So...you are the Deputy huh?

Hurricane trippelde vermoeid het kamp in, vochtig van het zweet en naar adem happend. Hij had net veel gejaagd, zo'n drie ratten en een duif. En door de onuitstaanbare hitte was het erg moeilijk voor de zwarte kater geweest. Hij legde de prooi neer op een hoop en ging achter een barn in de schaduw liggen, hij likte zijn vacht om af te koelen en rolde ee paar keer in het gras. Straks zou hij naar een plas toegaan om wat te drinken, maar nu even uitrusten. Met zijn kop leunend op zijn voorpoten keek hij het kamp rond. Slapen had geen zin in deze hitte. He was niet zo erg interessant wat er rond het kamp gebeurde. Katten rustten her en der, aten met elkaar of tongden met elkaar. Zijn aandacht werd getrokken toen hij een bruine poes zag met felrode ogen. Zulke ogen heeft hij nooit gezien. Hij miauwde "Heet weertje hè?" Niet dat hij wou flirten, dat was wat hij het meest haatte, of dat hij haarleuk vond, nee, hij had nog nooit zo'n gevoel gekregen, en verliefd worden is trouwens erg vermoeiend en pijnlijk. De ware blijft niet voor altijd. Zelfs Hurricane wist het. Hij had een vriendin, maar die is gestorven door een ernstige ziekte. Hij voelde de pijn in zijn borst steken bij die gedachte. Daarom wou hij nooit meer een partner, elke keer dat hij er één had, gingen ze weer weg.

- tot nu toe alleen Zira

Haar rode ogen gleden door het kamp heen toen ze binnenliep. Er bungelden twee dikke konijnen uit haar bek en haar maag rommelde bij het voelen en ruiken van het versgevangen vlees. Rustig ging Zira zitten, vlakbij het muurtje waar zich nog een beetje schaduw bevond. Hier schudde ze haar vacht uit waardoor er een aantal druppeltjes van haar afvlogen. Ze had het zo warm dat ze er gewoon van zweette, ondanks haar dunne vacht. Vervolgens zette de commander haar tanden in het vlees en begon ze te eten. Ze had sinds de avond ervoor niks meer gegeten en voelde zich dus ietwat zwakker dan normaal. Gelukkig zou ze al snel weer helemaal topfit zijn, al zou dit warme weer niet helemaal meewerken. "Heet weertje hè?" Ongeïnteresseerd keek Zira op, haar rode ogen scanden haar omgeving en zag daar Hurricane staan, een kater die ongeveer van haar leeftijd was; ietsje jonger zelfs nog. "Hmpf." Beantwoordde ze hem, geïrriteerd door de felle zon die hun kamp wel leek koken. "Ik vind 't niks." Gromde ze vervolgens, haar staart tikte op de grond. Moest de kater wat van haar?

Hurricane wachtte af tot de poes wat antwoordde. Ze zat te knabbelen aan een konijn in de schaduw. "Hmpf. Ik vind 't niks." Ze klonk geïrriteerd door de zon. Nou moe? Lekker gezellig. Hurricane draaide met zijn ogen. Zijn staart nieuwsgierig heen en weer zwiepens. Misschien mocht hij een stuk konijn van haar als ze royaal genoeg is. "Zira, als ik me niet vergist. De commander van de BloodClan, huh?" miauwde hij met een wenkbrauw omhoog. Hij had weleens over haar gehoord. Hurricane keek naar haar rode ogen, is ze half albino ofzo? Vast niet, misschien hoort het bij de geboorte, misschien niet. Hurricane wou nog naar haar toe lopen en zich voorstellen. Maar kennelijk kende ze hem al en daar was hij veel te lui voor. Hij begon op zijn zij te liggen en te genieten van de koelte die de schuur gaf.

Haar ogen gleden naar zijn staart die irritant heen en weer zwiepte. Wat was die kat vrolijk zeg, in Scourge's naam. "Zira, als ik me niet vergist. De commander van de BloodClan, huh?" Hierbij schoten haar wenkbrauwen omhoog. Was dat niet duidelijk dan? Ze had een hele ceremonie gekregen en droeg de tand van de commander. "Ja, duh." Miauwde ze dus ook en rolde met haar ogen. Ze keek toe hoe de kat zich gemakkelijk maakte maar deed verder niets. Als hij iets te eten wilde moest hij zelf maar wat vangen. "Dus, wat wil je van me." Vroeg ze, niet gelovend dat iemand voor de gezelligheid bij haar kwam zitten. Ze was namelijk totaal niet gezellig.