Help us?

Thunderstorm riep tegelijk met haar dat ze Seastream moesten gaan halen. Moonstream schrok op, maar ze wist wat ze moeten doen. en duwde haar zus zachtjes aan. 'We moeten haar naar meteen naar het kamp brengen!' zei Moonstream en ze pakte Lightheart in haar nekvel vast en begon haar in de richting van het riierclan kamp te slepen. Het koste veel moeite, maar ze kreeg haar wel van haar plek. Moonstream hoopte dat Thunderstorm haar snel zou komen helpen? Na een paar meter begon ze buiten adem te raken, maar ze gaf niet op! Met sterke stevige stappen zetten ze door. 'Tunderstorm help me!' riep Moonstream tussen de vacht van Lightheart door en ze sleepte haar vriendin verder tussen de bomen door langs de rivier. Het kamp kwam al in zicht en ze liet Lightheart even los om op adem te komen. Ze keek om naar het kamp en hoopte dat de andere Warriors haar zouden kunnen horen? Moonstream vulde haar longen en Miauwde om hulp voor ze zij zich weer naar Lightheart toe boog en haar weer bij het nekvel pakten. Gelukkig werd ze lichter en Moonstream niet alleen Thunderstorm, maar ze zag ook verschillende rivierclankatten het kamp uitkomen.

Blackpaw lag rustig te slapen. Hij rende over de mooie velden, met overal prooi. Het was een mooie droom, tot dat zijn droom verstoort werd door een harde miauw. Blackpaw schudden haar kop, en rekte zich uit. Blackpaw rende snel het kamp uit. 'Wat is er gebeurt?' Vroeg ze, terwijl ze daarna gelijk hielp net Lightheart. Wat zou er gebeurt zijn? Dacht ze. Ze voelde haar nagels, die langzaam in de grond schrap zetten. Blackpaw's zwarte vacht glimde. Ze zetten alles in om Lightheart zo snel mogelijk in het kamp te krijgen. Haar gele ogen keeken strak voor uit. Ze deed echt haar uiterste best. Lightheart was niet echt super zwaar, maar om haar van hier naar het kamp te verslepen werd wel zwaar. en aangezien het kamp nog wel een stukje weg was, zetten ze al zijn kracht in.

Lightheart hoorde niks meer. enkel gemurmel. Ze voelde ook amper wat. Het enige wat ze kon horen waren haar slechte gedachtes. Het was haar schuld zij hat ahar liefde met Honestheart verklaard. En Honestheart met haar, zij als eerste. Het was niet zijn schuld. Haar zwakke lijf sleepte over de grond. Haar ademhaling werd minder. Zou dit haar einde zijn. 'Moonstream?' Miauwde ze zwak. Even later kwam er nog een kat. Door haar wazige ogen -die zeiden dat het niet lang zou duren voor ze met de Starclan ging praten- zag ze een zwarte kat, die ze herkende als de nieuwe Apprentice Blackpaw, die Moonstream en Thunderstorm hielpen. 'Moonstream, als ik het niet red, blijf dan bij....' Haar stem viel weg en haar ogen gingen dicht en haar lichaam werd zwakker. En ze fluisterde nog heel zacht, 'Honestheart'. Haar ademen werd minder. Ze had zich zo druk gemaakt, dat ze het naar haar einde had toe geworpen. Maar ze moest dit redden. Als het ging lukken. Ze was misschien ongelukkig, maar ze wouw bij haar vriendinnen en Honestheart blijven.

[Damn verkeerde acc]

'We moeten haar naar meteen naar het kamp brengen!' zei Moonstream en Thunderstorm knikte terwijl ze naar Moonstream toe rende die Lightheart al opgetild had en hielp haar zo goed mogelijk met dragen, dat was niet makkelijk en al snel waren ze vermoeid. Maar ondertussen kwam het kamp ook dichterbij, nog maar een paar meter en ze zag plotseling een zwarte apprentice het kamp uit komen, hun richting op. 'Wat is er gebeurt?' vroeg Blackpaw en daarna pakte Lightheart op, Thunderstorm glimlachte dankbaar terwijl ze hielp met Lightheart naar het camp brengen. Lightheart fluisterde iets, heel zacht, het was voor Moonstream bedoeld maar Thunderstorm antwoordde fel 'Lightheart, je gaat niet dood!' en als je dat wel doet zal ik die kater eens mores leren, dacht ze er achter aan, maar ze zei het niet hardop.

