A New World, A New Start ('Tigerkit)

Eindelijk was ze veilig en wel weer terug in het kamp. De dagen waren voorbij gevlogen, de pijn van haar kopje was minder geworden, en ze lag weer veilig en vredig in het nest met haar broertje en moeder. Haar grote half-broer die tevens de Deputy bleek te zijn, had haar weer gevonden. Langzaam opende de jonge kitten haar prachtige oceaankleurige oogjes terwijl ze om zich heen keek. Ze had zo nu en dan nog een nachtmerrie, haar vachtje was nog dof, en haar ogen afwezig. Enkel ging het al stukken beter dan toen ze bij de Rogues was. Twee grote katers hadden onder andere haar en haar nichtje Lizardkit te pakken weten te krijgen. Een steek van pijn ging door de kitten heen, haar kop deed zo nu en dan nog zeer, al was er nauwelijks meer dan een litteken over, het was bijna geheeld.

Ze kon niet verder slapen en was eigenlijk van plan haar broer op te gaan zoeken. Het was misschien apart, sinds Whitelion niet altijd de beste reputatie had, maar de kitten vertrouwde hem volkomen. Zelfs toen hij haar een keer een haal had gegeven. Met die haal had ze geen ernstige wonden overgehouden, dat was wel anders geweest toen het zwart-witte monster op haar af was gekomen. Ze had enkel haar en de andere kittens willen beschermen. Abysspaw was de enige die in de buurt was geweest, maar zelfs zij kon niet tegen de twee doorgewinterde, sterke katers op.

Langzaam rekte ze zich voorzichtig uit, terwijl ze een beetje wankel richting de uitgang liep. Haar ogen moesten nog steeds wennen aan de zon, die ze zo lang niet had gezien. Haar lichaampje had onder de stress en pijn geleden, dus schrok ze zich rot toen ze een andere schaduw zag. Meteen krulde ze zich half op tegen de ingang aan, terwijl ze een andere kitten zag staan. Haar ogen gleden over de kitten heen, voordat ze langzaam een stapje dichterbij zette.

OOC: Dit speelt zich af nadat Whitelion haar gered heeft, om verwarring te voorkomen. Dat topic is nog bezig namelijk.

Het katertje was net als haar gestreept, enkel een korthaar in plaats van een langhaar. Hij was best groot voor een kitten, waardoor Oceankit haar ogen heel even over zijn gestalte liet glijden. Ze was niet zo bang voor grote katten, haar broer was groot, en sterk. Hij was een krachtige warrior. Enkel leken ze niet heel erg op elkaar, haar moeder en haar broer deelden wel de witte vacht, zij deelde haar moeders kleur ogen en haar vaders vacht. Haar vader was al overleden voordat hij wist dat haar moeder zwanger was. Ze kende hem dus niet. Ze had gelukkig genoeg andere familie om haar heen, enkel kwam deze kitten haar niet bekend voor. Snel sprong ze voor hem en grijnsde ze vrolijk. 'Hoi!' Haar stem klonk anders dan haar houding was geweest. Een beetje krachtig zelfs.

Vanuit zijn nest hield Raptorkit de boel weer in de gaten, zoals gewoonlijk. Hij vond het leuk om zo te zitten, zo kon hij rustig opzoek gaan naar zijn volgende slachtoffer. Deze leek hij gevonden te hebben op het moment dat Tigerkit ook inbeeld kwam. Hij vernauwde zijn ogen toen de kitten uiterst vrolijk het pad van Tigerkit belemmerde en hem begroette. Dit leek bij de kater in oprijs gesteld te worden, hij vroeg ook of hij er langs mocht. Raptorkit grijnsde stilletjes terwijl hij het vanuit zijn nest in de gaten hield. Hij zou nog even wachten voor hij in actie kwam. Nog even.

Meteen stopte de gestreepte kitten. Hij leek haar niet te mogen, want zijn oren lagen in de nek, zijn lip was opgetrokken. Normaal, voor de incidenten zou de kitten het genegeerd hebben, maar nu schrok ze. Een rilling schoot door haar lichaam heen, terwijl ze haar oceaankleurige oogjes verward tot spleetjes kneep. Ook de andere kit zijn ogen waren samengeknepen terwijl hij haar fel aanstaarde. Oceankit schudde haar kopje even, afwachtend op wat er ging komen.'Laat me er langs,' bromde de gestreepte kitten. Waarop Oceankit verward opzij stapte. Haar neusje trilde even gespannen. Voordat ze een blik op een andere kitten richtte.

