{ And I'll heal

Leopardkit zat in het midden van het kamp. Lekker in de weg zodat iedereen om hem heen moest lopen en enkele struikelde. Hij verveelde zich, niemand wou spelen of had geen tijd. Als hij enkele katten moest gelopen was mama op patrouille en duurde het wel even voor die terug kwam. Wat moest hij nu gaan doen? Zonder iemand die hem hielp kon hij geen geuren leren kennen bij de prooistapel of kijken wat het weer deed. En het kamp was saai. Nu was het druk maar straks was iedereen weg. Hfff. Ontevreden door de situatie keek hij rond, tot zijn blik viel op Hiddenkit. De calico kitten was een zusje van Viperkit. Dus het was het kijken waard of ze leuk was. Dus liep hij naar de rand van het kamp, plukte een grote bloem en sleurde deze mee. Hierna sloop hij richting de kitten en eenmaal dichtbij genoeg gooide hij het felle ding over haar heen. ‘Hea Hiddenkit’ Begroette hij toen terwijl hij in gezichtsveld kwam.

{ Eerste post Hiddenkit

' Kom op Hidden je zult toch een keer naar buiten moeten gaan je kunt niet voor eeuwig in de nersury blijven' klonk een zachte stem in het hoofdje van de kitten een kleine zucht ontsnapte uit haar bekje ze wist dat ze gelijk had het werd tijd om de buiten wereld te verkennen, Met haar amber ogen keek ze om zich heen haar moeder zag ze niet en het zelfde gelde voor haar siblings, Met moeite stond de calico kitten op 'Lets do this!' met een troste houding begon de kitten te lopen maar toen ze de uitgang van de nersury naarder de begon het poes steeds langzamer te lopen 'Was het geen beter idee om te wachten en dit samen met otterflight te doen? het is best geen grote stap' onzeker keek de kitten naar haar poten 'Nee' mompelde ze zachtjes 'Nee ik wil dit alleen doen!' met moeite dwong ze haar poten om te gaan lopen maar voordat ze het wist rende ze uit de nersury en in het kamp 'Im doing it im doing it!' zo in haar gedachten gezonken had het poesje niet door dat ze bijna het kamp uit rende net voordat ze bijna door een bosje ging stopte ze met grote ogen keek ze naar achter de nersury was nu ver achter haar 'Dit was niet de bedoeling!' de kattin liep langzaam achter uit tot ze struikelde over een steen de kattin ging snel weer recht op staan dit ging niet als gepland helemaal niet als gepland, rustig ging de kattin zitten ze was op het randje van een paniek aanval dus ging ze zitten om zich zelf rustig te krijgen, Opeens trok een kat haar aandacht hij kwam op haar aflopen en sleepte een grote bloem met hem mee met grote ogen keek de kattin de kater aan 'Leopardkit' toen hij dichter bij kwam gooide hij de bloem over haar heen ‘Hea Hiddenkit’ Begroette hij, Hidden keek even naar de bloem die over haar heen lag hij was mooi het poesje right zich weer op de kater 'Hey leopard, Bedankt voor de bloem' miauwde de calico kalm.

Leopardkit keek met een vrolijke blik naar de ander, die nu bebloemd was. Stond haar goed. Alles was beter met een bloem, bloemen waren leuk, alleen zo groot en zwaar. Maar sommige katten vonden het leuk als je ze een bloem gaf, misschien mama ook wel? Ja, hierna zou hij een super mooie en grote bloem voor mama vangen, dan was ze ook blij. De paarse bloem was mooi, maar voor mama Innerghost moest hij de móóiste bloem ooit vinden. Of in ieder geval de mooiste in het kamp. Tevreden om het plan keek hij weer naar Hiddenkit. ‘Graag gedaan, het staat je goed’ sprak hij tevreden. Hierna veegde hij een bloemblaadje met zijn pootje uit Hiddenkit’s haar gezicht. Zo, nu was het perfect. ‘Heb je zin wat leuks te doen?’ Vroeg hij met een jongensachtig grijnsje. Hij wou niet zo saai zijn, hij moest in beweging blijven. Daarbij was hij zeer snel verveeld en hij had alles al in het kamp gedaan. Maar een Warrior had gezegd dat andere kittens misschien andere dingen wisten om te doen. Dus hij was benieuwd of Hidden een goed plan had. Anders konden ze altijd nog boomklimmen, dat was leuk. Het kwam helemaal niet in hem op dat andere misschien niet wouden spelen of actief doen. Want in zijn ogen was het; hoe beter je dat deed, hoe eerder je Apprentice werd.

