No more secrets (open)

Flameleaf liep langzaam en onzeker het kamp binnen, met Emerald aan zijn zijde, hij voelde tig kattenogen op zijn rug prikken. Vergeleken met hem is Emerald allesbehalve bang over wat er gebeuren zou. Maar Flameleaf was niet meer van de ThunderClan, hij was nu een rogue. Zijn geboorteClan waarmee hij opgegroeid is, verlaat hij, alleen door pure liefde. Hij zag Dreamfur vals maar grinnikend naar hem kijken, het leek wel alsof ze dit allemaal geplant had. Emerald zo ver halen om te doen alsof ze verliefd op hem is, Flameleaf word rogue en vervolgens boem...hart gebroken. Flameleaf schudde de nare gedachten uit zijn kop, vast niet. Zij hield net zo veel van hem als hij van haar. Bij iedere stap dichterbij bij de leider voelde Flameleaf meer woede. Katten sisten dat hij zich moest schamen. Flameleaf's oren hingen naar beneden en hij keek droog en koeltjes, in zijn gedachtes miauwde hij Ja, een grote schande dat jullie nooit echte liefde hadden, een schande dat liefde verboden is. Hij is tenslotte geen medicijnkat. Een kater sloeg om op zijn schouder, Flameleaf kroop ineen. Ze kunnen je angstgeur ruiken. zei een stemmetje in zijn hoofd. Verman je, Flameleaf, laat zien dat je dit niet pikt. Laat hun je woede voelen.' Flameleaf wou dit niet, maar zijn poten sloegen automatisch terug, de kater keek verbaast op en mompelde wat tegen de poes naast hem, die dus Dreamfur was.

Flameleaf zag dat Emerald het raar vond dat hij bang was, maar de poes wist niet hoe zijn Clan was. Misschien de Clan vroeger, toen Firestar nog leider was. Maar nu niet meer. Hij gromde toen hij Dreamfur hem uitdagend keek. Hij zag dat de zwarte poes zijn angst rook, hij slikte en hief zijn staart in de lucht, zijn kin omhoog en zijn borst naar voren, met grote stappen liep hij naar Silverstar toe.

Een vermoeide uitdrukking op haar gezicht was niet te vermijden, al probeerde ze die er zo goed als het maar kon af te slaan. Ze moest op haar hoedde zijn, ze was namelijk wakker geworden van geschokt gemiauw in het kamp. Swiftpaw stond op en liep uit de den, haar achterpoten strekkend en ze haalde vluchtig haar tong over haar borst heen. Toen ze een onbekende kat zag staan, snoof ze de geur op en rook meteen dat dit rogue moest zijn. Haar ogen verwijdde iets maar ze was niet van plan om weg te lopen met haar staart tussen haar poten. Toen de rogue nogal boos zei dat ze Silverstar wilde zien, bewoog er niemand. Nog een keer zei de poes het, nu veel ruiger en geïrriteerd keek Swift haar aan. "Jij hebt niets te zeggen hier," miauwde ze kalm maar vijandig en haar ogen draaiden zich richting het hol van haar leider, waarna ze er maar gewoon naartoe liep en haar leider haalde. "Silverstar, je hebt bezoek." Miauwde ze en stapte een stukje opzij van de ingang vandaan, zodat haar leider kon zien wat er aan de hand was.