Een andere brutale kitten kwam op haar afgelopen. Beduusd keek Oceankit om haar heen. Wat gebeurde er hier, wat was er veranderd toen ze hier niet was! . 'Waar kom jij vandaan?' Riep de kitten die op haar afgebeend was. Ze trok haar neusje op. 'Je stinkt,' de toon was bitchy en arrogant. Waardoor Oceankit herinnerde wat Whitelion haar ooit had gezegd. Zodra ze gepest werd, moest ze naar hem toe komen. Haar oceaankleurige ogen richtte ze dan ook op de kitten die er net bij was komen staan. Ze zei niets, ze hief haar kopje gewoon op, terwijl haar staartje heen en weer zwiepte. Duidelijk vond het gestreepte katertje het fantastisch dat ze angstig was. Hij keek haar namelijk met een mierzoete grijns aan, waarvan de kitten de rillingen kreeg. Een flashback in haar ogen maakte dat ze een stap terug zette. 'En blijf voortaan uit mijn buurt, want tsja..' Klonk er nu, Oceankit wierp een blik op de scherpe nageltjes waardoor ze nog een stap terug zette. 'Het zou jammer zijn als ik dat mooie koppie ermee zou verpesten.' Nu kneep Oceankit haar ogen dicht, terwijl een traan over haar wang gleed. Meteen sprong ze weg naar buiten toe. Terwijl ze wanhopig naar de vertrouwde witte vacht zocht van haar moeder of haar broer.

Kort had ze staan kijken. Met een ietwat vragende blik hield ze het tafereel in de gaten. Hm... Wat deed hij weer eens aardig... Tiger. Toen Oceankit, haar nichtje, echter zich omdraaide en wegrende, vernauwde het gestreepte katje toch even haar ijsblauwe ogen. Met een forse tred liep ze even op de andere Tigerkit af, meteen een felle blik in haar ijsblauwe ogen. "Oh, vind je dat leuk?" zei ze even op een felle toon terwijl ze hem kort aankeek. Hij was groot, ja, dat was waar. Maar zij was ook groot voor haar leeftijd, allemaal dankzij pap Whitelion. Ze snoof lichtjes, haar ijzige ogen nog steeds gericht op hem. "Zoek iemand die hetzelfde karakter heeft zoals jij om een kopje kleiner te maken, maak je de wereld toch nog een beetje beter," spuugde ze naar hem toe. Dat was eruit.

Een andere kitten kwam naast hem zitten en Raptorkit negeerde de ander terwijl hij Oceankit en Tigerkit in de gaten hield. Hij had nog geen moment gevoeld om er bij te springen. Polarkit die naast hem was komen zitten had dat moment echter wel gevoeld en was er dan dus bij gesprongen om zich er mee te bemoeien. Raptorkit kwam er nog steeds niet bij. Hij was dan gemeen, maar niet zielig. Hij voelde pas het moment om er bij te springen toen de vrouwelijke Tigerkit er bij kwam. "Oh, vind je dat leuk?" Rustig stond Raptorkit op. "Zoek iemand die hetzelfde karakter heeft zoals jij om een kopje kleiner te maken, maak je de wereld toch nog een beetje beter," spuugde het poesje. "Oh, daar heb ik wel behoefte aan," miauwde Raptorkit nuchter terwijl hij op haar afliep. "Jij ook, Tigerkit?" Vroeg hij met een wrede grijns. Ja, zo kregen ze wel de macht in deze clan.

Daar verscheen een tweede kit. Hm. Hallo daar. "Oh, daar heb ik wel behoefte aan," zei deze. Even keek ze schuin naar hem. Wat wilde hij nu weer? Ga weg, bende kuddebeesten. Je bent een kat, geen koe. "Jij ook, Tigerkit?" Ze keek even naar haar naamgenoot. "Hmn. Dat klinkt wel aanlokkelijk ja." zei hij, waarna hij begon te dreigen door even zijn lippen af te likken en een stap naar voren te zetten. Wel meteen zette ze ook een stap naar voren en duwde ze haar borstkas tegen de zijne aan, haar felle ijzige ogen priemdend in de zijne. "Wat ben je laag," zei ze even sissend. "Val me maar aan, even zien wat je ermee zal bereiken," zei ze kort. "Of ga maar pesten, als dat het enigste is wat je kan," vervolgde ze even. "Ik heb je namelijk nogal weinig zien doen buiten die twee dingen. Als je daar echt mee verder wil komen," ze vernauwde haar ogen en snoof lichtjes. "Dan doe je maar,"

Raptorkit liet female-Tigerkit haar woorden uitspreken even benoemen hoe laag ze wel niet waren en hoe weinig ze wel niet konden, blah, blah, blah en nog eens blah. Raptorkit zelf wist wel beter. Dit was geen pesten, dit was zichzelf naar de top brengen en de lageren op hun plaats duwen. Tot nu toe ging dat hun best goed af. Hij en Tigerkit. Raptorkit zuchtte. "Oké, dit gaat me zo vervelen," zuchtte hij waarbij hij zijn poot optilde. hij was zeker een kop groter dan female-Tigerkit en male-Tigerkit was ongeveer net zo groot als hij was. Eitje was dit en het kon hem geen haar schelen dat ze laf waren op deze manier. Een poesje aanvallen met z'n tweetjes. In zijn eentje had hij deze ook wel aangekund. Maar je wekte meer angst op bij anderen wanneer je het gene deed wat in hun ogen 'laf' was en onvoorspelbaar. Want welke katers deden dit nou? Nou, hij dus. Hij sloeg zijn nageltjes uit en liet deze over de rug van het poesje schaven. "Let the game begin," lachte hij.

