Join the club||&Claw

Zelfverzekerd zette hij zijn poten één voor één op de ietwat drassige grond van een regenbui kort geleden. Cyber snoof de lucht tot de geur van Bloodclan zijn neusgaten bedoezelden. Hij was hier met een reden, het joinen van deze groep katten met dezelfde visie. Nooit had hij gedacht ook maar één pootstap hierbinnen te zetten, dat ik ook waarom hij Iggy, zijn mate, uit de bloodclan had gehaald. De robuuste kater bleef even voor de ingang van de schuur staan, haalde met een schurende keel adem en verplaatste zijn brede schouders naar binnen. "Claw." bracht hij kil uit met zijn lage stem. Een nieuwe wending in zijn leven.

Een ijzige bries leek Cyber een duw in de rug te geven toen hij zijn pad vervolgde in de barn, niet dat hij dat duwtje nodig had maar het was gewoon toevallig en ironisch. De al iets oudere kater bleef even stilstaan en monsterde de kater voor hem. Hij had enkel nog maar van hem gehoord, nooit gezien. Typisch zwart, zoals veel bloodclanners waren in zijn ogen. Hij zag er niet zwak uit, en je zag lichtelijk dat hij kort geleden nog gevochten had. Misschien verdiende hij respect, waarschijnlijk wel. Maar dat moest Cyber nog zien, misschien mocht hij deze Claw wel helemaal niet. "Leider van de Bloodclan." zei hij kort, alsof het een vaststelling was. Cyber liet een soort brommig geluid horen, zijn manier van snorren van amusement. "Zo zo, eindelijk ontmoeten we elkaar." Hij haalde adem "Ik denk dat u wel weet waarvoor ik hier ben." De kater wachtte even en vervolgde toen, "Ik kom vers vlees bieden aan de Bloodclan."

Hij kreeg een peilend knikje terug en een vraag, de ogen van de kat boorden zich in zijn ogen. No way dat Cyber ging terugdeinzen, de kater mag macht hebben maar in een gevecht zouden ze zeker op gelijke voet staan. Althans, dat was zijn eerste inschatting over de kater, hij wist niet hoeveel katten Claw al vermoord had of hoeveel gevechten hij op zijn naam had staan. Waarschijnlijk een heleboel gevechten en minstens één vermoorde. Maar Cyber had ook een heleboel gevechten op zijn kerfstok en ook eens een kat vermoord, dus misschien zou hij nog kunnen winnen. Hij had immers meer levenservaring. "Cyber" zei hij wat kortaf, de meeste mensen wisten niet eens welke betekenis zijn naam had. Het kwam erop neer dat hij je altijd wist te kraken. "Ook wel Wolf of territory genaamd" Vervolgde hij nog wegens zijn botte antwoord. Toen begon de clanleider over hem over dat vers vlees welkom was, maar wat was eigenlijk zijn reden? "Ik wou me aansluiten bij katten met dezelfde visie en hetzelfde karakter een beetje, kijken of ik hier thuis hoor. Mijn vader was een huurmoordenaar en mijn moeder zat ook in de bloodclan, al is ze weggegaan en Rogue geworden." Dat was wel ongeveer zijn reden, dacht hij. Want eigenlijk twijfelde hij of hij niet gewoon de macht wou komen overnemen na verloop van tijd en met de bloodclan aan zijn zijde alle clans tenonder richten. Ach, hij zou wel zien waarom hij hier was. Waar het om ging was dat hij zich aansloot. De zwarte kater liep een rondje om hem heen en grijnsde naar Cyber. Cyber grijnsde zijn gebruikelijke grijns terug, jep hij viel blijkbaar in de smaak.

Cyber gromde, ja hij ging droog slapen. Desnoods vermoorde hij er katten voor of bolde hij het af om terug in zijn eigen nest te gaan slapen. Want man, hij wou een goed leven. Hij vechtte ervoor. Niet dat hij niet tegen wat wind of wat regen kon, het is gewoon dat als je droog kon slapen hij ook droog Ging slapen. "Hoe kom ik aan een halsband?" vroeg hij geïnterreseerd. Hij had ervan gehoord dat het iets met een kittypet was, of een hond, maar meer wist hij niet. Hij ging alle mogenlijke tanden verzamelen.

Zoals hij al dacht moest hij een kittypet of hond vermoorden, als het maar een halsband had. De zwarte kater glipte zo de barn uit, en na een korte seconde van twijfeling volgde de zwart-witte kat hem zelfverzekerd. "Dat ze het maar weten" gromde hij, met lichte dreiging. Hij zou trots de naam van bloodclan dragen, no way dat iemand hem ooit kittypet of wat dan ook dat zwak was zou noemen. Of hij trots moest zijn over zijn vroegere leven als Rogue? Dat wist hij niet, daar was hij neutraal over. Immers had hij net hetzelfde als een bloodclankat geleefd, enkel dan op zijn eentje. Cyber knikte toen de clanleider begon over dingen opruimen. "Toen ik een kat had vermoord heb ik zijn lijk laten meevoeren door de rivier." Hij wist al dat hij best niet alles liet rondslingeren, dat trok rechtlopers en argwaan aan. Ze liepen het kamp uit, naar de twolegplaats. Oh dit vond hij echt wel Ok, zo een kittypet of hond vermoorden. Hij haatte die beesten toch al zo hard.

Hond of kittypet? Hond was natuurlijk moeilijker, maar persoonlijk had Cyber een grotere haat aan kittypets dan aan honden. "Kittypet." zei hij, nog niet honderd procent zeker of dat de juiste keuze was. De verse geur van kittypet teisterde zijn geschonden neus. Geschonden door het gevecht met Bonepaw -Ripa-, waardoor hij een deel van zijn zintuig verloren had en een joekel van een litteken over zijn neus had gekregen. Cyber ving de geur op en draaide zich in de juiste richting, hij keek om zichheen om de plaats van de kittypet te bepalen en keek vervolgens naar Claw. Wat nu?

