The drama's of life

Een kleine witte poes glipte voorzichtig het kamp uit. Ze keek goed om zich heen, en hoopte dat ze Tall tegenkwam, maar ook juist niet. Haar laatste momenten met hem waren ongemakkelijk geweest voor haar, en hij zat hoogstwaarschijnlijk niet op haar te wachten. Niet dat iemand überhaupt echt zin had om zich met haar te bemoeien, het leven werd er saai en eenzaam door. Ze vroeg zich even af hoe het met Ace zou gaan, die plotseling Medicine Cat had moeten worden. En dan Arcane... die had ze al een tijdje niet gezien. Zou het goed gaan met haar? Ze hoopte van wel, Arcane had destijds haar leven gewaagd voor die van haar. En je had natuurlijk ook Running nog, maar die wilde ze liever niet zomaar tegen het lijf lopen. Ze werd helemaal naar van die poes. Snowy rilde, en zette haar vacht op. Ze begon zich langzaam iets beter te voelen de laatste tijd, al wist ze niet waardoor het kwam. Plotseling hoorde ze voetstappen achter zich, geschrokken draaide ze zich om.

-Eerste post Rustscar-

Er kwam een bruin met witte kater tevoorschijn, en Snowy meende het ras te herkennen als een Snowshoe. "Goedemiddag." miauwde de kater op een vriendelijke toon, terwijl hij voor haar ging zitten. Een beetje paniekerig staarde ze in zijn ogen. Ho... die blauwe ogen... nee, daar ging ze weer. Altijd hetzelfde. Knappe kater in beeld, dan werd zij verlegen. "Ehm... murmelde ze een beetje van haar stuk gebracht. "Goedemiddag, mijn naam is Snowywinter." zei ze uiteindelijk, haar zelfvertrouwen langzaam weer terugvindend. Stel je voor dat hij een rot karakter had. Maar nee, dat klonk absurd. Als je onaardig was zei je niet zo vriendelijk goedemiddag.

Ze staarde hem even afwachtend aan. "Aangenaam, noem mij maar Rustscar." zei de Snowshoe kater. Als gehypnotiseerd volgde ze hoe hij zijn borst likte, maar na een tijdje rukte ze haar blik weer weg. Verlegen staarde ze naar de grond, niet goed wetend wat ze moest zeggen. Kon ze over het weer beginnen? Nee dat sloeg nergens op. Misschien moest ze vragen hoe het met hem ging, of het leven nog leefbaar was. Maar ook dat idee verwierp ze snel, want dat leek haar meer iets voor personen die elkaar al een tijd kenden, en ze kende deze kater precies één à twee minuten. Toen schoot haar ineens een normale vraag te binnen. "Enneh... nog wat leuks meegemaakt de laatste tijd?" vanbinnen voelde ze zich bijna trots dat ze deze vraag had weten te bedenken. Want ja, leven met verlegenheid was lastig.

-Maakt niet uit joh ;3

Rustscar hielp zijn kop schuin en leek even na te denken. "Nee eigenlijk niet." besloot hij uiteindelijk. Ze knikte langzaam. Juist. "En heb jij nog iets gedaan?" vroeg hij toen aan haar, wiebelend met zijn oor. Snowy schudde haar kopje. "Nee niet echt." was haar korte snelle antwoord. Ze zag dat de kater opstond en een stap naar achteren zette. Een beetje verbaasd keek ze naar hem op. "Nu we het toch erover hebben, zin om iets leuks te doen?" zei hij met een glimlachje, en vervolgens schoot hij al de struiken in. Nu was ze al helemaal verbaasd. Een aardige kater die iets leuks met haar wilde doen? Dat was nog nooit voorgekomen. Overrompeld holde ze achter hem aan, en probeerde wanhopig haar verlegenheid aan de kant te duwen. "Uhm.. wat kunnen we gaan doen?" vroeg ze uiteindelijk aarzelend, met een enthousiaste ondertoon. Ze had er eigenlijk best wel zin in.

Een beetje nerveus holde ze Rustscar door de struiken achterna. Hij hield niet bepaald rekening met haar kleinheid, want haar poten waren natuurlijk korter dan die van hem omdat ze überhaupt een stuk kleiner dan hem was. "Ik hoop dat je het niet erg vindt om natte poten te krijgen." zei hij tegen haar, ze was al iets te erg buiten adem om nog te kunnen antwoorden, maar in elk geval had ze nog nooit gezwommen. Ze raakte hem al gauw uit het zicht, maar iets verderop hoorde ze een grote plons. "Kom je? Het water is heerlijk!" riep hij naar haar, en ze probeerde hem te vinden. Even later kwam ze totaal buiten adem bij het water aan. Een beetje aarzelend stak ze haar pootje in het water. "Ik heb eigenlijk nog nooit gezwommen." gaf ze met tegenzin toe, hoewel ze het graag wilde proberen.

