Lady luck

Voorzichtig sloop ze het kamp uit. Het was nacht, maar dat hield de kattin niet tegen. Ze wist dat zolang ze maar in de buurt van het kamp bleef dat niets haar overkomen zou. Daarbij had ze de geur van Ashdrizzle geroken en was ze nu dus van plan om erachter te komen waarom de kater nog zo laat op was. Een grijns sierde haar lippen toen ze diens bekende grijze vacht zag en met enkele ruime sprongen belandde ze uiteindelijk op zijn rug. Haar gewicht was waarschijnlijk niet genoeg om het ook werkelijk tegen de grond te krijgen maar dat weerhield haar niet om even te giechelen in zijn oor. "Gotcha!" Miauwde ze al glimlachende, waarna ze van zijn rug afsprong en haar grote groene ogen in de zijne priemde. "Nog zo laat op?" Vroeg ze terwijl ze even een wenkbrauw optrok.

+ Ashdrizzle

Misschien was het een mislukte poging om te gaan jagen of een slecht excuus om niet in een den te slapen met twee katten die hem van binnen tot een grote verwarde brei maakten, maar niemand vroeg om een reden, dus slenterde hij maar door het gebied, meer prooidieren afschrikkende dan vangende. Plots voelde hij iets op zijn rug belanden en voor een kort, angstaanjagend, moment dacht hij dat een kraai het voor een keer op hem gemunt had, maar een kraai zo zwaar, die kon de hele nursery voeden! En.. een kraai zou niet kunnen praten, noch naar haar ruiken, right?
Toen hij de stem van Littlestream herkende, inclusief het lachje, liet hij zich voorzichtig op zijn zij vallen, zodat hij geen leuk paardje voor haar zou zijn dat haar overal naartoe zou dragen. Helaas kon hij haar goede humeur niet echt delen, noch meespelen. "Hmm, kan niet echt slapen, I guess." Mompelde hij met een afwezige toon. Eigenlijk was hij best moe en zijn warme nest was het meest aanlokkende ding waar hij nu aan kon denken, toch stond, of lag, hij hier, midden in Shadowclan gebied.

Toen ze diens excuus hoorde trok ze haar wenkbrauw slechts nog meer op. Hoezo dat? Hij zag eruit alsof hij in geen tijden meer een oog dicht had gedaan. Zijzelf daarentegen kon niet slapen vanwege de zenuwen die ze had jegens het hele dassengebeuren. Soms zou ze 's nachts uit het kamp weg slippen om nog enkele minuutjes extra te trainen. Het was af en toe gewoon zalig om even geen commentaar op haar kop te krijgen. Algauw schudde ze onopvallend haar kopje en priemde ze haar groene blik bezorgd in de zijne, zijn excuus niet echt gelovende. "Echt? Je ziet er namelijk werkelijk uit als een zombie." Miauwde ze. Littlestream kende hem ondertussen wel. Waarschijnlijk was niet kunnen slapen omdat hij niet moe was niet de reden, maar lag er iets op zijn hart of brein dat er voor zorgde dat zijn ogen zich maar niet wouden sluiten.

"Echt? Je ziet er namelijk werkelijk uit als een zombie." Om zich die liggende pose maar gemakkelijk te maken, liet hij zijn kaak op de grond rusten, die gelukkig niet al te koud was en slaakte vervolgens een zucht. "Een knappe zombie, tho?" Glimlachte hij heel zwakjes nog, voordat de impact van haar woorden hem raakte. "Nah, met gewoon wandelen zie ik er straks weer uit als de knappe prins die ik ben."

De poes greens om zijn reactie en knikte. "Een héél knappe." Reageerde ze terwijl ze hem een knipoog gaf. Al gaf haar brein nog altijd niet toe aan zijn excuus. Hoe hij op de grond lag, met zijn kaak tegen de aarde.. Het vertelde haar gewoon dat er iets mis was. Nadat hij uitgesproken was trippelde ze naar hem toe, haar neusje tegen diens kaak duwende. "Je weet dat als er iets is je dat altijd mag zeggen hé?" Miauwde ze zachtjes, hem een bezorgde blik toewerpende.

Het meeste wat hij kon doen was zijn mondhoeken wat omhoog duwen toen ze toch toegaf in zijn eigenlijk waardeloze opmerking. Want ja, hij hoefde geen bevestiging daarvan. Opeens verscheen ze weer en voordat hij het zelf door had, had ze haar snuitje tegen zijn wang geduwd en legde hij zijn gestreepte oortjes in zijn nek.
"Je weet dat als er iets is je dat altijd mag zeggen hé?" Met een zijdelingse blik keek hij Littlestream aan en wist zich overeind te helpen. "Weet je het zeker?" Vroeg hij voorzichtig. "Want ik wil je absoluut niet nog een keer meesleuren in allerlei drama."

