Look how beautiful the sky is

De hitte was niet te houden! Zelfs 's avonds laat niet wanneer alles rustiger werd en de zon onder was. In de warrior den was het veel te warm en dan had je ook nog is een paar katten die onrustig sliepen. Day lag met haar ogen open in haar nest te luisteren naar hoe katten in hun slaap miauwde. Na een uur slapeloos in haar den te liggen besloot Daymist om toch maar even haar poten te strekken. Voorzichtig stond ze op om niemand wakker te worden, hoewel de den lang niet vol zat. Misschien zou dat veranderen na de ceremonie. Voorzichtig liep de jonge kattin uit de warrior den en keek omhoog. De lucht was schoon en je kon de sterren goed zien. Door de schone open lucht wist Day dat het morgen weer een warme dag zou worden. Day trippelde naar de prooi stapel waar ze een waterrat vandaan pakte en het meenam naar het midden om het daar op te eten, Day legde haar rat neer voor ze zelf ging liggen. Weer gingen de groenachtige ogen van Day omhoog naar de sterren waar de Starclan zou wonen. Zouden ze nu naar beneden kijken? Zouden haar ouders trots op haar zijn? Allemaal vragen die onbeantwoord zouden blijven, teleurgesteld liet Daymist haar kop zakken en begon aan haar rat.

(Eerste post voor Skykit)

Skypaw liep naar de plek waar hij met Daymist afgesproken had. De poes zat net de knabbelen aan een waterratje toen Skypaw naar haar toe trippelde "Hoi Daymist! Wat gaan we vandaag doen?" miauwde hij enthousiast. Volgens Daymist en Leatherpetal zouden ze vandaag de territoria van de Clan herkennen. Dat van WindClan kent hij al, nou... Een beetje dan.

- sorry voor flut post

Leatherpetals oren stonden fier rechtop. Warrior... Warrior! gonsde er door haar hoofd. En het meeste waar ze het meest trots op was: mentor. Skypaw leek een leergierig katertje, en dat bracht veel goede. De bruine poes had een kwart nacht niet kunnen slapen. Ze had wakker gelegen over hoe ze de trainingsplannen zouden kunnen aanpakken: territoria verkennen leek een goed idee. Misschien daarna de eerste kneepjes van jacht?
'Hoi Daymist!' klonk het opgewekte stemmetje van een katertje nabij. 'Wat gaan we vandaag doen?' Skypaw, overduidelijk.
'Nou, Mentor Twee is er ook nog, hoor!' grinnikte de lichtbruine poes met een geamuseerde fonkeling in haar gele ogen. Ze ging keurig rechtop naast Daymist staan, en keek haar een beetje vragend aan.
'Ik had gedacht aan territoria herkennen,' begon Leatherpetal rustig. 'Als we daarna nog tijd over hebben, zouden we misschien kunnen jagen?' Het klonk allemaal overleggend. Haar twee zachte gele ogen keken de grijzige poes die ouder dan haar was aan.

'Nou, Mentor Twee is er ook nog, hoor!' Skypaw spitste zijn oren. Leatherpetal! Hij keek op en miauwde een begroeting. 'Ik had gedacht aan territoria herkennen. Als we daarna nog tijd over hebben, zouden we misschien kunnen jagen?' Skypaw knikte en keek naar Daymist, nu kon hij weten wat grenst tussen RiverClan en waar het eten vandaan komt. En het beste is dat hij kon vechten!

De paar kostbare momenten van rust waren al snel om want een bekende katertje kwam haar kant op. "Hoi Daymist! Wat gaan we vandaag doen?" Day keek op van haar muis naar de enthousiaste apprentice. Voor ze iets kon zeggen hoorde ze iemand van achter aankomen. 'Nou, Mentor Twee is er ook nog, hoor!' De laatste stukje van haar muis was weggewerkt en Day ging overeind zitten terwijl ze haar lippen schoon likte. 'Ik had gedacht aan territoria herkennen,' begon Leatherpetal rustig. 'Als we daarna nog tijd over hebben, zouden we misschien kunnen jagen?' Day keek omhoog naar de lucht die al lichter begon te worden. 'Het lijkt me handig dat de toekomstige warrior wel weet waar de grenzen van zijn territoria liggen.' Haar ogen keken vrolijk naar Leather en Skypaw, ergens was ze wel blij dat ze met een kers verse warrior te maken had, die kon ook haar eigen ervaring met haar delen zodat ze samen een goede trainingsplan in elkaar konden zetten. 'Als we nog tijd over hebben en deze jonge apprentice nog niet moe is van het lopen klinkt je plan mij goed in de oren.' De kattin stond op, draaide zich om 'laten we dan maar gaan.' Day bleef even wachten op Leather zodat ze naast elkaar zouden lopen.

Het lijkt me handig dat de toekomstige warrior wel weet waar zijn grenzen van zijn territoria liggen,' zei Daymist vrolijk en Leatherpetal knikte met een glimlach. 'Als we nog tijd over hebben en deze jonge Apprentice nog niet moe is van het lopen, klinkt je plan goed in mijn oren.' Ze draaide zich om, en de bruine warrior zorgde ervoor dat zich ook omdraaide. Ze wenkte Skypaw met haar lange staart en keek hem even aan. 'Kom, Skypaw!'
Leatherpetal keek even naar Daymist en gaf haar een knikje. Het voelde goed samen te werken met een poes als zij. Ze had genoeg ervaring, dat was zeker handig om van te leren.
Ze voelde dat hun pas al wat versnelde en na een tijdje naderden ze de eerste grens; Thunderclan. Hun scherpe geur was al van mijlen ver te ruiken, vond Leatherpetal, hoewel ze het betwijfelde dat haar jonge Apprentice Skypaw dat ook rook. Nee, ze mocht de kunsten van haar Apprentice niet in twijfel trekken. Misschien had hij wel een hele goede neus, misschien ook niet.
Leatherpetal draafde naarvoor, wenkte Daymist met haar staart zodat ze naast haar kon staan en daarna draaide ze zich om.
'Skypaw, we staan nu misschien een staartlengte voor de Thunderclangrens,' startte ze rustig. 'Onthoud deze geur goed, jonge kat. Omdat de Thunderclan redelijk vijandig gezind is, komt hij zeker nog eens van pas.' Ze knikte naar Daymist, en gaf haar nu de tijd een woordje uitleg te geven, terwijl Skypaw de geur kon onthouden.

Onderwerp: Re: Look how beautiful the sky is