Everything is just an illusion

Zijn blik leek op oneindig te staan terwijl hij over de rivier heen keek naar de andere kant, het Windclan territorium. Er lag een verdrietige glans in zijn lichtblauwe ogen en hij tikte zachtjes met zijn staart op de grond. Hij miste haar, meer dan zij hem bleek maar weer. Ergens was hij kwaad, omdat het leek alsof ze hem in de steek had gelaten, maar had hij überhaupt wel het recht om kwaad te zijn? Het was zo verwarrend allemaal en het gesprek met zijn tante had het er niet makkelijker op gemaakt. Hij was er weer meer over na gaan denken, want wat als hij inderdaad met haar zou moeten vechten. Ja, hij zou het doen omdat hij loyaal was aan de Riverclan maar hij wist niet zo goed hoe erg hij haar zou kunnen verwonden. Hij gaf om de kleine tabby kat uit de Windclan, ze was een hele goede vriendin. Maar toch… misschien was ze hem wel vergeten. Hij wist dat hij eens moest ophouden te piekeren en er vanuit te gaan dat het allemaal wel mee viel. Hij kwam haar vast niet tegen in een gevecht en ze had het gewoon druk, hij moest zich niet zo aanstellen. Hij zuchtte en wilde opstaan toen een verse geur zijn zintuigen prikkelde. Betrapt sprong hij overeind en draaide zich om. De geur van Riverclan vulde zijn neus, de geur van één van zijn peetkittens Narrowpaw. Goedzo Creamyfrost, dat heb je weer heel goed voor elkaar. Hij zuchtte nogmaals en ging weer zitten, wachtend op de andere kater.

[First Narrowpaw]

De kat nam een diepe zucht. Waar bevond hij zich nou weer. Een aantal minuten geleden glipte hij even het kamp uit om een frisse neus te halen. Maar uiteindelijk werd hij zo verleidt door de geur van green-leaf, dat hij nu hier belandt was. Onbekend gebied. Het is altijd veel te riskant om alleen uit het kamp te gaan. Maar zijn gevoel zei dit keer toch dat hij niet alleen was. Al aangekomen bij een uitgestrekte rivier vertraagde hij buitenadem zijn pas, en een paar meter verderop zag hij tot verbazing toch een wit gestalte staan. Zijn gevoel had toch gelijk. Eenmaal dichterbij zag hij al wie het was. En hij was blij. Nog steeds buitenadem trok hij zijn tetter open. "Creamyfrost? Lang niet gesproken."

Hij ontspande toen hij zag dat Narrowpaw blij naar hem toe trippelde. Zijn blijdschap zorgde er voor dat Creamyfrost zijn ogen vrolijk begonnen te fonkelen en zijn strakke spieren onder zijn huid versoepelden. Het deed hem goed de jonge kater te zien, zeker omdat het de laatste tijd veel beter ging met het contact met zijn peetkittens. Ze werden wat ouder en leken hem zowaar te accepteren. Hij wilde er alles aan doen om hun gelukkig te maken, maar dat kon alleen maar als ze hem een beetje in de buurt lieten. “Ha die Narrowpaw.” Er brak een warme glimlach om zijn lippen door terwijl hij de andere Riverclanner een vriendschappelijke lik over zijn oor gaf toen hij dichtbij genoeg was. “Dat is inderdaad lang geleden. Hoe gaat het met je, bevalt het apprentice zijn?” Hij klopte met zijn staart uitnodigend naast hem, dat hij naast hem mocht komen zitten. Ja, het deed hem echt goed om de jonge kater te zien.

De kat klop met zijn staart om naast hem te komen zitten. "Ja, het gaat goed. Ik heb nu training van Highfive. Ik ga hard leren hiervoor. Ik wil het graag halen." De kat was vastberaden. Hij had er alles voor over. Zijn gouden oogjes sprankelde van blijdschap. Hij mistte zijn vader erg. Ook al heeft hij hem amper goed gekend. Hij weet dat hij veel overeenkomsten heeft. Maar hij had nu ook Creamy. Hij was een tweede vader voor hem. "Hoe is het met jou? Waarom ben je naar deze plek gekomen? Is er iemand belangrijk die je mist?" Hij werdt een beetje nieuwsgierig. Maar misschien had hij toch een tweede keer kunnen denken. Wellicht was het iets emotioneels waar hij op zat te drukken.

