+Heartbroken

Onderwerp: +Heartbroken do 9 jul 2015 - 15:44

De twoleg greep de grijze poes bij haar nek, waardoor een felle miauw uit haar bek kwam. "Poesie," zei de kleine twoleg, die haar nu dicht tegen zich aan drukte en haar door elkaar schudde. Met dit mormel leefde ze nu al drie maanden. Ja, drie maanden. Boos zette ze haar poot tegen zijn gezicht en probeerde zich weg te duwen, het mormel moest alleen maar lachen. "Poesie lief," nou echt niet meer hoor dacht de grijze she-cat, voordat ze haar klauw naar het gezicht van het mormel haalde, die een kreet liet ontsnappen en haar door de ruimte gooide. Brokenwing blies luid en hard naar het huilende kind. Dat mormel mag wel leren omgaan met katten. Het kind had met zijn klauwen zijn gezicht bedekt, en bleef schreeuwen. "Bitch please, stel je niet zo aan. Het is maar een krasje." Snawde ze fel, maar toch kwam er een grote twoleg aan, die haar boos aankeek en naar haar toe liep. "Hallo, ik ben geen kittypet!" Spuugde ze naar het naderende mormel. "Stoute Poef!" Zei ze. O, ja, zo noemden ze haar nu. Snel glipte ze door de benen van de twoleg en rende naar het raam. Hoe kwam ze hier ooit weg? Ze hadden haar nog nooit naar buiten gelaten dus er was geen enkele kans van ontsnappen! Ze keek naar buiten. Een donkere tabby kwam naar haar toe rennen, en keek haar grijnzend aan. Hij zei wat maar ze hoorde niks. De kater liep weg, en het volgende moment hoorde ze een reeks zeurende miauwen bij de deur.
De grote twoleg rende er naartoe en Broken ging erachteraan. De twoleg opende de deur, en meteen rende broken er zo snel mogelijk uit. De rogue rende achter haar aan. Ze Had al zo lang niet vrij gerend, de heerlijke buitenlucht vulde haar neus, maar voordat ze nog bij shadowclan territorium Was, sprong de rogue bovenop haar en sleepte haar naar een rots. "denk je nou echt dat ik je gewoon red en daarna laat gaan? Ik had gewoon zin in wat bloed!" hij Was net van plan om haar van de rots af te gooien, toen de poes een bekende gestalte verderop zag verschijnen..

Op m'n telefoon, misschien wat spelfoutjes

Onderwerp: Re: +Heartbroken do 9 jul 2015 - 16:47

Een lange tijd was voorbij gestreken en de rood gestreepte kater zag er wellicht uit als een gezonde warrior, maar dat was niet helemaal naar waarheid. Zijn vacht was nog altijd niet zo netjes als de rest, maar zijn ribben waren allang niet meer zichtbaar. Toch pastte de kater niet in de groep van gezonde warriors, hij had nog altijd een verdelen wat hem nog altijd najoeg. Hij had wel zijn draai gevonden om te voorkomen dat hij in zijn gezicht werd getrapt door zijn verleden. Alles wat met Bloodclan te maken had liet hij voorbij gaan en vermeed de meeste plekken waar je die monsters kon vinden. Maar deze dag was hij teveel afgeleid geraakt waardoor hij te ver was weggewandeld van de grenzen. Het bracht hem wel weg van het comfortabele gevoel dat hij steeds meer begon binnen de grenzen van Shadowclan. Toch voor een keer besloot hij niet om terug te rennen zodra hij ook maar een te vreemde geur rook. Nu leek er iets bekends in de lucht te hangen, iets wat hij niet helemaal kon plaatsen. Het had de kater tot stilstand gebracht terwijl zijn amberen ogen in het rond zochten, op zoek naar hetgeen wat hem nu bijna zat te prikken in zijn hoofd. Onbewust sloeg hij zijn klauwen uit en nam twijfelend een paar passen naar voren voor zijn ogen vielen op een scene die hem deed schrikken. De geuren hier waren overduidelijk rogue en kittypet, waardoor hij even argwanend naar de twee katten keek. Toch kwam de poes hem iets te bekend voor, niet dat hij het kon vragen gezien de woorden van de kater hem al vertelde wat er ging gebeurde. Zonder een woord te zeggen liep hij op de twee af en trok zijn lip op. ''Genoeg.'' Grauwde de kater met zijn nog altijd zachte stem maar hij wachtte niet op een reactie. Zonder te waarschuwen Zette hij zich af en greep de kater in zijn nek, hem wegtrekkend van de poes voor hij over zijn eigen rug rolde en de onbekende kater van zich af trapte met zijn achterpoten. Het was niet zijn bedoeling geweest om de kater van de rots af te gooien, maar schuldig voelde hij zich er niet om terwijl hij zich ophees.

