Roaring water {Open}

Een klein rossig katje liep langs de rivier af. Ze probeerde op de grensmarkeringen te letten zodat ze niet zomaar het RiverClanterritorium zou betreden. Toen ze bij de waterval was aangekomen bleef ze stilstaan en staarde ze naar het water dat naar beneden donderde. Het geluid van de waterval vulde haar oren, ze hoorde nauwelijks iets anders. "Wauw..." Miauwde Skipperpaw zachtjes terwijl ze bleef kijken naar het hypnotiserend vallende water.

Met grote ogen keek de kleine katten het ravijn in dat op ieder moment haar dood kon betekenen. Het was hoger dan ze ooit gezien had, en het water stroomde keihard door. Ze was weer op één van haar vele ontdekkingstochten, en was uiteindelijk bij de grens tussen twee Clangebieden beland. Alleen wist ze dit laatste niet. Al was ze zelf Clangeboren, veel wist ze niet meer van haar Clanleven af. Laat staan dat ze iets wist over de Clans waar ze niet eens in had gezeten. Niet veel verderop zag ze een rossige, jonge poes de diepte in kijken. Holly wandelde er grijnzend naartoe. "Straks pleur je er nog in," grinnikte ze geamuseerd.

Skipperpaw staarde nog steeds in de diepte van de waterval. Het was een vreemd en prachtig gezicht, al dat water. Ze had niet in de gaten dat er een andere kat naar haar toe was gekomen. "Straks pleur je er nog in," klonk er plots een stem tussen het gebrul van de waterval door. Skipperpaw sprong een beetje op van de schrik. "Bij StarClan, je laat me schrikken!" mauwde ze toen ze weer een beetje helder was. Pas toen ze de kat aankeek zag ze dat het geen WindClanner was. Meteen draaide ze zich richting de onbekende kat en zette ze de vacht op haar nek en rug overeind. "Wie ben jij en wat doe je op het WindClangebied?!" vroeg ze en probeerde een beetje bedreigend over te komen.

Holly grinnikte binnensmonds om de reactie van de Clankat. De kat sprong de lucht in, en was duidelijk geschrokken. Missie volbracht. Holly zwierde vrolijk met haar staart en keek de poes voor haar geamuseerd aan. Deze nam direct een vijandige houding aan, maar Holly snapte niet precies waarom. Was ze nou zo boos omdat Holly haar had laten schrikken? Ze had eigenlijk geen zin om te vechten, vooral omdat ze amper ervaring had. De poes vroeg quasi-bedreigend wie Holly was, en wat ze hier deed. Holly keek haar schaapachtig aan. "Ik ben Holly, en ik ben hier aan het verkennen," antwoordde ze schaapachtig. Ze zag eerlijk waar niet wat ze fout deed.

De onbekende kat keek Skipperpaw wat schaapachtig aan. "Ik ben Holly," miauwde ze, "en ik ben hier aan het verkennen." Holly klonk niet echt als een Clankattennaam, vond Skipperpaw. "Ga het RiverClanterritorium dan verkennen of zo?!" Siste de rossige poes naar de gevlekte kat tegenover haar. Ze was niet bang voor die Holly, ze zou en moest die vreemde kattin uit het territorium verdrijven. Vreemdelingen die zich zonder reden op het gebied van een andere Clan bevonden, moesten het territorium uitgejaagd worden, zo ging een van de regels van de Warrior Code.

De poes werd alsmaar vijandiger, iets wat Holly niet echt op prijs stelde. "Ga het RiverClanterritorium dan verkennen of zo?!" siste de poes naar haar. Holly hield haar kop scheef. "Het Riverwat..?" vroeg Holly toen maar, er van uitgaande dat deze vraag de kattin voor haar ook niet veel vrolijker zou maken. Ondanks het feit dat ze zelf Clangeboren was, was ze er niet mee opgevoed. Ze was op jonge leeftijd al uit de ThunderClan weggehaald door een mens, en ze wist eigenlijk niet welke Clans er allemaal waren, en wat hun precieze gebruiken waren.  