Hij glimlachte nogmaals naar Narrowpaw toen hij tegen hem begon te praten. “Jij gaat het halen, daar hoef je je helemaal niet druk over te maken. Ik weet hoe erg je je best doet en je doet het heel goed.” Natuurlijk hield hij de jonge katers in de gaten die hij onder zijn hoede genomen had, al deed hij dat zo onopvallend mogelijk. Hij wilde niet dat ze het gevoel kregen dat ze bespioneerd werden of dat hij ze niet vertrouwde, hij wilde gewoon dat het goed met ze ging. Als hij zou zien dat ze ergens mee zaten te strubbelen, dan wilde hij ze kunnen helpen. “Als je een keer met iemand anders een oefengevechtje wilt doen of wilt jagen. Ik bied mij graag aan, dat weet je.” Zijn blik gleed naar zijn voorpoten toen hij de vragen kreeg die hij al verwacht had. De crèmekleurige kater was niet goed in liegen en dat wilde hij ook helemaal niet, zeker niet bij de katten waar hij het meest van hield. Maar soms was het lastig om zo’n open boek te zijn. “Een vriendin van mij in Windclan. Ik maak me een beetje zorgen om haar en ik krijg het gevoel dat ze me vergeten is. Ik mis de gesprekken, ze heeft me door heel veel dingen heen weten te slepen. Ik hoop dat het goed met haar gaat.” Een waterig glimlachje vormde zich om zijn lippen terwijl hij Narrowpaw weer aankeek.

De kater sprong enthousiast op "Dan zal ik je weleens uit gaan dagen dan een keertje!" Maar zakte al weer snel terug nadat hij hoorde waarom de poes hier stond. "Sorry. Ik had het misschien beter niet kunnen vragen he?" De kat schaamde zich een beetje. Je kon het aan zijn gezicht aflezen. "Ach, als je er mee zit, kun je altijd naar mij toe komen. Net als dat ik altijd bij jou terecht kan."
Hij keek op naar de overkant van de rivier. Doordat het zonlicht tegen de rivier kaatst kwamen er allemaal glinsterende stukjes op het water. Dat vond hij altijd mooi om te zien. Het gaf hem een rustig gevoel.

Hij grijnsde door het enthousiasme van Narrowpaw. “Heel goed, echt doen hè. Ik zou het leuk vinden als ik je kan helpen.” Toen de jonge kater zich begon te verontschuldigen, schudde hij snel zijn kop. “Niet je verontschuldigingen aanbieden Narrowpaw. Het is niet erg, je hebt alle recht om het te vragen. Het is ook een beetje vreemd dat ik hier zit is het niet? Ik zou het ook gevraagd hebben.” Hij werd er bijna verlegen van toe de volgende woorden over de lippen van zijn peetzoon gleden. “Dankjewel, dat waardeer ik echt heel erg. Ik vind dat heel lief van je.” Fluisterde hij. Hij gaf hem nog een lik over zijn oor en volgde zijn blik over het water. “Mooi is het hè?” zijn stem klonk weer normaal, rustig en vriendelijk.

Narrowpaw kneep zijn oogjes toe toen hij een lik over zijn oor kreeg. En met een rustige en vriendelijke stem volgde creamy over hoe mooi het hier was. "Ja het is zeker mooi. Het is altijd zo wanneer je op onbekend terrein komt. Daarom is het altijd leuk om andere plekken te bezoeken." De kater stond op om naar het riviertje te gaan. Om vervolgens zijn pootje in het water te steken. Hij gooide een plas water in zijn gezicht. Wat een fris gevoel gaf. En dat was zeker nodig in deze hitte.

Hij stemde meteen met Narrowpaw in. “Daar heb je helemaal gelijk in, dat gevoel heb ik ook altijd.” Hij keek toe hoe zijn peetzoon naar het water liep en zijn poot erin stak, langzaam ontstond er een ondeugende fonkeling in zijn lichtblauwe ogen. Er was geen harde stroming en hij wist dat het water hier niet heel diep was. Dus sprong hij plots zonder aanleiding naar Narrowpaw toe, om voor hem in het water te springen. In zijn val probeerde hij zijn poten om de hals van de andere kater te slaan om hem mee te trekken het water in.

