Under the bridge

+Jackalpaw
De zakte lager, een teken dat een nieuwe dag snel zou eindigen. Downpaw wierp een blik op de prooistapel, en besloot dat ze best een vis ervan mocht hebben. Ze had zelf al iets gevangen, bovendien moest zij nog groeien. Met de vis in haar bek liet ze haar blauwe blik door het kamp glijden, en bleef hangen bij haar zus. De rood-witte poes liep op haar af, en liet de vis voor haar poten vallen. "Hoi idioot." Ze ging naast de rode kattin zitten en duwde haar prooi naar haar toe. Laatst was ze nog in de medicine cat den beland, geen fijne herinnering. Maar dit liet Down wel realiseren dat ze niet moest vergeten om tijd door te brengen met haar zus. Met een eeuwige emotieloze blik bekeek ze de apprentice. Ze zag er niet ongezond uit.

De kleine glimlach op haar snoet liet haar ook in een flits grijnzen. Heel snel. Haar zuster groette terug. "Yo frog-breath," Vanuit haar ooghoek zag ze Jackal naar de prooi kijken en toen weer naar haar. Wat, was het niet duidelijk? "Voor mij?" Downpaw, die een een beetje om zich heen had zitten te kijken richtte zich nu op de poes. Langzaam trok ze een wenkbrauw op. "Nee, hij is duidelijk voor mijn onzichtbare vriendje naast je. Ja hij is voor jou." De rood-witte poes begon met het wassen van zichzelf. Haar vacht was nog een beetje vochtig van het zwemmen, en hoewel het warm was scheen de zon niet. Het laatste wat ze wilde was geurend naar rotte vis haar nest in stappen. Tussen twee likken door wierp ze een blik op Jackalpaw. "Nog iets interessants gedaan?" Ze hoefde geen diepe gesprekken te hebben, gewoon een praatje was fijn aan het einde van de dag. Normaal haatte Down geklets over koetjes en kalfjes, maar haar zus kon ze wel hebben.

"Hij zegt dank je voor het aanbod, maar dat hij de prooi dan toch aan mij wil schenken," Ze rolde met haar ogen. Jackal trok de vis naar zich toe. "En wat ik vandaag gedaan heb? Zeer weinig nuttigs," Ja, ze moest zich nog steeds niet goed voelen. "Een poging om m'n spieren weer wat steviger te krijgen dan een zachte muis voordat m'n toekomstige mentor me in de rivier gooit," Grijnsde ze. Was iemand in de rivier gooien een straf dan? "Als je niks blijft doen, worden je spieren alleen maar erger." Misschien moest ze rekken? Ach, wat wist zij er nou van. Ze was geen medicine cat. "en jij dan, lieve zuster van me?" Down keek haar zus aan. "Gezwommen." Antwoordde ze toen simpel. Om eerlijk te zijn deed ze niet heel veel anders. "Ik heb een manier gevonden om te vissen onderwater. In ondiep water dan." Na een paar keer proberen was het haar gelukt, al was het niet makkelijker of sneller dan de normale manier. Het was zeker leuker. "Ik leer het je wel, zodat als je in de rivier wordt gegooid je nog naar boven kan komen met een vis." Ze grijnsde kort naar haar zus.

"Ik doe ook niet niets," Ze klonk ligt beledigd. "ik ben hele einden aan het rennen, zwemmen en dergelijke, om weer wat conditie te krijgen, maar ik breng geen prooi binnen, waardoor ik niet echt nuttig ben." Jackal stootte een nerveus lachje uit. "Dan zal je zo wel heel sterk zijn. Niks onnuttig." Zei ze kalm. "Sorry, ik zeur," Down schudde haar rood-witte kop, as teken dat het niet uit maakte. "Ook een hap?" Ze knikte dankbaar, en trok een stuk van de vis af. Haar zus leek geïnteresseerd te zijn, iets wat goed voelde. "Dat aanbod neem ik graag aan, goed gedaan." Een mondhoek krulde wat omhoog. "Bedankt." Ze slikte de vis door. "Gaat alles verder goed?" Ze wilde het niet ongemakkelijk maken, maar na wat er was gebeurd kon ze zich voorstellen dat het iets van impact had gehad op Jackal.

Ze kreeg een kopje, waardoor Down een tikje verstoor de andere kant op keek. "Dank je," Ze iwst niet goed hoe ze moest reageren op het spinnen en alle aanhankelijkheid, maar besloot uiteindelijk maar te ontspannen. Ze hoefde er niks van te zeggen, ze hoefde het enkel te verwelkomen. "Het gaat wel oké, af en toe nog een beetje schrikachtig, maar daar kom ik wel overheen," De rood-wite poes knikte resoluut. "Dat is goed om te horen." Ze flitste een gemeende lach haar kant op. Haar zusje was sterk, die kon hier doorheen komen. Dat idee liet haar vanbinnen een beetje grijnzen. "en met jou dan? En je training?" Ze haalde haar schouders op. Misschien was ze een luie apprentice, maar ze leerde snel. "Het lag een tijdje stil, maar nu heb ik een nieuwe." Sprak ze simpel. Hoewel haar nieuwe mentrix een knorrepot leek, zag ze er wel ervaren uit. Dat was iets goeds.