Looking outside the Nursery!

Een paar groene oogjes opende zich, de volle Nursery kwam in zijn blik. Wie? Nou dat is makkelijk om te beantwoorden, Hawkkit, de kitten van Blacktail en Oakheart. Hij mag dan wel jong zijn, maar is wel wat avontuurlijk. Met een gaap verliet hij zijn nest, de ochtendzon scheen op zijn gestreepte vacht. Moe strompelde hij door de Nursery, hij nam elk plekje in zijn hoofd op. Misschien werd het later handig, als hij hier werd aangevallen, dan kon hij uit een geheime uitgang ontsnappen of zoiets. Opeens struikelde hij over een hobbel in de grond en viel met een klap op de grond, een wolkje zand steeg op van de lucht en hij niesde. Met tranende ogen schudde hij zijn kopje, zijn tong raspte over de vieze vacht en binnen de kortste keren was hij weer schoon. Hawkkit keek op en zag dat er twee wolken over de zon dreven, bang kroop hij ineen. Was de StarClan boos op hem? Hawkkit slikte luid en keek op, de wolken waren weg en nu scheen de zon nog feller. Was het allemaal een dagdroom?
Vrolijk trippelde Hawkkit door de Nursery, hij had bijna alles al onderzocht, maar nu was er niet veel meer om te doen. Behalve.. Hoopvol keek hij door de uitgang of ingang van de Nursery. De open plek opgaan was een spannend en opgewonden idee, maar hij wilde dus echt niet alleen gaan! Misschien kon hij een andere kitten vragen, geen moederkat, want die gaat weer zeuren. Daar had hij geen zin in, Hawkkits ogen gleden door de den. Kleine en grote kittens sliepen, Hawkkit besloot geen grote te kiezen, want hij wilde geen eigenwijze zeur. Hij besloot om het aan zijn broertje of zusje te vragen. Met kleine zachte pasjes liep hij naar ze toe, hun ademhaling maakte hem moe, maar hij hield moed. "Tigerkit, Oceankit? Zijn jullie wakker?" Fluisterde hij dicht bij hun oortjes, hij porde ieder met zijn poot in hun zijen. "Kom, laten we de open plek onderzoeken! Komen jullie mee?" Voor een moment greep de vervelende klauw van angst haar vast, misschien wilden ze niet mee? Hawkkit slaakte een stotterende zucht, hij was niet van plan om hier de héle dag te blijven. Hij ging vermoeid zitten voor de ingang van de Nursery. Hij zou wachten totdat zijn broertje os zusje zouden komen, of misschien wel helemaal niet...
De zon was al een heel stuk opgeklommen in de hemel, maar nog geen teken van zijn 'expeditie team'. Zijn staart ging slap hangen en hij hield treurig zijn kop omlaag. Vandaag zou er toch bijna niet gebeuren.. Zuchtend liep hij terug naar zijn nest, maar ging er gewoon zitten, hij had nog steeds een klein sprankeltje hoop dat ze hem zouden roepen.

~PM me als je erbij wilt~

Tigerkit lag rustig in de nursery te luieren, hij lag niet echt te slapen maar toch was hij niet echt wakker. Tigerkit had wel zin in avontuur ,maar hij was nu gewoon even te lui om alleen avontuur te gaan zoeken. De vacht van zijn zusje Oceankit lag tegen ze zijne gedrukt en aan de hand van haar rustige ademhaling kon hij afleiden dat ze sliep. Tigerkit wist niet waar Hawkkit was want zijn vacht voelde hij niet. Tigerkit trok er zich niet veel van aan en bleef gewoon droogjes liggen. Opeens voelde hij een een por in zijn zij, "Tigerkit, Oceankit? Zijn jullie wakker?" Fluisterde Hawkkit in de oortjes van Tigerkit en Oceankit. "Ik ben wakker ja" mauwde Tigerkit blij en hij hees zich op."Kom, laten we de open plek onderzoeken! Komen jullie mee?"mauwde Hawkkit enthousiast. Nu was Tigerkit helemaal wakker , eindelijk een beetje avontuur. Snel gaf hij Oceankit nog een por, "Wakker worden zusje ! We gaan op avontuur" mauwde hij in haar oor. Snel keek Tigerkit rond of hij mama zag want die zou vast boos worden als ze weg zouden gaan. Maar mama was rustig aan het praten met een andere queen. "We moeten wel zien dat mama ons niet ziet , ze wordt vast boos als we wegaan" fluisterde hij in Hawkkits oor. Adrenaline golfde door zijn kleine lijfje, hij stond te popelen om op avontuur te gaaan.

