Dangerous Bites

Met een aierlijke sprong belandde Foxkit op een blaadje, hij moes zijn skills oefenen en verbeteren! Binnen een paar dagen werd hij uiteindelijk apprentice! De rode kater sloeg het groene, dunne ding de lucht in met zijn voorpoot en met klauwen uit zijn hulze pakte hij het weerop voordat het op de grond viel. Zijn klauwen bleven erin vast en Foxkit schudde eraan, er kwam geen beweging uit het blaadje. Hij rpobeerde het nog en keer maar dan wet meer agressiever, nog steeds niet. Foxkit liet een frustrerende kreet horen. Hij faalde! Bij een blaadje! Boos rolde hij op degrond, in de hoop het irrtante ding uit zijn klauwen te rukken. Maar het lukte weer niet! Foxkit ging grommend door tot hij opeens tegen iets aanbotste, een posje geend als Lizardkit. Die wou hem misschien helpen!
{Alleen Lizardkit}

Lizardkit's blik was gericht op de warriors die af en aan door het kamp liepen en die om de zoveel tijd terug kwamen van de jacht, met een hoopje prooi tussen hun kaken. Haar oortjes waren naar voren gericht en het puntje van haar staart zwiepte lichtjes heen en weer. Sinds ze terug was was haar interesse en nieuwsgierigheid vele groter geworden, naar alles toe. Ze wilde alles weten. Je wist maar nooit wanneer je kansen naar nieuwe dingen onderbroken werden. Even ging haar blik naar de Medicine den die verstopt lag tussen de den van de leader en de nursery. Ze wenkte kort met haar oortje, liet vervolgens haar blik gaan naar de warriorsden en direct daarna terug naar de medicine den. Een klein zuchtje ontsnapte langs haar lippen en ze draaide snel haar ogen weg van beide dens. Net op dat moment rolde er iets tegen haar aan, waardoor het poesje direct recht schoot en zich omdraaide naar de bron die haar had gestoord. Met dat ze zich omdraaide zakte ze door haar pootjes. Een geïrriteerde zucht was te horen. "Foxkit," mauwde ze lichtelijk geërgerd alsof haar 'val' zijn schuld was. Ze wist goed genoeg dat ze het zelf was, dat haar evenwicht niet al te best was. Haar blik ging naar het blaadje aan zijn poot en even hield ze haar kopje schuin. "Wat doe je Starclansnaam met dat blad?"

"Foxkit," miauwde ze geërgerd. Oh, dus nu was het zijn schuld? Foxkit draaide met zijn ogen. "Wat doe je Starclansnaam met dat blad?" Foxkit keek haar scherp aan. "Omdat ik binnen een paar dagen apprentice wordt dan moet ik mijn skills verbeteren." dat kwam er kalmpjes uit. "Maar door dit DING lukt het weer niet!" zijn stem vervaagde naar een agressieve houding. Hij gromde maar het blaadje bleef hangen aan zijn klauwen.m"Ik dacht dat je me misschien wou helpen?" plots klonk hij onschuldig en lief, hij knipperde met zijn ogen. Die grappige scteerdingen waren altijd goed van pas geweest.

"Omdat ik binnen een paar dagen apprentice wordt dan moet ik mijn skills verbeteren." Even haalde ze haar wenkbrauw op bij wat de kater zei. "Kittens hebben nog geen echte skills, die worden ons aangeleerd als apprentice," mauwde ze eigenwijs. Maar door dit DING lukt het weer niet!" Zijn houding en toon sprak haar niet aan. Het poesje haar oortjes schoven dan ook automatisch wat opzij. "Ik dacht dat je me misschien wou helpen?" Twijfelende wenkte ze even met haar oortjes toen de kater plots een heel andere toon aannam. Ergens vertrouwde ze de kater niet, maar Lizardkit dacht op deze leeftijd nog niet echt na over achterliggende problemen en karakters. Ze wist enkel dat de kittens die negatief reageerde 'slecht' waren en de positieve kittens goed waren. Schijnheilig gedrag was iets waar ze nog niet helemaal met mee was. "Natuurlijk wil ik helpen." mompelde ze uiteindelijk met een flauw glimlachje en zette een stapje naar de kater toe. "Blijf stil staan," Lizard keek de, één moon oudere, kater afwachtend aan en tilde kort haar pootje op. Eerst moest de kater zijn poot op de grond zetten, voordat ze hem kon helpen.