Here little kittycat

Ze voelde de druk op haar lichaam toenemen en zag een glimp van achterpoten die in de grond werd gedrukt. De zwart witte poes ging mee met de druk en liet zichzelf behendig op de grond vallen, maar gebruikte haar overige kracht om met haar vrijgekomen achterpoten tegen de maag van haar aanvaller te trappen, klauwen ontbloot en al. Ze probeerde nog een beweging te maken met haar achterpoten, zodat haar klauwen iets zouden openscheuren, maar zelfs met een flinke trap zou ze haar tegenstander even kunnen laten stoppen. Dit ging wel ten koste van een paar flinke wonden in haar kop en langs haar nek.

Ze duwde de zwart witte poes nog meer naar de grond en verassend genoeg ging de poes met haar mee en viel op de grond, Brat keek haar strak maar voordat ze ahar volgend aanval kon in zetten voelde ze een harde trap tegen haar buik de poes maakt een luide piep een deinste achter uit, 'Ugh!' siste ze kwaad, Opeens voelde de poes een pijn in haar zij toen ze er naar keek zag ze gelijk al dat de zwarte kattin dat had gedaan, de poes gromde maar bleef op een afstand afwachtend tot de schadowclanner de aanval in zetten.

beetje flut ;p

Er werd contact gemaakt met een flank en plotseling was ze verlost van die grote druk op haar nek. Hijgend kwam Shrewstar overeind, niet al te veel steunend op haar gewonde voorpoot en toen ze een korte blik op haar lichaam wierp, schrok ze van het bloed en de vele pijnscheuten die door haar lichaam schoten. Vals keek ze weer naar de bloodclan kat, die ook wat afstand had gemaakt en haar afwachtend aankeek.
Ze wilde grommen, maar haar grom werd overstemd door het rammelende geluid van de donkere wolken boven haar kop. Langzaam begonnen er druppels neer te vallen, die van klein naar groot en dik gingen. Sommige druppels sloegen pijnlijk in op haar verse wonden en haar grip op de zanderige grond werd steeds minder. "Kom dan, lafaard!" Grauwde ze richting de bloodclan kat.

"Vind je niet dat Shrewstar al heel lang weg is?" Vroeg één van de senior warriors terwijl Innerghost toezicht hield op het kamp. Ja, Shrewstar was inderdaad al heel lang weg en ze stemde daarom ook in met de warrior. "Ze komt straks wel terug," miauwde ze. "Maar neem twee warriors mee op patrouille, kunnen jullie meteen ook een oogje open houden voor haar," miauwde ze vervolgens. De senior warrior knikte, riep twee warriors naar zich toe en verliet het kamp. Innerghost slaakte een zucht terwijl de tijd haar voorbij ging. Intussen was de patrouille die ze weg had gestuurd ook alweer terug. Opnieuw kwam de warrior naar haar toe en met een zucht zei Innerghost dat ze Shrewstar zelf wel ging zoeken en dat zij even de leiding moest nemen over het kamp. Vervolgens verliet Innerghost zelf ook het kamp.
De deputy volgde het spoor van haar leader en tot haar verbazing leidde deze haar naar de twolegplace. Innerghost sloop rond en ving vervolgens na een poosje de geur op van bloed, Shrewstar en Bloodclan. Waar had haar leader zich nou weer in verwikkeld. Innerghost zette het op een rennen en al snel viel een Bloodclanner in haar zichtveld. Ze leek op de Bloodclanner die de twee kittens in koele bloedde had vermoord. Ook zag ze Shrewstar, haar vacht doordrenkt in bloed. Nee. Innerghost stond nog buiten het blikveld van de twee katten en wist daarom ook zo goed als uit het niets op hun af te stormen. Innerghost aarzelde geen enkel moment en wierp Brat op de grond. Sowieso na wat Ripa had gedaan met haar zoon had ze een sterfhekel aan Bloodclan. De regendruppels vielen als bakstenen naar beneden en binnen no-time was haar vacht ook doordrenkt met water. "Hallo daar, lafbek," miauwde ze tegen de jonge poes. Innerghost zou deze poes wonden geven die ze niet snel zou vergeten, misschien wonden waar ze de rest van haar leven last van zou hebben, net als dat haar dochter last zou hebben van het verlies van haar kittens, haar kleinkinderen. "Jij hebt twee van mijn kleinkinderen vermoord en daar zal je voorboeten," grauwde ze waarna ze een poging deed tot het planten van haar tanden in haar oor om die vervolgens open te willen reten.