Stormtail lag aan de rand van de de open plek. Hij had net de jachten en patrouilles op pad gestuurd. Hij genoot van een helder zonnetje dat zich wierp op zijn lange vacht. Hij was weer aan het denken, aan het dromen over de dingen in het leven. De dingen die zoveel zouden kunnen geven. Naast hem was de Nursery, waar de moederkatten lagen. Sommige lagen te slapen andere maakte de kittens schoon. Het was prettig en vredig. Stormtail zag krijgers af en aan lopen naar de prooi hoop, enkele krijgers knikte hem respectvol toe, en Storm knikte met genoegen terug. Hij had zelf ook een ekster gepakt die half opgegeten voor hem lag. Met z,n tong haalde hij de resten uit de hoeken van z,n mond vandaan. De ekster was lekker sappig geweest. Een koele bries vloog door het kamp heen, het was niet meer dan een briesje. Maar Stormtail kon de onraad in de vleug ruiken. Er lag een kat op sterven!. Er was zeker iets aan de hand, zo snel als zijn gedachte wegdreven. Zo snel stond hij vlug op, hij rende gehaast het kampveldje over. Snel drong hij door de ingang heen. Hij volgde de geur maar zag al snel waar het was. Moonstream, Thunderstorm en een zwarte leerling stonden bij een half levenloos lichaam van Lightheart, hij handelde snel. '' What, is hier in Starclansnaam aan de hand? Waarom ligt Lightheart op sterven?!'' Onbegrip straalde uit z,n ogen. Hij zag Dat de poezen moeite hadden om het halflevende lichaam mee te nemen en zei, '' Laat mij maar meiden. Goed gedaan, ik spreek jullie straks. Eerst gaan we naar Seastreem en Nightpaw.'' Stormtail stak zijn neus onder Lightheart en ging zo onder haar door zodat ze op zijn rug kwam te liggen. Daarna draaide hij zich om en ging behoedzaam maar zo snel mogenlijk naar het kamp. In het kamp aan gekomen liep hij gelijk door naar de den van de medicein katten. '' Seastreem? Nightpaw? Een van jullie we hebben hier een noodgeval, Lightheart is bijna half dood.'' Stormtail had gen idee waar dit door kwam. Maar er moest zo snel mogenlijk iets aan gedaan worden. De Riverclan kon niet meer warriors verliezen.

*Gelieve dat Seastreem of Nightpaw hier reageren*

[Nightpaw] [Ben bezig met PO dus heb geen tijd om van acc te verwisselen]

Nightpaw lag in de medicine cat den. Ze had zojuist de zaden en kruiden gesorteerd. De oude bedorven had ze in een hoekje gelegd en de rest lag nog netjes over de grond van haar den verspreid. Een kleine rustpauze was af en toe wel nodig. Toen ze haar ogen eventjes had gesloten om haar gedachten weer even op een rijtje te zetten, stond ze op uit haar nest en liep naar de kruiden toe. Ze begon deze rustig op hun plekjes te leggen, in de stenen wand die in hun den lag. Seastream zou blij zijn als ze terug was, bij dat Nightpaw de dingetjes weer netjes had neergelegd, klaar voor gebruik. Ze had net de doodsbesjes weggelegd op een veilige plek toen Stormtail de den binnen kwam en haar met een gehaaste stem vertelde dat Lightheart half dood was. Geschrokken keek Nightpaw op van haar besjes en rende meteen haar den uit om te kijken wat de schade precies was. Dit was een zaak waar je snel moest handelen, anders waren ze Lightheart voorgoed kwijt. De apprentice had geleerd om niet meteen in shok te raken wanneer er iets ergs gebeurde, maar zo snel en zo goed mogelijk te zorgen voor de gewonde kat. Ze keek naar de jonge kat die zo vroeg in de elders den had gemoeten omdat een van haar poten weg was. 'Wat is er gebeurd? En wat is er mis met haar?' vroeg ze snel aan de katten die om Lightheart heen stonden. Een van hen moest wel weten wat hier aan de hand was. Ondertussen keek Nightpaw Lightheart eens goed na.

