I forgot what clouds look like

Newleaf was voorbij en Greenleaf was aangebroken. Greenleaf had daarbij ook meteen een hoop hitte met zich mee genomen. Misschien wel iets té veel. Mistspark liep door het territorium van Thunderclan opzoek naar een prooi, gezien dat de reden was dat ze er op uit was gegaan. Ze was gaan jagen. Er mocht nu meer zijn dan de afgelopen seizoenen, prooi was nog steeds van groot belang. Daarnaast was ze er ook gewoon op uit gegaan voor zichzelf, om gewoon even wat vrije tijd te hebben. Ze snoof de lucht op en rook de sterke geur van kat. Alleen was ze dus niet en aan het geritsel te horen was die kat in de beurt.

OOC: Derp. Briarleaf eerst.

Briarleaf stapte uit de Warrior's Den en strekte zich meteen uit: het was alsof hij was ontwaken uit een lange slaap, en het deed hem goed zijn ogen weer bloot te stellen aan wat daglicht. En fel daglicht was het ook. Het was Greenleaf, en de zon stond al hoog aan de hemel. Deze scheen met felle stralen op het kamp neer, en Briar wist al dat het een lange, warme dag zou worden. Haastig verliet hij het kamp, zoekend naar zijn eerste maaltijd van de dag. Gelukkig zat het kamp in de zomer redelijk vol met prooi. Het eerste dat hij echter tegen kwam, was een andere kat. Mistspark was het. "Nog geluk gehad qua prooi?" zei hij ietwat sarcastisch, ogen gericht op haar prooiloze voorkomen.

Mistspark nam haar omgeving in zich op, maar kon daar enkel uithalen dat er een andere kat in de beurt was, nog geen enkele prooi. "Nog geluk gehad qua prooi?" Klonk het achter haar. Mistspark draaide zich nonchalant op en zette een scheve glimlach op. "Zoals je ziet, zo veel dat er niets meer te vangen valt," reageerde ze net zo sarcastisch terug, maar dan op vriendelijke toon. "Helemaal niets," zei ze vervolgens. "Ik neem aan dat jij ook nog geen succes hebt gehad vandaag?" Vroeg ze vervolgens. Ze kon geen prooi geuren bij hem waarnemen, dus vandaar dat ze aannam van niet.

Briarleaf bekeek de kattin even van top tot teen, met die dikke, donkere vacht zou ze het vast wel warm hebben met deze temperaturen. Zelfs hij stond al te zweten, ook al had hij een korte, blonde vacht. Arm beest, en dan moest ze ook nog rondrennen en jagen in dit weer. Het leven van een Warrior was niet altijd zo geweldig. "Zoals je ziet, zo veel dat er niets meer te vangen valt," reageerde de poes sarcastisch, en Briar glimlachte. Haar volgende antwoord was een stuk serieuzer: de poes had nog niks te pakken gekregen. "Om eerlijk te zijn ben ik net wakker," antwoordde hij droogjes op haar vraag. Misschien dat hij wat beter zijn best moest doen voor de Clan.

Mistspark bekeek de kater even kort. Hij had een dunne lichtblonde vacht. Dat zag er wel aangenaam uit met deze hitte. Mistspark zelf had een dikke, donkergrijze vacht en dat was hartstikke warm. Gelukkig had zij het niet het ergst, katten met een zwarte vacht had ze pas meelijden mee. En zo werkte het altijd voor haar, zij had het niet het ergst, ze wist altijd wel iets te bedenken waardoor zij niet de gene was die al die meelijden verdiende. Dat zou ze ook niet willen. Maar warm had ze het zeker wel. "Ik geef de hitte de schuld," miauwde ze met een grijns op haar gelaat. Vervolgens nam Mistspark aan dat Briarleaf ook nog niks gevangen had. "Om eerlijk te zijn ben ik net wakker," was zijn reden. Mistspark lachte even. "Hoe kan je nog maar net wakker zijn met deze hitte? Ik doe geen oog dicht, al is het in de warriors den waar genoeg schaduw is," miauwde ze.

De kater ontspande even toen er een licht briesje door de bomen waaide: hij stelde elke vorm van verkoeling op dit moment op prijs. Om eerlijk te zijn, had hij helemaal geen zin om te gaan jagen, laat staan om dat de rest van de dag te gaan doen. Hij was er zo onderhand wel achter dat hij misschien iets te lui was voor een Clankat. Hij had geen moeite met jagen, maar gewoon vrij weinig zin om het te doen. Hij lag graag in zijn nest in de Warrior's Den, en om eerlijk te zijn haatte hij het feit dat hij alle prooi die hij ving met de Elders moest delen. Niet dat hij dat ooit zei, er konden wel eens problemen van komen. "Ik geef de hitte de schuld," zei Mistspark toen, en Briar knikte instemmend. Daar had ze groot gelijk in. Ze lachte om zijn opmerking, begrijpelijk. "Hoe kan je nog maar net wakker zijn met deze hitte? Ik doe geen oog dicht, al is het in de warriors den waar genoeg schaduw is," miauwde de kattin toen, en Briar haalde zijn schouders op. "Toewijding, denk ik," antwoordde hij toen op onserieuze toon. "Anyway," ging hij verder. "Misschien wordt het tijd dat ik ook iets toevoeg aan de Clan vandaag."

Mistspark ging er verder niet op in en stemde in met wat de kater zei. "Klinkt als een goed idee," miauwde ze met een glimlach op haar gelaat. Mistspark nam de lucht in haar op, opzoek naar geuren van prooien. Misschien konden ze iets groots vangen, dat werd altijd wel op prijs gesteld. "Ik ruik fazant," fluisterde ze. Ze wist niet zeker of Briarleaf haar wel als gezelschap wou bij het jagen, maar hij zou het wel zeggen als dat niet zo was. En met gezelschap was toch nooit iets mis? Toch? Tenminste, zo zag zij het niet.

De grijsachtige kater stemde in met zijn plan, gelukkig maar. Hoe meer poten, hoe minder werk, hoe eerder ze klaar waren en hoe sneller Briarleaf kon gaan genieten van het prachtige weer. Misschien dat hij wel even een rustig plekje uit zou zoeken bij de Sunningrocks. Rond deze tijd van het jaar barstte die plek van de slangen, en de meeste katten verkozen andere delen van het ThunderClangebied boven de rotsen. Beter voor hem, het betekende namelijk dat hij lekker in zijn eentje kon uitrusten. Terwijl hij dacht aan zijn korte vakantie, was Mistspark al druk opzoek naar prooi. Briarleaf was ook zo langzaam soms. Mistspark meende fazant te ruiken, en Briarleaf knikte, ook hij ving deze geur op. "Laten we dan maar gaan," zei hij toen. Met zijn neus aan de grond begon hij het geurspoor te volgen.

- Is Mistspark nou een kater of een poes? c':

Onderwerp: Re: I forgot what clouds look like