Rustscar kwam naar de kant gezwommen en klom uit het water. Ze vond dat hij er nu een beetje gek uitzag met zijn vacht helemaal tegen hem aangeplakt, maar desondanks niet minder knap. "Wil je het leren?" vroeg hij haar, alweer zijn koo schuin houdend. Ze realiseerde zich dat hij dat best vaak deed, en het zag er wel grappig uit. Ze probeerde niet teveel naar zijn blauwe ogen te staren, en wendde haar eigen ijsblauwe ogen maar weer af. "Graag, als het kan." zei ze met een glimlachje. Ze hoopte dat ze niet te erg zou falen, want dan zou ze zich doodschamen. Elke normale volwassen kat verzoop niet zomaar. Maarja, ze was dan ook niet helemaal normaal. Tenslotte moest ze het ooit leren.

Geïntrigeerd keek ze toe hoe Rustscar alles uitlegde en ook uitvoerde. "Het eerste wat je doet is kijken hoe diep het is. Ik weet nu al dat het water niet erg diep is, dus dan loop je verder tot het water boven je rug komt." hij waadde door het water, en ze vroeg zich even af of dat niet koud was. "Nu ga je natuurlijk weer een stuk verder. Je blijft door lopen tot je de grond onder je poten niet meer voelt." hij liep steeds verder het water in, en begon met zijn poten te trappelen. "Nu is het handig om met je achterpoten naar achteren te trappen, en met je voorpoten kan je een beetje sturen." besloot Rustscar zijn zwemles. Ze knikte begrijpend, het klonk allemaal best wel logisch. "Nu is het jou beurt." zei hij tegen haar. Snowy stapte voorzichtig het water in, en rilde even. "Het is best wel koud hoor." giechelde ze zachtjes, en voorzichtig liep ze verder. Als ze nou maar niet verzoop. Ze schrok toen de bodem plotseling onder haar wegviel. Oeps, een kuil. Een beetje paniekerig zocht ze naar grond onder haar voetjes, maar toen die onvindbaar bleek, probeerde ze toch maar te zwemmen. Het bleek makkelijker te zijn dan gedacht, en ze keek eventjes trots naar de kant. Maar ze schaamde zich toch wel even toen de kant veel dichterbij was dan hij bij Rustscar was geweest toen die de grond niet meer kon aanraken. Tja, ze was nou eenmaal klein.

-xD

Toen ze lachte, lachte hij even terug. "Ik heb de beste oplossing." hij sprong in het water, en begon op haar af te zwemmen. Vervolgens dook hij onder. Een beetje paniekerig vergat ze bijna hoe ze moest zwemmen. Even later voelde ze hoe ze langzaam onder water werd geduwd, en meteen was alles wel heel erg koud. Lichtelijk proestend kwam ze weer boven water. "Nou is het water niet meer koud he?" zei hij lachend, en zijn oren hingen een beetje naar beneden. Ze moest lachen, ze kon er niks aan doen, maar hij zag er zo schattig uit met die oren. Ze kuchte even, en probeerde zich te laten drijven, wat niet echt lukte. Snowy zwom eventjes rond, en ging uiteindeljk ergens zitten waar ze precies met haar kop boven het water uitkwam.

Met haar ogen half dichtgeknepen en genietend van de zon, keek ze rustig uit over het water. Ze kwam tot de conclusie dat water eigenlijk best wel iets bijzonders was, maar voordat de filosoof in Snowy met haar op de loop kon gaan, kwam de kater naast haar zitten. Het bleef lange tijd stil, en op een paar zwemmende vissen na gebeurde er ook niet veel verder. Ze had het idee dat Rustscar de stilte een beetje ongemakkelijk vond, terwijl zijzelf er wel aan gewend was. Ze liep uit het water en plofte op een steen zodat de zon haar vacht kon drogen. "Het is een mooie dag." begon ze uiteindelijk om de stilte te verbreken. Gelukkig was de verlegenheid op dit moment grotendeels verdwenen, maar die kon elk moment terugkeren. "Weet je nog iets leuks om te doen?"

-Heb ik ook niet xD

Rustscar haalde zijn schouders op. "Niet echt." zei hij terwijl hij naar haar toe kwam gelopen. Het waaide zachtjes, en plotseling merkte ze een aparte geur op. Was dat...? "Kattenkruid?" dus hij had het ook geroken. Ze merkte dat hij nog eens diep de lucht inhaleerde, maar ze wist allang zeker dat het dat was. "Ruik jij ook kattenkruid?" vroeg de kater aan haar. Ze knikte langzaam en bedachtzaam. "Ja... waar komt het vandaan?" vroeg Snowy nieuwsgierig, en met een lichte twinkeling in haar ogen. Was het wel een goed idee om naar het kattenkruid toe te gaan? Waarschijnlijk niet. Was het schadelijk voor hun? Vast niet. Kon ze het weerstaan? Nee.