Listen to the wind

Met een kleine glimlach op haar lippen sloot Omen haar bruine ogen en ze zuchtte zachtjes.
Ze kon wel gewend raken aan dit territorium dat een soort van perfect lag, maar ze wist dat ze niet al te lang zou kunnen blijven. In het roguegebied kon je nooit lang blijven; behalve als je met meerdere personen in het gebied woonde, dan kon je het tenminste goed verdedigen. Nou, haar niet gezien hoor, ze had geen zin in een partner.
Ah, daar zou je het al krijgen; een zachte ritseling die niet veroorzaakt was door de wind vertelde haar dat ze niet alleen meer was. Geen één prooidier zou stupid genoeg zijn om zo dichtbij te komen, dus zou het wel een ander dier moeten zijn. Nu dacht Omen niet meteen aan een hond of das - want hey, dat zou onlogisch zijn, zo midden in het open gebied - dus rekende ze op een kat.
Toen ze haar ogen opende en haar kop optilde, zag ze dat ze gelijk had. "Halloo," zei ze nieuwsgierig.

{1st Kurt

Op zijn gemak lag de kater onder een boom in het rogue territoria. Er stond een zacht briesje waardoor de ongelooflijke hitte die de zon bracht wat minder werd. Op zijn gemak had hij zijn ogen gesloten terwijl hij tevreden snorde. Zonet had hij een jacht achter de rug gehad en had nu zijn maag heerlijk vol gegeten. Het bewijs lag nog naast hem, het tengere skeletje van een muisje. Opeens drong een onbekende geur zijn neus binnen waardoor zijn ogen gelijk open schoten en op zijn hoede overeind kwam. Als er zo een groep rogues aan zou komen zal hij wel weg moeten gaan, het was nou immers niet dat hij ook maar een enkele kans zou maken tegen een grote groep katten. Plots kwam er een langharige crème-kleurige kattin tevoorschijn, ook alleen net zoals de bruinkleurige kater zelf ook was. Iets was hem toch wel op zijn gemak stelde, als deze kat kwaad wilde had hij immers een meer gelijke kans dan tegenover een groep katten.
"Halloo," sprak ze nieuwsgierig uit, niet onaardig klinkend wat een glimlach deed toveren op Kurt zijn gezicht, gelukkig. "Hey," begroette hij terug, "Je wilt geen kwaad mag ik hopen?" grinnikte hij geamuseerd, Kurt was nou eenmaal niet van het vechten. Het was nou ook niet dat hij graag wegrende door zijn trots maar het liefst ging hij zijn hele leven door zonder ook maar een nagel uit te steken naar welke kat dan ook.

O O C ;; ik heb besloten weer in de 3e persoon te gaan schrijven dus moet er nog ff inkomen xdd en sorry voor de late reacte ^^'

"Hey," begroette de kater terug, en met een glimlach keek ze hem aan. Ook hij had een mooie glimlach op zijn gezicht. Niet dat Omen per sé vond dat hij knap was, maar een glimlach was altijd mooi, vond ze. Het straalde uit dat je vrolijk en vriendelijk was, en niet zo'n chagrijn zoals de meesten in deze omgeving. Als je een glimlach op je snoet had, had je al meteen een goeie indruk gemaakt bij de pers.
"Je wilt geen kwaad mag ik hopen?" Miauwde de ander, zijn toon grappend, en Omen schudde haar kop. "Nee joh," antwoordde ze, maar ze vergat niet dat de ander op haar gebied was. Het maakte haar niet heel veel uit, zolang hij het maar niet claimde als die van zichzelf kon ze best een paar muisjes met hem delen. "Wat doe je hier?" Vroeg ze, haar nieuwsgierigheid nam het meteen van haar over en ze grinnikte zachtjes om haar eigen toon.

Vrijwel meteen schudde de pers tegenover hem haar kop nadat hij gevraagd had of ze kwaad wilde. Een opluchting ging door de bruine kater zijn lichaam nadat ze dat deed. Thank God. "Nee joh," antwoordde ze er nog bij, om haar hoofdgeschud nog even te verduidelijken waardoor hij vriendelijk naar haar glimlachte. Sommige rogues konden aardig agressief zijn en je zelfs verwondden als je ook maar een poot op hun territorium plantte. "Wat doe je hier?" vroeg ze vervolgens nieuwsgierig waardoor hij gelijk zijn schouders ophaalde. "Ik was wat aan het rondwalen," verklaarde ik, "Het is soms nogal saai zo helemaal in je eentje weetje." verduidelijkte hij waarom hij aan het ronddwalen was.

"Ik was wat aan het rondwalen," vertelde de kater haar. "Het is soms nogal saai zo helemaal in je eentje weetje." Meteen knikte Omen begrijpend en glimlachte naar de tabby. "Klopt, ik verveel me ook vaak." Beantwoordde ze hem en keek bescheiden naar de grond.

{ Flut sorry :c

Op mijn gemak zakte ik door mijn poten om met een plofje in het zachte mos te landden, er niet van uit gaand dat de kat tegenover mij zo link was dat ze me elk moment in mijn nek grijpen wou en een einde aan mijn leven te brengen. "Klopt, ik verveel me ook vaak." sprak waarna ze naar de grond keek waarna ik een begrijpend geluidje maakte. Het was best saai soms als rogue maar om nou in de BloodClan te gaan leek me niets, daarin zaten allerlei katten die uit waren op vechten en moord. Ik ben in tegen deel precies het tegenovergestelde van die katten daar, dus dat is echt niets voor mij. Daarnaast had je nog de vier clans in het woud maar daar kwam je nou eenmaal niet in als je er niet in geboren was, alhoewel had ik wel eens gehoord dat er een kittypet in een van die Clans terecht was gekomen maar dat zal wel weer een roddel zijn geweest. "Maar om nou in die Bloodclan te gaan voor de gezelligheid? Vrees dat t dan niet bepaald gezellig wordt." grapte ik om de sterke verhalen die ik wel eens gehoor had over die katten daar.