Dreaming

De zon was nog maar net boven toen Ivypaw weer een beetje in de buurt van het kamp kwam. Ze kreeg de grijze kater maar niet uit haar hoofd, en haar vacht rook dan ook nog heel stevig naar de welbekende visgeur. De witte kattin zuchtte een keertje dromerig en stapte de kleine kreek in. Jammer genoeg moest ze zijn geur weer uit haar pels wassen, want anders kon ze haar warriorschap wel vergeten en zou ze hem niet meer kunnen zien. Zonder echt goed op te letten of er iemand anders in de buurt was stapte ze het water in en begon ze haar vacht rustig schoon te wassen.

{ Thrushdive }

De geur was aardig diep in haar vacht doorgedrongen, en stiekem vond ze het niet eens zo erg. Het was immers niet voor zichzelf dat ze de geur eruit waste, maar anders zouden haar clangenoten argwaan krijgen. De witte kattin ging nog wat dieper het water in zodat de haren op haar buik het wateroppervlak raakten. Een luide stem klonk plotseling en Ivypaw schrok op. Ze draaide zich met een ruk op het precieze moment dat haar naam woest werd uitgesproken door een kater die niemand minder was als haar vader. "Pap!" mauwde ze ontzet, duidelijk geschrokken. Automatisch stapte de kattin nog wat dieper, hopend de geur sneller uit haar vacht gespoeld te krijgen.

De sneeuwwitte kattin kon het niet geloven, waarom moest hij nou opeens weer tevoorschijn komen? Waarom niet gewoon Windpaw? Die had tenminste beloofd om niks te zeggen en die vertrouwde ze ook. Maar blijkbaar was haar vader minder geamuseerd.. en dan wist hij nog niet eens hoe het echt zag. Ivypaw legde haar oren naar achteren en voelde het water langs haar lichaam stromen. "Nee!" mauwde ze eigenwijs, iets dat ongebruikelijk was voor haar, en klemde haar nagels in de bodem van de stroom om haar evenwicht te bewaren. Het scheelde dat ze zelf niet zo groot was en voor een andere kat dus niet eens zo diep in het water stond. Dus de stroming was niet al te gek hier. "Niks." Dat was haar ontkenning op de vraag wat dit te betekenen had. Nog altijd bleef ze in het water staan, niet van plan te zijn om naar de kant te komen.

Ze keek haar vader eigenwijs aan, maar wat hij vervolgens deed liet haar schrikken. De kater sprong het water in en plonsde naast haar neer. Ivypaw probeerde haastig weg te krabbelen, maar haar poten gleden uit en ze kon nog maar net haar evenwicht bewaren. En voordat ze het wist voelde ze hoe haar vader haar bij haar nekvel pakte. Een grauw verliet haar mond en ze probeerde zich los te rukken, maar dat deed pijn. Tranen sprongen in haar ogen en terwijl haar poten krampachtig een beetje houvast probeerde te vinden. "Laat me los!" krijste ze met betraande ogen en spartelde nog een keertje. Ze voelde de kant onder haar poten en blies een keertje naar haar vader. Dat deed pijn!