Come in I've been expecting you

Ripa lag nog in zijn den te slapen, hij wilde al een tijd een gesprek met zijn leider. Hij kon namelijk nu minder doen, hij had al sommige dingen bereikt op zijn taken. Hij had vele Clans wat banger gemaakt en een keer een leider aangevallen en een commandant, hij merkte dat er een krijger voor hem stond. Deze keek hem angstig aan, ook was hij een stuk groter geworden. Geen normale lengte meer van een kat, enorm. Ripa stond op en gromde naar de krijger, de krijger zei nog niks. Zelf begreep hij even niks ervan, zijn klauwen schoten uit zijn poten. "Je leider wilt je spreken." Sprak de krijger. Hij versmalde zijn ogen en haalde uit naar de kat, waarna de kat op de grond viel. Hij kweekten zijn spieren, een grijns ontstond waarna hij de barn verliet. Hij wist niet precies waar de leider zijn schuur zou zitten, alleen zou de krijger die hem dat vroeg wel een wond hebben. Hij voelde het zand tussen zijn poten, hij keek in het rond. Katten namen iets wat afstand van hem omdat hij een Thunderclanner was en een Bloodclanner, ze vonden hem zwak maar ook weer niet. Hij hielt ervan om andere het angst op te jagen, hij liep de scheur naar binnen en staarde naar de groene ogen die hem strak aan keken. Hij boog voor zijn leider, zijn rode ogen fonkelde even. Zijn klauwen waren nog steeds uitgeklapt en zaten onder het bloed, hij klapten ze in en bleef stil. Het was koel hier, buiten scheen de zon. Daar was het gloed heet, "waarvoor wilde u me spreken?" Vroeg hij. Stiekem had hij al plannen voor zijn verslag en de aanval die hij geplant had op Riverclan, hij staarde de kater aan. De zwarte vacht leek donker als de nacht, duister als de dood.

Ripa staarde zijn leider aan, hij stond gebogen voor zijn leider. “Zeg eens Ripa hoe bevalt het leven in de BloodClan tot nu toe?” Sprak Claw die zijn staart om zijn lichaam heen sloeg. Eindelijk kon het gesprek verder dan de stilte, hij ademde rustig. Heen en weer, zijn ogen fonkelde. Hij opende zijn mond, "goed alleen heb ik het gevoel dat katten op me letten, ik heb weleens een paar problemen hier zo wat gedaan." Sprak hij grijzend, hij wist dat sommige katten hem kwaad maakten en hij de meeste om geen enkele rede een klap gaf of vermoorde. Hij stopte met grijzen en keek met zijn serieuze blik naar zijn leider, Claw. “Wat spook je allemaal uit. Ik hoor wel eens her en der wat maar ik wil graag het fijne er van weten.” Sprak zijn leider met een verdachte grijns die steeds breder werd. Ripa wist dat de leider verder zou spreken en bleef stil gebogen, in de schuur was het koeler dan buiten maar dat maakte hem weinig uit. “En ik hoop niet dat je het mijn boodschapper lastig hebt gemaakt net.” Zei Claw daarna. Hij lachten er even om, hij schudden zijn kop. "Ik heb gedaan wat ik moest doen, ik heb een leider aangevallen samen met Zira. Ik heb Clans het stuif op het lijf gejaagd voor Bloodclan alleen was de Riverclan wat.. lastig..." Sprak hij. Ripa kwam moeilijk bij de Riverclan, helemaal toen ze grappen maken over de Bloodclan. Hij was niet vertrokken dat nooit alleen hun dachten alleen maar aan hun ego en niet aan het belang van hun clan. Ripa staarde met zijn gespleten ogen en stond op, "mijn leider," Begon hij en staarde hem strak aan. Zijn staart hing op de grond, "ik heb een vecht strategie bedacht." Zei hij waarna zijn ogen sloten. Hij had het nog niet honderd procent in zijn hoofd maar goed genoeg om deze mededeling te maken.