Little kon het niet laten om eventjes breed te grijnzen toen Ashdrizzle uiteindelijk toegaf dat er toch iets was. Zelfzeker knikte ze toen hij de vraag stelde of ze er wel klaar voor was om weer met het dramateampje mee te doen. "Af en toe eens wat drama in m'n leven kan geen kwaad." Knipoogde ze naar hem, waarna ze zich neerplantte op haar achterwerk en haar groene ogen in de zijne priemde. Haar staart had zich netjes om haar poten gekruld en met een vragende blik keek ze hem aan. "Dus, zeg op. Wie of wat heeft ervoor gezorgd dat onze prins niet kan slapen?" Vroeg ze terwijl ze even een wenkbrauw optrok.

"Af en toe eens wat drama in m'n leven kan geen kwaad." Nou hij zou graag zijn leven willen ruilen met iemand die gewoon en normaal kon leven, in plaats van om de dag iets mee te moeten krijgen wat hem weer van zijn poten zou moeten slaan. Little leek er vrijwillig in te willen duiken. "Dus, zeg op. Wie of wat heeft ervoor gezorgd dat onze prins niet kan slapen?" Zijn oortjes gingen weer wat naar zijn nek en zijn blauwe kijkers gleden af naar de grond. "Night .. hij.. uhm, volgens mij heeft hij er een.. punt achter gezet." Murmelde hij, nog steeds verward over het hele gesprek dat hij met hem had gehad.

De poes hield haar adem even in toen ze hoorde wat Nightspark had gedaan. Voor enkele tellen lang keek ze gewoon recht in Ash's ogen en beet ze even op de binnenkant van haar kaak. Uiteindelijk blies ze de adem uit die ze had ingehouden en zwiepte ze heftig met haar staart van links naar rechts. "Wat 'n asshole." Besloot ze uiteindelijk te zeggen, waarna ze haar vriend een troostend kopje gaf. "Hij is jou niet waard." Probeerde ze hem te troosten, wetende hoe het was om haar hart gebroken te hebben door de zwarte kater.

Het duurde even voordat hij een reactie kreeg en hij wist eigenlijk niet wat voor een reactie hij wilde zien. Boos? Wilde hij hebben dat Little boos was op Nightspark of juist dat ze lachend zou zeggen dat ze dit al had verwacht en hij het gewoon uit zijn kop moest zetten? "Wat 'n asshole." Wat lam reageerde hij op haar kopje, maar liet wel een zacht gesnor horen. Hij waardeerde haar aanwezigheid wel erg. "Hij is jou niet waard." Een zwak glimlach brak door op zijn gezicht. "Waar heb je dat gehoord? Een bijeenkomst van katten die gedumpt zijn?" Glimlachte hij zachtjes en gaf haar een kopje terug. "Wel bedankt."

Ze greens even om zijn toch wel redelijk domme grap maar was er toe in staat om hem een geamuseerde glimlach te geven. Niet dat ze deze situatie grappig vond, alles behalve zelfs. Maar ze zou hem niet helpen door zelf ook te gaan mokken, toch? Ze snorde even toen hij haar bedankte en haalde haar schouders op. "Altijd voor mijn beste vriend," Miauwde ze terwijl ze hem een vriendschappelijk schouderduwtje gaf. Hierna priemde ze haar groene ogen weer op hem en slaakte ze een zachte zucht. "Beloof me dat je je sterk houd, oké? Je bent veel te goed om door zo'n kater naar beneden gehaald te worden." Vervolgde ze nadien, hem een lik over zijn oren gevende. "In plaats daarvan ga ik je de komende dagen nog héél vaak lastig vallen. Je zult niet eens tijd hebben om aan die bastard te denken!" Greens ze.

"Altijd voor mijn beste vriend," Tevreden sloot hij zijn ogen en snorde kort. Nahw, soms, nee streep dat door, heel vaak, was Little de liefste kat op deze hele aardbodem. "Beloof me dat je je sterk houd, oké? Je bent veel te goed om door zo'n kater naar beneden gehaald te worden." Hij keek haar weer aan met zijn heldere blauwe ogen en knikte. "Sure thing," Glimlachte hij kort. "In plaats daarvan ga ik je de komende dagen nog héél vaak lastig vallen. Je zult niet eens tijd hebben om aan die bastard te denken!" Oh really? Met een geamuseerde blik liet hij zijn kopje iet wat schuin hangen.
"Nou.. nu je geen medicine cat meer bent, kunnen we misschien gaan jagen morgen? Samen?" Vroeg hij. "Of.. heeft Tallshadow dan weer een training ingepland?" Juist ja, ze was nog een apprentice en dan had je het altijd druk?

De poes kon het niet laten om succes! te denken toen ze de kater zag glimlachen. Het was best fijn om te weten dat hun vriendschap zo lang stand hield. Ze hadden al veel meegemaakt - te veel - en nog steeds was het fijn om de kater als haar gezelschap te hebben. Ze keek hem opnieuw aan toen hij voorstelde om morgen samen te gaan jagen en kon het niet laten om even haar wenkbrauw op te trekken bij zijn laatste vraag. Algauw schudde ze haar kopje en glimlachte ze even. "Nee hoor, is goed! Ik heb morgen toch niets te doen." Sprak ze enthousiast terwijl ze recht sprong. Haar trainingen waren zo goed als afgerond en het enige waar ze zich nog voor moest voorbereiden was het grote dassengevecht. Maar jagen voor de Clan kon ook leuk zijn, zeker met Ashdrizzle erbij!

