I don't like kits... {Quietkit en Flowerkit}

Blackswirl werd wakker van een gegiechel. Het kamp was rustig, de meeste warriors op jacht. Blackswirl keek op en zag waardoor ze wakker werd. Twee kittens die ze niet kende waren met een ondeugende blik naar de uitgang van het kamp aan het sluipen. Ze zuchtte en keek rond of iemand anders het gezien had. Ze had geen zin om de kittens aan te spreken maar ze moest wel. Straks kreeg een das ze te pakken. Ze stond met een zucht op en liep naar de kittens toe. De kittens hadden haar nog niet opgemerkt. Ze sloop dichterbij alsof ze muizen waren. Ze zette haar enge blik op angry

en riep 'Boe!'.

Eerst Quietkit en Flowerkit, daarna meer als je dat wilt.

Quietkit zat zoals gewoonlijk weer naar de uitgang van het kamp te staren, verlangend naar de vrijheden die die plek met zich meebracht. Nog twee maanden, dan zou hij Apprentice worden en eindelijk naar buiten mogen. Twee maanden duurde hem echter veel te lang, en hij wilde nu meteen uit het kamp. Hij was doodmoe van de Nursery, er was niets te doen, en de rest van het kamp had hij zo onderhand ook wel gezien. Het katertje zuchtte, en ving een glimp op van een haas die langs het kamp liep. Zijn ogen werden groot, een haas! Prooi! Als hij die wist te vangen, zou hij vast naar buiten mogen! Hij zou dan mee kunnen jagen, iets toe kunnen voegen aan de Clan, want iedereen zou weten dat hij als kitten al een haas had kunnen vangen! Hij sprong op en rende richting de uitgang. Vlak voor de uitgang stopte hij even, en keek achterom om te checken of niemand hem zag. Toen hij zich weer omdraaide, stond er een zwart-witte poes vlak voor hem. Met grote ogen keek hij naar Blackswirl die eng naar hem stond te kijken. En hoge 'miauw' wist zijn keel te ontsnappen, maar meer niet.

De kitten schrok een beetje. Maar een beetje. Jammer. Dacht Blackswirl. Ze zette haar normale gezicht weer op en zei 'Wat was jij van plan kleintje?' Het klonk niet echt vriendelijk maar ze was gewoon geïrriteerd omdat ze net zo lekker lag te slapen. Everstar zou vast trots op haar zijn omdat ze de kitten had gered van de wrede buitenwereld. Ze herkende haar jongere zelf in de kitten maar liet het niet merken. Ze was verandert sinds de meeste katten haar negeerden. Ze realiseerde zich niet dat het haar eigen schuld was want ze was meestal niet heel aardig tegen anderen, maar dat maakte haar niet zoveel uit, als ze maar iets kon betekenen voor de clan... Ze wilde zichzelf graag bewijzen.

De poes vroeg wat hij wel niet van plan was, met een kleinerend 'kleintje' erachter aan. Hij fronste even naar haar. Ze was een clanlid van hem, ze zou hem geen kwaad kunnen en mogen doen. Hij was veilig en had in essentie niets om bang voor te zijn, dus was hij dat ook niet. "Ik wilde even in de opening van het kamp zitten en naar buiten kijken," loog hij. Of ze het zou geloven, wist hij niet, maar het maakte hem ook niet zoveel uit. "Heeft een Warrior niet wat beters te doen op klaarlichte dag dan kittens te stalken?" vroeg hij toen aan haar, met zijn kopje scheef. Er was genoeg te doen als Warrior: jagen, patrouilleren, de Den van de Elders schoonmaken. En natuurlijk was er genoeg gevaar buiten het kamp met de dassen, ze moesten op hun hoede zijn. Wat Blackswirl hier deed, begreep hij dus niet helemaal. Natuurlijk had ze belangrijkere taken om aan te denken.

'Heeft een warrior niet wat beters te doen op klaarlichte dag dan kittens stalken?' Vroeg de kitten. 'Ehh nee ik bedoel ja ik bedoel... stotterde Blackswirl. Ze was vaak 'gedist' maar nooit door een kitten. Blackswirl liep rood aan en drukte haar nagels in de grond van woede en schaamte. 'Heeft je moeder je niet geleert dat je niet mag liegen. Zei Blackswirl knarsetandend. 'En trouwens, er moet toch iemand op de hulpeloze kittens letten die domweg naar buiten willen gaan. En dan nog iets ik heb al gejaagt en al die dingen! Dat laatste loog ze maar als hij dat deed deed zij dat ook. In haar hoofd probeerde ze tot tien te tellen. Ze mocht geen woedeaanval krijgen want dan werd ze zonder twijfel het kamp uit gegooit. Niet dat het al erg genoeg was hier.

Hij kon het niet helpen even te grijnzen bij het gestotter van Blackswirl. Was hij toch eens een Warrior te slim af geweest. Wat een vernedering moest dat zijn voor de poes voor hem. Ze had blijkbaar wel weer door dat hij tegen haar loog, en hij haalde nonchalant zijn schouders op bij het horen van haar opmerking. Zijn moeder had hem genoeg geleerd, maar liegen was soms toch nodig. "En trouwens, er moet toch iemand op de hulpeloze kittens letten die domweg naar buiten willen gaan. En dan nog iets ik heb al gejaagt en al die dingen!" zei ze toen. Ze leek behoorlijk geïrriteerd en aangedaan door zijn opmerking, raar genoeg. "Daar zijn Queens over het algemeen voor," vertelde hij haar toen. Het rangensysteem was haar toch wel duidelijk? Ze had niets over hem te zeggen! "Dus als je me wil excuseren..." opperde hij toen, terwijl hij met alle gemak het kamp uit wilde stappen.