(Ik moet effe weten wat er is gebeurd en wat ze heeft)

Opgerold lag de witte poes op haar mos nestje. Haar ogen waren halfdicht, en als haar flank niet op en neer zou rijzen zou iedereen haar voor dood hebben verklaard. Misschien dat anderen dat nu al deden. Maar ze was niet dood, gewoon een beetje moe. Ze slaakte een zucht. Ze wist wel dat Nightpaw nu bezig zou zijn alles te ordenen in de den, zo was ze gewoon. Zijzelf had altijd een drang gehad om alles geordend te hebben, misschien een beetje geforceerd? Wellicht. Ze kon er niet tegen als dingen niet op hun plaats lagen. Misschien was dat ook wel de reden waarom ze zo goed was in haar; meestal dan.
Langzaam stond ze op, rekte zich uit en schudde de opgedroogde stukjes mos uit haar vacht. Ze zou maar weer eens aan het werk moeten, het was oneerlijk om Nightpaw al het werk te laten doen. En ze vreesde ook dat ze misschien haar obsessieve gedrag qua ordening over zou brengen op haar Apprentice, en dat was niet haar bedoeling. Misschien zou het wel nuttig zijn, maar alsnog. Ze wou haar geen onnodige lasten bezorgen. Zonder acht te slaan op wat dan ook liep ze de den uit, zij zou de voorraad wel bijvullen. Het trof haar als een klap in haar gezicht wanneer de rustgevende aroma’s van de planten er niet meer waren, maar ach; ze kon zich niet gaan isoleren in haar den.

Blij met haar vondsten liep de Medicine cat weer terug naar het kamp. Ze had wat papaverzaadjes gevonden, ze had er echter ook wat laten liggen; deed dit uit voorzorg. Dan hoefde ze niet iedere keer het hele territorium af te zoeken, ieder jaar. Nu wist ze naar welke plek ze moest gaan als ze ze echt nodig had. En deze keer had ze een nieuw plekje gevonden. Ze was er echter niet in geslaagd om andere dingen te vinden, maar dat was niet erg; beter iets dan niets.
Een frons kwam op haar voorhoofd wanneer ze de drukte zag in het kamp. Een hoop katten stonden rondom een gestalte. Ze wist al wat dit betekende. Ze ving een glimp op van haar jonge leerlinge. Gelukkig, dan kon ze tenminste eventjes de zaadjes in de den leggen. Snel kwam ze weer naar buiten toen ze de zaadjes op hun plek had gelegd en ging naast haar Apprentice staan. Ze wierp een onderzoekende blik op de poes waar iets niet goed mee scheen te zijn; Lightheart. De poes met maar drie bruikbare poten. Ze had haar best gedaan de vierde te redden, maar was er niet in geslaagd. Ze kreeg met een ernstige blik op de oranje poes neer. Was haar werk om de poes inleven te houden dan toch voor niets geweest?... Zou ze toch vroeg aan haar einde komen? Ze hield haar mond echter; dit zou ze aan Nightpaw overlaten. Het was goed om het zelfvertrouwen van de jonge poes weer eens wat op te krikken.

