Same fear {Goldenpaw}

Voorzichtig drukte Skypaw het spinrag op zijn schouder, hij hield zijn adem in om niet te janken van de pijn. Die BloodClankat had hem wel ernstig verwond. 'Stom!' dacht Skypaw. 'Nu kan ik niet trainen en wou zo graag snel warrior worden!' hij zuchtte en legde zijn kop op zijn uitgestrekte voorpoten. Het was ook zo saai, iedere apprentice had zowat lol en hij moest naast de apprentice den staan kijken, hij leek wel een elder. Wat onverstaanbaars vloekend sloeg hij zijn ogen neer, stomme BloodClankat. Skypaw had zich niks kunnen herrineren of merken omdat hij al een tijdje knock out was. Maar katten zeiden dat Futuresong en een andere BloodClanmormel Demon er te maken hadden. Skypaw zuchtte, het was niet eerlijk!

- Goldenpaw only

Vanuit de Medicine cat's den keek Goldenpaw naar het kamp.  Iedereen leek zo blij, en levendig.. Alsof er niets was gebeurd. Doe niet zo dom, de helft van de katten kent je niet eens! zei een stemmetje in haar hoofd. De apprentice kromp even ineen toen De wond op haar buik weer pijn begon te doen. Het rode poesje was ook nog niet echt bekomen van de schrik. Het gebeurde zo plotseling, zo snel.. En er was geeneens een reden voor waarom dit moest gebeuren! Goldenpaw keek verdrietig naar de grond. Toen ze weer opkeek zag ze een grijs figuurtje naast de apprentice's den staan. Hij leek pijn te hebben. Was hij die kat die ook door een Bloodclanner was aangevallen? Goldenpaw stond op en liep langzaam naar hem toe. "Hallo." zei ze zachtjes tegen hem toen ze naast hem zat. De kater had een wond bij zijn schouder, en hij had wat met bloed doordrenkt spinrag in zijn poot. "Skypaw, is het niet? Ik heb hetzelfde meegemaakt.." ze klonk nog wat hees en onzeker, maar ze had in ieder geval iets tegen hem gezegd.

"Ja ik had ook over jou gehoord, Goldenpaw." zei de kat naast haar."Wie was het bij jou? Ik heb al twee of drie katten op mn zwarte lijst staan voor later." Goldenpaw knipperde verbaasd met haar ogen. Zwarte lijst? "Het was Demon.. Ik heb nog niet aan wraak gedacht." mompelde ze. Ze zou toch niet tegen hem op kunnen. Dus wat had het dan voor zin om nog een keer haar leven op het spel te zetten? Goldenpaw keek met een gepijnigde blik naar de andere apprentice's. Ze had gezien hoe Skypaw zo geïrriteerd naar ze keek."Jammer dat ik daar niet kan zitten, alsof er niks aan de hand is.. Maar het komt door mijn eigen domheid."

"Wat?!" Goldenpaw had dit niet verwacht. "Wat heeft die kater dan tegen mij.." stamelde ze stomverbaasd. Waarom? Het kleine rode poesje schudde even met haar hoofd om haar hoofd leeg te maken, maar het werkte niet echt.'Ik snap je probleem, ik ging er ook stiekem ervandoor terwijl ik eigenlijk twee dagen alleen apprentice ben. maar ik had geen enkel idee dat Futuresong mij gevolgd had, toen kreeg ik na de medicine cat, een straf en moet de elders den opruimen, alsof dagenlang geen training al niet erg genoeg is.' Goldenpaw keek even op. "Ik hoop dat je wel weet waarom je niet kan trainen." Ze keek even veelbetekenend naar de wong in Skypaw's nek/schouder."Die wond ziet er erg diep uit." zei ze. Het zou vast een marteling zijn om daarnee te trainen.

