I'm interested OPEN

De pootjes op zijn hoofdje liet Foxkit gibberen, Quietkit was een leuke kit! Hij miste zijn moeder wel, en zijn vader ook op de momenten dat hij er niet was. Quietkit voelde als een vriend, ookal kende hij hem nog niet zo lang. Hij luisterde oplettend naar Yellowkit toen deze begon te spreken, hij keek hem gefacineerd aan. "Jah, jij bent nog beter dan een medicine cat!" riep hij joelend uit. Zijn buik begon ter rommelen, en Foxkit kromp in een.

OCC; lavendel is blijkbaar niet giftig voor katten maar Foxkit is er allergish voor x'D

Quiet's tanden ontblootten zich in een brede glimlach naar Foxkit. Hoewel de kater soms een beetje apart was, mocht hij hem wel. Hij zou hem haast zijn vriend noemen. Hij had in ieder geval plezier telkens als Foxkit erbij was. De rood met witte kat had altijd van die malle fratsen waar Quiet wel om kon lachen. Quiet's expressie doofde echter toen er een grote kitten aan kwam komen lopen, die hij nog wel kende. Tigerkit. Met dezelfde norse blik en stem als altijd, beschuldigde hij hen van liegen. Of in ieder geval, hij beschuldigde Yellowkit. Hij claimde dat Yellow niet echt met Starclan kon praten, en Quiet keek haar even half vragend en half in shock aan. Waarom zou ze over zoiets liegen? Yellowkit zei toen dat ze nog aan het oefenen was. Quiet keek van de ene naar de andere kat. "Er is maar één manier om zeker te weten of Yellowkit met Starclan kan praten," opperde hij toen. Ze moest zichzelf bewijzen.

"Ja Yellow! Bewijs het!" piepte Foxkit met de nodige overtuiging dat ze het wel kon. Over zoiets zou ze toch niet liegen? Dit was amazing en Tigerkit kon er gewoon niet tegen dat hij het zelf niet kon! "Jij opgeblazen konijn, je bent gewoon jaloers." gierde Fox beledigend terwijl hij recht voor de grotere kater ging staan.

Foxkit leek redelijk zeker te zijn dat Yellowkit echt met Starclan kon praten, maar Quiet's hoop werd overstemd door twijfel. Tigerkit had gelijk: alleen Medicine Cat's konden met Starclan praten, en Yellowkit was dit niet. Althans, nog niet. Wie wist stond de toekomstige Medicine Cat Apprentice wel recht voor hun ogen: in dat geval zouden ze haar wel wat meer respect moeten tonen. Er begon wat geruzie tussen Tigerkit en Foxkit, maar Quiet hield zich wijselijk stil. Hij mengde zich liever niet in ruzies waar hij niets mee te maken had, en hield zich daarom afzijdig. Al zou het waarschijnlijk wel weer op hem aankomen wanneer er gevochten zou worden. Hij hoopte dat het niet zover zou komen, want dan moest hij waarschijnlijk Foxkit te hulp schieten. De rosse kater was nog maar twee manen, en kon het niet opnemen tegen de oudere Tigerkit. Zijn ogen werden groot toen Yellowkit begon te huilen. Hij wist niet echt goed wat hij hiermee aan moest. Voor hij ook maar kon bedenken wat hij zeggen moest, rende de gele kattin weg. "Blijkbaar had je gelijk, Tigerkit," zei hij toen rustig, al was het maar om de stilte te doorbreken.

"Keutelkop?" siste Foxkit kwaad, was hij nu de keutelkop? Ooooh nee, hij was geen keutelkop! Boos stond hij recht en liep tot hij vlak voor Tigerkit stond, zeker van zichzelf. "Jij bent hier de dikste mol van de hoop met vechtkwaliteiten van een vlieg." gromde hij kwaad, hij kon nooit van hem winnen maar zijn woede was erger. Hij had Yellowkit zien wegrennen, huilend. Dat was ook een reden waarom hij kwaad was, dit was erg. "Yellowkit kan met starclan praten als ze dat zegt, laat haar geloven. En jij hebt geen recht om met je dikke kont iets tegen haar in te brengen." siste hij weer.