More territory for me

Venom liep rond, hij markeerde zijn geur, wie het territorium als eerste heeft dan is het van diegene, hij dacht aan Emerald. Als het goed is zat ze nu de andere kant aan het markeren. Hij keek rond, hij hoorde dat er adders waren. Venom keek achtrdochtig om zich heen, tot hij opeens gewicht op zijn rug voelde, hij grauwde e kee recht in de woedende ogen van een vos. Venom krijsde toen hij vlijmscherpe tanden in zijn achterpoot voelde, hij olde en rukte zich los, uit zijn mond droop bloed en zijn achterpoot bloedde. Hij ging weer klaarstaan en snoof, met een grauw sprong hij op de vos en beet in zijn nek, de vos krijsde het uit, maar het was niet zo'n sterke beet voor een vos. Het dier scudde Venom va zich af en liep op hem af. Venom kuchde en keek hem recht in zijn ogen aan. "Ik geef niet op!" Siste hij, zijn haren roder van het bloed en Venom lee een kop groter door zijn overeind staande vacht. Hij beet zo hardmogelijk in de staat van het rode dier. Dat harder krijsde, Venom wist dat hij een zwakke plek gevonden had en beet door. Dear StarClan, hoe gaat hij dit redden?

Venom keek verbaasd hoe de poes zo snel die vos uitgeschakeld had, zijn mond was open en zijn ogen waren groot van verbazing. "Maar...groter...wacht...wat?!" Hij schudde zijn kop. "Hoe...hoe heb je dat gedaan?!" Hij kon niet geloven dat een poes zo betere skills had in vechten dan hij. Ze was zwanger nota bene! "Waarom deed je dat? Je kon dood zijn geweest." miauwde hij ongerust. Hij likte haar oor.

"Ik heb het recht hier te zijn, ik ging de geuren markeren voor het territorium en hij viel me zomar uit het niets aan, dus moest ik wel vechten, of niet?" Humor weldde op in zijn oranje ogen. "Ik ben niet zwanger." grapte hij, maar die grap was eigenlijk bedoeld al ongerustheid. Venom likte zijn wond, beter dat hij het verzorgd, andersheeft hij geen achterpoot meer. Hij hinkte een paar stappen naar voren met zijn achterpoot in de lucht en draaide zijn kop naar de poes toe. "Kom je nog?" vroeg hij voordat hij verder hinkte, dit schoot echt niets op.

Alles wilde ze verkennen en zien. Alles wilde ze ontdekken en snappen. Helaas zat deze wereld heel anders in elkaar dan waar zij vandaan kwam. Je had hier clankatten - dat waren dus groepen katten die een groot territorium bezaten. En dan had je nog de BloodClan, waar zij in zat, wat eigenlijk geen clan was. Het enige waar ze nog iets van begreep waren de rogue's. Daar was de regel doden of gedood worden, zoals zijzelf altijd geleerd had. Dus daarom was Acid naar het rogue territorium gegaan. Ze zou rogue geworden zijn als ze niet dacht dat de BloodClan sterker en minder gevaarlijk was.
Ze werd echter opgemerkt door twee rogue's en ze kwam dan ook tevoorschijn toen dat haar gevraagd werd. Ze zou niet zomaar terugkrabbelen op het laatste moment. "Ghallo." Miauwde ze, haar accent probeerde ze niet eens te verbergen.

De kat was dus een poes, een BloodClankat nota bene! Venom gromde, hoe durfde z ehier zo doodleuk binnen te komen. Hij gromde diep in zijn keel. "Ghallo." begroette ze hun. Venom's woede verdween, zo te horen was ze niet in staat voor een gevecht, haar accent klonk best wel raar. Toch bleef Venom eventjes in vechthouding zstaan oordat hij ging zitten en haar met 1 wenkbrauw omhoog aankeek.

De twee leken niet gewelddadig eruit te zien en dat stelde Acid al een stuk meer op haar gemak. Ze keek naar de poes. "You ghetting baby's?" Vroeg ze en wees met haar pootje op de dikke buik van de poes. "Ik.. Wil ook baby's." Miauwde ze vervolgens en stapte dichterbij, waarna ze met een glimlach naar de poes toeliep en haar kop dichtbij de buik hield. Interessant was dat, dat het zo groot weg. "You.. Goeie moeder?"