Sitting in the rain

Het hele gebied rook naar regen, een geur die hij één van de meest aangename vond als hij het toe moest geven. De gestreepte kater was dol op water en het was zo'n verfrissende geur dat je het wel lekker moest vinden ruiken. Galepaw was een apart figuur, dat wist iedereen ondertussen wel. Hij wilde een goede krijger worden en deed daarvoor ook zo hard zijn best, maar het leek wel alsof iedereen over hem heen keek. Alsof men hem niet waardig genoeg vond, en dat was raar. Hij kon erg vriendelijk zijn, maar ook wel een beetje macho en flirterig. Zijn grote voorbeeld was zijn vader, Bravesoul, altijd al geweest. De kat waarop hij het minst wilde lijken was zijn opa, Smoketear, waarover altijd verhalen werden verteld. Toch leek het alsof zijn eigen vader zo'n warrior was geweest die één van velen was. Nu hij dood was, was zijn plek in de warriorsden overgenomen door een ander en werd er niet meer over hem gepraat. Het leek alsof hij vergeten was, niet belangrijk genoeg om voort te leven in volgende generaties. Maar Galepaw zou zorgen dat de volgende generaties kittens weet zouden hebben over hen die zijn voorvaderen waren. Hij zou ervoor zorgden dat er geen een krijger was die ooit vergeten zou worden, zolang hij leefde. Galepaw slikte een keertje kort en was in de richting van de rivier gegaan. Ergens had hij het graf van zijn vader willen bezoeken vandaag, iets wat hij af en toe wel eens deed. Maar aan de andere kant had hij er vandaag de moed niet voor, hij zou zijn tijd trouwens beter kunnen besteden aan het jagen. Misschien merkte men hem dan wel op als hij met klauwen vis thuis kwam. De regen belette hem echter ook van dat opzicht, want het water was nu te troebel om goed in te kunnen jagen. Een welbekende geur drong zijn neusje binnen en zijn blik gleed de rivier af, totdat deze bij een grote gestalte bleef hangen. Het was Creamyfrost. Een kater die aan de ene kant wel bij zijn familie hoorde, die hij als familie zag. Maar aan de andere kant zo vreemd leek omdat hij nooit echt een gesprek had gehad met de beste vriend van zijn vader en tevens zijn peetvader. Galepaw veranderde van richting en voegde zich al snel bij de kater, naast wie hij zich neer liet zakken zonder iets te zeggen en in het water keek. Voor zijn leeftijd was hij al een forse kater, eentje die nu al net zo groot was als een gemiddelde warrior van RiverClan.

Soms vroeg hij zich af hoe het geweest zou zijn als zijn vader nog wel geleefd had nu. Zou de kater trots op zijn zoon zijn geweest? Het was iets wat hij nooit zou weten en het zou misschien beter zijn te stoppen met daaraan te denken. Ondertussen werd hij vrolijk, zoals altijd, begroet door de andere kater die hem een klein stompje tegen zijn schouder gaf. Een grijns kwam rond de lippen van Galepaw te liggen en hij keek kort naar de iets oudere kater. Zijn blik gleed net zoals die van Creamyfrost over het water heen waar telkens kleine putjes te zien waren van inslaande regendruppels. "Ik wilde wat gaan vissen, maar je ziet niks zo," merkte de gestreepte kater toen op en sloeg zijn dikke staart rond zijn voorpoten heen. De ander vroeg hoe het met hem ging en hij richtte zijn blik weer op de kater. "Eh. Alles gaat zijn gangetje denk ik. Ik train heel vaak en hoop dat Butterstar binnenkort inziet dat ik warrior kan worden. Met u dan?" vroeg de apprentice toen terwijl hij zijn blik nog altijd op de kater gericht hield.