Finally in the sun again

Onderwerp: Finally in the sun again wo 15 jul 2015 - 18:38

Langzaam maar zeker wist ze haar Medicine Cat Apprentice taken weer op zich te nemen. Ze zou waarschijnlijk nooit meer helemaal beter worden maar de infectie was verdwenen volgens Whisperwind, dus ze mocht wel waar wat taakjes op zich nemen. Zo had ze net de kruiden uitgezocht en geordend, voordat ze besloot dat ze wel een korte pauze mocht gebruiken. De Medicine Den rook heerlijk naar alle kruiden, maar ze voelde zich benauwd waardoor haar hoestaanvallen werden getriggered. Ze haalde diep adem en stapte de Den uit.
Eenmaal buiten schudde ze haar witte vacht uit en haalde diep adem, heerlijk om weer eens in het zonnetje te zijn. Ze keek om zich heen en vond een leeg plekje midden in de zon. Daar kon ze wel eventjes goed uitwarmen, aangezien haar witte vacht de meeste warmte afstoten. Ze trippelde in de richting van de plek, rolde zich om en viel in een lichte slaap.

[First post for Creamyfrost~]

Hij lag in zijn nest, zijn lichtblauwe ogen gesloten. Hij kwam net terug van een training met Cedarpaw en het had hem moe gemaakt, maar toch kon hij niet slapen. Dus deed hij zijn ogen maar weer open en begon zijn crèmekleurige vacht schoon te maken. Toen hij klaar was rekte hij zich uit en stapte zijn nest uit. Misschien moest hij maar even bij de elders kijken, misschien kon hij hen wel wat prooi brengen. Hij stapte naar buiten en keek het kamp rond en zijn blik viel meteen op de sneeuwwitte vacht. Zijn hart maakte een sprongetje toen hij Honeypaw zo buiten zag. Hij was hartstikke blij dat het beter met haar ging en dat ze echt zichtbaar opknapte. Ze lag te slapen en eigenlijk wilde hij haar niet wakker maken, maar toch kon hij het niet laten om naar haar toe te gaan. Stilletjes ging hij naast haar liggen en legde zijn kop zachtjes op haar rug. Er kwam een tevreden blik in zijn ogen terwijl hij genoot van de zon op zijn vacht. Hij zei niks, maar dat was ook niet erg. Het was een vredige stilte alsof het simpelweg klopte zo.

Een warme voegde zich bij die van haar en ze snorde zachtjes. Een bekende geur vulde haar neus en d'r oortjes gingen overeind staan. Langzaam opende ze haar blauwe oogjes en zag de crème kleurige vacht van haar vriend. Ze spinde zachtjes, terwijl ze haar kop optilde om 'm een lik over z'n oortjes te geven. "Hey Creamyfrost," zei ze zachtjes. Ze was nog wat slaapdronken en haar blauwe oogjes waren wat wazig van het slapen, maar ze was al lang blij dat ze haar vriend weer bij zich had. "Hoe gaat het met je?" vroeg ze daarna met een glimlach op d'r gezicht.

Natuurlijk maakte hij haar wel wakker, maar gelukkig leek ze dat niet erg te vinden. Toen ze zachtjes snorde, spinde hij terug. Hij sloot even zijn ogen toen ze hem een lik over zijn oor gaf, daarna tilde hij zijn kop op en wreef zijn wang langs die van haar. “Hee Honey.” Hij glimlachte naar haar. “Sorry, dat ik je wakker heb gemaakt. Je lag alleen zo lekker in de zon ik kon het niet laten om bij je te komen.” Hij keek even wat beschaamd naar zijn voorpoten, maar toen ze vroeg hoe het met hem ging herstelde hij zich weer. “Met mij gaat het goed hoor. Hoe gaat het met jou? Lukt het een beetje met het oppakken van je taken?” Hij wist dat Whisperwind haar langzaamaan weer aan het werk begon te zetten en dat vond hij geweldig voor haar. Hij begreep maar al te goed hoe graag ze haar taken weer op wilde pakken, als ze het maar niet ging overhaasten.