Ripa staarde zijn leider aan, een aandachtige blik luisterde hij naar zijn leider. Zijn rode ogen op de kille ogen van de kater gericht, zijn leider bewoog geen enkele seconde. Het was nog al vreemd, “Ze zullen altijd op je letten Ripa, dat is niet vreemd. Ze vertrouwen je niet, Elite katten zijn niet goed met vertrouwen en dat heeft ze meerdere keren het leven gered.” Beantwoorde Claw zijn vraag. Dat wist hij al, zijn leider opende zijn mond. “Maar ik heb ook niet het idee dat jij anderen vertrouwd en dat is mooi, dat gaat je helpen in leven te blijven.” Vervolgde Claw waarna hij zacht grinnikte. Ripa keek hem vragend aan, maar misschien was het beter om daar niks over te vragen. Claw was namelijk nog te onvoorspelbaar. Ook ontstond er een grimas om Claws lippen, hij keek er immers naar. “Dat wordt ook van je verwacht, dat wordt van alle Elite katten verwacht. Helaas…” Zei hij en stopte even terwijl er een frons in zijn voorhoofd trok. Ripa keek hem weer vragend aan, had hij iets verkeerd gedaan. Hij was al klaar om zich te verontschuldigen. “Helaas zijn de meesten lui geworden, te lui naar mijn zin.” Gromde Claw duidelijk geïrriteerd. Ripa opende zijn mond om zijn verhaal kwijt te krijgen, "Ik weet dat Riverclan enorm kwaad op me is," Sprak hij waarna hij de momenten herinnerde dat als hij vocht hij steeds een kat tegen kwam die hem onderschepte met meerdere katten. Ook beledigde ze hem daar maar dat maakte weinig uit. Hij wilde namelijk alleen zijn doel bereiken die hij gekregen had, er waren al katten gevreesd voor hem in de plaats van de Bloodclan. Nieuwsgierig keek Claw hem aan en begon: “Vertel.” Hij spitste zijn oren en boog voor zijn leider, "Natuurlijk, ik had als plan een verrassing aanval te geven. Een aanval in meerdere groepen, iedereen leid een groep. Ook moeten we overal als eerste de leider uit schakelen dus zou er een groep zijn die de afleiding veroorzaakt." Vertelde hij en kreeg een fonkeling in zijn oog. Zijn staart ging heen en weer, hopelijk was het een goed idee. "Dus als we bevoordeeld een Clan aanvallen, gaat het zo: Een van de groepen valt van voren aan, de rest blijft wachten tot bijna elke krijger een afleiding heeft. Daardoor zullen we uit de zijkanten aanvallen of eerder gezegd bestormen en de laatste groep heeft de eer om totale verassing uit te brengen, alleen werkt dit maar een keer want als we het steeds doen is het geen verassing meer of wel soms?" Glimlachte hij en wiebelde met zijn oren. Hij ademde in en uit, hij wilde de Riverclan totaal verpulveren tot as. Alleen zou Claw vast andere ideeën hebben, hij wist dat Claw immers de leider was. Ze zouden hier voor wel veel katten voor nodig hebben, helemaal dan.

Ripa staarde Claw aan in de groene ogen van zijn leider, het voelde vreemd om in zijn bij zijn te zijn. Een gevoel bleef dan strak in hem vast zitten, zijn rode ogen zochten naar meerdere oplossingen. Hij wist namelijk niet zo goed wat hij moest doen, “Natuurlijk zijn ze kwaad op je. Elite katten zijn nou eenmaal niet zo geliefd bij de clans.” Vervolgde Claw op zijn vraag. Hij opende zijn mond en proefde de Bloed geur, hij wilde spreken maar hij stond vast. Even kon hij geen woord er op zeggen, even leek hij vast zijn gelopen in zijn leven. Hij zag dat Claw zijn mond weer open deed, de scherpe tanden kon je zien. “Met zo’n opmerking zeg je eigenlijk niks tegen mij Ripa.” Sprak de zwarte kater. Iets van woeden stroomde door zijn aderen, zijn lichaam voelde hij brandde. Hij kneden met zijn nagels in de grond, hij probeerde het niet te laten merken. “Helaas zoals ik eerder al zei is de Bloodclan lui geworden. Wij zijn er simpelweg nog niet klaar voor om zo’n plan uit te voeren, maar ik loop al een tijd met een ideetje rond om ze wakker te schudden en weer motivatie te geven om te trainen. Ik houdt Silverstar de leider van de Thunderclan al een hele tijd in de gaten. Ik ga hem verrassen samen met Zira, een hele leuke verrassing.” Vertelde Claw. Ripa knikte alleen maar de stilte viel, hij stond op. Zijn lichaam was groot en sterk, niet meer de normale lengte van een kat. De kater grinnikte, zijn leider had een lach die nog al eng er uit kwam. Zijn leider kapte ermee en vervolgde zijn gesprek, over dat bijna elke Bloodclanner lui was. “Ik verwacht van je dat je het nog aan niemand verteld. Wanneer het gelukt is gaan Zira en ik dat zelf vertellen. Ik zeg het nu alleen tegen je zodat je je erop voor kunt bereiden.” Vervolgde Claw, hij knikte en sloot even zijn ogen om het vast te stellen. “Als de Bloodclan weer wakker geschud is dan kunnen we inderdaad over jou plan gaan nadenken.” Ging Claw verder, nu kon hij het gesprek in. Hij had zwaarden als zijn klauwen, zijn klauwen waren eruit geschoten. Ideeën schoten hem te binnen, "Claw ik heb wel een idee maar je moet me eerst vertrouwen." Sprak Ripa tegen Claw, zijn ogen vernauwden. De pijn aan zijn wonden leken hem bijna in te laten zakken, nog steeds zetten hij zich zelf op het best in, in een gevecht. "Als jij gaat naar Thunderclan samen met Zira, zou ik de Bloodclanners kunnen leiden om ze binnen te laten dringen." Stelde hij voor. Hij hoopte dat Claw de toestemming er voor zou geven, hij zou dan de katten mee kunnen nemen om aan te vallen. Helemaal als Claw en Zira de leider uit hun gebied heeft gelokt, alleen vertrouwen krijgen van Claw zal vast niet eens makkelijk gaan.

