I'll catch it [open]

Hazelpaw's oortjes stonden nieuwsgierig naar voren toen hij bij de rivier aangekomen was. Hij was hier nog niet eerder geweest, toch al zeker niet bij dit snelstromende gedeelte. Even draaide hij zijn kopje behoedzaam naar achteren, om te zien of er niemand anders was, waarna hij een enkele poot in het ondiepe gedeelte zette. Zijn oogjes werden groter bij het zien van een vis die voorbij zwom. Ook zijn oren stonden alert naar voren. Je grenzen verleggen kon altijd, daar deinsde Hazel niet voor terug. Als Riverclan vissen kon vangen, waarom kon Shadowclan dat dan niet? Hij fronste even en keek bedenkelijk naar het water, waarna hij zijn blik strak op een andere vis richtte. Hij zette snel een stapje naar achteren en volgde de vis, stroomafwaarts, langs de oever. Zijn blik was constant op de vis gericht. Hij moest en zou bewijzen dat hij ook zo kon vissen als Riverclan, niemand die hem tegen kon houden. Bij een versmalling van de rivier liep Hazelpaw gevaarlijk dicht bij de oever, waarna hij zich stevig met zijn poten afzette en naar de eerste beste steen in het water sprong. De vis wist hem te ontglippen en hij gleed in een enkele beweging van de gladde steen af, in het water. De kater ging bijna direct kopje onder, maar werkte zich gelukkig al snel terug naar boven en met veel moeite wist hij de oever te bereiken. Hij schudde vluchtig zijn dikkere vacht uit en liet zijn tong even over zijn borst gaan. Uiteindelijk hervatte hij direct terug zijn vorige actie. Toen hij een vis in het visier kreeg, zette hij direct terug de achtervolging in, alsof er net niets gebeurd was. Hij moest en zou een vis te pakken krijgen.

Open>>

Haar dikke vacht zat helemaal in de klit door de harde wind van de dag ervoor. Severpaw had gisteravond besloten om ze toen maar te laten zitten, aangezien ze te moe geweest was om ze eruit te halen. Maar toen ze vanochtend wakker werd, was het alleen maar erger geworden. Dus was ze nu op weg naar de rivier, want het was makkelijker om de klitten eruit te krijgen met wat vochtig haar. Sever trippelde naar het water en duwde haar poot er zo weinig mogelijk in, waarna ze langzaam wat druppeltjes op haar andere poot liet vallen. Hierna klapte ze haar nagels uit en probeerde ze zo goed mogelijk de klitten eruit te halen.
Toen hoorde ze echter wat geplons. Het kwam van de grens van de shadowclan, en verbaasd gleden haar gele ogen naar de kant van het geluid. Ze zag daar een tabby kater - een knappe tabby - die hard probeerde een vis te vangen. Het lukte hem niet al te best. "Hé!" Riep ze, en knipoogde naar hem waarna ze haar poot uitsloeg naar een omhoog springende vis, die vervolgens netjes op de oever van de riverclan viel. "Hulp nodig?" Ze glimlachte ietwat flirterig en knipperde met haar wimpers.

Bijna, bijna had hij de tweede vis ingehaald toen hij plots iemand hoorde roepen. Zijn ogen zochten direct de bron op van de stem. Hij hield abrupt halt toen hij aan de overkant een Riverclan poes zag staan. Even haalde hij bedenkelijk zijn wenkbrauw op toen de poes, alsof het niets was, een vis op de oever wist te werpen. "Hulp nodig?" Zijn oortjes stonden lichtelijk geamuseerd naar voren bij het zien van haar houding. Even werden zijn oogjes wat groter toen hij doorhad wat hij deed en schudde zich vervolgens uit, om zijn volle aandacht niet meer op de -knappe- poes te richtte. Hij had een vriendin. Hij mocht zich niet zo snel laten verleiden door een ander. Windpaw zou hem zoiets nooit vergeven. "Het lukt me wel." mompelde hij uiteindelijk en liet zijn tong vluchtig over zijn natte vacht gaan, om oogcontact zoveel mogelijk te vermijden.