Gelukkig kwam Blackpaw snel aan rennen en pakte een deel van Lightheart's lichaam vast zodat ze mee droeg. Moonstream wilde het haar wel vertellen, maar hielt haar mond en spaarde zo energie die ze aners verspilt had aan praten en zetten haar poten goed neer. Lightheart zei iets waar Moonstream helemaal niet blij mee was en ze hoorde haar zus tegen hun vriendin roepen. Moonstream verpakte Lightheart en zag Stormtail aan komen rennen. Hij wilde ook weten wat er gebeurt was en nam het van hen over. Moonstream hijgde en renden langs de masieve kater die Lightheart op zijn rug droeg en haar naar de medicijnden bracht. Nichtpaw bekeek haar en vroeg wat er met Lightheart loos was. Moonstream voelde zich zwaar, maar ze moest wel vertellen wat er gebeurd was. 'Ze... We waten aan het praten en het liep hoog op waardoor ze ineen zakte. Thunderstorm en ik hebben haar zo voorzichtig mogelijk hier heen gedragen tot we het kamp in zicht zagen en toen riep ik om hulp. Blackpaw en Storm tail kwamen ons te hulp en brachten haar verder hier heen!' Vertelde Moonstream snel, maar ze vertelde maar een deel van de waarheid en ze voelde hoe Stormtail naar haar keek. Meer en meer clankatten kwamen kijken ook Seastream kwam en keek toe, maar ze wachten ergens op. 'Help haar alsjeblieft ik weet niet hoe het komt, maar ik zou het niet kunnen verdragen haar te verliezen!' Riep Moonstream en ze voelde zich dol worden van alle emoties die door haar kop tolde. Haar omgeving draaide razendsnel om haar heen en de zilver/grijze poes wankelde op haar poten. Snel zakte ze door haar achterpoten en hoopte dat de duizeligheid af zou nemen door te blijven zitten. Maar ze kreeg het gevoel alsof ze omgeduwt werd en viel op haar rechterzij. Moonstream kreunde luid en kneep haar ogen stevig dicht, maar ze verloos haar bewustzijn niet. Alle stemmen die zorgelijk om haar heen te horen waren spraken over bezorgdheid over wat er gebeurd zou kunnen zijn? Moonstream voelde zich misselijk worden en de draaierigheid begon eindelijk te nemen en ze opende haar ogen weer en keek toe naar wat er gebeurde. Al die tijd had ze haar kaken stevig op elkaar gehouden hopend dat ze snel weer op haar poten zou kunnen staan. Ze keek toe hoe de zwakke ademhaling van Lightheart, Ze wilde niet dat ze naar Starclan zou gaan ze wilde haar hier houden en dat ze haar liefde aan Honestheart zou geven. Moonstream zou wel een manier vinden om hem te ontlopen tot het minder zou worden?

Opgelucht zuchtte Thunderstorm toen ze Stormtail aan zag komen hij zei wat dingen en tilde daaarna Lightheart over zijn rug en bracht hara verder naar het kamp waar snel Nightpaw aan kwam rennen. 'Wat is er gebeurd? En wat is er mis met haar?' vroeg Nightpaw en Thunderstorm schudde verward haar kop, zei wist het eigenlijk ook niet, Lightheart was zomaar in elkaar gezakt maar gelukkig gaf Moonstream snel antwoord en even later kwam Seastream er ook bij staan. Alles zou goed komen, dacht Thunderstorm in een flits. Toen Moonstream iets riep draaide Thunderstorm snel haar kop nara haar zus om en zag haar wankelen op haar poten, snel ging ze naar haar toe en probeerde haar te ondersteunen 'Rustig Moonstream' zei ze tegen haar zus terwijl ze naast haar ging zitten en haar een bemoedigend en zorgelijk kopje gaf 'Alles komt goed, ik weet het zeker' zei ze vol vertrouwen in de medocine cat apprentice en de medicine cat, alles moest toch goed komen? Het kon toch niet anders? Of wel, maar wat zou er dan gebeuren als Lightheart stierf? Ze zou naar StarClan gaan maar zij zou bittere tranen huilen en dat zou haar zus ook en Honestheart vast ook maar Lightheart zou niet doodgaan, dat mocht simpelweg niet.