Ripa staarde naar zijn leider, alleen leek deze vol afkeur naar hem te kijken. Hij zag de groene ogen die hem aanstaarde, de kille groene ogen die hij zoals altijd gewent was. Alleen leken deze zo bekend, hij schudden zijn kop. Hij kneden met zijn klauwen in de grond, “Ik vertrouw zelfs mijn eigen commander niet. Verwacht je nou serieus dat ik jou wel zou vertrouwen? Want dat is dan ijdele hoop Ripa.” Vervolgde Claw. Zijn ogen versmalden maar dat stopte al snel toen Claw zijn tekst vervolgde, het begon met een 'maar'. Nu kon de maar iets goeds betekenen maar ook wat slechts. Ripa vertrouwde Claw maar anders om was dat niet, het was niet erg. Hij was maar IMMERS zijn SLAAF, hij zou moeten luisteren naar alles wat zijn leider te zeggen had. Soms wilde hij tegen werken, het had vast iets te maken over zijn vroeger wat hij niet eens meer wilde weten of wel. Het was zo vermoeiend, het was gewoon vechten tegen je zelf. “Maar ik durf je wel die opdracht te geven, als je maar ophoudt met de gezwets. Dan doe je het voor de Elite en voor Zira en mij, maar niet om vertrouwen bij ons te winnen. Je mag ze verzamelen als het zo ver is, maar je verlaat het kamp niet totdat wij er weer zijn. Wij zullen jullie begeleiden, maar je bewijst mij zeker een dienst als jij alvast de Elite katten bij elkaar verzamelend hebt zodat we meteen kunnen vertrekken." Vervolgde Claw. Een grijns ontstond in zijn ogen samen met een vonk, "ik zal het voor U vervullen." Sprak hij en boog weer voor zijn leider. Zijn staart bleef nog bewegen, het sloeg heen en weer tegen de grond. Hij wilde het liefst Claw van dienst zijn, alleen hoe werd onmogelijk. Alleen zou het dan maar in stapjes gaan, hij zou dus alvast Bloodclanners gaan verzamelen en maakte dus ook deel uit van zijn leiders plan. Misschien zouden ze later het plan van hem uitvoeren maar dat zou nog een verrassing worden, voor de Clans en hemzelf.

Ripa luisterde naar wat zijn leider te zeggen had, “Heel goed. Dan ga ik er van uit dat de Elite klaar staat als wij terug komen.” Claw zwiepte met zijn staart naar de uitgang van zijn barn. Ripa versmalde zijn ogen toen dat gebeurden, hij wist waar hij nu naar toe moest. Hij had misschien super lang op het kamp gebleven voor een gesprek met zijn leider, hij kon niet eens de taken vervullen die hij moest doen en nu moest hij weer de barn uit voor misschien een 20 minuten gesprek. “Dan kun je gaan. Nog een goede dag Ripa.” Zei zijn leider daarna. Hij stond op en knikte, hij liep de barn uit. Toen hij er eenmaal uit was en niet meer bij de barn dicht bij was duwde hij een paar katten omver door zijn woede, hij liep in een snelle pas weer het kamp uit. Hoe kon Claw hem voor niks laten zitten, alleen heeft hij wel Claw geholpen met zijn tactieken. Misschien zou Claw dan wel andere clans versnipperen met zijn techniek, alleen moest hij er stil over blijven want niemand mocht het weten. Zijn ogen versmalden, nu kon hij weer verder met de reputatie om hoog te brengen. Zijn tijd was wel verspilde tijd, urg waarom gebeurde zulke dingen altijd.


~Topic uit