De oortjes van de andere kater stonden naar voren, en ze glimlachte vriendelijk naar hem. Toch leek er een omslag in zijn gedrag te zijn, toen hij wat saai antwoordde: "Het lukt me wel." Sever trok zich hier niks van aan en liep naar hem toe, niet zeker of ze nu een grens overstak of niet. Ach wat, het maakte haar toch niet veel uit. Ze kon wel tegen wat straf. "Ik zie het," miauwde ze sarcastisch doelend op het feit dat hij geen vis had gevangen. Hierna pakte ze haar vers gevangen vis op en trippelde naar de knappe kater toe. "Hier, je mag deze wel hebben." Zei ze vervolgens, en liet de vis voor zijn poten vallen. Hierna keek ze met haar gele poten in zijn blauwe, die nu wel erg dichtbij waren, en onwillekeurig sloeg ze haar ogen weg. "Duss.. Hoe heet je, shadowclanner?" Vroeg ze, een kleine hint van firt was nog te vinden in haar stem.

Hazelpaw hield zijn kop nog steeds wat lager en hield in zijn ooghoek de Riverclan-poes in de gaten, die ondertussen de afstand tussen hen beide had overbrugt. "Ik zie het," Zijn kopje ging nu iets omhoog en hij deinsde lichtjes achteruit toen ze net iets te dicht kwam. "Hier, je mag deze wel hebben." Deze keer hield hij zijn blik strak op de poes gericht. Hij mocht geen angst of achterdocht laten zien. Hij liet zijn ogen zelfs niet naar de vis gaan die ze dichter naar hem toe had geschoven. "Duss.. Hoe heet je, shadowclanner?" Hij had de flirterige ondertoon wel door, maar maakte geen protest. Hij moest eerlijk toegeven dat het wel aangenaam was. "Voorlopig nog Hazelpaw, maar bij de eerste ceremonie krijg ik mijn warrior naam." beantwoorde hij haar vraag, met die subtiele hint dat hij klaar was om warrior te worden.

Deze was ik helemaal vergeten x'D

De afstandelijkheid van de ander deed haar lichtjes fronsen. Hadden de ShadowClan en RiverClan geen overeenkomst gemaakt, om de WindClan aan te vallen? Echter liet Severpaw zich niet kennen en vroeg dus ook onverstoord hoe de ander heette. "Voorlopig nog Hazelpaw, maar bij de eerste ceremonie krijg ik mijn warrior naam." Severpaw glimlachte naar hem. "Aangenaam, Hazelpaw.," miauwde ze en knipoogde naar hem, waarbij ze een stapje naar achter zette - toen hij praatte was ze zo dichtbij geweest dat ze zijn adem had kunnen voelen. "Ik ben Severpaw, maar bij de eerste ceremonie krijg ik mijn warrior naam." Kopieerde ze zijn zin. Ze was hier trots op, blij mee, en ze kon bovenal niet wachten! Wat haar warrior naam zou worden was voor haar een raadsel, want wat klonk er nou goed bij Sever? Eigenlijk vond ze dat ze maar een negatieve naam gekregen had. Sever betekent losscheuren, of iets in die richting. Helemaal niet zoals haar karakter.

- How could you ;w;. Nee hoor, maakt niet uit :')

De kater schudde kort zijn vacht uit en richtte zich vervolgens iets meer op toen de poes exact zijn zin kopieerde. "Aangenaam, Severpaw." mauwde hij nu, net zoals zij eerder gedaan had. Deze keer stond er een kleine grijns rond zijn lippen toen zij ook een stap naar achteren zette. "Ben je op patrouille of dwaal je hier gewoon rond?" vroeg hij uiteindelijk maar. Hij wilde ergens niet weg dus elk excuus om hier te blijven was beter dan geen.

"Aangenaam, Severpaw." Deed Hazelpaw haar na en ze grinnikte om hoe ze elkaar nadeden. Severpaw besloot dat ze hem wel mocht, en dat ze zeker met hem ging flirten. Ze glimlachte vriendelijk naar hem en bekeek hem van ietsje onder haar wimpers. "Ben je op patrouille of dwaal je hier gewoon rond?" Vroeg Hazelpaw aan haar. "Ik zie er niet uit alsof ik met nog andere katten ben, toch?" Miauwde ze met een grijnsje op haar snoet. "Ik loop maar gewoon wat rond, om af en toe wat te vissen," voegde ze hieraan toe. "En jij, wat doe jij zo dichtbij de grens?" Vroeg Sever terug aan Hazel en knipoogde opnieuw naar hem. "Ik zal niks doorvertellen, hoor," spinde ze.