Nadat hij klaar was en op het punt stond zich om te draaien, zag hij in zijn ooghoek Creamy zich zelf aan het water weggeven. Maar hij hield niet rekening mee met het feit dat hij zijn poten om zijn hals probeerde te slaan om hem ermee in te gooien. Hij wist zich nog net op tijd eruit te wringen, maar verloor zijn evenwicht waardoor hij met een smak in het water viel. "Mrauw!" Een kreet verliet zijn keel. Hij had een hekel aan in het water gaan. Maar zonder erbij na te denken spartelde hij met zijn pootjes en probeerde een hele water vlaag over hem heen te laten gooien. Meteen erna probeerde hij met zijm pootjes naar zijn hals te grijpen om hem zo onder water te sleuren. "Haha!"

Er ontstond een brede grijns om zijn lippen toen het hem lukte om Narrowpaw mee te trekken het water in, maar dat had hij beter niet kunnen doen want daardoor kreeg hij een hele plens water in zijn bek. Hij proestte het weer uit en in dat moment van onoplettendheid duwde de andere kater hem onder water. Lachend en nog harder proestend kwam hij boven om vervolgens zijn kop heel hard te schudden waardoor de spetters in het rond vlogen. “Die had ik verdiend neem ik aan.” Hij grinnikte zachtjes en sloeg zijn poot in het water om een golf water naar Narrowpaw te krijgen. “Zo zijn we meteen weer afgekoeld.” Greens hij daarna.

De kat knikte grinnikend. En kreeg daarna een laag water mee. Het was wel vreemd natuurlijk, want hij hield normaal nooit van in het water zwemmen. Maar hij vond het nu best grappig. Vooral nu het zo warm was was het best verfrissend. Dus die golf water had hij wel even nodig. "Pfft tff. Bleh. Water in me mond. Jou schuld." Hij grinnikte weer. Meteen sloeg hij zijn pootjes in het water om eem vlaag terug te doen. En vervolgens kantelde hij zonder succes op zijn rug om een heel golf effect te maken. Maar rolde inplaats daarvan weer op zijn buik. Met zijn kopje onder water.

Hij werd nog een paar keer helemaal nat gegooid en hij vond het heerlijk. Hij genoot van de verkoeling en het samenzijn met Narrowpaw. Lachend stak hij zijn tong uit naar de jonge kater na zijn woorden. “Je moet goed drinken met dit weer.” Vervolgde hij plagerig. Hij schrok toen Narrowpaw met zijn kop onder water kwam. Snel zwom hij naar hem toe en trok hem aan zijn nekvel weer omhoog. Creamyfrost was een goede zwemmen, maar hij kon niet voorkomen dat hij door de kracht die hij moest zetten opnieuw onder water terecht kwam. Hij trappelde omhoog en zocht de andere kater. Hopend dat het goed met hem ging en dat hij alleen maar overbezorgd was. Hij verstrakte toen opeens het beeld van Honeypaw op zijn netvlies verscheen. Haar gevecht tegen het water en haar geschreeuw en zijn besef dat hij niet op tijd bij haar kon zijn. Ontdaan knipperde hij met zijn ogen en had niet eens door dat hij gestopt was met zichzelf boven water te houden.

Narrowpaw kwam verbaasd weer met zijn kopje naar boven. "Wat is er? Ik verdronk niet hoor haha." Hij zwom naar de overkant, en begon zijn pootjes af te likken. Creamyfrost was kennelijk onder water gegaan omdat hij dacht dat de kat verdronk. Maar er was helemaal niks aan de hand en de kat was nog gewoon safe. Alleen moest hij wel meer zwemles krijgen, want hij kon er geen bal van. Maar het verraste hem toch dat hij nog in staat was een beetje te kunnen zwemmen. Maar daar dacht Creamy kennelijk anders over.

Hij kwam er pas achter dat hij gestopt was met trappelen toen er water in zijn bek stroomde. Hoestend en half stikkend klom hij op de kant. Hij ging drijfnat naast Narrowpaw zitten en hoestte net zo lang totdat zijn keel rauw was geworden. “Sorry, ik schrok gewoon.” Zijn stem trilde een beetje. Hij nam niet de moeite om zich uit te schudden en staarde over het water. “Soms komen er nare herinneringen boven en ik ben er niet zo goed in die tegen te houden.” Hij keek de andere kater niet meer aan, maar bleef over het water staren. Het was duidelijk te zien dat het hele gebeuren hem echt had laten schrikken. Hij vervloekte zichzelf erom dat de beelden nog zo scherp op zijn netvlies stonden en bij het kleinste dingentje naar boven kwamen. Het zat hem in de weg, teisterde hem, maar hoe hij het ook probeerde hij kon ze niet tegenhouden.

Onderwerp: Re: Everything is just an illusion