-omg I suck today xD

Onderwerp: Re: +Heartbroken do 9 jul 2015 - 17:02

De bekende gestalte rende naad de rogue toe en trok hem van haar af. Met grote ogen keek ze toe hoe hij, Heartbroken, de kater van de rots af wierp. "H-Heart?" fluisterde ze geschrokken. Ze wilde overeind komen, maar de roze halsband zorgde ervoor dat ze vast zat aan de grond. "Starclanverdomme dat rotding!" ze wurmde haar poot tussen haar vacht en de halsband, maar bleef zo vastzitten. "Dankjewel Heart.. Ik dacht echt dat ik dood zou zijn!" ze bekeek de kater even goed, hij zag er veel beter uit dan de laatste keer dat ze hem Had gezien, vier maanden geleden. "Je ziet er veel beter uit!" fluisterde er uit haar mond, ze wilde haar poot optillen om overeind te gaan staan, maar door schaamte Was ze vergeten dat die vast zat in de halsband, en rolde zo over, op haar rug. Overeind kwam ze niet meer, dus haar littekens waren weer duidelijk zichtbaar, alhoewel ze er al veel beter uitzagen aangezien de twolegs ervoor hadden gezorgd, tot haar grote ergenis. "omg dit is echt heel awkward" giechelde ze, nog liggend op haar rug en poot vast in het roze halsbandje.

Op m'n telefoon dus misschien nogal veel spelfouten haha

Onderwerp: Re: +Heartbroken vr 10 jul 2015 - 23:10

Even nam hij de tijd om op adem te komen terwijl hij zijn ogen sloot. Deze schoten meteen weer open zodra hij alleen maar het eerste deel van zijn naam hoorde. Langzaam draaide hij zijn kop naar de poes die hem had uitgesproken, een nadenkende blik in zijn ogen. ''Brokenwing.'' Was zijn simpele, zachte antwoord terwijl hij een paar pasjes haar richting op nam en vervolgens bleef staan. In stilte nam hij het gehele tafereel waar en bewoog enkel zijn oren heen en weer bij de woorden die ze sprak. Onbewust bekeek hij zichzelf toch wel even en fronste. Al ging er tamelijk veel door zijn hoofd, hij kon geen woord vinden om uit te spreken. Langzaam gleden zijn ogen naar de halsband voor er een rilling over zijn rug trok. Toch rook ze niet naar de bloeddorstige katten die een halsband droegen. halverwege een pas bleef hij staan, zijn poot nog van de grond geheven, twijfel en wantrouwen duidelijk af te lezen in zijn ogen. Hij wilde best helpen maar wie wist wat ze was geworden in de vier maanden dat ze was weggeweest. Hij wist niet meer wat hij moest doen nu en zag er waarschijnlijk uit als een of andere mafkees.