Ze had zich zo stevig mogelijk in de grond geplant en met ontblootte tanden had ze de Bloodclan kat opgewacht, die op haar afstormde. De duw kwam harder aan dan verwacht en toen er werd uitgehaald naar haar ontblootte borstkas, deed ze slecht een poging om hard neer te bijten op de klauw. Dit zorgde nog altijd ervoor wel voor dat ze gekrabd werd en ook haar wang schade opliep. Met een klap kwam ze neer op de grond en verwachtte een paar helse beten, maar in plaats daarvan was het Brat die de klappen opving. Een zwarte schim was uit het niets verschenen en had het mormel van haar afgeworpen.
Shrewstar wilde overeind komen, maar het moment van rust dat haar lichaam had gekregen had zijn tol geëist, want haar poten wilden haar niet meer optillen. Paniek begon door haar lichaam te stromen en ze probeerde nog om hulp te roepen, maar de realisatie dat het niet zou helpen kwam al omhoog drijven. Het bloed dat zich op grond vermeerderde was een teken dat er steeds meer kracht uit haar lichaam vloeide. Nog met een laatste ratelige ademhaling zag ze een beeld van Innerghost met de rossige poes, maar daarna werd haar beeld ook zwart.

Innerghost wierp een korte blik op haar leader, maar zag net genoeg om te zien dat Shrewstar buiten bewustzijn was. Het weer zat niet mee, het was donker geworden en het regende pijpenstelen. "You might wanna take that back!" Schreeuwde Brat haar toe. Innerghost negeerde het, ze zou niks terug nemen naar die laffe poes toe. Innerghost was niet onsterfelijk of onverslaanbaar, maar zeker wel meer ervaren dan deze poes. Het zou haar niet verbazen als deze jonge Bloodclanner was geboren als een slappe kittypet. In Bloodclan werd je dan wel getraind in alle hevigheid met bloed en tand, in Shadowclan werd je ook heel goed getraind, dan wel zonder bloed en tand. Innerghost plantte haar tanden in het oor van de poes, waarin ze slaagde en al snel proefde ze het bloed van Brat. De poes haalde uit naar de borstkas van Innerghost, wat lukte, maar Brat nam enkel wat zwarte vacht mee. 'Ik denk dat jij en je clan de gene zijn de boeten,' zei de poes. Innerghost negeerde haar woorden, sprong naar links, deed een poging tot het vast grijpen van de poes met haar voorpoten net onder oksels van Brat om vervolgens in de schouder van Brat te willen bijten. Innerghost was een sterke en behendige deputy. Niet oud en niet jong, net als Shrewstar, met een hoop ervaring. Je mocht tenslotte niet vergeten dat het Shrewstar en zij waren geweest die Shadowclan hadden bevrijd van Rushstar en Stunspore, een lange tijd geleden.

er verscheen een grote grijns op het gelaat van de poes, ' Brat neem dit serieus dit zijn geen spelletjes meer!' de grijns verdween in een strake en kille blik haar ijs koude ogen keken de zwarte poes emotieloos aan, Ze kon dit nie langer meer vol houden een hele gevecht gaan beginnen met de zwarte kattin zou ze verliezen dus moest ze een ontsnap plan gaan bedenken en snel, de poes voelden de scherpe tanden van de schadowclanner in haar oor ze haalde naar de kattin uit maar nam alleen wat vacht mee, ze gromde hevig en probeerde de kattin van haar af te schoppen wat iets van lukte De poes sprong naar links, deed een poging tot het vast grijpen van de poes met haar voorpoten net onder oksels van haar om vervolgens in de schouder van de rode poes te willen bijten.
Ze kon nog net de aanval van de zwarte kattin ontwijken maar voelden wel een paar tanden in haar vacht de poes gromde en probeerde naar het gezicht van de schadowclanner uit e halen We really need to leave we can't hold this up for mush longer! zei een stem wanhopig, ze had gelijk maar nu was nog niet te tijd om te gaan.