Oceankit lag heerlijk te slapen. Ze lag tegen Tigerkit, haar broertje, aan want mama was weggegaan en ze wou graag lekker warm blijven slapen. Ze droomde over dat ze op avontuur ging samen met haar broertjes toen ze zich opeens gepord had aan een struik. Ze werd moeizaam wakker, want de por kwam eigenlijk door haar broertjes.
"Tigerkit, Oceankit? Zijn jullie wakker?" Oceankit kreunde. Ze wilde nog wat slapen!
"Kom, laten we de open plek onderzoeken! Komen jullie mee?" ze kreunde nog eens en wilde eigenlijk zich weer omdraaien toen Tigerkit ook opstond.
"Wakker worden zusje ! We gaan op avontuur" avontuur? Wie zei er avontuur? JAA!!
Ze sprong met een ruk omhoog en rende naar buiten. Ze knipperde nog even wat met haar heldere blauwe oogjes en keek om zich heen. Wauw, wat was er hier veel te zien!
"We moeten wel zien dat mama ons niet ziet , ze wordt vast boos als we wegaan" zei Tigerkit achter haar, en Oceankit keek rebels naar achteren. Ze hield van haar broertjes, en van mama en papa, maar ze kon het gewoon niet laten!
"Hoezo, ben je bang voor straf?" zei ze plagend.
"en als mama ons ziet, we kunnen toch gewoon wegrennen? Da's veel leuker!"
en daarmee rende ze rond haar broertjes en toen weer weg van ze. Ze waren allebei geen watjes, dat wist ze, maar ze waren toch zeker niet bang? Zij in ieder geval zeker niet!
"Komen jullie nog?" vroeg ze met een glimlach naar achteren en ze stond te dansen op haar pootjes om weg te gaan. Op naar de vrijheid!

{sorry, beetje inspiloos }

Uiteindelijk sprong oceankit toch op, blijkbaar had ze ook zin om op avontuur te gaan. Maar toen ze tigerkits waarschuwing hoorde reageerde ze nogal spottend.'Ik ben niet bang om gestraft te worden, maar als jij gepakt wordt en mama het tegen Crookedstar zegt worden ik en hawkkit lekker leerling terwijl jij nog in de nursery zit' mauwde tigerkit droogjes en hij stook zijn zusje even voor. Nog een laatste blik op mama en toen dook weg uit de nursery. Buiten bleef hij even staan wachten tot zijn broertje en zusje volgde.

'Ik ben niet bang om gestraft te worden, maar als jij gepakt wordt en mama het tegen Crookedstar zegt worden ik en hawkkit lekker leerling terwijl jij nog in de nursery zit' was het antwoord van haar broertje. Hmpf, als zij alleen gepakt werd wel maar anders...
"Als we allemaal gepakt worden, zoals nu meer het geval, zitten we allemaal nog in de nursery" snoof ze erbij, als was het geen kwade snuif maar meer een blije. Tigerkit wendde zich nog een keer naar mama en ging toen buiten de nursery zitten. Hahaa, een goede plek om het goed te maken.. Ze snelde op haar broertje af en sprong met haar kleine lijfje zó op die van hem terwijl ze hartelijk aan het lachen was. Ze rolde verder en bleef in het stof liggen, pootjes omhoog en keek of haar broertjes nog kwamen...

De prachtige zon scheen in zijn nog kleine groene ogen, dit was vast een grweldige dag om het kamp te verkennen! Hawkkit keek nieuwsgierig om, of de andere twee al klaar waren voor het vertrek, zelfs hun moeder mocht niets weten. Het stiekeme gedoe maakte hem wel een beetje zenuwachtig, maar toch ook wat opgewonden. Tigerkit en Oceankit vochten speels met elkaar en stof vloog de lucht in.
"Stil jongens," Fluisterde hij zacht, ze mochten dus echt niet gesnapt worden. Anders zaten ze nog langer in de Nursery, ookal zaten ze daar nog nauwelijks een Maan. "We mogen niet gesnapt worden, ookal is het wel een wonder dat we dat nog niet zijn." Plaagde hij, hij gaf zijn zusje en broertje een por en trippelde erg zacht de Nursery uit. Warme zonnestralen schenen op zijn vacht en een klein zwak briesje waaide door zijn vacht. Een grote open plek strekte zich voor hem uit en vele katten praatten met elkaar, zonder het op te merken stond Hawkkit al binnen een paar seconden in het midden. Zijn staart zwiepte blij en hij bewonderde elk stukje van het kamp, hij had nooit gedacht dat het zo groot was, vele malen groter dan de Nursery!
"Kom jongens, dit moeten jullie zien!" Fluisterde hij, hij keek blij achterom en wachtte totdat zijn broertje en zusje naast hem kwamen staan. Ze zouden dit samen doen en niemand kon ze ervan weerhouden. Behalve dan de Warriors.. Ach, zij waren klein en konden zich goed verstoppen. Dus daar hoefden ze zich maar een klein beetje zorgen over te maken, toch?