Oceankit had toen ze de Nursery uitgelopen was, duidelijk gemerkt dat haar nichtje voor haar opkwam. Ze had daarom ook meegeluisterd in de buurt van de uitgang om haar nichtje te helpen mocht ze haarzelf in de problemen brengen bij het beschermen van Ocean. Zodra het duidelijk werd dat twee katers haar nichtje aan wouden vallen, was de kitten de ingang weer in gestapt, en hief ze haar kopje op. Ze was misschien niet sterk, ze was misschien bang, maar ze bleven van haar familie af. Haar snorharen trilden van de spanning tussen de katers en haar nichtje. Ze stapte naar voren en ging naast haar nichtje staan. Ze zei niets, daar was ze slim genoeg voor.

"Oké, dit gaat me zo vervelen," Opeens scherpe nageltjes op haar rug, wat zij wilden. Een scherpe blik op de ander liet duidelijk merken dat dat haar niet van haar plek zou helpen. "Let the game begin," zei hij. Ze siste even nijdig. Grr. "How pathetic," Een duw liet haar naar achter schuiven. Echter kwamen al snel haar nageltjes uit haar hulsels. Ze keek nijdig naar hen, maar vooral naar de ander, naar diegene die ze nog niet kende. "Je had je er niet mee moeten bemoeien," Terug keek ze naar hem. De prikkende pijn in haar rug was er nog steeds. Kort gromde ze lichtjes waarna ze al snel haar achterhand aanspande. Zonder enige waarschuwing zette ze zich af en belande haar lichaam in zijn gezicht, het gezicht van haar naamgenootje. Wel meteen klauwde ze zichzelf vast aan zijn gezicht en boorde ze haar tanden in zijn neusbrug. Daarna trok ze er hevig aan, terwijl haar klauwen over zijn gezicht bleven gaan. Uiteindelijk verloor ze haar grip en plofte ze neer op de grond, waar ze even bleef liggen. Echter keek ze nog steeds met vernauwde ogen naar de twee. Daarna keek ze kort naar de grijzige kater. "Waar bemoei jij je eigenlijk mee?" siste ze kort. "Wat ben je? Een hond die loyaal je baasje volgt?"

Raptorkit kreeg een grijns op zijn gelaat toen hij het bloed op zijn nageltjes zag en in het bruine vachtje van de vrouwelijke Tigerkit. Dit was eigenlijk best wel heel erg leuk. Raptorkit had echter geluk dat hij naar achteren stapte, want een enkele tel later had Tigerkit een sprong gemaakt naar hem toe. Als Raptorkit niet naar achteren was gestapt had zijn gezicht er nu heel mooi uit gezien. Toch ging er wel één klauw over zijn gezicht heen. Over zijn wang, maar bracht weinig schade aan. "Waar bemoei jij je eigenlijk mee?" klonk haar stem. "Wat ben je? Een hond die loyaal je baasje volgt?" Raptorkit gromde en sprong tegen de vrouwelijke Tigerkit aan waarbij hij zijn nagels in haar oksels plantte om haar zo tegen de grond te werpen. Het zwakke poesje dat er bij was gekomen negeerde hij. "Nee, ik ben de baas en jij bent de hond die terug gezet moet worden op zijn plaats," siste hij. Hij en Tigerkit waren partners in crime, geen van hun was de baas over elkaar. Alleen hij en Tigerkit stonden samen op één lijn.

Lizardkit was enkele dagen eerder ontsnapt geweest dan Oceankit, haar nichtje, maar ze had zich niet vaak in de nursery vertoeft. Ze moest de eerste volgende dagen geen kleine holletjes meer zien. Vandaag liep ze er wel langs en haar oortjes schoten verrast naar voren toen ze een mondige discussie hoorde tussen enkele kittens. Haar oortjes schoten bijna direct in haar nek toen ze zag dat twee katers in discussie waren met haar zusje en haar nichtje. Haar nichtje had ze de laatste tijd ontweken. Zij was dan ook niet de reden dat ze de nursery inliep, maar het feit dat haar zusje uithaalde naar één van de katers. Toch greep ze niet in. Ze wist wel dat haar zusje sterk genoeg was en al zeker steviger op haar poten stond als haar. Ze zette zich dan ook droogjes neer aan de zijkant van de nursery. De jongere kittens dachten nu ook al dat ze over de nursery heersten. Toen zij hier nog was, voor dat ze samen met nog enkele kittens ontvoerd was, heerste Lizard over de den. En dat plekje zou ze niet zomaar opgeven aan twee jonge katers die dachten dat ze alles waren. Voorlopig hield ze zich stil en bestudeerde de twee katers. Haar snoetje stond strak op de kittens gericht en het puntje van haar staart bewoog zachtjes heen en weer.