Onderwerp: Re: +Heartbroken vr 10 jul 2015 - 23:33

''Brokenwing.''Ze keek hoe hij wantrouwend bleef staan. Moest hij haar niet? Dacht hij misschien dat ze een kittypet was? Een pijnscheut schoot door haar hart. Waarom? Ze keek even weg, starend naar de rand van de rots, waar de rogue vanaf was gevallen. "Dankjewel voor het redden van mijn leven," Zei ze zacht. Met een soort achterwaartse, scheve koprol kwam ze op drie poten terecht, en hinkte naar een dichtbijzijnde boom. Gekwetst had ze haar rug naar de kater gekeerd, Zou ze hem nu ook hebben gekwetst? Zou hij haar nu niet meer aardig vinden? Hij vond je sowieso al niet aardig. Hij denkt dat je waarschijnlijk een of andere kittypet bent. Ze haakte de knalroze halsband aan de boom en begon hem eraf te wurmen. Maar, de tak knapte en de grijze poes werd naar achteren gelanceerd. Met haar gezicht in het zand probeerde ze overeind te komen, maar ze gleed met haar voorpoot uit op iets glibberigs en met een harde klap smakte haar hoofd tegen de grond. Een klein gilletje verliet haar mond, aangezien ze iets had geraakt met haar voorhoofd en nu liep er een rode kras over haar voorhoofd heen. Hoe noemde dat kleine mormel die twoleg ook al weer met die streep op z'n kop? O ja, Avatar. Het mormel deed altijd alsof zij appa ofzo was en ging bovenop haar zitten. Blij dat ze daar weg was! Iets kriebelde onder haar poot, en geschrokken trok ze die weg, waardoor ze oog in oog kwam te staan met een slang. Verschrikt sloeg ze een kreetje toen het beest op haar af kwam. Rollend probeerde ze het beest met haar achterpoten weg te meppen, maar het kwam toch dichterbij. O nee, sneller rollen!!

Onderwerp: Re: +Heartbroken za 11 jul 2015 - 1:00

Hij had dan ook geen idee wat hij moest denken, als zij zich had gevoegd bij Bloodclan dan zou hij ook haar vrezen. Hij begreep ook niet waarom iemand dat ooit zou kunnen doen, het waren echt monsters, zeker in zijn ogen. Hij reageerde niet op het feit dat ze hem opnieuw bedankte voor het redden van haar leven. Twijfelend zette hij een pas naar achteren zodra ze zelf in beweging kwam en langzaam legde hij zijn oren wat platter naar zijn kop. Langzaam wendde hij zijn kop af voor hij zich omdraaide. Hij had hier echt niks meer te zoeken, bovendien begon hij zich steeds oncomfortabeler te voelen buiten het vertrouwde territoria. Toch deden geluiden achter hem zijn aandacht trekken waardoor hij toch zijn kop omdraaide en langzaam terugliep. Slang kon je niet eten maar het was altijd wel iets om terug te kunnen brengen naar het kamp, dan leek hij nog iets van indrukwekkend. Zonder te twijfelen versnelde hij zijn passen maar richtte zijn aandacht volledig op de slang, vergetend waar hij was. Zodra hij zich afzette schoten zijn kaken naar de plek net achter de kop van de slang en zette ze met al zijn kracht weer dicht klapte, het dier dodend. Even liet hij het dier los en staarde Brokenwing aan voor hij naar voren boog. Hij had wel opgemerkt dat ze de halsband af wilde dus zette hij zijn tanden er half door in een poging het zo ver te beschadigen dat ze het zelf los kon krijgen. Toch keerde hij zijn aandacht daarna weer naar de slang en tilde deze op voor hij langzaam en bijna onhandig zijn weg terug begon te maken. Niet dat dat heel erg snel ging maar als er iets van goed in haar was overgebleven zou ze alles vast kunnen verklaren.

Onderwerp: Re: +Heartbroken zo 12 jul 2015 - 22:59

Dat hij zijn oren plat had gelegd had haar nog onzekerder gemaakt over hun vriendschap, maar toen hij haar had gered van de slang, ging het weer de andere kant op. Door de beschadiging in de halsband kon Brokenwing hem zo met haar poten losscheuren. Het voelde alsof ze nu veel beter adem kon halen. Toen de poes zag dat Heartbroken weg was gegaan, dribbelde ze achter hem aan met een vriendelijke en dankbare uitdrukking op haar gezicht. De grijze poes liep iets verder vooruit, zodat ze kon rollen over de grond om dat vervelende, plakkerige gevoel van de halsband weg te krijgen. Zodra ze klaar was, dribbelde ze weer naar hem toe. "Dankjewel, nogmaals. Een halsband is echt vre-se-lijk." Zei ze, hem nog steeds dankbaar aankijkend. "Sorry dat ik was weggelopen. Ik dacht dat je.." Ze slikte even, de poes had besloten te zeggen wat ze had gedacht. "..Ik dacht dat je me niet meer moest. Sorry, het geeft niet als je me ook niet meer moet. Ik moet jou wel hoor. Maar misschien kwam het omdat je me niet meer herkende? Wacht, kwam het door de halsband? Je weet dat ik ze nooit zou joinen! Het zijn achterbakse, mislukte rotkatten. Het liefst zou ik hun ogen uitkrabben. Maar ik ruik volgensmij te erg naar kittypet. Oh my, Starclan ik praat te veel! Ik heb ook vier maanden amper iets gezegd. Sorry!" Ratelde ze. fijn, ook weer verpest. Ze stopte en legde een poot voor haar ogen. "Sorry sorry sorry! Ik heb het weer verpest! Ik ben ook echt zo dom!" Ze liep langzaam verder, afstand houdend van Heartbroken. Waarschijnlijk vond hij haar nu maar raar. Stom ben je, Brokenwing. Waarom vond ze het zo erg? Waarom werd ze net iets blijer wanneer ze bij Heart was? Waarom was ze zo nerveus?

