Sisters before Misters

Vrolijk stapte het poesje de nursery uit. Zoals gewoonlijk was Canarykit in een avontuurlijke bui, en nieuwsgierig keek ze het kamp rond, op zoek naar iets om te doen. Er gebeurde niet veel, maar wie ze wel zag was haar zusje Snowykit. Technisch gezien was ze haar halfzusje, maar Canarykit was van mening dat het niets uitmaakte. Ze hadden dezelfde vader, en ze sliepen allebei in hetzelfde nest. Dat was genoeg voor haar al was ze vaak te afgeleid met andere dingen om op te merken dat haar moeder hen toch niet gelijk behandelde. Vrolijk rende ze op haar zusje af. "Snowy!" Riep ze, en zonder na te denken sprong ze bovenop de jongere kit.

Eerste post voor .Snowykit

Toen de kleine poes naar de uitgang van de Nursery keek, zag ze allerlei verschillende katten langslopen. Het was een enorme diversiteit van kleuren, groottes, katers en poezen .. En ooit zou zij daar tussen lopen en zou er een kitten zo naar haar kijken. Ineens zag ze een bekende kitten recht voor de uitgang staan, Canarykit. Canarykit was haar halfzusje. Haar eigen moeder was overleden, maar zij had haar moeder nog wel. Ze hadden dezelfde vader, Lightningrush. Ze sliep bij de moeder van Canarykit, Snowbell. Ze was een superlieve moeder, maar behandelde de twee poesjes wel anders. Haar halfzusje merkte dat niet zo op, maar Snowykit kon het aan alles merken. Maar het was nou eenmaal zo en ze kon er wel mee leven. "Snowy!" riep de zwart-witte poes naar haar en ze sprong bovenop haar. Ze schrok even, maar begon te lachen. "Hey Canarykit," piepte ze. Zouden ze samen de Nursery uitgaan? Ze wist dat haar halfzusje nogal avontuurlijk was, net als zijzelf. Maar toch was ze een beetje te verlegen om zomaar de regels te overtreden. Maar misschien moest ze er eens in meegaan, haar oudere zusje zou toch wel op haar passen, toch?

Er was een zwart-witte das, een hele grote. Hij was eng, hij zat al een tijdje in de nursery.. Bij elke ademhaling van het beest dacht Deathkit verscheurd te worden. Dan verdween het grote beest terug, en stond daar een kleine kitten. Waar was de das? Bang schudde de zwarte kit zijn lange vachtje en stond op, met onzekere stappen ging hij naar de kit. Tot deze plots weer in een das veranderde en de gestreepte kitten aanviel "Snowy!" gilde de das en hij sprong bovenop de kit. Deathkit gilde en stormde naar voren, hij was doodsbang en viel de grote das aan. "Nee, nee je blijft af de andere kits!" Het was niet dat ze de merendeel van de kits haatte, eng vond en luidruchtig en meestal gewoon bang van hen was dat hij niet om hen gaf. Ze waren meer waard dan hem, zij werden immers warriors. Hij was al lang dood tegen de tijd dat hij warrior werd. "Ga van haar af das!" gilde hij nog eens terwijl hij zijn tanden stevig in het oor probeerde te planten van de das.

OCC; Er is niet echt een das, Deathkit heeft waanvoorstellingen, depressie, is suicidal en heeft stemmingswisselingen. Hij is ook een soort van autistisch waardoor hij geluiden anders waarneemt en kleuren enzo.

Snowykit leek op het eerste gezicht geschrokken te zijn, maar lachte toen toch. "Hey Canarykit," Piepte ze, en Canarykit sprong vrolijk van haar af. Ze had zin om vandaag op avontuur te gaan, en avontuur bestond natuurlijk alleen buiten de nursery. De zwart met witte kit stond op het punt om haar zusje mee te vragen toen ze iemand hoorde gillen. Nieuwsgierig als ze was draaide ze meteen om, maar iemand sprong op haar rug. Dit was niet speels zoals zij en Snowy, maar deze kat viel haar echt aan. Ze raakte licht in paniek toen ze de andere kit hoorde schreeuwen. "Nee, nee je blijft af de andere kits!" Riep een stemmetje. "Ga van haar af das!" Even begreep Canarykit er niets van, maar toen kreeg ze het spelletje door, en zij was blijkbaar de das. De andere kit beet in haar oor. Het deed wel pijn, maar de jongere kit had nog nauwelijks tanden, en met gemak probeerde Canary de ander van haar rug af te schudde, en gaf Snowykit uitdagend een duw.