Haar poging tot het vast grijpen van Brat mislukte, wel nam ze wat vacht met zich mee, wat ze ook wel gevoel moest hebben. Innerghost rolde over de grond, waardoor ze de klauw van Brat ontweek. Vrijwel meteen erna stond Innerghost weer op. Meteen daarna sprong ze recht op de keel van Brat af, iets wat je nauwelijks kon verwachten. Maar Innerghost was nou één maal goed in vechten en verdedigen. Ze deed een poging naar het bijten in de keel of hals van de kattin. Ze zou er niet voor terug deinzen deze kitten moordenaar te vermoorden.

de poes voelden hoe een stuk vacht van haar huid werd getrokken, de poes gromde en zag dat de deputy over de grond rollde, Haar ademhaaling versnelde voelde stroomde over haar rode vacht heen haar ogen helemaal gefucets op de zwarte kattin ' Je gaat er aan!' konk een stem dreigend de poes grijnsde en maakte zich klaar voor haar aanval 'DARLING!' Maar de zwarte akttin was haar voor met een snelle beweging beet ze haar in haar hals, de poes maakte een raar geluidje toen ze de scherpe tanden vand e kattin in haar hals voelden totaal onverwacht, ' Dit is ook een kans weet je pak die!' de poes gromde vervolgens en haalde met haar klauwen naar de gezicht van de met haar achter poten steunde ze de aanval, haar nagels boorde diep in de huis van de kattin ' ik geef me niet zo snel gewonnen' siste ze met moeite, al moest ze toegeven ze kon dit niet langer meer volhouden ze moest een ontsnapping plan bedenken en snel.


sorry laat had je post helemaal niet gezien xD

Het bepalen van andermans wonden is niet toegestaan, je kan dus niet zeggen dat de aanval van Brat raak was en haar nagels dus diep in Innerghost's huid zonken.

Het was Innerghost dus gelukt om in de hals van Brat te bijten, op het moment dat ze het wel goed vond liet ze los en sprong ze naar achteren. Hierbij kwamen de klauwen van Brat op haar gezicht af, die Innerghost zo goed als mogelijk wist te ontwijken en enkel een schrammetje op haar wang kreeg. Het stelde niet veel voor, het bloedde ook niet. Innerghost was nog helemaal fit en sterke en veel ouder dan Brat en dan was Innerghost nog niet eens zo heel oud. Maar iets van drie en een halve jaar, afgerond naar boven. De woorden van Brat negeerde ze. "Ik geef je één kans om nu weg te gaan, Brat, of je zult er spijt van krijgen," grauwde ze. Shrewstar was veel te vatbaar nu en ze moest er voor haar leader zijn.

De geluiden van het gevecht stierven weg en hoe ze ook haar best deed om overeind te komen en haar deputy te helpen, haar lichaam wilde niet luisteren. Uiteindelijk blies ze ook haar laatste adem uit voor dit leven en bleef haar lichaam achter, terwijl ze zelf weer die vreselijke reis naar Starclan moest maken, om vervolgens met haar neus op de feiten gedrukt te worden.
Het eerste wat ze zag was een zwarte waas, maar het was niet haar zicht dat haar in de steek liet, maar de poes die haar verdedigingsloze lichaam had beschermd. Er verscheen geen rode waas, tot haar opluchting. Zoals altijd probeerde Shrewstar gelijk overeind te komen, maar het was net iets te veel inspanning zo na die zware reis. Met een zachte kreun zakte ze weer in elkaar op de grond en ondervond de pijn van de wonden die ze had opgelopen, al waren ze niet meer zo hevig als voor haar verloren leven. "Ik ben bang dat zelfs ik naar Acefray moet." Zuchtte ze tegen haar zin in, omdat ze liever geen kruiden op zichzelf liet gebruiken. Haar clangenoten hadden elk maar een leven en zij, ook al gooide ze ze maar weg, meerdere. Voorzichtig zette ze haar poten weer op de grond en deed een paar pogingen overeind te komen.
"Bedankt.."

Innerghost keek de laffe Bloodclanner recht aan toen ze haar een kans gaf om weg te gaan. Ze zou de kitten moordenaar nog wel een keer tegenkomen en dan zou ze er niet goed vanaf komen, al vermoedde Innerghost dat Brat er nu ook niet goed bij zat, want ja, een Leader was niet voor niets een Leader en een Deputy niet voor niets een Deputy en beide waren ze ervaren en op z'n sterks qua leeftijd. Brat zei dat het nog niet voorbij was en ging er vandoor. Innerghost ging er niet op in, dat vond ze het niet waart want ze wist wel beter. Meteen wendde Innerghost zich tot haar Leader. Oh Starclan, ze had een leven verloren, ze kon het zien. Shrewstar probeerde overeind te komen maar zakte weer op de grond. "Shrewstar," murmelde ze terwijl ze haar neus tegen haar flank aan drukte. "Ik ben bang dat zelfs ik naar Acefray moet," klonk de krakende stem van Shrewstar. Innerghost knikte. "Ik help je terug naar het kamp, 't komt wel goed," murmelde ze. Innerghost was nog zo goed als fit. Brat was al gewond geweest toen ze met haar had gevochten, Innerghost was nog helemaal fit geweest en wat enkel wat vacht kwijt en had wat schaafwondjes. Toen Shrewstar een poging deed weer overeind te komen hielp Innerghost haar terwijl de regendruppels als stenen omlaag vielen. Ook meende ze de donders in de lucht al te horen. Het begon te onweren. "Bedankt.." hoorde ze Shrewstar zacht zeggen. "Altijd, Shrewstar. Kom, we gaan," murmelde ze, terwijl ze haar mee begeleidde.

