Eyeliner {Aife}

Fortuna sprong snel van schutting naar schutting met een stukje gebraden kippenpoot tussen haar kake geklemd. Een boos tweebeen rende achter haar aan. Fortuna kon geen tweebeentaal verstaan maar ze wist dat het geen vriendelijke woorden waren wat de tweebeen krijste. Fortuna liep een andere kant op en ging door een kleine schutting heen. Nu kon de tweebeen niet meer bij haar en liep ds weg. Fortuna slaakte een diepe zucht van opluchtig en pakte de kippenpoot weer op. Een beetje hijgend kwam ze bij de ingang van het BloodClanterritorium. Maar Fortuna was niet dom, ze wist dat de BloodClanmember vochten om het eten, en het voer dat ze tussen haar kaken zat rook onweerstaanbaar lekker en liet haar mond lopen. Vervolgens liep de zwarte poes een struik in om het vel de scheuren, het duurde niet lang tot ze een groot stuk vlees uitrukte en langzaam op kauwde. Hopend dat niemand de geur geroken had.

- Aife only

But my dreams they aren't as empty
As my conscience seems to be

Oh. Mijn. God. Wat had ze een honger, ja echt waar. Het was dan wel greenleaf, maar als jagen niet je beste kwaliteit was, was het ook tijdens greenleaf zeer moeilijk om aan voedsel te komen. En aangezien Aife in de laagste rang van de bloodclan zat kreeg ze daar ook niet al te veel te eten. Ze had dus nog maar één keuze, en dat was voor haar eigen voedsel zorgen. Of in haar geval de prooi van andere katten af te pakken, aangezien zelf jagen geen optie was voor haar. Eigenlijk had ze er ook totaal geen probleem mee om huizen van twolegs binnen te sluipen en daar wat kattenvoer te eten, ook al smaakte dat lang niet zo lekker als een vers maal. Echter zou ze een groot probleem hebben als een bloodclanner daar achter zou komen. Ze wist dat er om de hoek een twoleg woonde die buiten altijd kattenvoer had staan, maar daar was ze al helemaal te goed voor. Maar toen kwam er een heerlijke geur Aifes neusgaten binnen. Het rook goddelijk en al snel begon ze te watertanden. Zonder er ook maar goed over na te denken volgde ze de geur, en al snel kwam ze bij een bosje terecht. Ergens tussen de groene bladeren zag ze een zwarte vacht. Nogmaals zonder goed na te denken boog ze zich door haar achterpoten en sprong ze bovenop het beest wat waarschijnlijk een kat was. "Ik geloof dat dat nu van mij is," sprak ze bezitterig. Het kwijl liep uit haar bek, de honger overwon.

'Wat heerlijk.' Miauwde de poes in stilte terwijl ze nog een grote hap nam. Plots voelde ze gewicht. Op haar rug ze siste. "Ik geloof dat da nu van mij is." Miauwde een poes met dezelfde ogen als Fortuna. "Aw hell no!" Grauwde de zwarte kattin. "Als je ook zoiets wilt ga je maar lekker naar een twolegnest om eentje te pakken zodat ze achter je aanrennen tot het BloodClankamp. Deze is van mij." Normaal zou Fortuna het kalmer zeggen, maar omdat het om eten gaat werd de zwarte poes altijd agressiever dan normaal. Vandaar dat je een klap sneller kon verwachten, maar Fortuna deed haar best zich in te houden, pakte de kippenpoot en schoof het naar haar toe zodat het onder haar staart kwam. Zo, nu kon ze er niet makkelijk bij.