Visiting the nursery

"Whieeeeeee" Rollend over zijn eigen kleine lichaampje sprintte de actieve rosse kitten door de nursery. Zijn eigen staart kon hem nog niet bijhouden. Hij buitelde over de andere kits en viel meermaals over rondslingerende staarten, maar dat maakte het enkel leuker. Maar plots werd zijn spelletje onderbroken door een grote, donkere kater die besloten had midden op zijn gangpad te gaan zitten. In alle vaart en al wild slippend vloog Foxkit tegen de oudere kat en viel vervolgens achterover. Met twinkelende oogjes keek de kit omhoog. "Hey! Jij bent dik!" riep hij lachend uit

Foxkit lachte luid "Nee nee, ik ben zeker. Jij bent dik! Anders was ik wel langs je heen gerold." Hij straalde gewoon het enthousiasme uit. Foxkit schudde zijn pels uit en het leek wel alsof er een hele zandbak uit was gevallen. "Ja Foxkit! Foxkit de warrior! En wie ben jij?" piepte hij zo zoet als een pasgeboren kitten. Foxkit zag vanuit zijn ijsblauwe ooghoeken een donker puntje staart heen en weer slaan en volgde dit nauwgezet met zijn ogen. Onhandig dook hij ineen tot een bolletje en sprong vervolgens op de bewegende staart. Mis natuurlijk, maar bij zijn tweede poging die nog rampzaliger was kreeg hij toch nog de staart tussen zijn pootjes en begon er zelfgenoegzaam op te kauwen. "Dikke katten zijn lekker"

Foxkit keek trots naar de donkere kat maar toen deze begon over op hem gaan zitten liet hij een verontwaardige piep horen. "Nee!" piepte hij geschrokken en rolde zichzelf tot een bolletje, zolang 'hij de krijger niet kon zien, kon de krijger hem niet zien' bleef zijn waterdichte theory. De kat stelde zich voor en de rosse kitten spitste zijn oren. "wow krijger!", schreeuwde hij uit "I knew it!" triomfantelijk stak de kit zijn borstkast naar voren uit. "Ik ben Foxkit ja! Foxkit de allemachtige, mega grote krijger. Op een dag word ik net zo groot als Everstar en als Whitelion!" piepte hij mega enthousiast.

Foxkit glimlachte breed en keek mega trots naar de warrior. "jaaah!" joelde hij en liep een rondje achter zijn eigen staart, happend met zijn kaakjes. Maar zijn staart was te snel en bleef buiten bereik. Foxkit stopte en keek even happy naar de kater. Deze rolde een mosbal richting zijn kant en Foxkit sprong enthousiast op de bal, vallend over zijn eigen poten. Blij tikte hij met zijn poot tegen de bal en zijn ogen verwijden zich. Het rolde als hij er tegen tikte! Dit was magie! Lachend tikte hij er nog eens tegen en probeerde nu de bal richting de warrior te tikken.