It's life's creation {Family topic}

Een kleine glimlach sierde haar lippen toen ze met een gaap haar ogen opende en kort haar nest scande. Één.. twee.. drie.. vier.. iedereen was nog aanwezig. Opgelucht liet ze haar kopje neerzakken op de rand van haar nest en zuchtte een keertje. Haar helderblauwe ogen keken een keertje kort rond, maar vielen uiteindelijk weer zachtjes dicht. Een kleine tijd was verstreken sinds ze haar tweede nestje ter wereld had gebracht, maar er was nog niet veel visite geweest. Waarschijnlijk omdat iedereen haar de tijd gunde om het verdriet van de twee dode kittens te verwerken. Een treurig gevoel overspoelde haar, maar dat duwde ze snel weer weg. Ze had vier prachtige dochters hier om voor te zorgen, en daar ergens buiten liepen er nog vier rond. Dat stelde haar iets gerust en ze ontspande weer een beetje.

{ Open voor kittens/enige familie van Fawnstep :'D Feel free to join~)

Leopardkit lag in zijn nest, verveeld. Het kamp was zo saai, hij kende alle plekjes en zelfs de Elders vielen in herhaling. Hun verhaaltjes waren altijd hetzelfde, en ze kwamen maar niet met nieuwe. Waarom vertelde ze niet meer over de grote katten en vorige grote warriors van de clan. Maar goed, hij lag dus verveeld en op de rand te gaan slapen. Toch vertikte hij het, hij wou wat leuks doen. Al snel viel zijn blik op zijn grote zus Fawnstep, dat was trouwens haar titel geworden. In ieder geval was ze nu mama maar hij had de kittens nog niet gezien. Met een hupsje kwam hij uit zijn nest en liep naar die van de zwarte poes. ‘Hey Fawnstep, mag ik kijken?’ vroeg hij op een afstandje, de Queens zeiden dat je voorzichtig moest zijn in de buurt van jonge kittens, en die dingen van haar waren toch nog jong? Hij nam het zekerste voor het onzekerste.

{ Nog even voor hij het kamp uit sneakt :'3

Flintkit

Flintkit had haar oogjes nog niet geopend. Haar oogleden waren strak gespannen over haar oogjes. Ze wist dus ook niet hoe iedereen er uit zag, en kon enkel dingen opmaken uit de zachte geluiden in de Nursery. Haar moeders vertrouwde stem en de piepjes van haar zussen kon ze al wel langzamerhand onderscheiden van de andere doffere geluiden. Haar kopje tilde ze even op toen ze voelde dat haar moeders spieren iets meer waren aangespannen dan gewoonlijk. Een zachte piep verliet haar bekje, voordat ze haar kopje op haar moeders flank neer legde. Haar maag rommelde zachtjes, enkel leek de kitten niet te willen drinken. In ieder geval niet totdat haar moeder weer ontspannen was. Gelukkig gebeurde het al snel, waardoor ze langzaam begon te drinken zodra ze de gebruikelijke knobbel in de vacht vond. Tevreden piepjes verlieten haar bekje zo nu en dan terwijl haar voorpootjes zachtjes in haar moeders lange vacht kneedde.

Het duurde niet lang voordat een zachte piepende gaap haar mond verliet en ze zich tevreden tegen haar moeders vacht opkrulde. Een geluid bereikte haar oren maar ze kon het niet verstaan. Zolang katten op een afstand stonden en niet hard spraken kon ze nooit reageren. Ze kon redelijk horen als iemand in de buurt was, waardoor ze onrustig haar kopje in haar moeders vacht duwde. Ze wist niet wat ze moest verwachten, ze wist ook niet wie het was. 'Mwamwa?' Wist ze uiteindelijk met moeite uit te brengen, hopende dat ze gerust gesteld kon worden. Haar piep was hard, omdat ze wat minder goed hoorde als haar zussen. Het was dan nu ook de eerste keer dat ze hardop durfde te praten en dus haar eerste volle woordje had gezegd. Normaal duidde ze haar moeder enkel aan met een hoge harde piep, en hooguit een paar letters. Mwa die op fluistertoon in haar moeders lange zachte vacht werden uitgesproken. Haar kopje tilde ze met moeite weer op, voordat ze een zachte nies liet horen. Als ze door had dat een kat hen wou ontmoeten terwijl ze moe was van het bewegen die ochtend, dan had ze erg duidelijk haar mening laten horen en was ze boos geworden. Misschien zelfs een beetje driftig. Ze wou nu gewoon kunnen slapen, het was in haar ogen al erg genoeg dat ze niets kon zien.

Even weer inkomen haha

Een bekend, rood katertje verscheen opeens in de buurt van haar nest en een opgewekte glimlach verscheen op haar zwarte snuitje. Het was haar jongere broertje, Leopardkit, die de vraag had gesteld of hij mocht kijken. De zwarte kattin bleef met haar kop op de rand van het mosnest knikte en slaakte een instemmend gemurmel. "Natuurlijk, kleine luipaard," mauwde ze zacht om niemand anders wakker te maken en sloeg haar pluizige staart van de kittens af die aan haar buik lagen. Alle vier duidelijk zichtbaar omdat elk anders was en geen een helemaal samensmolt met haar eigen vacht. Eentje had een rood-witte kleur en leek veel op hun vader, de ander had een zwart-witte kleur, er zat een grijs-witte kitten tussen en uiteindelijk ook nog een tabby. Veel Queens zouden er nog bijvoegen: 'zolang je maar voorzichtig bent'. Maar Fawnstep vond dat niet nodig voor haar broertje, hij zou dat vast wel weten en hij was immers de oom van haar pasgeboren dochters. Plots kwam Flintkit in beweging, wat ervoor zorgde dat deze een warme blik toegeworpen kreeg, al zou ze dat zelf nog niet kunnen zien. De kit duwde haar kopje wat onrustig tussen haar pels en bewoog wat heen en weer. Haar blik leek niet moederlijker te kunnen toen de kit haar eerste hele woordje uit wist te brengen, ze was zo trots. "Goed zo, Flintkit," mauwde ze zacht en drukte haar neusje liefkozend in de pels van haar rood-witte dochtertje. Haar blik ging hierna weer naar haar broertje, glimlachend.