Nobody can stop feelings -Foxpaw*-

Vier slanke, witte poten bewogen snel en regelmatig. Flowerpaws hart bonsde als een gek, maar dat was geen wonder. Ze had al vreselijk lang gerend en durfde nou pas e stoppen. Ze was dichtbij de twoleggrens geweest, maar ze had een hond gezien en voelde zich nu pas weer veilig. Een zucht rolde over haar lippen terwijl ze ging zitten. Ze genoot van WindClangeuren, en ze hield van de open vlakte waar ze vaak rondliep sinds ze apprentice was. De kattin dacht aan haar leven. De trainingen verliepen goed, maar sinds hun laatste ontmoeting ontweek Foxpaw haar. Het raakte haar. Diep in haar hart voelde ze een steek van verdriet toen ze terugdacht aan de oranje kater. "Foxpaw," fluisterde ze waarna ze langzaam ging lopen. Haar poten deden zeer. Maar ze moest het kamp bereiken. Een tweede zucht rolde over haar lippen.

Een geur drong haar neus binnen. Het was een WindClanner. Een apprentice. Een... Foxpaw! Haar ogen werden groter toen ze een oranje vlek zag, in de verte. Fox.. Langzaam liep ze op de kater af, stilletjes sluipend. Ze hoopte dat de kater niet vertrok, anders was dit voor niks. "Foxpaw? Waarom ontwijk je me?"

De kater keek met een schaapachtige blik toe hoe een konijn met een andere vocht. Het was best een grappig gezicht. Zijn rode pels tintelde van de spanning. Als de sterkste konijn de andere vermoordde. Hoefde Foxpaw slechts alleen maar eentje te doden. Wat vast wel makkelijk zou zijn aangezien het dan zwak zou zijn. Dan kon de apprentice zo met twee konijnen naar het kamp gaan. In de hoop dat Northernlight eens zal realiseren dat deze kater niet zomaar een 'mormel' was.

Zijn blauwe ogen keken schichtig om zich heen toen hij niets rook, maar wel hoorde. Uitdagend krulde de kater zijn lippen tot een grauw. Was het een indringer misschien? Of een ander wezen? Zonder echt na te denken over de consequenties besloot de kat maar is te gaan kijken wie zijn rust verstoort heeft. Zijn pels schoot overeind bij het horen van een bekende stem. "Foxpaw? Waarom ontwijk je me?" Met een ruk keek hij om. Oog in oog met Flowerpaw. Langzaam alsof hij voor eeuwig de tijd had legde hij de twee konijnen neer om met haar te praten. "Wat bedoel je?" Zijn ogen stonden kil. 'Don't believe her lies.' fluisterde een stem in zijn hoofd. Foxpaw negeerde het en bleef haar strak aankijken. Kort na zijn antwoord trok hij een wenkbrauw omhoog alsof hij haast had en de poes nauwelijks tijd gaf antwoord te geven.

"Wwat bedoel je?" vroeg Foxpaw. Een rilling trok over Flowers rug toen ze diep in de blauwe, kille ogen keek. Al het goede leek weggezogen te worden. "Je weet wat ik bedoel! Sinds de ceremonie heb ik je amper gezien, en al helemaal niet gesproken... Wat is er?" Haar heldere stem werd zachter bij ieder woord. Waarom ontwijkt hij me? Hij weet dat ik kan helpen, dacht ze wanhopig, maar haar blik verraadde niets. De kalme, vriendelijke blik in haar oranjegele ogen bleef hangen, ook al wist ze dat ze de oranje kater tegenover haar nooit meer zou kunnen kalmeren. Het was te laat.... Ze kon hem niet helpen als hij continu iedereen ontweek. Wanhoop borrelde in haar maag en uiteindelijk werd een klein deel vriendelijkheid weggeduwd door wanhoop, in haar glanzende ogen. Alsjeblieft, ga nu niet weg...

Onderwerp: Re: Nobody can stop feelings -Foxpaw*-