Cyber knikte begrijpend en met nodige respect naar Claw en liep een eindje richting de geur. Hij opende zijn neusgaten en ving de geur opnieuw op, hij probeerde de excacte plaats van de kittypet op te vangen. Daar zat hij, een brede kater. Jonger dan hem en nogal mollig. Zo eentje waarbij je je goed kon voorstellen dat hij 's winters voor de vuurplaats zat met een schoteltje romige melk. Hij keek de andere kant op, de rosse kater lag langs de kant van de weg en leek ongeinterreseerd naar een vogeltje te kijken die hij niet kon vangen waarschijnlijk. Cyber stapte zelfverzekerd naar de kater, tot hij dichtgenoeg was om opgemerkt te worden door kittypets. Daar had hij al ervaring mee, bij de meeste kittypets is hun gehoor nog lang niet zo goed als van bijvoorbeeld hemzelf. Hij liet zich geoefend in jachthouding zakken en sloop zo dichterbij, recht naar de rug van de rosse kater. Cyber leek wel een wolf die zijn prooi besloop. Snel sprong hij in een flits op de rug van de mollige kater en werkte deze tegen de grond. De brede rosse kater werkte goed tegen, hij had zekere kracht. Waarschijnlijk was het een ex rogue die ze tot een kittypet hadden omgetoverd. Hij wist hoe te vechten, Cyber moest al zijn kracht gebruiken om hem tegen de grond te werken. Cyber pinde zich vast in de vacht van de mollige kater en gebruikte zijn brede postuur en zwaar gewicht om al rollend de kat tegen de grond te werken. Eens dat de kittypet op de grond lag en net een protesterende mauw wou laten horen sloeg Cyber hard met zijn voorpoot tegen diens bek tot hij een krak horen en er enkele een soort pijnlijk geroggel uit de kat zijn bek kwam. Nog steeds werkte hij tegen en trachtte Cybers buik te bewerken met zijn achterpoten. Dit wekte een geamusseerde grijns bij de kater uit, dat voelde hij namenlijk niet zolang de krabben oppervlakkig waren. Op zijn buik had hij een serieus litteken gekregen door Vulture die hem bijna vermoord had. Zijn zenuwuiteinden waren aangetast en nu had hij geen gevoel meer aan zijn oppervlakkige buik. Cyber liet het gevecht niet langer duren en zette zijn tanden snel in de roggelende kat zijn nek. Hij beet door tot het rode bloed in zijn mond spoot. Cyber lekte zijn lippen af en spuugde het vervolgens naast de kat terug uit. De kat voor hem roggelde nog wat en zijn poten begonnen spastisch te trekken. Cyber liet een soort gebrom horen wegens het walgelijke taffereel. Niet dat hij het niet leuk vond, maar hij vond het nou ook weer niet super leuk. Hij zag het als het juiste dat moest gebeuren. Deze kat was het niet waard geweest te leven. Cyber keek om naar Claw, wat moest hij nu met het lijk doen? Plots kreeg hij een idee, Cyber nam de mollige kat aan zijn nekvel vast en liep naar een vuilbak. Hij sprong op een verhoogje en kon zo met enige moeite aan de vuilnisbak. Nog voor hij zijn plan uitvoerde besloot hij zo slim te zijn om de groene halsband van het dier of aijn nek te rukken. Met zijn neus duwde hij de vuilnisbak open en liet de zware kat in de vuilnisbak vallen. Waarna hij het deksel terug sloot. Hij liep terug naar Claw, met een kil knikje kwam hij voor hem staan met de halsband tussen zijn kaken. Hij keek zijn leider met die kille ogen aan en trok een wenkbrauw op, "Klus geklaard." 

Cyber keek even bedenkelijk, zou hij hem omkrijgen? Cyber legde de halsband neer, zette zijn poen op de zijkanten en trachtte zijn kop erdoor te wringen. Wat niet echt leek te lukken tot zijn grote ergenis. "Kun jij hem even vasthouden voor me? Dan kan ik mijn kop erdoor steken." vroeg hij, stom dat hij de hulp nodig had van een andere kat. Maar daar viel nu niets aan te doen. Hij was zijn clanleider, die blijkbaar hem goedgekeurd had. Claw zou het wel doen, hem helpen. En anders zou hij het wel alleen doen, hield hij zichzelf voor. Hij had de kat met succes vermoord, zijn lijf goed wegverstopt en likte nu het bloed van zijn snuit. Een geslaagde dag.

Het moest een komisch gezicht zijn geweest, dat scheen door op het gelaat van de nachtzwarte kater. Nu zag het er ook vrij grappig uit, zo een kater die een halsband openhield voor een andere kater. Cyber vond het nog steeds raar, en ergens hoogst onprettig. Zo een halsband moeten aandoen, oké het was een soort van tromphee maar verder was het toch onhandig? Cyber keek naar het lijk van de kat in de vuilnisbak. Miste hij niet iets? Was er niet zo iets dat je ook een tand van de eerst vermoorde kat aan je halsband moest hangen? Waarna hij even terug bij aarde was en snel zijn hoofd door de halsband wrong. Hij ging breed staan en keek naar beneden naar zijn nieuwe halsband. Hij was groen en zag er niet zo nieuw uit, omdat de kat die hij had vermoord al wat ouder was, rond zijn leeftijd, was de halsband ook al wat afgeleefd. Hij greens, nu hoorde hij bij de elite. "Heb ik nu alles gedaan om bij de Elite te horen?" vroeg hij met een scheve grijns.