I would never forget your face

Timekit zat te wachten, te wachten in het zonlicht. Haar blauwen ogen straalde in het warme zonlicht, de warmte van Newleaf was gekomen. Ze zou bijna een Apprentices worden, haar vacht waaide in de zachte zomer wind. Ze wachten op haar hoop die zou terug komen, ze had weinig gesproken tegen anderen. Als kitten leefde ze samen met haar broer, alleen staarde ze hem steeds aan en wist ze niet hoeveel tijd ervoor bij ging. Ze praten bijna nooit tegen elkaar want ze waren vaak van elkaar gescheiden, twee verschillende levens die elkaar achterna blijven gaan maar nooit bij elkaar kunnen komen. Ze zocht naar zijn vacht, de vertrouwde geur. Alleen was ze die kwijt van naar wat ze zocht, veiligheid en warmte. Haar oren wiebelde bij het zien van al die katten in het kamp, het was een tijd geleden. Ze besloot om naar de witte wolken te kijken, deze waaide langzaam mee met de wind. Als of ze bij elkaar hoorden, zoals familie. Haar neus gaten roken de geur van vers vis, ze trippelde naar de prooi stapel en wilde net een vis pakken tot ze hem zag. Zijn mooie ogen, zijn prachtige vacht en de geur waarna ze zocht. Alleen kon ze niks anders doen dan hem angstig aanstaren als of het niets was.

~Eerste post Lionpaw.

Acc: Ripa , Blurkit (Wind)

Met een waterrat tussen zijn kaken en een trotse blik in zijn blauwe ogen trippelde de kater het kamp in. Vandaag was weer een goede dag geweest en had hij een mooie vangst gemaakt. Misschien dat hij later op de dag nog wat extra prooi voor de oudsten kon gaan vangen, maar eerst vond hij dat hij zelf wel een beloning verdiende na de jacht.
Eenmaal bij de prooistapel aangekomen legde hij de waterrat daar neer. Net toen hij een lekkere prooi voor zichzelf uit wilde zoeken rook hij een bekende geur. Verbaasd keek hij om zich heen en ontmoette al snel de blik van een bekende. Het was zijn zusje, Timekit. Met een glimlach trippelde hij naar haar toe. ''Hey daar, Time!'' spinde hij vrolijk. Ze zagen elkaar een stuk minder dan vroeger, maar hij hield nog steeds even veel van haar.

::

Timekit keek als of ze niet kon praten naar haar broer haar ogen versmalden maar ze wist niks te zeggen, hij staarde haar aan met een bescheiden glimlach. Hij trippelde naar haar toe, wat moest ze doen. Ze moest zich kalmeren, ze ademde op en neer. Ze voelde zich een beetje gestrest in zijn aanwezigheid als of ze verliefd was, alleen was ze dat niet. ''Hey daar, Time!'' spinde hij vrolijk. Zijn naam was Lionpaw, de jonge kater leek vrolijk. Ze wist niet wat ze moest doen, ze hadden elkaar zo weinig gezien. Ze sloot kort haar ogen om haar zelf bij elkaar te rapen, ze opende haar kleine mond en zwiepte vrolijk met haar kleine staartje. "H... Hey Lion.. Paw?" Sprak ze als of ze geen tong had. Sprakeloos was ze, haar blauwen ogen keken in zijn groene. Ze glimlachten ongemakkelijk, ze legde haar staart om zich heen. Ze moest zich concentreren ze moest het niet verpesten als ze haar broer voor de eerste keer zag, ze zou hem weer moeten begroeten zo als vroeger. Ze moest vrolijk doen hoe het was, alleen alles was veranderd. "Lionpaw?" Kwam er vragend uit als of hij een krijger was, zijn groene ogen leken de hare te door breken. Leken haar ziel door te smeden, haar gedachten door midden te slaan. Hij leek anders, hij was ouder. "Zou je me altijd beschermen?" Vroeg ze ongemakkelijk en staarde naar de kille grond. Hopelijk zou hij haar later niet vergeten, hij zou haar moeten onthouden en haar altijd bij blijven. Ze was bang.

OCC: Sorry voor de late post ^.^"

Acc: Ripa , Blurkit (Wind)

Er was iets vreemds aan het handje. Zijn kleine zusje gedroeg zich nog al.. anders. Zou hij iets verkeerds gedaan hebben? Hij betwijfelde het. Misschien kwam het doordat ze elkaar al een tijdje miet gesproken hadden. Hij had het erg druk met zijn trainingen en het uitvoeren van zijn taken als leerling.
Plots keek ze hem vragend aan. "Hmm?" antwoordde hij op een vriendelijke toon. Nu hij haar aankeek kon hij echt merken dat er iets was. Iets zat haar dwars, en hij kwam er vast snel achter wat dat was. Haar volgende vraag verbaasde hem. Moest ze dat echt bevestigd hebben? "Natuurlijk!" miauwde hij overtuigend. "Ik ben je grote broer. Ik zal altijd mijn uiterste best doen om je te beschermen." hij stapte naar voren en raakte haar neusje aan met de zijne. "Dat beloof ik."

::

Onderwerp: Re: I would never forget your face