"Wat?! Wat heeft die kater dan tegen mij.." stamelde ze stomverbaasd. ´Ga door, wat wou je zeggen?´ moedigde Skypaw haar aan. "Ik hoop dat je wel weet waarom je niet kan trainen." Reageerde de poes terwijl ze zijn wond bekeek. Skypaw deed een onschuldig gezicht ´Ja, hehe´ zei hij duidelijk wat nerveus. "Die wond ziet er erg diep uit." Voegde ze erachteraan. Skypaw deed zijn kop naar voren voor zijn wond, zodat ze hem niet zag, ugh wat haatte ze dat katten over zijn wonden praten. Het maakte hem net een elder voelen. Met een vriendelijke blik keek hij haar aan. ´Waarom kom je niet naast me zitten, ik bijt heus niet.´ nodigde hij uit.

"Nee.. Laat maar." antwoordde ze terwijl ze haar blik afwendde. Skypaw knikte begrijpelijk, hij wist hoe ze zich voelde als hij gedwongen werd iets te vertellen. Wat verontschuldigend keek ze hem aan. Skypaw deed zijn best zo vriendelijk mogelijk te glimlachen, wat best wel aardig lukte. "Sorry, ik vind het zelf ook nogal vervelend als anderen anaar mijn wonden kijken." Skypaw knikte, volgens hem had ze het al temerkt maar hij zei het alsnog ook. 'Ja, ik ook. Alsof ze mij alleen beschrijven met de littekens.' Hij zuchtte en keek naar de heldere lucht, hoe kon het zo, vredig zijn na al die gebeurtenissen? De BloodClan zat hem echt tot hier. Hij kreeg er echt haat aan bij het horen, ruiken, voelen of zien van die afschuwelijke misbaksels. Owee als ze zich weer in zijn weg zaten. Nadat Skypaw haar uitnodigde knikte ze en ging naast hem zitten. Eindelijk was hij niet alleen.

Skypaw knikte begrijpelijk, en Goldenpaw keek hem weer aan. Skypaw keek haar vriendelijk aan. 'Ja ik ook. alsof ze mij alleen maar beschrijven met de littekens.' "Precies! Ik word zelf het liefst bij mijn karakter beschreven, in plaats van vervelende herinneringen." De jonge apprentice wou niet meer aan de aanval denken, al ging dat moeilijk vanwege haar verwondingen. Ze ontspande zich en ging liggen, genietend van de zon.

"Precies! Ik word zelf het liefst bij mijn karakter beschreven, in plaats van vervelende herinneringen." Skypaw knikte snel mar kort. 'Dat vind ik zo ongemakkelijk, loop ik het kamp binnen met diepe wonden, kijken ze me allemaal aan alsof ik een das was.' dat maakte hem meer boos en om wat te kalmeren begon hij zijn wond voor de zekerheid schoon te likken. Skypaw merkte dat de jonge kattin zich ontspande doordat ze ging liggen en genoot van de zon. Skypaw besloot hetzelfde te doen en begon op zijn goede zij te liggen.

'Dat vind ik zo ongemakkelijk, loop ik het kamp binnen met diepe wonden, kijken ze me alllemaal aan alsof ik een das was.' Goldenpaw keek hem begrijpend aan. Hij leek een beetje van streek te zijn en ging zijn wond schoon likken. Hij leek al een beetje kalmer, envolgde toen haar voorbeeld en ging liggen. Het was fijn om niet meer alleen te zijn, een gelijke te hebben gevonden. De poes sloot even haar ogen, en verdiept in gedachten zei ze: "Heb jij nog verdere familie?"

"Heb jij nog verdere familie?" vroeg de poes, kennelijk in gedachten verzonken. Skypaw leek niet voorbereid op die vraag te zijn en slikte, 'Ik ben enig kind van Ravenmist en Missingstep.' miauwde hij. 'Verder weet ik niet.' Plots voelde hij dat zijn voorpoot onder zijn buik klopte en Skypaw trok het iets te hard eruit waardoor hij viel. Vervolgens dreigde hij te vallen maar plots leunde zijn lichaam op een anderen, dat van Goldenpaw. Skypaw keek weg, wat was dit beschamend. Dit zag zo erg klef uit, maar Skypaw wou niet klef zijn, hij wou stoer zijn.