Lightheart had haar ogen weer op een kiertje gekregen, haar keel deed verschrikkelijk pijn. Haar hard bonkte zwaar, en ze ademde ook zwaar. Ze was in het kamp. Ze zag de maan silvere vacht van Moonstream. Een klein niesje verliet haar neus en door dat ene niesje krom ze in één. Even later merkte ze op dat de Commandant er ook was. Stormtail. Nightpaw was er ook. Ze heeg even. 'Doe geen ... Moeite... Ik kan ... kan niet... M-meer...' Lightheart had al moeten sterven toen ze van de klif af was gevallen, toen had ze moeten vallen. Dan was er nu niks aan de hand, dat had Moonstream verdriet kunnen besparen, dat had Moonstream niet ongelukkig hoeven maken. Moonstream was voor Honestheart bestemt. Zij zelf niet. Thunderstorm, voor haar had dat ook een hoop kunnen besparen. Haar zusje wouw de clan verlaten. En dat heeft haar ook een hoop stres bezorgt. ER werd een hoop gepraat over wat er was, Lightheart zelf sloot haar ogen en probeerde bij de drukte weg te komen. Het deed pijn aan haar hoofd. Haar lichaam werd weer wat slaper, en haar ademen werd nog minder. Was dit haar einde? Nee ze wouw niet dood, ze wist het niet, ze wouw wel dood maar ook weer niet. Het werd heel druk. 'M-mijn keel pijn', kreunde ze vermoeid.

[Still busy dus ik kan effe nie anders]

Nightpaw zag haar mentor Seastream verschijnen, maar de witte poes keek haar alleen bemoedigend aan. Het was duidelijk dat de poes dit aan haar wilde overlaten, als een soort test misschien. Moonstream begon te spreken en de zilver kleurige poes luisterde aandachtig. Ze negeerde Lightheart die zei dat ze geen moeite hoefde te doen. Het tweede wat ze uitbracht kwam wel goed uit. Nightpaw keek even naar Lightheart en snelde toen terug naar haar den. Hier haalde ze al haar vooraadjes uit de rotswand. Het kwam goed uit dat ze de kruiden eerder nog op orde had gelegd, want nu kon ze meteen pakken wat ze nodig had. Alles stroomde door in haar gedachten, wat was er en wat moest Lightheart hebben. Keelpijn, daar was de honing voor. Met kamille zou de poes wat kalmeren en jenever bessen waren goed om een beetje aan te sterken. Snel pakte ze een blad en deed daar wat van haar honing voorraad op. Snel pakte ze wat jenever besjes en plette die zorgvuldig door de honing heen. Nu lag er een dikke vloeistof van honing en bessen op het blad. Hierna plukte ze nog wat kamille van een stapeltje en pakte het blad en de kamille voorzichtig op. Hierna rende ze zp snel mogelijk naar Lightheart terug en legde de spulletjes neer. 'Lightheart ik wil dat je dit inslikt. Het is niet vies, misschien heb je ooit honing gehad toen je een kitten was' zei Nightpaw. Ze hield het blad met het mengsel van honing en jenever bessen voor de mond van Lightheart zodat deze het gemakkelijk naar binnen kon slikken. De kamille hield ze nog even apart omdat Lightheart dat moeilijk zou kunnen doorslikken wanneer ze nog zo'n pijn aan haar keel had. Geduldig wachtte de jonge medicine cat tot de poes haar medicijn zou aannemen.

