Ripa staarde de rode kattin aan, ze keek met haar blauwe ogen naar de lucht. Hij glimlachten naar haar, ze zag er prachtig uit. 'ripa... Het is practhig' sprak ze vol bewondering, hij knikte en voelde hoe haar staart ook om hem heen sloeg. Hij kroop expres wat dichter tegen haar aan, ze glimlachten. Ze was prachtig in het licht, duizenden lichten schoten de lucht in en maakten geluiden. Ook stond kei harde muziek op, tweebenige waren er nog niet. Waarschijnlijk in hun holen aan het kijken er naar, hij gaf haar een likje en keek haar aan. "Gefeliciteerd." Sprak hij waarna hij haar een duwtje gaf, hij stak zijn neus de lucht in waarna geuren uit de lucht kwamen van vuur alleen dat maakte hem niet uit. Hij genoot van dit moment, de geluiden boeide hem niet. Het was middernacht, het feest was begonnen. Ze was vrolijk en ze had vast de dag van haar leven en dat wilde hij, ze was een goede vriendin van hem. Hij wilde haar blij zien, "dat we de beste dag uit ons leven hebben!" Vervolgde hij vrolijk en juichend. Hij wiebelde met zijn oor en keek haar aan, vragend. "Toch?" Grapte hij, hij keek naar het prachtige licht wat in de lucht schoot. Stuk voor stuk, allerlei verschillende kleuren en vormen. Hopelijk zou ze het niet vergeten, ze betekende veel voor hem. Dit moment zou haar vast in een goede stemming maken, hij staarde haar aan. "Je bent bijzonder voor me en ik wil dat je het zal laten schijnen net zo als deze ontploffende sterren." Sprak hij rustig waarna hij haar een likje over haar wang gaf, het was mooier dan de maan. Het was prachtig, veel kleurde de lucht. Alles leek stuk voor stuk kapot te gaan, het licht leek prachtig en helemaal in Brats prachtige ogen. Hij zat nog onder het ijs, hij sprong van de fontein af. Hij zwiepte met zijn staartje dat ze even moest wachten, vlug rende hij over het park heen opzoek naar het kraampje met worst. Het lekkere tweebenige voedsel, verderop vond hij het en schoot met al zijn kracht er op af en sprong op de kar waar een tweebenige aan het werk was. Vlug pikte hij twee worstjes er van af, hij kreeg wel een slag met een ijzeren ding op zijn kop maar goed. Hij rende vlug terug over de koude grond, over de hele koude grond en toen hij aan kwam weer bij de fontein ging hij weer naast haar zitten. Hij legde voorzichtig voor haar een worstje neer, "hier eet, ik trakteer." Sprak hij waarna hij zijn worstje voor hem legde. Hopelijk zou zijne of hare er niet van af vallen, waarna hij zijn staart om haar heen legde en weer naar de lucht keen. Hij zou wel de volgende dag bij elke Bloodclanner gaan klagen over de bult die hij zou krijgen maar goed, het was voor haar.