. ‘Graag gedaan, het staat je goed’ sprak Leopard tevreden. Hierna veegde hij een bloemblaadje met zijn pootje uit haar gezicht, Hidden Keek de kater met een warme glimlach aan en keek weer naar de bloem ze had niet veel verstand van bloemen want veel had ze er nog niet gezien alleen een paar die in de nersury groeiden al waren dan niet veel, Al was deze bloem een beetje zwaar maar dat was niet erg ‘Heb je zin wat leuks te doen?’ Vroeg hij vervolgens met een jongensachtig grijnsje, Eigenlijk had ze niet echt plannen ze had nooit verwacht dat haar reisje uit de nersury zo zou gaan dus ze schudde lichtjes haar hoofd 'Eigenlijk niet,Maar ik ben wel in voor alles' lachte de cailco poes verlegen ze wilden een goede indruk maken maar wist niet zo goed hoe.

Leopardkit wachtte met smacht op het antwoord van de ander. Echter leek deze minder spannend te zijn dan verwacht. Maar hey, in ieder geval kon hij nu werken aan dat vrienden maken gedoe. Hij realiseerde ook niet dat dit voor Hiddenkit nog het eerste reisje buiten de Nursery was. Vooral niet omdat hij al heel vroeg was begonnen met dingen ontdekken. Maar hij moest dan ook de beste Warrior van de clan worden. Hij keek even rond en met een schuin grijnsje weer terug naar Hiddenkit. ‘Dan hoop ik dat je geen hoogtevrees hebt. Laten we gaan klimmen’ Zonder op een antwoord te wachten, ze had immers gezegd dat ze overal voor in was, liep hij naar een berk. Deze had veel lage takken en verschillende manieren omhoog te komen. Nog voor hij erin klom keek hij afwachtend achterom, nog altijd dezelfde lach op zijn gelaat.

.Met een schuin grijnsje keek hij haar aan . ‘Dan hoop ik dat je geen hoogtevrees hebt. Laten we gaan klimmen’ voordat ze antwoord kon geven rende de kater naar een berk maar voordat hij er begon te klimmen keek hij nog achter om, Hidden keek verstijfd de kater aan wat moest ze nu doen? ze kon helemaal geen bomen klimmen en ze wilden al helemaal niet af gaan, zachtjes zuchte ze en liep snel naar de boom toe ze draaide zich naar de bloem ze kon niet klimmen met dit om haar heen dus haalde ze de bloem van zich af en legde het tegen de boom aan 'Oke im ready!' lachte de poes speels.

Toen Hiddenkit bij hem kwam staan, klaar om ook de boom in te klimmen grijnsde hij breed. ‘Het is heel makkelijk, gewoon van tak naar tak springen’ Echter had hij een voordeel doordat zijn staart een stuk langer was dan gemiddeld, wat voor een beter evenwicht zorgde. Zo sprong hij dus op de eerste tak. Zijn rode staartje hing hoog in de lucht en het duurde niet lang voor hij weer naar een volgende tak sprong. Hierna ging hij zitten en keek naar beneden, of het ook goed ging met Hiddenkit. Hij wou immers niet dat hij de schuld kreeg als zij de boom uit viel. Daarbij moest hij vrienden maken, en hij hoopte dat hij zo het juiste deed.