Onderwerp: Re: +Heartbroken ma 13 jul 2015 - 2:04

Waarom hij de halsband niet zo van haar nek had getrokken wist hij niet, wellicht probeerde hij, zonder dat hij het doorhad, te zien of zijn wantrouwen juist was of niet. Ergens wist hij wel dat hij de bevestiging nodig had om niet uit zijn plaat te gaan om niks. Hij was buiten zijn nachtmerries niet meer ergens van geflipt in weken en dat was al een goed teken voor hem. Het zou nog altijd een tijd duren voor hij eindelijk normaal begon te worden maar met elke dag sinds die ene van zijn terugkeer was hij gaan vorderen en dat was nog altijd het verhaal. Niet dat hij nu veel tijd had om na te denken, hij had zijn aandacht nodig om en alert te blijven en om niet te struikelen over de slang die hij meesleepte. Hij keek niet op zodra hij merkte dat Brokenwing hem passeerde, maar liep in plaats daarvan gestaag door. De enige reactie die ze kreeg zodra ze zich met zijn passen voegde was een gedraaid oor haar kant op, een teken dat hij in ieder geval wel luisterde naar haar. Hij kon zich die avond nog herinneren waarop hij haar zijn verhaal had verteld en ook zijn angst had uitgesproken. Zijn angst om weer verlaten te worden door iemand die hij in vertrouwen had durven nemen. En zelfs al had ze beweerd dat het niet zou gebeuren had hij de laatste manen weer in eenzaamheid gespendeerd. Gaf hij zijn vertrouwen te makkelijk weg of werkte Starclan zelf hem gewoon tegen in het leven. Uit haar mond kwam een stortvloed aan worden en hij deed echt zijn best om het te volgen. Zodra ze de gok waagde of het door de halsband kwam, lukte het hem om even half te knikken maar niet te antwoorden, dat ging iets te lastig worden voor hem. Het volgende deed hem lichtjes glimlachen, jaloers dat hij zulke woorden niet zou kunnen uitspreken. In stilte liep hij nog een stuk verder voor hij toch even stil bleef staan om de slang los te laten. Hij haalde diep adem en sloot zijn amberen ogen voor hij zijn kop schudde. ''Het geeft niet.'' Was zijn zachte reactie maar dat was ook bijna het enige wat hij kon zeggen. Hij had geen idee wat hij moest zeggen of voelen, buiten het feit dat hij zich in de manen dat ze weg was opnieuw verlaten had gevoelen door de wereld. Stilletjes bewoog hij zijn kop naar het midden van de slang en werkte dat deel zo over zijn nek, hopend dat hij zo kon lopen en antwoord kon geven, hoewel hij niet veel woorden had.

