauwde ze grinnikend en de kittens stormden meteen op de zwarte kater af. "Ik heb wat voor je mee genomen, zin om 'm te delen?" vroeg hij aan haar en ze knikte. Ze kon best wel wat eten op het moment. Ze zag hoe Pyre het staartje van de rat in zijn bek nam, waarna hij zijn vader commandeerde om hem op te tillen. "Hé, rustig aan." miauwde ze hem streng toe - ouders waren er om naar te luisteren.}

Het was wel al duidelijk dat ze de slaap niet meer kon vatten, dus trok Ophelia geïrriteerd met haar oortjes. Haar broertje en zusjes waren al druk aan het dollen, maar Ophelia had er op dit moment geen interesse in. Ze had al wel door dat ze het buitenbeentje was, en eigenlijk vond ze dat helemaal niet erg. Ze was ook nog eens de enige die geen woord had gezegd. Nou ja, niet in het bijzijn van haar familie. Alleen Yu had haar horen spreken, voor de rest was ze altijd en overal doodstil. Sinds Jinx haar een mep had verkocht, durfde ze niet eens meer te piepen. Ze keek het allemaal maar weer aan: Pyre die alle aandacht opeiste. Muta die ertegen protesteerde en Nyra die gewoon Nyra was. Ze keek naar haar ouders, die voor een keer oprecht vrolijk leken. Nee, ze was liever bij Yu.

Meteen stormde Pyre, hun enige zoontje, op hem af. Muta volgde niet veel later en voordat hij het wist had hij twee piepende bolletjes om zich heen stuiteren. "Opdonder? Is dat nu wat ik ben voor je?" Miauwde Zira al grinnikend. Jinx grijnsde breed en bood haar de rat aan, maar daar was Pyre het niet helemaal mee eens. "Nee mij!" bracht de kitten uit en met een speelse sprong belandde hij voor hem. "Pardon? Je moeder heeft het meer nodig dan jij, meneertje!" Sprak hij quasi streng, maar het was duidelijk dat hij het niet meende. Met zijn zwarte poot bracht hij de vacht op Pyre's kop wat plagend in de war. Muta was ook op hem afgerend inmiddels, en het poesje struikelde voor zijn poten. Ze leek echter niet veel pijn te hebben, wat mooi was, sinds hij geen zin had in gehuil. "Py af. Mijn Papa!" Beval Muta haar broertje. Jinx grinnikte zachtjes, sinds wanneer was hij een bezit geworden? Ah well.
"Papa, til!" Beval Pyre nadat hij de staart van de rat in zijn be had genomen. Zira sprak hem daar ietwat streng op aan, zodat het duidelijk was dat hij hen niet rond moest commanderen. "Kan je hem niet zelf dragen? Je bent toch al zo groot?" Een klein grijnsje sierde zijn snuit en hij liep op Zira af, waarna hij naast haar ging liggen. Pyre zou het eerst zelf moeten proberen.
Zijn ogen gleden af naar Nyra, die zich ook leek te vermaken. Eventjes viel Ophelia hem op, de enige kitten niet niet mee deed aan het spel. Ze bleef rustig liggen. Jinx vroeg zich af of hij haar wat aandacht moest geven, maar betwijfelde of ze dat zou waarderen. Daarom draaide hij zijn kop maar weer naar Zira. "Redt je het nog met die monsters de hele tijd om je heen?" Murmelde hij lichtelijk grappend met een gedempte stem, hopend dat de kittens het niet hoorden.

"Ikke niet!" Nyra draaide zich al snel om naar Pyre toen deze wel aangaf dat hij wilde spelen. Ondanks dat ze blij was dat er eindelijk eens een siblings met haar wilde spelen, belandde de jonge kitten al snel onder de kater en lag ze met haar rugje op de grond. "Wat doe jij?" Haar oogjes waren groot van enthousiasme, ook bij de manier waarop de kater iets tegen haar zei. Ze was gewoon te blij dat hij met haar speelde en trok zich niet aan van het iets wat duistere in zijn stem. Toen hij speels naar haar oortje probeerde te happen duwde Nyra met haar achterpoten in zijn buik. Hij kreeg hem hier niet mee af haar, maar zo kon ze wel vermijden dat hij aan haar oren geraakte. Pyre verdween jammer genoeg al snel toen hun papa de barn betrad. Dat was P! Ze was het woordje al weer vergeten nadat ze het voor de eerste keer had weten uitspreken Het begon met een 'p', dat wist ze zeker. Pyre en Muta lieten al snel weten wat het woord precies was. Papa. Jha! Nyra trok zichzelf met een beetje moeite recht en trippelde haar twee siblings achterna. Haar oog viel op het grote beest dat de kater mee had genomen en waar Pyre al aan zat te trekken. Nyra bleef even verwonderend staan waarna ze kort met haar neusje de rat aan raakte en naar Pyre keek. "Whats dit?" mauwde Nyra plots luid tegen haar ouders. Met haar poot duwde ze tegen de grote rat. Haar andere poot volgde al snel. Nu stond ze met haar twee poten op het grote beest. Was dit een nieuw spel?

Onderwerp: Re: Playing with feelings [familietopic]