"Ik zie er niet uit alsof ik met nog andere katten ben, toch?" Kort schudde hij zijn kopje. Dat was inderdaad een domme vraag geweest. Hazel kon zichzelf wel voor z'n kop slaan. "Ik loop maar gewoon wat rond, om af en toe wat te vissen," Dat kon hij wel zien. Even liet hij zijn blik naar de vis gaan die ze eerder zonder moeite op de oever had geworpen. Beter zou hij niet kunnen. "En jij, wat doe jij zo dichtbij de grens?" Hazel was blij dat zijn vacht helemaal nat was geweest, want hij kreeg het onbewust behoorlijk warm. Omdat ze hem kon verraden? Of omdat ze met hem aan het flirten was? "Ik zal niks doorvertellen, hoor," Een glimlachje verscheen op zijn snoetje toen ze dat al spinnend zei. Zijn achterdochtige houding was al lang verdwenen en zijn oortjes stonden nu naar voren. "Ik had ook niet anders verwacht," mauwde hij met een klein grijnsje.

Een glimlach verscheen op het gezicht van Hazelpaw en deze beantwoordde Sever dan ook meteen. "Ik zal niks doorvertellen, hoor," miauwde ze hem geruststellend toe. "Ik had ook niet anders verwacht," was het antwoord van de tabby en een grijns verscheen op het gezicht van Severpaw. "Ah, hoe weet je dat zo zeker, dan?" grinnikte ze, terwijl ze wat dichter naar hem toestapte, en precies de lengte die ze net van hem weggelopen had weer overbrugde. Ze keek hem aan, hun neusjes raakten elkaar bijna. Hopelijk was hij wel single.

"Ah, hoe weet je dat zo zeker, dan?" Om het nog erger te maken overbrugde de poes nog eens de afstand die tussen hen in zat en keek de kater nu recht in haar amberkleurige ogen. "Een pure gok," antwoordde hij met een klein glimlachje. Ondanks dat hij in een relatie was met Wind, vond hij dit behoorlijk aangenaam. "Dichter kan je niet komen zeker?" merkte hij nogal droogjes op en drukte kort zijn neusje tegen die van haar, waarna hij weer een stapje naar achteren zette. Een geamuseerde grijns stond op zijn snoetje.

Een smalle grijns ontstond op haar gezicht bij zijn antwoord. "Een pure gok," miauwde hij en geamuseerd twinkelden haar ogen. "Aha," beantwoordde Sever hem met een zoete stem. "Dichter kan je niet komen zeker?" Miauwde hij toen en de grijns op Severpaw haar snoet vergrootte hierbij. "Het kan zeker wel," miauwde ze zachtjes en toen ze opeens zijn neus tegen de hare aanvoelde grinnikte ze, waarbij zich een warm gevoel in haar buik verspreidde. "Zie je, dat was dichterbij," miauwde ze. "Waarom stapte je naar achteren?" Vroeg ze toen waarna ze weer een stap naar voren zette en hém nu een likje over zijn wang gaf.

"Zie je, dat was dichterbij," Hij grinnikte even bij wat ze zei. Dat had ze goed gezien. Waarom stapte je naar achteren?" Kort trok hij met zijn oortje toen ze dat vroeg, maar al snel had hij een antwoord klaar voor haar. "Omdat ik dit niet-" Op dat moment stapte de poes naar voren en gaf hem een lik over zijn wang. Iets wat verbaasd knipperde hij met zijn oogjes. "-gewoon ben." loog hij. Natuurlijk was hij zoiets gewoon, maar alleen maar bij Windpaw. Niet dat hij dat aan haar neus ging hangen. "Ik denk dat ik direct misschien best terug kan gaan, dan kan ik proberen om m'n vacht droog te krijgen." grijnsde hij. Hij had een dikke vacht en het zou zeker even duren voordat hij droog was. Dat was wel een goed excuus. Dat was het zeker.

"Omdat ik dit niet-" Voordat hij kon verdergaan stapte Sever naar voren en gaf hem al grijnzend een lik over zijn wang. "-gewoon ben." Ging Hazelpaw verder. Helaas kwam hun leuke moment tot een einde. "Ik denk dat ik direct misschien best terug kan gaan, dan kan ik proberen om m'n vacht droog te krijgen." Severpaw knikte begrijpend, die ShadowClanners moesten natuurlijk niks vermoeden. "Oké," beantwoordde ze hem ook al klonk het een beetje teleurgesteld. "Ik zie je wel weer is," voegde ze eraan toe voordat ze wegliep met een laatste glimlach.

- Sever is topic uit!