-Talking about crap xD

Onderwerp: Re: +Heartbroken ma 13 jul 2015 - 23:30

''Het geeft niet.'' Zei de kater zacht, de grijze poes gaf hem een vriendelijke glimlach. Ze wist dat hij nogal stil was. Zonder iets te zeggen keek ze toe hoe hij de slang over zijn nek gooide. "Sorry dat ik deze vier maanden weg ben geweest. Ik had misschien beter op moeten letten." Zei ze, op een of andere manier wilde de poes het zo verschrikkelijk graag goedmaken. Ze wist niet goed waarom, had ze misschien...? Nee, dat kon zeker niet. Ze schudde de gedachte weg en glimlachte weer vriendelijk naar hem. "Vanaf nu zal ik je niet meer verlaten. Het spijt me echt, twolegs zijn gewoon een stelletje verpesters." Miauwde de poes, haar stem werd een beetje bozer bij het melden van de twolegs. "Er was daar een twoleg, een kleine." Grinnikte de poes. "Hij trok steeds aan mijn staart, ging bovenop me zitten en greep me steeds vast." In haar stem was een walgende ondertoon verschenen en de poes zwiepte even met haar staart. "Maar daar kwam hij niet zomaar mee weg, als je toevallig een twoleg met een half oor tegenkomt.."

Onderwerp: Re: +Heartbroken di 14 jul 2015 - 0:06

Hij hield haar stilletjes in de gaten en knikte half zodra ze glimlachte. En hoewel hij er beter uit zag dan ooit, hij voelde zich lang niet zo goed als dat hij leek. Hij wenste nog altijd dat hij zijn verleden zo kon wegvegen uit zijn hoofd en opnieuw kon beginnen. Zodra ze weer begon met verontschuldigingen schudde hij zijn kop langzaam. Wat wilde ze van hem horen nu? Net zoals elk ander was ze verdwenen en dat was niet iets waar hij gemakkelijk mee om ging, het was de reden dat hij niemand in vertrouwen nam. Zelfs zodra ze hem vertelde dat ze hem niet meer ging verlaten kon hij haar niet geloven. ''Is het erg dat ik het zo onderhand niet meer geloof?'' Vroeg hij dus met zijn zachte toon. zijn stem zou altijd zacht blijven, maar dat had hij geaccepteerd. Je moest hem boos krijgen wilde je hem horen schreeuwen, wat hem echt veel moeite kostte. Schreeuwen zou hem gewoon schor maken voor een aantal dagen, ironisch als dat wel niet was. Maar buiten zijn eigen woorden bleef hij gewoon naar haar luisteren. Maar haar laatste woorden deden ervoor zorgen dat hij haar aankeek. ''Ik ga niet op zoek naar Twolegs als je het niet erg vind.'' Mompelde hij alleen en haalde diep adem.

Onderwerp: Re: +Heartbroken di 14 jul 2015 - 0:18

''Is het erg dat ik het zo onderhand niet meer geloof?'' Het leek wel alsof hij zijn nagels in zijn hart had gezet, haar borstkas voelde opeens krapjes en haar glimlach verdween meteen. "Nee, dat begrijp ik." Was haar zachte, Schorre antwoord. Zuchtend staarde ze naar haar poten, ze had het dus echt verpest. Fijn. ''Ik ga niet op zoek naar Twolegs als je het niet erg vind.'' Oef, dat deden de klauwen die haar hart vasthielden nog dieper zinken. "Ja, dat begrijp ik." Was haar simpele antwoord. Langzaam naderden ze al Shadowclan territorium. Het liefst was ze nu verdrietig weggelopen, maar ze kon het gewoon niet. "Hoe gaat het verder met je?" Sprak de grijze poes half onverstaanbaar, het voelde alsof er een knoop in haar keel zat. Broken durfde de kater niet meer aan te kijken, maar bleef lichtelijk gekwetst naar haar poten staren.

Onderwerp: Re: +Heartbroken wo 15 jul 2015 - 1:10

Het feit dat hij geen hele preek kreeg om zijn wellicht koude opmerking luchtte voor hem al op. Hij wilde niks anders dan gewoon eerlijk zijn, ook tegenover haar. Het was misschien wel lastig om uit te gaan leggen maar het was de waarheid die hij constant had moeten voelen. Zodra ze beweerde dat ze het begreep zuchtte hij zacht. ''Maar je bent het er niet mee eens. Je vind dat ik opnieuw mijn vertrouwen in de ring moet gooien met het gevaar dat het mij weer gaat kosten?'' Sprak hij, zoals gewoonlijk zacht. Het was een halve vraag maar ook bijna alsof hij het gewoon als feit vaststelde. Misschien was hij door zijn gebrek aan sociaal contact ook weer gewoon bot geworden, hij wist het niet. De reactie die hij bij zijn volgende opmerking kreeg was ook nog best vreemd, er was toch niks mis mee om dat zo te zeggen? En zelfs al was het zo, het was opnieuw gewoon de waarheid zoals hij het zag en beleefde. Hij keek toch weer even op zodra ze vroeg hoe het met hem ging? Hij haalde half zijn schouders op en zuchtte langzaam. ''Ik leef nog, en daarmee is alles wel gezegd denk ik.'' Antwoordde hij, voor zich uit starend.

