Sounds like heaven

+ Patrouille (Panthergrowl - Silvercloud - Vixencry)

Voidkit opende haar nog blauwe oogjes. Een geluid had haar wakker gemaakt. Voor haar zag ze witte, blinkende tanden. Het joeg haar geen angst aan, maar riep eerder een gevoel van verbazing op. Ze hield haar kopje scheef. 'Ga maar slapen kleintje.' De stem klonk zoet, iets vreemd voor een kater. Het gaf haar verwarmend gevoel. Het kleintje draaide zich een paar keer rond in haar voordat ze zich neerlegde en haar oogjes dicht gleden.

Voor de tweede keer werd ze wakker gemaakt. Een grommetje verliet haar mond. Dit keer was het geen geluid geweest, maar een gevoel. Iets rukte aan haar vacht. Ze opende vermoeid haar oogjes. Vreemd... De plek waar ze nu naar keek zag er helemaal niet uit als de Nursery en het bewoog. Ze keek omhoog en zag dezelfde witte tanden als voor ze in slaap viel. "Wjie jij?" Vroeg ze. De kat gaf geen antwoord, maar zette haar op de grond. 'Zeg hallo aan je ouders.' Voidkit krabbelde recht met een vreemd gevoel in haar buikje. Ze keek naar de kater die weg wandelde alsof er niets gebeurd was. Hoe kon ze nu hallo zeggen aan haar ouders als ze dood waren.
Pas toen de kater helemaal verdwenen was en de eerste regendruppels vielen besefte ze dat hij niet terug kwam. En dat ze ergens op een vreemde plek was, helemaal alleen. Daarbij begon ze behoorlijk honger te krijgen. Behalve het gras rondom haar was er geen beschutting en ze was sneller met woorden dan met stapjes, ook al konden de meeste kittens op haar leeftijd al wel stappen. Toch moest ze het proberen. Ze zette een stapje en dat lukte behoorlijk goed, maar bij het volgende zakte haar pootje door en struikelde ze. Ze proefde zand toen ze met haar bekje op de grond ging. Boos krabbelde ze weer overeind. Het regende steeds harder en ver boven haar begon het rommelde geluid van de donder. Void was niet snel bang, maar van donder wel. Een lichtflits sprong voor haar ogen en daarna volgde meteen het geluid. Het witte katje dook angstig ineen en zette haar haartjes op. Bijna onhoorbaar slaakte ze een piepje.

Er was een kitten zoek. Het hele kamp was in rep en roer, en ook Panthergrowl was druk aan het zoeken. Hij duwde een aantal rietstengels aan de rand van het kamp weg maar ook hier was geen kitten te bekennen. Lang weg zijn kon Voidkit niet zijn, want haar geur hing nog overal rond. Toen werd hij echter bij Butterstar geroepen en hij kreeg te horen dat hij een patrouille moest gaan leiden. In zijn patrouille zaten Silvercloud en Vixencry - twee prachtige poezen, al had hij daar nu niet zoveel aandacht voor - en binnen enkele minuten waren ze al onderweg. "Goed, we blijven bij elkaar," miauwde hij gehaast. "Als Voidkit echt ontvoerd is dan is er kans dat de ontvoerder er nog is. Die wil je waarschijnlijk niet alleen tegenkomen." de laatste opmerking mompelde hij erachteraan en hij knikte naar de twee poezen, waarna hij zijn neusje in de lucht stak en om zich heen begon te snuffelen. Hij rook al snel een geur die niet in hun territorium thuishoorde; de geur van BloodClan. De grijze nekharen van Panthergrowl rezen overeind en hij wenkte de twee met zijn staart. Toch leek deze geur uit het RiverClan territorium te lopen. "We volgen het minder verse spoor BloodClan, misschien is Voidkit daar." mompelde hij zachtjes, zodat áls de indringer er nog was hij hen niet zou horen. Hij wenkte Silvercloud en Vixencry opnieuw en ademde de lucht opnieuw binnen, op zoek naar enige kittengeur. "Ruikt één van jullie iets?" fluisterde Panther.