Midnight, Stars and Moonlight. (Ashdrizzle)

Icicleshard lag rustig op haar zij te ronken, het was middernacht, een mooie nacht met een volle maan en heldere sterren aan de hemel. Enkel had de grijze kattin dat natuurlijk niet door. Haar normaal heldere gele ogen waren ietwat dof geworden naar de aanval van de das samen met Bleaktail. Ze was er niet zonder wonden vanaf gekomen, enkel was ze weer snel genezen. De wonden op haar schouder en kop hadden nauwelijks littekens achtergelaten. Gelukkig was ze ook niet bijzonder angstig geworden, en nam ze al snel weer haar warrior taken op zich. Al lang had ze haar broer niet gesproken, iets wat ze eigenlijk wel mistte. De laatste keer was toen Redkit het kamp uit was geslopen en ze de kitten terug moesten brengen. Dat was al weer een enorm lange tijd geleden. Ze nam zo nu en dan een kitten onder haar hoede die ze verhaaltjes vertelde en extra zorgen gaf. Natuurlijk was ze nog nooit moederkat geweest, ze had zelfs geen partner gehad. Haar broer Ashdrizzle was haar lust en haar leven geweest, maar ooit wou ze een goede moederkat zijn, voor haar eigen kittens. Nu haalde ze ook heel wat waardering en geluk uit om voor Redkit en Lionkit te zorgen. Hun zo nu en dan op te vrolijken en een luisterend oor te bieden. Niet dat Lionkit veel sprak, dat kittentje was stil en ingetogen geweest, zeker bij de eerste ontmoeting. Icicleshard voelde langzaam dat de slaap vertrok. Haar ogen deed ze rustig open terwijl ze zichzelf weer overeind hees. Ze had kunnen blijven liggen enkel had ze daar geen zin in. Het lange verleden, de tijd toen ze nog een kitten was, kwam terug in haar dromen. Het was ook al lang geleden toen ze voor het eerst aan haar halfbroer werd voorgesteld. Ashdrizzle, ze kon nu geen leven zonder hem meer voorstellen, al waren ze niet meer zo onafscheidelijk als eerst. Ze schuifelde langzaam naar het nest van haar broer. Ze wou hem niet zomaar wakker maken, maar hem vragen of ze de komende ochtend samen konden gaan jagen kon vast geen kwaad, met alle gevaren die op de loer lagen, had ze geen zin om alleen te gaan, en daarbij konden ze misschien iets bijpraten. De kattin liet zich voorzichtig naast haar broer zakken en duwde haar neus in de vertrouwde gestreepte vacht. Ze zuchtte diep, ergens voelde ze zich eenzaam, als ze de andere katten met hun partners zag, en met de drama's die zich in de familie afspeelden en hadden afgespeeld. Ze was alles behalve levensmoe maar zou dat best nog wel eens kunnen worden met haar turbulente leventje. Ze legde haar kop op haar voorpoten en wachtte af. Het zou vast nog wel een poos duren voordat het eerste ochtendlicht de den zou bereiken, ergens wou ze haar poten strekken, maar ze hield zich in. Ze sloot haar ogen weer en wiebelde met haar oortjes, wachtend op de dag die zou komen.

Na een vermoeiende dag had hij zich dankbaar in zijn nest gegooid. De geur van Nightspark was er langzamerhand wel uitgedoofd en dat vond hij jammer. Misschien moest hij zijn nest een keer op de zwarte kater gooien en hem vervolgens weer meenemen. Een beetje extra warmte voor het arme zieke ding kon geen kwaad toch? Misschien, als hij weer eens wat tijd kreeg. Want daar was de laatste tijd bijna geen sprake van. Door de dreiging van de dassen dacht Innerghost dat het wel goed was om de dagtaken drie keer zo groot en vol te maken. Zijn spieren begonnen al te klagen en elke dag werd hij weer een beetje zwakker wakker. Een dagje, een dagje vrij, dat was alles wat hij nu echt kon gebruiken.
Toen er plots een snuit in zijn vacht werd gedrukt werd hij gewekt. Zijn slaap was licht geweest en zijn oren hadden al een beetje gereageerd op de zachte geluiden die hij had gehoord in zijn omgeving. "Huh?" Hij hief zijn kopje voorzichtig op en zag een grijze vacht naast zich. De kleine hoop die hij had gehad dat Nightspark uit de medicine cat's den was gekropen doofde, maar hij herkende al snel de vertrouwde geur van zijn zusje. "Oh hey, Icicle." Snorde hij zachtjes en gaf zijn zusje een neusje in haar vacht terug. "Wat doe jij zo ver van je nest?"

Het was niet haar bedoeling geweest haar broer wakker te maken. Sinds ze wist dat iedereen nu wel zijn of haar rust nodig had. Ze had dan ook niet echt opgelet op het feit dat Ashdrizzle zijn oren al wat bewogen had met het zachte geluid dat ze maakte om bij hem te komen. "Huh?" Klonk er ineens uit Ashdrizzle's mond, waardoor ze heel even schrok. Zijn kop was heel voorzichtig geheven en hij leek haar nu op te merken. "Oh hey, Icicle." Snorde hij zachtjes, zeker om de anderen niet wakker te maken. Nu voelde ze zijn vertrouwde neus ook in haar vacht. "Wat doe jij zo ver van je nest?" Icicleshard keek hem met haar vriendelijke lichte ogen aan. "Ik was wakker en wou eigenlijk wachten tot je wakker werd morgenochtend." Murmelde ze in zijn oor, een kleine glimlach stond nu op haar snoet getekend. "Sorry, dat ik je wakker maakte Ashdrizzle." Fluisterde ze er achter na. Ze had namelijk helemaal niet die bedoeling gehad. Alhoewel ze moest nu weer denken aan de ontmoetingen met Bleaktail, waar ze haar broer over wou vertellen, een klein scheef glimlachje verscheen op haar gezicht. Misschien moest ze Ashdrizzle wel vertellen dat ze iets voelde voor de grijze kater. "Ehm, eh..." Mompelde ze zachtjes. Ze moest even giechelen om zichzelf, iets wat ze normaal nooit deed. "Ik...eh, wou je sowieso vragen morgen samen te gaan jagen... en er is nog iets..." Vervolgde ze langzaam. Haar oren bewogen rustig heen en weer. Zacht spinnend ging ze naast haar vertrouwde broer liggen.

