radieux, radieuse

Haar hoofd voelde mistig aan. De wereld was overgoten met een laagje zon. Met een zachte blik keek ze naar de kleine bolletjes dicht bij haar. De roes van het net-bevallen-zijn was aan het wegtrekken en de zorgen kwamen terug. Doodsbang was ze, van Claw en zijn bende. Het moedergevoel was sterk aanwezig in de Nursery, gevuld door haar en de andere moeders. Het was fijn om van zo'n wereld deel te mogen maken. Het gaf haar een veilig gevoel. Buiten hoorde ze de roep van een zwaluw. Lightleaf moest glimlachen en gaf een donkere kitten een likje.  De queen was nieuwsgierig naar hun karakters. Het was moeilijk te bepalen hoe ze later zouden worden, ze waren allemaal zo klein, breekbaar en schattig. Het was ook een opgave te beseffen dat ze nu moeder was, een paar maan geleden leek dat nog zo ver weg. Nog wat maan geleden was ze nog een apprentice en zorgde ze voor de queens. Een nostaligische zucht vulde de ruimte, werd ze al zo oud dat ze daaraan terugdacht? ze grijnsde bij het idee dat ze weer zou gaan treinen en een apprentice zou krijgen. Wie weet zelf een van haar eigen kittens! Nuja, als Claw nu niet...Ze schudde de gedachten loom van zich af en duwde haar neusje in de vacht van de kittens.

Vol aandacht, deels omdat ze het moeilijk had met het te verstaan, luisterde ze naar het kleine poesje. Haar oogjes schitterden van enthousiasme. Ze drukte zich tegen haar aan. 'Mamma is lwief' de woordjes zorgden ervoor dat een aangename warmte zich verspreidde in haar lichaam. 'Dat was een droom kleintje, Swallowkit is ook lief,' miauwde ze duidelijk articulerend. 'En Coalkit en Blurkit ook,' ze probeerde haar broertjes en zusjes erbij te betrekken. Ze miste zelf haar zusje en wou niet dat er zoiets ging voorvallen als bij hun. De Bloodclan kon daar heel wat mee doen, maar ook dt bande ze liever uit haar gedachten.

Met grote ogen die wild om zich heen keken schoot Hazelkit door de nursery heen. Hij was al een stukje gegroeid en was in de problemen gekomen. Hij had per ongeluk op een queen haar poot gestaan en die was boos geworden op hem, dus móést hij wel wegrennen voor de vijand. Hij giechelde van het plezier dat hij eigenlijk toch wel had en stormde zonder te kijken een random nestje in. "Hwooi!" Piepte hij, fluisterend maar toch heel hard, en zijn hart klopte in zijn keel. Gespannen keek hij over de rand van het nestje, maar de boze queen was nergens meer te zien. Hij zuchtte opgelucht en keek naar de drie kittens en de queen.

Lightleaf keek in de oogjes van Blurkit. Haar mondje ging open en een woordenvloed kwam eruit. Lightleaf kon haar verbazing niet verbergen. De kitten had vast veel gehoord van de andere queens. 'Dat is heel slim van je, Blurkit,' spinde ze. Ondertussen prentte ze zich in dat ze moest voorzichtig zijn met haar woorden in het vervolg. Haar aandacht werd alweer getrokken door een andere pluizebol. Swallowkit was niet zo onder de indruk van de pienterheid van haar zusje. Ze begon direct te brabbelen tegen Coalkit. De moeder siste toen ze het gesprek hoorde van de twee. Het was moeilijk te zeggen dat ze niet op elkaar leken, wat misschien wel voor kleine probleempjes kon zorgen. Voordat ze iets kon zeggen kwam een andere kitten het nestje binnengestormd. Met een glimlacht herkende ze Hazelkit. Ze was ook benieuwd naar wat de kleine kater had uitgespookt, maar eerst wou ze wat doen aan het taalgebruik van haar kittens. 'Dag Hazelkit,' zei ze geamuseerd. 'Swallow- en Coalkit, zo praten jullie niet tegen elkaar.' sprak ze tegen de kleintjes. Ze wierp nog een blik of Hazelkit en Blurkit. Al die kittens ook! Hopelijk werden vrienden, Hazelkit had misschien wel iets uitgespookt, maar voor de rest dacht ze wel dat het een aardig kereltje was. Meer kittendiscussies stonden niet op haar lijstje.

"Hoooi Hazewl." Hazelkit keek licht hijgend op en grijnsde naar Coalkit. Hij was wel een beetje zijn vriendje geworden, vond de kitten. "Hwee!" Zei hij terug en aan zijn toon kon je horen dat hij iets ondeugends gedaan had. "Wat hewb je gedaawn?" Hazel kreeg een ondeugende glinstering in zijn ogen toen hij het verhaal wilde vertellen, maar werd eerst nog een keer begroet. 'Dag Hazelkit,' hoorde hij en keek geschrokken op toen hij een queen zag. Zeg, die kende hij nog niet! Het was vast de mama van Coalkit, en dan zou ze wel leuk zijn, of niet soms? Toch deed ze wat zijn mama ook deed; haar kittens verbeteren. Hij trok 'ongezien' een vies gezicht naar Coalkit, zodat hij duidelijk maakte dat hij het ook zo stom vond als mama zei dat iets niet mocht. "Nwou," begon hij toen aan zijn verhaal. "Ik swtapte op een pwoot van een qween." Miauwde hij, en grijnsde. "Twoen gwingen we tikkertwje spwelen!" Hierbij bedoelde hij natuurlijk dat hij heel hard had moeten rennen om weg te komen van de boze queen. "Nwu bwen ik hwier. Wille je spwelen?" Vroeg hij vervolgens aan de zwarte kitten.

{ Coal en Hazel moeten even snel vrienden worden zodat ze elkaar kunnen weerzien als ze apprentice/young one zijn of zo :3

Ligthleaf wou achter haar dochtertje aanrennen. Ze stond op, maar een kleine Swallowkit riep iets waardoor ze bleef staan. Die drie kittens die rond haar dartelden konden veel meer uitsteken dan de kleine Blur. 'Blurkit!' riep ze haar nog achterna. Er was al te veel tijd verstreken. Met gescheurde gevoelens bleef ze achter in de Nursery. Een heel klein beetje kwaad op de andere kittens en op zichzelf. 'Kijk nu,' mopperde ze zachtjes. De moeder wist niet meer of ze wel zo blij was dat ze allemaal konden lopen. Ongerust probeerde ze een blik op te vangen van het grijze kattinnetje. Had ze al opgemerkt dat allemaal zo veel op hun vader leken? Het waren net kleine stukjes van hem, met een ander karakter.