Haar zusje sprong vrolijk van haar af, nadat ze haar had begroet. Ze glimlachte vrolijk naar het zwart-witte poesje dat een stukje ouder was dan zijzelf. Ineens hoorde ze gegil en nog geen seconde later haar naam. Ze keek verbaasd naar Canary, ze had haar toch al begroet? En waarom zou ze nou moeten gillen, wat was dat voor gek spelletje? Ze zou alle andere kittens waarschijnlijk wakker maken en een heleboel boze Queens op haar afkrijgen. Maar al snel zag ze een jonge zwarte kitten op de rug van Canary springen. Het zag er niet uit als een spelletje maar het leek op een echte aanval. Waarom zou een jongere kitten haar zusje aanvallen? Ze was een stuk groter. "Nee, nee je blijft af de andere kits!" riep het katertje, dat ze vaag herkende als de verlegen kitten die ze eerder had ontmoet. Ze had het maar een rare snuiter gevonden. "Ga van haar af das!" Ze zag Canary wat verward kijken. Ook haar blik was inmiddels veranderd van verbazing naar verwarring. Waar dacht deze kitten dat hij mee bezig was? Hij beet zelfs in haar zusjes oor! Ze keek wat verbouwereerd naar het tafereel dat zich voor haar ogen afspeelde. Ze wilde haar zusje helpen, maar ze had geen idee hoe. Ze was nou eenmaal maar een erg klein poesje. Maar dat hoefde gelukkig al niet meer. Ze kreeg een duw van Canary toen ze zag dat ze het zwarte katertje van zich af had geduwd. Ze keek wat bezorgd naar haar zusjes oor. "Gaat het, Canary?" vroeg ze wat beduusd, duidelijk nog niet bekomen van wat er zich net had afgespeeld. Ze voelde toch dat ze iets moest doen. Dus stapte ze dapper op de kater af en piepte verontwaardigd: "Waarom viel je mijn zusje aan? Ze doet niets verkeerd!"

Deathkit werd door de das van hem afgeduwd, wat logisch was met zijn kleine postuur. Hij was nog zwak, maar de ander kitten mocht niet aangevallen worden door een das! "Grrrr pas op das! Ik ben even sterk als een warrior!" Hij gromde welgemeend, dassen waren slecht. Al zijn haartjes stonden recht omhoog. 'Waarom viel je mijn zusje aan? Ze doet niets verkeerd!' klonk naast hem. Deatkit keek verbaasd op en legde zijn haartjes neer, "Zusje? Ze is een das! Ze wilt je vermoorden!" weer zette ze haar haartjes omhoog.

Snowykit bleek niets van het spelletje te snappen, en Canarykit zuchtte geërgerd. "Gaat het, Canary?" Vroeg haar zusje, en ze schudde haar kop. Haar oor deed wel een beetje pijn, maar de zwarte kit had nog niet echt scherpe tanden die haar echt hadden kunnen bezeren. Snowy stapte op de andere kit af en vroeg waarom hij haar zusje pijn had gedaan. "Zusje? Ze is een das! Ze wilt je vermoorden!" Die kit snapte het tenminste. "Ja!" Riep ze instemmend. "Ik ben een das. Het is allemaal een spelletje!"

Snowykit snapte niets van dit spelletje. Vooral het katertje dat er ineens bij was gekomen vond ze een vreemd figuur. "Grrrr pas op das! Ik ben even sterk als een warrior!" Het katertje, dat ze kende als Deathkit, gromde nogmaals. Even keek ze met grote, verbaasde ogen naar hem. Het was een aparte kitten, mocht dat even duidelijk zijn. Canarykit schudde haar kop toen ze vroeg of het ging. Ze raakte even haar neusje aan met haar eigen neusje, om haar gerust te stellen. Toen ze hem vroeg waar hij mee bezig was, keek hij nogal verbaasd maar liet hij zijn haartjes zakken. "Zusje? Ze is een das! Ze wilt je vermoorden," sprak de kitten en opnieuw zette hij zijn haartjes omhoog. Snowykit schudde haar kopje. Maar blijkbaar was haar zusje het er zelf ook niet mee eens. "Ja!" riep het poesje instemmend. "Ik ben een das. Het is allemaal een spelletje!" Met een verbaasde blik keek Snowykit naar haar zusje. Waar was zij nou weer mee bezig?! Ze was toch echt haar zusje .. Toch? "Maar .. Je bent mijn zusje," stamelde ze wat ongemakkelijk. "Ik vind dit een stom spelletje." Daarna trippelde het kleine grijze poesje terug naar de Nursery.

OOC: Snowykit is het topic uit.

"Ja ja! Ren voor je leven!" piepte Deathkit waarna hij op de zwart-witte das afsprong. "Ten aanvallllll!" riep hij, doodsbang. "Jij gaat geen kits pijndoen." Deathkit gaf zich helemaal over met aan het oor kauwen van de das. Dassen waren eng, dodelijk en gevaarlijk. Ze waren fout en er mocht geen das zijn in het kamp!