De jonge elder had het er moeilijk mee. Met zijn oog, bloodclan met alles! Op de ceremonie werdt ook gezegd dat niemand alleen het kamp uit mocht. Ook dat boeide hem niet. Het was warm buiten dus lag hij op zijn favoriete plek te zonnen. Want? Wat moest hij anders doen? Hij kon niet gaan jagen, kon geen mentor zijn hij kon helemaal NIKS! Dit waren normale gedachtes voor hem geworden. Hij viel langzaam in slaap.
Hij wist niet hoelang hij had geslapen maar de zon was nu voorbij het hoogste punt. Iets had hem wakker gemaakt. Een geur. Het was de geur van een muisje. De geur kwam van rechts De kant van zijn goede oog. Als hij ging proberen het te vangen zou hij zijn plek kunnen verraden maar dat risico nam hij. Hij moest proberen of hij kon jagen. Langzaam sloop hij dichterbij. Het was een spitsmuisje. Een dikke. Raven ging in de jagershouding staan. Hij stond klaar. En sprong op het muisje af! YES!!! Het muisje was gevangen en gedood. Trots nam Ravenmist het muisje mee naar de plek waar hij had geslapen. Hij had best honger dus at hij het op. Hij hoopte dat er geen andere kat was die dit had gezien. Want dat zou betekenen dat hij weer terug naar het kamp moest.