Herb searching like a team

Ace keek vluchtig om zich heen. Had hij alles op de juiste plaats gelegd, had enkele apprentice’s nat mos en muizengal gegeven zodat ze naar de Elder’s en Queens konden en iedereen die dagelijkse planten nodig had hun spul gegeven. Nu kon hij toch gaan? Hij vond het niet leuk te gaan en de den zo achter te laten. Want straks had iemand hem nodig, of nog erger, zat iemand aan zijn spullen. Zuchtend keek hij nog even rond en knikte toen, waarna hij even een lijstje in zijn hoofd opnoemde wat ze allemaal nodig hadden. Zo ie zo Papaver zaadjes, die gingen altijd heel snel op en was zeker gewenst als je een wond had. Dan Spinrag, maar daarvoor kon hij ook een niksende kat aanwijzen, iedereen kon een spinnenweb vinden. Smeerwortel voor als iemand wat brak, Wormkruid voor erg letsel en Klis of Kervel wortel. Dat was het toch? Misschien wat Tijm om een kat te kalmeren maar dat vonden ze wel in een andere tocht. Nu vooral kijken naar de wortels, die groeide beter in Thunderclan dan hier. Tevreden met zijn boodschappenlijstje liep hij naar de Warriorden, de zon was immers nog maar half op en de meeste sliepen. Ace wou echter in het licht aankomen bij Thunderpath en het was een hele tippel. Omdat het pad gevaarlijk was wou hij Warriors hebben. Even dacht hij bij de ingang na over wie mee te nemen. Maar al snel wist hij iemand en liep naar binnen. Eenmaal bij een gevlekte poes en een bekende geur gaf hij een krachtig maar vriendelijke por. ‘Sin, ik heb je hulp nodig’ mauwde hij, waarna hij even rondkeek. Hmm, Oakshade misschien? Vast wel. Hij liep naar de grijze kater en gaf die ook een por. ‘Oakshade, jij ook wakker worden, we gaan naar Thunderpath’ Hierna liep hij naar buiten naar de prooistapel en pakte een waterrat, een muisgeval en een salamander. De drie beestjes legde hij voor zijn snuit neer, alle drie waren een fatsoenlijk ontbijt en hij wou ook zeker dat zijn team eerst zou eten voor ze begonnen. Ze moesten fit zijn en helder om de planten te herkennen, daarbij hielt hij van eten. Yup, de tweede reden was zeker belangrijk.

{ Eerste post Oakshade en Sinclaw, daarna open :3

Kijk, een teken van leven. Dat was het leukste van Medicine cat zijn, je kon andere gewoon wakker porren en ze hadden weinig keus dan mee te gaan. Zelf had de kater geen last van ochtendhumeur, en hij had er veel ervaring mee dankzij Tall. Bij reactie grinnikte hij dus. ‘Te laat, je bent al wakker’ Bij haar vraag knikte hij. ‘Yup, we gaan naar Thunderpath en een eindje Thunderclan gebied in’ legde hij uit met een brutaal grijnsje op zijn snoet. Stiekem was hij nog altijd een uit de kluiten gegroeide apprentice, en het was aan hem te zien. Bij de volgende kat kreeg hij weinig reactie, maar hij stond op dus zijn missie was geslaagd. Eenmaal met zijn alle buiten kreeg hij meteen een opmerking over zijn maaltijd. ‘Ik hoop ook van niet, heb ik nog meer werk’ grapte hij terug. Dan moest hij ze eerst weer genezen, als ze dan dood gaan moest hij ze mee terug slepen en een graf regelen. Pleh. Maar toen iedereen er eenmaal was begon hij met het uitleggen. ‘We gaan opzoek naar Papaver, Smeerwortel, Wormkruid, Kliswortel en Kervelwortel. Ze groeien wat meer in zonnige gebieden dus daarom moeten we een grensje negeren’ Hoe hij ooit uitgekozen was als Medicine cat met die loyaliteit wist niemand. Ze moesten ook blij zijn dan hij beter was in planten dan in sociaal gedoe, anders was er geen hoop meer voor de clan. Hij wachtte even tot Sinclaw haar keuze had gedaan in ontbijt, dan nam hij het overige. Omdat beiden beestjes klein waren had hij maar twee hapjes nodig, maar goed. Misschien vingen ze onderweg nog wat voor de lunch.

Ace had geen moeite met borders oversteken. Daarbij moest hij van iedereen planten zoeken, vooral van de gemene Shrewstar, dus konden ze ook niet gaan zeuren. ‘Ik gebruik mijn rang wel als smoesje mochten ze boos worden. Of gooi het op Starclan’ sprak hij met een grijns alsof hij net het beste plan ooit bedacht had. Toen beiden prooien gepakt waren had hij met twee goede happen zijn maaltijd op. Toen hij heel mooi had gezegd wat ze nodig hadden bleken beiden katten het niet te begrijpen. Maar hoe ging het dan wel uitleggen? Wat hulpeloos dacht hij na en begon toen met de uitleg. ‘Ehh, Zaadjes van een klaproos, van die klokjes bloemen, planten die alleen maar van zulke gele knoppen hebben waar ook vaak bijen op zitten. Dan nog de wortels van een distel en dan die kleine witte bloemetjes aan grote steeltjes.’ Was dit dan duidelijker. Ace schudde zijn vacht even uit. ‘Naja, je herkent het wel als je ze ziet’ Besloot hij maar, en hoopte hij. Jammer genoeg had hij de meeste van die plantjes niet op voorraad, wat dus ook de reden was waarom ze die moesten zoeken. ‘En de wortels hebben we nodig voor grote wonden, ontstekingen, bloedverlies en gebroken botten’ Legde hij uit, niet echt het woordgrapje opgemerkt hebben. Het was dus ook een heel vrolijk lijstje van dingen die er konden gebeuren, maar je wist maar nooit welke idioot voor een das ging staan. ‘Als iedereen alles op heeft kunnen we gaan’ vervolgde hij tevreden. Het werd vast een leuke dag met twee katten die geen idee hadden wat ze deden. Ach ja, zo was hij ook Medicine cat geworden. Het was een wonder dat hij het met zijn verstand ook nog echt leek te kunnen.