"Ik was wakker en wou eigenlijk wachten tot je wakker werd morgenochtend." Nog een beetje verward met de slaap, snapte hij de woorden nog niet helemaal, maar dat kwam wel goed. Het was zijn zusje maar, enig andere warrior had een klapje op zijn kop gekregen. "Ben ik morgenochtend jarig, dan?" Vroeg hij met een slaperige glimlach. "Sorry, dat ik je wakker maakte Ashdrizzle." Hij gebaarde met een schouderophaal dat het niet erg was. Hij hoefde tenminste niet uit zijn nest te komen, dus rust kreeg hij fysiek wel.
"Ehm, eh..." Het gesprek was nog niet ten einde gekomen en geamuseerd keek Ash op bij het gemompel van zijn zusje. "Tong verloren?" grapte hij er tussendoor. "Ik...eh, wou je sowieso vragen morgen samen te gaan jagen... en er is nog iets..." Zijn oortjes bewogen nieuwsgierig. "Oeh, oeh, kan dat vertellen nu?" vroeg hij als een enthousiaste en energieke kitten, maar hij behield zijn stem laag en zacht. "En natuurlijk kunnen wij morgen samen jagen!"

Het was duidelijk dat haar grijze broer nog niet helemaal wakker was, wel grotendeels, maar niet helemaal. Hij leek dan ook maar de helft op te vangen van de eerste zin die ze had gezegd, wat tot een glimlach op haar gezicht leidde. "Ben ik morgenochtend jarig, dan?" Vroeg de kater met een slaperige glimlach, even dacht de kattin na, voordat ze haar kop schudde. "Volgens mij niet," Mauwde ze zachtjes met een onderdrukte lach er tussen door. Een gebaar van Ashdrizzle en de kattin wist dat hij het niet erg vond dat ze hem wakker had gemaakt. Blijkbaar vond Ashdrizzle het erg grappig hoe ze mompelde, want hij keek haar geamuseerd aan. "Tong verloren?" Vroeg de kater grappend tussendoor. Meteen knikte Icicleshard, "Lja, Iek heab miejn tongu veroren,' sprak ze geinend uit, alsof haar tong vastzat of niet meer mee werkte. Ik heb mijn tong verloren, wat dus echt niet zo was. Nadat ze uitgesproken was merkte ze de nieuwsgierigheid van haar broer op."Oeh, oeh, kan dat vertellen nu?" Vroeg haar broer als een energieke en nieuwsgierige nee beter gezegd enthousiaste kitten. Toch hield hij zijn stem laag genoeg om geen andere katten te wekken. "En natuurlijk kunnen wij morgen samen jagen!" Blij spinde de grijze kattin, voordat ze besloot te antwoorden. "Ik heb laatst een kater ontmoet...en ik vind hem soort van leuk..." Fluisterde ze uiteindelijk, heel zachtjes zodat andere katten behalve haar broer het niet konden weten.

"Dan moeten we je tong nu zoeken!" Hij begon al half om zich heen te kijken, maar natuurlijk zou hij een klein kattentongetje nooit vinden in het donker, dus draaide hij zich gespeeld verslagen weer terug. Die tong zou voor altijd verloren zijn en Icicle zou nooit meer fatsoenlijk kunnen praten! Toch gaf ze een antwoord en Ashdrizzle's oortjes werden gelijk naar voren gespitst. Daar kwam het hoor! "Ik heb laatst een kater ontmoet...en ik vind hem soort van leuk..." Meteen verscheen er een grijns rond zijn lippen en tevreden snorde hij. Zijn zusje kreeg een kopje. "Ahw, wat lief." Antwoordde hij zeer geamuseerd. "Wie is het? Hoe hebben jullie elkaar ontmoet? Weet je al iets over hem?"

De nep paniekerige stem van haar broer liet haar zo zacht mogelijk lachen. Ze probeerde haar lach dan ook in te houden, maar erg makkelijk was dat niet. Ze was net bijgekomen van de lach toen ze antwoord gaf. Ashdrizzle had zijn oortjes gespitst en zodra hij haar antwoord hoorde begon hij te snorren. Zodra ze een kopje ontving, duwde ze haar kop voorzichtig in zijn vacht. Bijna in verlegenheid gebracht zijnde, knipperde ze even met haar ogen. "Awh, wat lief." Antwoorde hij, waarin Icicleshard een geamusseerde toon kon ontdekken. Ze gaf hem een voorzichtige stomp met haar voorpoot in zijn flank voordat ze glimlachend op keek. "Wie is het? Hoe hebben jullie elkaar ontmoet? Weet je al iets over hem?" Vroeg de grijze kater aan haar. Ze grinnikte zachtjes om zijn stormvloed aan vragen en besloot toen te antwoorden. "Bleaktail, we ontmoette elkaar tijdens een aanval van een das in ons Territorium. Hij is ook van Shadowclan. Nu, we hebben al een keer samen gejaagd.. en bij een meer gezeten.." Murmelde de kattin zachtjes.

Onderwerp: Re: Midnight, Stars and Moonlight. (Ashdrizzle)