Onderwerp: Re: +Heartbroken wo 22 jul 2015 - 16:27

''Maar je bent het er niet mee eens. Je vind dat ik opnieuw mijn vertrouwen in de ring moet gooien met het gevaar dat het mij weer gaat kosten?'' Haar hart werd verscheurd, hij moest haar echt niet meer. "Nee, nee! Ik ben gewoon.." Ze stopte, schuddend met haar hoofd. "Ik ben gefrustreerd, omdat ik jou waarschijnlijk heb gekwetst door mijn verdwijning, en dat vind ik gewoon zo erg." Er was overduidelijk heel veel spijt, verdriet maar ook gekwetstheid in haar stem te horen. Ze bleef naar haar poten staren. Ze wist echt niet meer wat ze moest doen, de poes wist niet wat ze moest met Heartbroken, die ze had gekwetst door weg te gaan, of het nou haar schuld was of niet. 'Ik leef nog, en daarmee is alles wel gezegd denk ik.'' had de kater geantwoord op haar vraag, de poes knikte maar besefte toen iets. "Ik weet niet of ik nog terug kan naar de clan.." Mompelde ze, starend naar haar poten met een lege, dode blik, die ze langzaam naar de rode kater bewoog. "Wat als ik niet terug kan? Wat als ze me niet meer accepteren en denken dat ik een kittypet ben?" Haar stem sloeg een aantal keer over, en haar dode lege ogen vulden zich met verdriet en angst. "Wat moet ik dan?" Voegde de poes er schor aan toe, een traan rolde over haar wang, waarna meerdere volgden. "W-wat moet ik dan?" Snikte ze, weer naar haar poten starend. "Hoe moet ik terugkomen in het kamp?" Ze begon langzaam paniekerig te worden. "Wat moet ik zeggen?" De shecat stond op en begon paniekerig rond te kijken. Ze kon amper praten!

Onderwerp: Re: +Heartbroken za 25 jul 2015 - 2:37

De rode kater luisterde maar amper naar de woorden van de poes, niet wetend waarom hij langzaam aan zijn vaardigheid om ergens om te zorgen had verloren. Was het teveel voor hem geweest of was dit iets wat altijd wel zou gaan gebeuren bij hem? Hij draaide zijn kop niet meer haar kant op en haalde bijna simpelweg zijn schouders op bij haar woorden. ''Je bent niet de eerste en zal zeker niet de laatste zijn die dat doet.'' Kaatste hij terug, niet ingaand op de tonen die hij hoorde. Wat wilde ze in Starclansnaam van hem horen dan, dat alles geweldig ging en hij zo enorm gelukkig was? Hij luisterde wel maar gaf eerst geen antwoord, omdat hij dat niet kon geven. Hij had er altijd voor gezorgd dat hij nergens meer heen kon worden genomen en zelfs als hij bij twolegs zou eindigen dan zou hij het nog prima vinden ook. Hij keek haar nog altijd niet aan maar hield zijn blik strak voor zich uit terwijl hij zich omhoog hees. ''Hoe moet ik het weten?'' antwoordde hij en strekte even zijn poten. ''Daar is het pad en daar loop je op, zo niet dan raadt ik je aan om je om te draaien en terug te keren.'' Ging hij verder voor hij langzaam zelf weer verder begon te lopen, hij wilde weg uit open gebied, terug naar Shadowclan waar hij veiliger was. ''Je moet het zelf weten, verzinnen en oplossen.''