'Lightheart, je gaat niet dood!' Hoorde hij Tunderstorm ineens fel reageeren. Hij schrok er een beetje van, want hij had haar nog nooit zo gehoort, en hij verwachte het ook niet echt. '' What, is hier in Starclansnaam aan de hand? Waarom ligt Lightheart op sterven?!'' Hoorde hij ineens. Hij keek op, en zag dat het Stormtail was. '' Laat mij maar meiden. Goed gedaan, ik spreek jullie straks. Eerst gaan we naar Seastreem en Nightpaw.'' Zei hij. Blackpaw keek hem even aan. 'Ik ben een kater hoor' Siste hij zacht. Hij probeerde nog te helpen maar Stormtail was snel genoeg. '' Seastreem? Nightpaw? Een van jullie we hebben hier een noodgeval, Lightheart is bijna half dood.'' Riep Stormtail in het kamp. 'Wat is er gebeurd? En wat is er mis met haar?' vroeg Nightpaw,, die er bij was gekomen. Blackpaw wou wat zeggen, maar zweeg. Zijn reactie was zinloos, want hij was er niet bij geweest. 'Ze... We waten aan het praten en het liep hoog op waardoor ze ineen zakte. Thunderstorm en ik hebben haar zo voorzichtig mogelijk hier heen gedragen tot we het kamp in zicht zagen en toen riep ik om hulp. Blackpaw en Storm tail kwamen ons te hulp en brachten haar verder hier heen!' Vertelde Moonstream snel. Blackpaw luisterde aandachtig. 'Help haar alsjeblieft ik weet niet hoe het komt, maar ik zou het niet kunnen verdragen haar te verliezen!' Riep Moonstream. Blackpaw sprak: 'Het komt wel goed' Hij wist het niet, maar het trooste haar vast een beetje. Toen hij zag dat ze instorte, wist hij echt niet wat hij moest doen. 'Rustig Moonstream' zei Tunderstorm. Blackpaw knikte. 'Lightheart ik wil dat je dit inslikt. Het is niet vies, misschien heb je ooit honing gehad toen je een kitten was' zei Nightpaw. Hij keek naar het blad. Jah dat herinerde hij zich nog. Dat vond hij lekker!

Lighheart's stem deed Moonstream op kijken en ze drukte haar neus tegen de wang van de rossige Warrior aan om haar enigzins te troosten? Ze trok zich terug toen Nightpaw met een blad met medicijnen terug kwam zodat ze haar niet in de weg zou zitten en Lightheart haar medicijn in kon nemen, als ze door nog sterk genoeg voor was? Thunderstorm en Blackpaw troosten haar met zachte stemmen, maar ze wist dat als Lightheart naar de Starclan zou gaan ze elke avond naar de zilverpels zou kijken! De ademhaling van haar vriendin leek te verminderen en ze begon in paniek te raken, maar haar poten weigerde dienst en ze was gedwongen te blijven liggen. Haar poten jeukte vreselijk om op te staan, maar al haar pogingen werden teniet gedaan doordat haar lichaam niet wilde mee werken en ze boog haar kop tot ze met haar snuit op haar voorpoten lag en haar oren plat tegen haar kop gedrukt. Ze wilde voor Lightheart's leven vechten, maar de vijand zat in het lichaam van haar vriendin en die kon ze niet bevechten. Woede borrelde op in haar borst, maar haar poten weigerde nog steeds. Met een boze blik keek ze naar Lightheart, maar je kon zien dat ze niet kwaad was op de rossige poes, maar op zichzelf. Ze had niet moeten vertellen wat ze haar zus had willen vertellen dan was dit nooit gebeurt! Moonstream had gewoon weg moeten gaan in stilte zodat ze niemand er verder last mee had bezorgd en dan hadden Lightheart en Honestheart in vrede samen kunnen leven!

Rustig nam Honestheart ene hap van een muis die naaar zijn smaak wel erg lekker was, hij was net terug van de jacht gekomen en die wat goed gegaan vond hij zelf, het was een mooie dag, en de zon verwarmde zijn vacht behaaglijk terwijl hij daar in het RiverClan kamp zat zijn vergevangen prooi op te eten.
Maar zijn rust werd verstoord toen er plotseling ene aantal katten, vrijwel in paniek het kamp binnen kwamen, Thunderstorm, Moonstream, Blackpaw en daarna Stormtail die Lightheart, die schijnbaar iets had, op zijn rug. Meteen stond hij op en liet de muis voor wat het was, er waren belangerijkere dingen dan eten. Lightheart werd naar de Medicinecat den gebracht en snel ging hij erheen. Hij liep rustig tussen de katten door en zag Nightpaw bij Lightheart staan 'Wat is er gebeurd?' vroeg hij bezorgd terwijl hij naar de katten keek die om haar heen stonden 'Wat heeft ze?' hij keek bezorg naar haar en ging baast Lightheart zitten, wel zorgde hij dat hij Nightpaw niet van last zou zijn. 'Lightheart'mompelde hij zacht en liefdevol tegen de poes.