"Ik help je terug naar het kamp, 't komt wel goed," Ze wierp nogmaals een dankbare blik op haar deputy, maar in haar kop schudde ze haar hoofd. Nee, het kwam niet goed, ze was weer een leven verloren en op de domste manier ooit. Waarom had ze niemand meegenomen? Bloodclan katten speelden altijd vals en dat wist ze ook dondersgoed. Gelukkig zag ze geen hevige wonden op Innerghost, anders had ze het zichzelf nooit kunnen vergeven.
Ze moesten gaan, maar zelfs met de hulp van Innerghost leek het weer haar niet te helpen. Elke regendruppel voelde aan als een baksteen en leek haar tegen de grond te willen drukken. Het deed pijn, zeker als zo'n druppel haar op een zwak punt raakte. "K-kunnen we beschutting zoeken als we uit dit stinkende gebied zijn?" Hijgde ze al en kneep haar ogen dicht tegen de pijnscheuten die door haar lichaam stroomden. No way dat ze de hele tocht naar het kamp zou kunnen volhouden en die donkere luchtstroom deed haar ook niet denken dat deze regen zomaar zou stoppen.

Opnieuw klonk er gedonder terwijl Innerghost Shrewstar het gebied uit probeerde te begeleiden. Het ging moeizaam, dan niet voor Innerghost maar ze merkte op dat het wel moeizaam ging voor Shrewstar. "K-kunnen we beschutting zoeken als we uit dit stinkende gebied zijn?" Vroeg Shrewstar. Innerghost vroeg zich af hoe de leader het ooit in haar kop had kunnen halen in haar eentje hier naartoe te kunnen gaan. Shrewstar was een sterke poes en slim, dit had ze dus nooit verwacht. Sowieso had ze niet verwacht dat zo'n jonge Bloodclan kat van haar had kunnen winnen. Was Shrewstar ziek? Steeg het naar haar kop toe? Als dit een andere kat was geweest, had ze die zeker op haar flikker gegeven en mousebrain genoemd. Ze begreep de actie wel, maar had op z'n minst een fighting patrol mee genomen. Warriors hadden zeker wel wraak willen nemen. "Ja, natuurlijk, Shrewstar," murmelde ze, terwijl ze Shrewstar verder begeleidde.
Het bleef onweren en de flitsen werden feller. Innerghost werd zelf wat moe van het helpen van Shrewstar de Twoleg Place uit. Het was geen ritje dat je even in een uurtje aflegde, nee dit duurde wel langer. Innerghost liep toch door, op een tempo haalbaar voor Shrewstar en langzaam kwamen ze al dichter bij het woud. Zodra ze daar waren, konden ze beschutting nemen en daar uitrusten. Zodra Shrewstar fitter was zou ze wel naar haar uitvallen.

Er werd nauwelijks iets gezegd tijdens de tocht en dat leek hem juist langer en langer te maken. Elke stap leek haar wel meer en meer pijn te doen, zeker met een voorpoot die nog niet helemaal deed hoe ze wilde. "Ja, natuurlijk, Shrewstar," Was het enige wat er gezegd werd en omdat Shrewstar haar kracht liever wilde sparen, antwoordde ze hier niet op. Waar zou ze überhaupt een gesprek over willen beginnen. Het weer? Dan nog liever dit ongemakkelijke gehobbel voor een paar uur extra.
De bekende geuren van Shadowclan waren voor deze ene keer niet erg vrolijkmakend. Elke stap verder betekende nu een stap dichterbij het onder ogen komen van haar clan en dus ook haar verantwoordelijkheden die ze blijkbaar niet kon afleggen. Haar ademhaling was ondertussen van rustig naar hevig strijdend naar meer zuurstof gegaan en plotseling bleef ze hakken en zakte ze neer op de grond. Haar doorweekte vacht trok haar mee en uitgespreid lag ze daar. "I-ik kan niet meer .." Hijgde ze en rolde zich op, alsof haar dat wat meer warmte zou bezorgen, terwijl de regen nog altijd als bakstenen op haar neersloeg.