Met zachte passen liep Purplestorm rond bij het donderpad. Voor hte eerst kwamen er geen monsters aanrazen. Ze voelde zich verlost en vredig. Ze heeft kittens gekregen, en ze waren allemaal gezond en wel ter wereld gekomen. Purplestorm was al weer opgeknapt, geen pijn meer, al lang niet meer. Haar kittens waren beeldschoon en zó schattig. Snakekit en Shadekit waren katers en nu al zo nieuwschierig en speels. Viperkit was een poes, maar net zoals haar broertjes even nieuwschierig en speels, en ook zo mooi. En haar partner Scytheshade was op dit moment zachten en aardig. Maar dat maakte haar helemaal niks uit, het bleef en zal altijd Scytheshade blijven. Hij kon het goed vnden met de kittens en zij met hem. Gelukkig ook met haar, dit is haar mooiste moment van haar leven. Haar kittens zaten nu waarschijnlijk veilig bij Raindrop of een van de andere Warriors. Nu kon ze eindelijk haar poten stekken. Maar haar blik viel op iets dat aan de andere kant van het Donderpad bewoog. Ze besloot hte maar te negeren en liep maar met iets wat sneller te lopen. Nog een keer zag ze een zwarte schaduw lopen, maar geen lichaam. Haar poten bleven nu stil staan en haar ogen diep kijkent naar het Thnderclan gebied. Nog een keer bewoor het. Nu was ze het zat en keek om zich heen, geen Monster te zien. Snel rende ze het Pad over en stopte pas als ze weer gras onder haar kussentjes voelde. Nu ze er was bleef ze stilstaan, straks kreeg ze weer problemen omdta ze mischien denken dat ze eten wil stelen. Ze draaide zich om en besloot terug te gaan maar haar gevoel hield haar tegen. Ze keek over haar schouder heen, wat was dat?