Ze keek wat vreemd op bij zijn snelle toevoeging, maar het kon toch? Hij was allang de tel kwijt geraakt hoe lang ze nu al een apprentice was voor de clan en wie weet had ze morgen wel een drukke training met vechten enzo. Daar kreeg hij toch geen voorrang voor? "Nee hoor, is goed! Ik heb morgen toch niets te doen." Opgelucht blies hij zijn ingehouden adem uit en liet zijn mondhoek weer wat meer omhoog kruipen. "Dan is dat nu afgesproken." Miauwde hij wat enthousiaster, mede dankzij haar antwoord. "Maar nu mag zelfs Tallshadow daar niet tussen komen hoor!"

Toen de kater verklaarde dat hun deal was afgesproken greens ze breed en keek ze hem aan met haar heldere groene blik welke gevuld was met vrolijkheid en enthousiasme. Echter deden zijn volgende woorden haar weer raar opkijken. Waarom zou Tall tussen hen komen? "Hoe bedoel je?" Besloot ze dus maar te vragen, ergens al het gevoel hebbende dat de grijze kater ook de roddels had gehoord die rond gingen in het kamp. Als dit zo was dan moest ze hem maar algauw de waarheid vertellen. Ze wou namelijk niet dat Tallshadow in een nare positie kwam te zitten vanwege geruchten die niet klopten.

"Als hij opeens een verrassingstraining inlast?" Vroeg hij, een beetje verward door de vraag die Little zo opeens stelde. Oh dacht ze misschien dat hij .. oh. Een wat meer geniepige glimlach verscheen op zijn gezicht. "Maar ook niet als hij een romantische wandeling met je wilt maken hoor." Plaagde hij snel weer. "Ik accepteer nu geen 'ik kan niet' meer." Hij had toch zeker voorrang op die gestreepte warrior?!

De poes keek hem even nadenkend aan toen hij begon over een verrassingstraining. Haar kopje kantelde wat, maar algauw werden haar groene ogen dubbel zo groot toen hij zijn volgende conclusie maakte. Ontkennend opende ze haar mond en schudde ze haar kopje. "Wij maken n-nooit romantische wandelingen.. Enkel gewone .. uhm.." Ze dacht even na over die ene keer dat ze naar het sterrenmeer in het oud Skyclan gebied waren gegaan en sloot haar bekje. Oké, ze gaf toe dat dat redelijk romantisch was geweest. Maar natuurlijk zou ze dat nooit toegeven! Ze zuchtte slechts en spitste haar oortjes toen de grijze kater tegenover haar zei dat ze er nu niet meer onderuit kon komen. "Was ik niet van plan." Greens ze.

Bij zijn opmerking werden haar groene kijkers groot en triomfant begon hij te glimlachen. "Wij maken n-nooit romantische wandelingen.. Enkel gewone .. uhm.." Toen ze ook nog begon te stamelen leek hij wel beet te hebben. Aha .. als het echt niet zo was, dan had ze ook geen reden om het zo snel te ontkennen, niet? Was ontkenning niet de eerste fase van accepteren dat je verliefd was? "Hmm, hmm, oké, want ik denk dat iemand dan echt stik jaloers zou worden op je." Knikte hij. "Ik denk niet dat je de concurrentie aan wilt gaan met haar." Misschien zou Little nu wel een beetje in de verdediging springen, als ze Tallshadow iets vond. Huehue.
"Maar dat is goed, daar houd ik je aan!"

Alhoewel ze zijn woorden gehoord had, probeerde ze zich zo koel mogelijk te gedragen. Al ging dit iets moeilijker toen hij begon over een of andere kattin die het op Tall gemund had. Bedoelde hij Sinclaw? Of nog iemand anders? Ze wist dat de bruine tabby enorm populair was bij de poezen, maar het feit dat Ashdrizzle iemand kende die haar 'concurrentie' zou kunnen zijn maakte haar toch redelijk nieuwsgierig. "Concurrentie? Wie dan?" Vroeg ze, proberende om het zo normaal mogelijk te laten klinken. Hierna glimlachte ze en knikte ze, aantonende dat ze hem niet zou laten stikken.

"Concurrentie? Wie dan?" De grijze kater haalde zijn schouders nonchalant op. "Maakt dat uit? I mean, het interesseert jou toch niet? Ik wil je niet onnodig in andermans zaken gooien." Vervolgde hij zichzelf koeltjes en deed een paar passen richting het pad dat weer naar het kamp leidde. Met een vriendelijke glans in zijn ogen keek hij achterom. "Dus ik zie je morgen?" Zei hij weer net zo enthousiast als voorheen, alsof er niets tussendoor was gekomen.