'Ik ben enig kind van Ravenmist en Missingstep. Verder weet ik niet.' mauwde hij. Opeens trok Skypaw zijn poot naar achteren waardoor hij dreigde te vallen. Snel ving Goldenpaw hem op met haar rug. Skypaw keek een beetje nerveus weg. De apprentice zette hem snel weer overeind. "Ik ben opgegroeid met verschillende moeders, ik heb de mijne nooit gekend." Zei ze snel, alsof er niks was gebeurd. 'Katers, altijd maar weer stoer proberen te doen' dacht ze ondertussen.

"Ik ben opgegroeid met verschillende moeders, ik heb de mijne nooit gekend." zei de poes snel. Skypaw knikte en ging normaal zitten. 'Dat is niet leuk,' miauwde hij met een bezorgde blik. 'Heb jij nog broers of zussen?' vroeg hij nog snel om van onderwerp te veranderen. Zijn staart zwiepte hij de andere kant op terwijl hij luisterend zijn voorpoot ritmisch likte. Eindelijk had hij iemand gevonden waar hij mee kon praten.

"Ik heb haar niet gekend, dus ik heb niemand waar ik verdrietig over kan zijn." zei ze nonchalant. 'heb jij nog broers of zussen?' zei hij snel, waarschijnlijk omdat hij dacht dat ze het vervelend vond om het over haar moeder te hebben. Goldenpaw schudden haar hoofd. Nee, ook dat had ze niet. "Maar ik vermaak me prima in mijn eentje hoor." zei ze snel. Ze vond het juist pijn dat ze wat ruimte voor zichzelf had.

"Ik heb haar niet gekend, dus ik heb niemand waar ik verdrietig over kan zijn." antwoordde de kattin nogal nonchalant. Skypaw begon zijn voorpoot te likken dat onder de modder was. De poes schudde bij zijn tweede vraag haar kop. "Maar ik vermaak me prima in mijn eentje hoor." Skypaw knikte langzaam. "Ik vind het stom om de enige te zijn, ik zou liever nog een sibling willen, om er lekker mee te stoeien of plagen." Hij wendde zijn blik af op de jonge poes. "En jij? Vind jij het niet vervelend als kitten alleen eropuit te gaan?" Ze waren nu geen kittens meer, maar Skypaw vond het vroeger wel erg vervelend; alles alleen meemaken. En hij wist zeker dat de goudgekleurde apprentice er ook mee eens was. Ondanks dat het haar niet boeide wie haar moeder was. Een siblins zou toch handig zijn?

"En jij? Vind jij het niet vervelend als kitten alleen eropuit te gaan?" Goldenpaw moest wel toegeven dat ze hetzelfde voelde. Altijd maar avonturen beleven in je eentje, en niet samen, was best vervelend. Vooral omdat ze geen moeder had om het aan te vertellen. s'Avonds beeldde ze zich soms in dat ze zich bij haar echte moeder bevond, en die dan naar haar dag vroeg. Alhoewel, haar pleegmoeders waren ook wel erg aardig, en die voldeden ook wel aan de jonge apprentice haar eisen. Ze knikte. " Zullen we gaan jagen?" vroeg ze uiteindelijk maar, om het onderwerp "familie" te veranderen.

OOC: sorry voor late reactie, ik had het druk met school en stuff.. brugklasser zijn is moeilijker dan gedacht!

"Zullen we gaan jagen?" Vroeg de goude kattin nadat ze kortaf knikte. Skypaw keek haar vragend aan. 'Kan dat? Ik bedoel... De wonden enzo...' Zijn blauwe ogen keken in de hare. Was dat wel zo'n goed idee? Het kon zijn dat ze weer aangevallen werden en dan konden ze wel naar hoop fluiten. Ze waren al beide gewond geraakt, laat staan dat ze klaar waren voor nog een gevecht.

Geeft niet

Skypaw keek haar met een vragende blik aan. 'Kan dat? Ik bedoel... De wonden enzo...' Oh ja.. daar had ze niet aan gedacht. "We kunnen het altijd proberen.." zei ze twijfelend. "En we kunnen een warrior meevragen." voegde ze er nog even snel aan toe. Ze keek even rond in het kamp. Waren er misschien nog warriors die vrije tijd hadden?