Haar blauwe ogen glinsterde vrolijk, terwijl ze zachtjes snorde en zichzelf tegenhield om zich niet nog dieper in de crèmekleurige vacht van Creamyfrost te verdiepen. Ze schudde haar kop toen de kater zich verontschuldigde. "Maakt niet uit gekkie, ben al lang blij dat ik je weer eens zie," zei ze op een vrolijke toon. Ze glimlachte eventjes naar hem, voordat ze haar kop op d'r pootjes lag en de kater in zich op nam. Van alle katten in Riverclan, kon ze Creamyfrost als beste vriend bestempelen. Whisperwind begon langzaam aan een tweede moeder voor d'r te worden en Butterstar was ook een geweldige leader, maar ze had maar weinig vrienden binnen de clan. Daarom was ze zo blij met deze kater. "Met mij gaat het goed. Whisperwind zegt dat ik waarschijnlijk nooit meer helemaal de oude wordt, maar ik kan tenminste door gaan als Medicine Cat Apprentice, ik mag binnenkort zelfs weer op zoek gaan naar kruiden," er klonk een hint van enthousiasme in haar stem. Eindelijk dit kamp weer eens uit!

Het deed hem goed dat ze zo vrolijk was. Hij was blij dat ze zich weer wat beter voelde en langzaam kwam de oude Honey terug. Er trok een wat vreemde grijns om zijn snoet toen ze zei dat het niet uitmaakte. Er ontstond een ondeugende fonkeling in zijn lichtblauwe ogen en hij gaf haar een zacht duwtje in haar hals. Toen ze verder sprak werd zijn blik weer serieus. “Fijn om te horen dat je weer dingen mag gaan doen van Whisperwind.” Hij had diep van binnen al geweten dat ze nooit meer helemaal beter zou worden. Hij had het in de blikken van Whisperwind gezien en in het bezorgde gesprek die hij per ongeluk opgevangen had tussen Butterstar en Whisperwind. Toch moest hij even slikken en drukte hij zijn neus in haar vacht bij haar zij, voordat hij haar weer normaal aan kon kijken. “Als het je leuk lijkt dat ik mee ga om kruiden te zoeken, dan kun je dat altijd vragen hè dat weet je.” Vervolgde hij met een warme glimlach om zijn lippen. Hij bewoog zachtjes zijn staart terwijl zijn blik in die van haar gleed.

Honeypaw snorde zachtjes toen ze de stem van Creamyfrost weer hoorde. Ze vond het zelf ook wel prettig dat ze weer dingen mocht gaan doen, anders zat ze Whisperwind toch ook alleen maar in de weg en daar had ze gewoon een ontzettende hekel aan. Sowieso vond ze het vervelend als ze zich zo nutteloos moest voelen. Als ze niets mocht doen. Maar daarmee wist ze zichzelf ook vaak genoeg te overwerken.
Ze werd uit gedachten gehaald toen Creamyfrost weer sprak en aanbood om met haar mee kruiden te gaan zoeken op een dag. Ze grinnikte zachtjes en keek 'm met fonkelende ogen aan. "En me dit keer niet in de rivier laten vallen?" zei ze als grap en gaf m een zachte por met d'r witte pootje. "Geintje joh, geintje," miauwde ze erachteraan, hopend dat Creamyfrost haar niet al te serieus had genomen.

Zijn schouders zakten zichtbaar een fractie en opeens leek het zandkorreltje voor zijn poten heel interessant toen ze over de rivier begon. Hij kromp zelfs iets in elkaar toen ze snel zei dat het een geintje was, maar hij vond het niet zo grappig. Hij had er nog steeds moeite mee en hoe iedereen ook zei dat het niet zijn schuld was, was hij nou eenmaal gevoelig voor schuldgevoel. Het was zijn schuld vond hij, want hij had haar uit het water moeten halen. Hij vergat voor het gemak even dat als hij in de rivier was gesprongen hijzelf waarschijnlijk verdronken was, omdat de stroming in dat stuk van de rivier veel te sterk was. Hij had het moeten doen vond hij en hij was moeilijk om dat uit hem te praten, zei het onmogelijk. Toen hij weer opkeek in haar blauwe ogen stond zijn blik daarom heel ernstig. “Nee, nooit weer Honey.” Zijn stem klonk vastberaden en serieus. In de fonkeling in zijn ogen was te zien dat hij dat met heel zijn hart meende, hij zou zijn leven voor haar geven als het moest. Hij gaf haar zachtjes een lik over haar wang terwijl er een waterig glimlachje om zijn lippen verscheen.

Onderwerp: Re: Finally in the sun again