Een schok ging door haar heen toen Moonstream Honestheart tussen de andere katten zag. Ze boog haar kop weg van Lightheart en de kant waar de bruin gestreepte kater zat. Ze durfde hem niet aan te kijken, want het waren immer haar woorden wel is waar vol van liefde die Lightheart in deze toestand hadden gebracht. Haar poten tintelde vreselijk en ze bewogen weer een beetje naar haar wil. Moonstream voelde zich vreemd op twee verschillende manieren. Haar maag draaide zich zowel naar binnen als naar buiten waardoor ze nog misselijker werd. Haar gevoelens voor Honestheart dwongen haar tot nadenken, maar ze wilde nu zeker niet met hem spreken. Alsof ze gestoken werdt door een wesp kwam de zilveren poes met een schok overeind. Hoe wel haar poten nog bibberden dwong Moonstream zich om weg te lopen bij het verliefde stel. 'Het spijt me.' was alles wat Moonstream zei voor zij zich tussen de nieuwschierige katten door wurmde en het kamp hals overkop uit renden. Tranen biggelde uit haar ogen en stroomde haar vacht in waardoor twee brede natte stroken van natte vacht snel zichtbaar waren. Moonstream renden door tot ze bij een holle boom uit kwam waar ze als kitten zich vaak in verstopt had waneer zij zich niet happy voelde. Het hol in schietend draaide zij zich even rond en ging liggen... Nou ja liggen meer ploffen! Haar zicht was troebel en ze wist wel dat de andere katten zouden gaan roddelen dat hadden ze immers altijd achter haar rug gedaan, maar nu konden ze misschien gaan vermoeden dat zij meer met Lightheart aandoening te doen had dan ze misschien dachten en ze zouden nog gelijk hebben ook! Moonstream legde haar staart over haar gezicht waardoor ze niet meer leek dan een vervroemfraaide hoop vacht. Gedachten schoten als een filmpje door haar kop. Eerst zag ze de vos en later hoe de bruin gestreepte kater haar daarvan redden. Er knapte toen iets waardoor ze als een blok voor hem was gevallen, maar helaas kwam ze er achter dat Honestheart al bezet was door haar een van beste vriendinnen! In de verte hoorde Moonstream haar naam roepen, maar ze gaf geen reactie tot de pootstappen stopte voor de holle eiken boom.

'Lightheart ik wil dat je dit inslikt. Het is niet vies, misschien heb je ooit honing gehad toen je een kitten was', toen ze een kitten was inderdaad door een kleine verkoudheid. Ze keek twijfelend naar het spul dat haar kon op sterken. Haag ogen stonden wazig en tilde haar kop er naar toe. Maar toen viel haar kop als een blok op de grond. Ze ebgon kei en kei hard te ademen en haar borst kas ging als een gek op en neer.
Toen was het rustig. Haar tong lag uit haar bek en haar ogen deden pijn. Haar ogen werden doffer en doffer. Ze staarde naar het honing. ze kon geen woord uit brengen. 'Lightheart' Hoorde ze wazig. Honestheart? Was hij er ook. Ze wouw niet dat hij haar zo zag. Ze heeg heel langzaam en zag wazige katten. Ze zag ook katten die ze niet herkende. Starclan katten. Nee dit kon niet waar zijn, was ze nu half dood? Ze sloot haar ogen om er bij weg te komen. Daarna deed ze die weer open. 'M-moon........ Honesth...... Ga......' Ze bedoelde dat Honestheart achter Moonstream aan moet gaan. Toen begon ze langzamer te ademen. En weer sloot ze haar ogen. Ze dacht aan haar fijne tijden, voor dit alles. Voor haar verminkte poot. Voor haar leven als een niksje. Ze dacht aan de tijden dat ze goed kon jagen, dat ze de snelste was van Moonstream, Silverflower, en Thunderstorm, of toen, Moonpaw, Silverpaw, en Thunderpaw. Toen was Moonstream niet ongelukkig door haar, toen was Thunderstorm niet bezorgd om haar. Toen was er nog niks aan de hand, Toen was ze nog een onduigende speelse gelukkige Apprentice. Nu, nu was ze alles behalve dat...

