Less, more loss

De afgelopen paar weken was Lumina's zelfvertrouwen er terug goed op vooruit gegaan. Hij had Skinny Love's raad op gevolgd om toch een beetje te genieten van de buiten wereld en om niet alleen maar bang te zijn van eender welke kat die niet naar huismensen rook. Haar oorttjes stonden terug nieuwsgierig naar voren. Ze had veel bijgeleerd van al de huiskatten in haar omgeving. Zowel Skinny Love, Jinx als Lucifer. Ook van Luucifer had ze wat geleerd. Van hem had ze geleerd om terug wat plezier te maken, maar ze had ook uit zijn fouten geleerd. Ze had geleerd dat plezier op een bepaald punt stopte. Het poesje trippelde naar de tuin van Skinny Love en sprong, al vlotter als eerder, op het houten hek dat haar tuin omringde. Een kort moment opende ze haar mondje om haar geur op te vangen, maar vreemd genoeg was er geen enkele geur van haar te bespeuren. Enkel een vage geur van haar hing in de lucht. Ze wenkte kort met haar oortjes. Waar was Skinny? De jonge poes trippelde heen en weer op het hek en hield haar blik op het raam gericht van haar huis, waarna ze in de tuin sprong van de oudere kittypet en voor het raam ging staan. Haar mand, waar ze haar al eens in had zien liggen was weg, net als haar voederbak. W-waarom verliet iedereen haar? Lumina trippelde direct terug weg toen ze een mens naar het raam zag stappen en vluchtte direct door een gat in het hek, de tuin uit. Misschien was ze naar een andere woning? Misschien had ze wel gewoon andere mensen gevonden? Toch twijfelde ze of Skinny haar trouwe huismensen in de steek zou laten. Ze besloot om richting het huis van Jinx te lopen. Bij huiskatten gingen de roddels alstijd snel rond, misschien wist hij het wel? Eenmaal op de plek waar ze dacht dat de kater woonde, vond ze weer niemand. Ze had tochh niet in een andere wereld gewoond? Uiteindelijk zette de poes zich dan maar neer langs de kant van een rustige weg. Haar ogen waren gericht op de twee huizen van Jinx en Skinny, die amper een straat van elkaar vandaan lagen.

[Open]

Rina keek naar een poesje dat naar de huis zatte kijekn en naar het huis van Skinny, ze had Skinny Love nog nooit ontmoet, maar ze was dood, dat was iets wat zeker was. Met ee spijtige blik liep Rina naar het kleintje toe "Zoek je iemand?" miauwde ze met een geruststellende zachte stem, ze sloeg haar staart om het poesje heen als troost. Zou ze het al weten?

Sorry voor flut post

Een kort moment had de poes haar oogjes gesloten, in de hoop dat ze gewoon aan het dromen was. Haar ogen schoten open toen de stem van een poes te horen was. "Zoek je iemand?" Haar oortjes schoten lichtjes opzij bij het zien van de onbekende poes. Ze was niet zo dol op katten die ze niet of amper kende. Al de katten die ze kende, hadden allemaal iets tegen haar. Katten waarvan ze dacht deze te vertrouwen leken haar vergeten te zijn. Keek maar naar Bonepaw, de kater die haar alles verteld had over Skinny en vervolgens haar naam niet eens meer wist. De geur van de poes stelde haar wel gerust. De geur van huiskatten stelde haar vaker gerust dan dat ze lief had. "Ik zoek Skinny Love," mauwde ze dan ook uiteindelijk, al wist ze niet of deze poes, de oudere kat wel kende.

"Ik zoek Skinny Love," kwam er eindelijk uit. Rina sloeg haar ogen neer, het was kennelijk dat dit poesje om Skinny Love gaf en blijkbaar zou Rina met ee paar woorden haar hart breken. Maar de rossige poes had geen keus. 'Skinny...' ze stopte, was dit wel verstandig? 'Skinny Love is er niet meer,' miauwde ze zachtjes, met haar staart duwde ze de kattin naar zich toe. Hoe zou ze dit kunnen uitleggen? Ja, Skinny Love is dood bij ShadowClangebied door ouderdom en ze is er nooit meer? Dat was erg ruw dus besloot de rossige kattin het rustig de benaderen. Het moest niet almte hard eruit komen.

Ze keek de poes afwachtend aan en haalde even haar wenkbrauw op toen ze haar eerste poging al snel onderbrak. 'Skinny...' Wat was er met Skinny dat zij niet wist? Waarom was ze niet op de hoogte. 'Skinny Love is er niet meer,' Ze staarde verbaasd naar de grond bij wat ze te horen kreeg en liet haar ogen naar de poes gaan toen deze haar dichter naar haar toe trok. Haar oren schoven in haar nek terwijl ze zich direct los maakte en wat verder ging staan. "Je liegt!" siste ze en liet haar kopje lichtjes zakken, haar blik nog steeds op de poes gericht. Ergens geloofde ze de poes wel, maar ze wilde het gewoon niet accepteren. Dit was zo haar manier om het over haar heen te laten komen. Skinny Love was er niet meer. Haar staart zwiepte nerveus heen en weer. Ze kneep haar oogjes kort dicht om te voorkomen dat tranen naar beneden zouden rollen.

De jongere poes naast haar deed haar oren in haar nek om zich vervolgens. "Je liegt!" siste de poes boos. Rina deed haar best kalm te blijven en zuchtte diep. Pas toen ze dacht dat de bruine poes gekalmeerd was miauwde ze zachtjes: "Er is geen enkele reden om te liegen," Haar blik was sirieus en overtuigend. "Het spijt me," De rossige kattin boog haar kop en sloot haar ogen voor een tijdje. Skinny Love had ze nooit ontmoet. Maar de poes begreep de pijn, ze had manen geleden iemand verloren door een hevig ongeluk.