"Het Riverwat..?" was het antwoord van de poes, waarop Skipperpaw haar een geïrriteerde blik toewierp. "Dat gebied aan de andere kant van die rivier, dat vol zit met stinkende viskatten." zei ze tegen Holly. Waarom was deze kat zo dom? Iedere kat die in de buurt van de Clangebieden woonde moest toch wel iets weten van de vier kattengroepen die hier heersten?

De rossige poes leek niet al te blij met haar antwoord, maar Holly kon er weinig aan helpen dat ze geen idee had waar deze poes het over had. Ze legde uit dat het de andere kant van de rivier moest voorstellen, en tevens zou het volgens haar vol zitten met 'stinkende viskatten'. Blijkbaar waren het niet de beste vrienden, en waarschijnlijk was het daarom dat deze poes Holly aan de andere kant wilde hebben. "Waarom zou ik er heen gaan als het vol zit met stinkende katten?" antwoordde Holly toen. Het leek haar allemaal niet zo logisch. "En het is ook nog eens veel te gevaarlijk om de rivier over te steken." Ze keek het ravijn in waar het water wild heen en weer klotste. Nee, dat had ze er niet voor over.

"Waarom zou ik er heen gaan als het vol zit met stinkende katten?" Vroeg Holly. "En het is nog eens veel te gevaarlijk om de rivier over te steken." Skipperpaw zag de gevlekte poes de diepte in kijken, zoals zijzelf eerder ook had gedaan, alleen was Holly's gezichtsuitdrukking eerder angst dan fascinatie. Skipperpaw keek de niet-Clankat aan met een lichtelijk geïrriteerde blik, waarom ging die kat niet gewoon weg... "Als je nu niet het territorium uit gaat..." het rosse poes maakte haar zin niet af, niet met woorden tenminste. Ze tilde haar rechter voorpoot op, waarna ze haar klauwen liet zien. Hopelijk werkte dit beter dan haar gepraat.

De rossige poes leek haar geduld te verliezen, en Holly had tevens het gevoel dat er snel een eind zou komen aan datzelfde geduld. De blik van de poes leek behoorlijk geïrriteerd, dat terwijl Holly het wel naar haar zin leek te hebben. "Als je nu niet het territorium uit gaat..." dreigde de poes toen, en stond haar woorden kracht bij door haar nagels uit haar voorpoot te laten glijden. "Die heb ik ook!" riep Holly toen op enthousiaste toen. Ze spiegelde de beweging van de kat voor haar, hief haar poot op en liet de klauwen naar buiten gaan. Holly keek de poes even aan, ergens had ze wel zin in een uitdaging. Maar ze was geen domme kat. Deze poes was in het voordeel, en dat wist ze maar al te goed. Ze zette haar poot weer op de grond. "Sorry, ik wil alleen maar een beetje rondkijken. Je weet niet hoe saai het leven van een kittypet kan zijn," vertelde Holly toen, in de hoop een beetje begrip te vergaren.

Skipperpaw keek een beetje geïrriteerd naar Holly toen zij haar poot ook optilde en enthousiast liet horen dat zij ook klauwen had. De rosse WindClanner bereidde zich voor om in de aanval te gaan, maar Holly zette haar poot weer neer. Mooi zo.. En laat die poot daar maar. Dacht Skipper. "Sorry, ik wil alleen maar een beetje rondkijken. Je weet niet hoe saai het leven van een kittypet kan zijn," zei Holly nadat ze haar poot weer terug had gezet. "Wil je nou dat ik medelijden met je heb omdat je zo'n saai kittypet leven hebt?" vroeg de WindClan apprentice, waarbij ze het woord "kittypet" meer uitspuugde dan uitsprak. "Wegwezen!" siste Skipperpaw naar Holly terwijl ze nogmaals dreigend over probeerde te komen.