{Thrushdive} Putting my defenses up

Thrushdive zat meer met zijn kop bij Ashdrizzle dan bij Snowynight of wie dan ook. Hij voelde zich schuldig, hij had wel om de witte poes gegeven, heel erg zelfs. Maar de verliefdheid was er alleen nooit zo geweest als dat hij het voelde voor Ashdrizzle. Hij had er alleen nooit aan durven toegeven. Snowynight had hem gevraagd haar buiten het kamp te ontmoeten. Ze was de medicine cat den weer uit en sliep weer naast hem in de warriors den. Thrushdive verliet het kamp en volgde de geurspoor van Snowynight, tot hij haar aantrof. Thrushdive drong door de struiken heen en zag al snel de witte vacht van zijn mate. "Hey, Snowynight," miauwde hij, zo warm mogelijk. Maar zijn stem haperde wat. "Wat wou je me vertellen?"

Thrushdive vermande zichzelf. Hij moest even normaal doen. Dit was toch wel zijn mate, al had hij zijn liefde voor Ashdrizzle al aan hem verklaard. "Hey," begroette ze de kater op snorrende toon. Thrushdive werd misselijk, maar probeerde het te verstoppen. Oké, hij moest in de rol als partner blijven, dus kwam hij dichterbij en streek hij zijn kop zachtjes langs die van haar. "Uhm.. Nou ja, laat ik dan maar meteen met de prooi in het kamp vallen.. Je wordt weer vader," waren haar woorden. Thrushdive kreeg het gevoel als of hij duizelig werd. "Wa..? Hoe? We... we..." hij wou zeggen dat het zo lang geleden was dat ze nog iets in die trant gedaan hadden. Hoe was dit mogelijk. "Maar, wat leuk," snorde hij trillend. Nee, nee, nee, dit kon niet. Niet nu. Nooit niet.

Hij werd vader. Hoe veel kittens moest hij wel niet op deze aardbol brengen waar hij niet eens echt blij mee was; behalve zijn eerste nestje dan. Dat waren wel gewenste kittens. Maar dit nestje, hij wist er helemaal niks vanaf. En hij naam aan dat je toch wel wist wat je uitspook in je leven. Oké, op die ene duistere dag na dan. Kattenkruid. "Nou ja, weet je nog die nacht..? Je leek inderdaad nogal wazig.." Nee, dat was toch niet mogelijk. "Euhm.." murmelde hij schuldbewust. "Gaat het?" Thrushdive keek op en zuchtte. "Oh Starclan, het spijt me zo. Die avond, die middag, de kattenkruid, sorry," ratelde hij verward. Toch zat Ashdrizzle hem meer in de kop dan deze hele gebeurtenis dat hij weer op zijn schouder kreeg.

Hoe ging hij dit aan Ashdrizzle vertellen? Ashdrizzle en hij hadden nog niet eens gepraat over hoe het überhaupt verder moest en dan kwam dit er nog eens bij. Zou dit het allemaal niet nog veel zwaarder maken voor de twee katers? Thrushdive werd er geheel ongemakkelijk van en niet veel blijer. Daarnaast was er al een net geboren nestje van hem in de Shadowclan, een nestje waarvan niemand wist wie de vader was. Thrushdive voelde zich een totale idioot. "Waarom.. spijt het je?" Thrushdive keek Snowynight glimlachte. En probeerde zich blij te voelen zodat hij het kon uitstralen. "Omdat ik voor een moment dacht dat er iets niet klopte, omdat ik er niets vanaf wist en dat leek me nogal een klap voor je in het gezicht," murmelde hij. "Maar ik ben blij dat de kittens er komen. Ons eerste nestje zal het vast leuk vinden om jonge siblings er bij te hebben," vervolgde hij met een warme glimlach, toch kostte het hem veel moeite dit uit te stralen. Hij loog, hij loog zo hard. Dat er weer kittens van hem kwamen, waar hij wel vader van kon zijn, vond hij leuk, Thrushdive hield van kittens. Maar dat hij deze onschuldige poes zo hard voorloog vond hij alles behalve heel leuk.

Thrushdive had snel weten te reageren op de vraag van Snowynight. Hij had zijn stem vast kunnen houden zonder dat hij was gaan haperen. Thrushdive zette een warme glimlach op toen hij zijn laatste woorden uitsprak. Ergens was hij wel blij met de nieuwe kittens, maar hij kreeg er zulke gemengde gevoelens bij. Hij wou niet meer verder met Snowynight, maar zou er pas een punt achter zetten als hij duidelijkheid had gekregen van Ashdrizzle. "Dat geeft niet," sprak de witte poes, "zolang je er maar blij mee bent.." eindigde ze haar zin. Thrushdive glimlachte. Met kort twijfelde hij, maar al snel gaf hij Snowynight een zacht kopje. "Ik weet zeker dat onze kinderen blij zullen zijn met hun nieuwe familie," ging ze verder. "Ja, dat denk ik ook," murmelde hij. "Ik wordt weer vader..." murmelde hij, zijn ongeloof verstoppend en in plaats daarvan vreugde in zijn stem leggend. Hij kon niet geloven dat hij de poes bedroog die altijd zo loyaal aan hem was geweest.

Thrushdive leek moeite te hebben met het geloven van het feit dat hij weer vader werd. Kon ze het hem kwalijk nemen? Hij was immers niet eens de echte vader.. Het was een wonder van de Starclan dat hij het überhaupt geloofde. Misschien dat de schietgebedjes naar de Starclan dan toch geholpen hadden, al wist ze niet goed waaraan ze het verdiend had. “Ja, je wordt weer vader,“ prevelde de poes zachtjes, “ik hoop dat je het niet wat te snel vindt, nu onze kittens nog niet eens warriors zijn geworden,“ glimlachte ze zwakjes. Haar staartpunt bewoog zachtjes heen en weer, stilletjes.