Onderwerp: Re: +Heartbroken za 25 jul 2015 - 10:02

Zijn woorden raakten haar, hard. Ze voelde het laatste beetje blijheid uit haar lichaam sijpelen terwijl ze Heartbroken met grote ogen aanstaarde. Elk woord dat hij zei voelde alsof er een klauw door haar vacht werd getrokken, die haar vel openreet en haar hart liet steken. Zijn antwoorden waren bot, zijn lichaamshouding was bot en de kater was simpelweg gewoon veranderd. Een brok vormde in de keel van de grijze langharige poes, haar klauwen schoten uit en kneedden de aarde terwijl haar dode ogen vooruit staarden. Ze kuchte even toen ze zag dat de kater gewoon doorliep, de kattin was er klaar mee. de kater deed haar gevoelens alleen maar pijn en hij leek het niet eens te zien wat zijn woorden voor effect hadden op andere katten. De kater leek meer Heartless dan Heartbroken. Brokenwing had het gevoel dat ze vanbinnen nu al dood was, het enige dat werkte was haar versleten hart waarvan elke klopping pijn doet, het verdriet van alles dat ze had meegemaakt kwam omhoog, haar oren vlogen naar achter door de pijnlijke gevoelens die zo snel en uit het niets naar voren kwamen. Ze probeerde de kater een gepijnigde blik te geven, maar het enige wat de kattin deed was haar dode blik naar hem te bewegen. Haar ogen waren leeg, gebroken en angstaanjagend. Je kreeg sowieso al mee dat ze veel had meegemaakt als je in die blik keek. Met grote passen liep ze achter de kater aan. "Heartbroken." Riep ze, geen enkele emotie in haar stem te horen. Ze zette het licht op het sprintten en haalde hem in, waarna ze pal voor hem ging staan. Er was geen spoortje van emotie op haar gezicht te zien, alleen maar leegte. "Waarom doe je zo?" Vroeg ze, haar stem klonk gepijnigd en verdrietig, maar ze gaf hem geen kans om nog iets te zeggen. "Het lijkt wel alsof je bent veranderd in de tijd dat ik weg was, je bent Veel botter geworden. zie je het dan Starclanverdoome niet?" de poes verhief haar stem een beetje, maar daardoor sloeg die aan het einde een beetje over. "Zie je dan niet, dat andere katten om je geven?" Zei ze schor, weer geen tijd overlatend om hem de kans te geven om iets te zeggen. "Zie je dan niet, dat je katten kwetst met je botte woorden? Of kan Dat je niets schelen?" Haar dode ogen waren nog steeds in die van de kater gehaakt, ze slikte. "Ik geef zielsveel om je, Heartbroken." Gromde ze, een traan rolde nu over haar wang. "Voordat ik was meegenomen begreep ik eindelijk mijn gevoelens. Ik was verliefd..." De poes voelde tranen opkomen, haar poten en stem begonnen te trillen maar hoe moeilijk het ook was, ze hield haar blik in de zijne gehaakt. "Ik was verliefd... O-op jou Heartbroken!" Stotterde ze, de kattin schudde wild haar kop. Ik weet niet of het je iets kan schelen, maar ja ik heb gevoelens voor je!" Schreeuwde de grijze kattin nu. "Maar je zag en ziet het niet. Je bent veranderd, ik weet niet of dat mijn schuld is of niet, maar ik zie hier geen Heartbroken voor mijn neus staan, ik zie hier geen kater staan waarvoor ik gevoelens had." Haar expressie werd boos, ze draaide zich om, maar hield haar blik nog steeds strak op de kater gericht. "Maar Een compleet andere kater, een botte." Zuchtte ze, haarzelf weer omdraaien naar de kater. "Heartbroken, je doet me pijn. Ik weet niet of je iets om me geeft maar.." ze kon haar zin niet eens afmaken, tranen stroomden over haar gezicht, ze trilde zo erg dat ze niet eens meer kon blijven staan en met een plof door haar poten zakte. Haar gezicht verborg ze in haar poten, de tranen bleven maar stromen en stromen. "S-sorry!" kwam er half uit.ze schaamde zich zo erg,ze voelde zich zo vreselijk! Het liefste wilde ze gewoon dat het eindigde, alles eindigde.

Onderwerp: Re: +Heartbroken