[Sorry vergeten van acc te wisselen]

(Sorry maar ik wachten eigenlijk op de andere?)

Moonstream hoorde een van de Riverclan katten haar naam noemen bij de holte, maar ze durfde niet naar buiten te gaan. De kat keek naar binnen, maar het hol was zo donker dat ze Moonstream niet kon zien en de zilveren poes had haar ogen gesloten. De kat liep weg en Moonstream opende haar ogen en stapte naar de ingang. Ze voelde zich zwam en misselijk, maar ze schraapte alle moed bij een om weer terug naar het kamp toe te gaan. Alsof ze een zwaar gewicht op haar schouders droeg zetten ze haar poten hard op de grond neer. Even bleef ze een paar meter buiten het kamp stil staan om oer te geven, want haar maag deed echt vreemd en ze kon het niet langer meer binnen houden. Alleen bittere gal kwam haar keel uit en ze hervatten haar tocht terug naar het kamp. De katten vershanste zich nog steeds rond Lightheart en Moonstream bleef even in de buitenste ring stil staan en zag Honestheart nog steeds naast haar vriendin liggen. Met een zwaarder hart liep ze tussen de kijkende katten door en ging pal naast Lightheart liggen en drukte haar snuit diep in de vacht van Lightheart zodat ze de kater van wie ze zoveel hielt niet nog niet zou zien. Ze moest hem de waarheid vertellen, maar niet meteen. Moonstream zou hem eerst de tijd geven om, om Lightheart te rauwen.

Thunderstorm keek bezorgd neer op0 haar zieke vriendein, als was ziek misschien niet het verkeerde woord maar ze was te verward om het goede woord te gaan bedenken dus deed ze dat ook niet. 'Het komt wel goed' zei Blackpaw en Thunderstorm glimlachde mismoedig maar het klonk wle goed en aan die gedachte probeerde de poes zich vast te klampen terwijl Nightpaw zich over Lightheart ontfermde. Plotseling kwam ook Honestheart opdagen en heel even kreeg Thunderstorm neiging om hem een flinke krab over zijn neus te geven, maar nu niet, hield ze zichzelf voor, nu niet, nu moest ze aan Lightheart denken die ondertussen honing kreeg van Nightpaw. Plotseling rende Moonstream weg en Thunderstorm stond op en liep haar achter na 'Moonstream?' zei ze terwijl ze haar poten rustig neerzette maar ze zag haar zus niet en na een laatste keer 'Moonstream!' geroepen te hebben ging ze terug naar het kamp, misschien wou haar zus wel alleen zijn, dat zou goed kunnen. Toen Thunderstorm het kamp opnieuw binnenkwam waren er minder katten rond Lightheart aan het staan en met het gevoel dat ze nutteloos was ging Thunderstorm vlakbij haar vriendin zitten terwijl ze naar de poes keek, Honestheart lag naast haar, de twee leken zo'n goed koppel samen en ze gunde het Lightheart ook, als die kater maar niet ondertussen het hart van Moonstream had veroverd.... Maar ze kon er niks aan doen, als dit was wat StarClan wou dan zou het zo moeten zijn. Plotseling kwam Moonstream het kamp weer binnen en Thunderstorm zuchtte ophelucht terwijl haar zus naast Lightheart ging liggen en haar snuit tegen de elder aandrukte. Maar alles moest goedkomen, vond Thunderstorm, het kon niet anders.