Can I help you...? (Snake)

Het flirten ging de laatste tijd wel slechter, leek bij de rode kater. Ineens was het allemaal een uitdaging. Alle ratten op een stok nog aan toe, waar waren de naïeve poezen gebleven? Ineens vielen ze niet meer in zijn poten. Dan bleven ze maar wat rond flirten om hem vervolgens weer achter te laten. Het ging niet zo soepel meer als vroeger. En dat terwijl hij nu veel knapper was dan eerst. Misschien werden die poezen volwassen. Niet dat Ravi daar op aan het wachten was.
De kater keek naar de lucht, waar je alleen een heleboel wolken zag. Echt mooi weer was het niet. Ook was het niet geweldig warm, maar ach, het was te doen.
Ravi had besloten om maar weer eens zijn territorium uit te komen. Er was daar momenteel niks te zoeken. Dus ging hij maar op pad, misschien kwam hij wel iets of iemand tegen...

-eerste post voor Snake

Snake likte haar voorpoot, die onder het bloed was. Ze had zonet een kittypet aangevallen en weggejaagd, dus vermoorden of vechten wou ze niet meer. Ze was eerder moe, dat kwam er eenmaal van als je voor Zonsondergang katten aanvalt, vandaag had Snake twee aangevallen en 1 vermoord. Snake besloot om even rond te wandelen, dat deed ze altijd als het donker werd, misschien vond ze iemand om mee te praten, zolang die maar niet in het BloodClanterritorium kwam. Ze liep naar buiten en bedacht dat ze bij het Rogue territorium iemand kon vinden, na een lange tijd zoeken met de geur van rottend voedsel en bloed in haar geurklieren rook ze een andere geur, een kater, en een rogue. Snake grauwde, als hij het maar niet waagt aan te vallen!

Iets naderde. Dat rook hij. Hij rook een poes. Zou hij zijn kans wagen...? Nee, vandaag ging hij die sociale kater uithangen in plaats van die knappe en rode kater. Zodra hij dichterbij kwam rook hij dat dit geen clankatje was. Nee, het was Bloodclan. Hij had nog nooit een Bloodclanner ontmoet. Niet dat hij dat ook van plan was. Veel had hij niet met ze, maar misschien was dat met deze anders. 'Hallo daar,' begon Ravi het gesprek maar. Nu kon hij zijn sociale skills ook even verbeteren. Zijn flirtskills waren toch al tot de max. Hij bekeek de witte poes voor hem eens goed. Wat vooral opviel was het bloed aan haar poten en de tweekleurige ogen. Ze was wel prachtig. Bijna net zo knap als dat hij was. Al was hij natuurlijk wel iets knapper. Zag zijn spieren en zijn prachtige rode vacht. En natuurlijk zijn ogen. Zijn prachtige smaragdgroene ogen. Daar vielen wel velen voor hoor. 'Lekker aan het wandelen?' Hij zat nog steeds een beetje in de flirtmood. Ach, dat ging vanzelf wel weg, hopelijk...

Snake zag de kater verschijnen ze keek scherp en vals naar de kater. 'Hallo daar, lekker aan het wandelen?' Meteen sprong Snake op hem met zijn buik bloot onder haar. 'Je blijft uit de buurt van de BloodClan begrepen?!' siste ze dreigend, haar ogen waren vlammend van woede. Maar ze sprong weer grommend van hem af en begon haar voorpoot verder te likken. Ze keek weer naar hem, hij was er dus nogsteeds? In plaats hem weg te jagen zette ze haar duivels lachje op. 'Ja,' miauwde ze. Een prachtige dag was dit, en nu ben ik aan het rondhangen, lekker ontspannen.' Tijdens het antwoorden keek ze naar de laatste restjes zon, maar nu keerde ze haar kop naar hem toe en keek hem droog aan met oren in haar nek. 'Totdat jij kwam.' In de zin klonk wat snauwerigs, maar ze hoorde zijn flirterige stem wel. Snake was flirtproof, ze had al ooit een andere kater ontmoet die haar hart wou stelen. Nu is ze tegen die rare praatjes.

Uit het niets sprong de poes boven op hem. Goh, wilde ze hem zo graag hebben? Dat kwam ook niet vaak voor, dacht de kater koeltjes. Maar ondertussen lag hij echt geweldig. 'Je blijft uit de buurt van de BloodClan begrepen?!' siste ze dreigen. Waar had hij dit aan verdiend. Die beesten van een poezen werden met de dag krankzinniger, hij zweerde het. Bijna had hij gezegd dat hij nu toch in de buurt van een Bloodclanner was. Maar dat was niet de Bloodclan zelf en dan kreeg hij weer allemaal gezeik.
De poes keek hem woedend aan. Godsamme, moest hij zijn spieren nu gaan showen ofzo? Want dat wilde hij best hoor, als ze het zo ging spelen... Hij verwondde niet graag poezen, maar alles voor zelfverdediging. Ineens sprong ze grommend van hem af en likte haar voorpoot, alsof er niks gebeurd was. Yeah right, het toppunt van randomness. Verbaasd keek Ravi haar aan. Ineens keek ze weer op. 'Ja,' antwoordde ze nu pas. Een prachtige dag was dit, en nu ben ik aan het rondhangen, lekker ontspannen.' ging ze verder. 'Het is maar wat je ontspannen noemt als je random katten belaagd,' antwoordde Ravi droogjes terug. Tja, hij was nou eenmaal bijdehand en daar kon je niks tegen doen. Daarbij, hij was echt niet bang voor deze kat. Daar was ze te knap voor.
['Totdat jij kwam.' Oh, dus nu pas was ze klaar. Ugh, tuurlijk. Hij verpestte natuurlijk haar dag weer. Wist hij veel dat ze geen zin had om andere katten te spreken. 'Tja, ik kan er ook niks aan doen dat ik hier rondloop. Wat verwacht je anders in het Rogue gebied?' sprak hij weer droogjes. Flirten ging hij niet doen met deze poes, hoe graag hij ook zou willen. Hij was daar natuurlijk niet voor gekomen. Het ging om zijn sociale skills nu, niet zijn flirt skills. Iedereen wist heus wel dat hij die had. Daarbij kon deze poes het waarschijnlijk weer niet hebben als hij met haar ging flirten.

Ze zag hoe die kater verbaasd keek, 'Het is maar wat je ontspannen noemt als je random katten belaagd,' Snake lachtte binnenmondst, zo is het in de BloodClan, katten vermoorden is juist ontspannen. Hij was vast éém van die noobs die niets weet van haar Clan. Hij zag hoe hij zich uitsloofde met zijn bouw. Snake draaide met haar ogen, dacht hij nou echt dat hij de mannelijke Mary Sue was? 'Tja, ik kan er ook niks aan doen dat ik hier rondloop. Wat verwacht je anders in het Rogue gebied?' Snake antwoorde koeltjes 'Zoals iedereen het had voorgesteld: rustig. Trouwens, wat doe jij hier? Horen jullie rogues niet naar bed. Het laatste woord sprak ze uit alsof het een scheldwoord was.Snake dacht eerder dat rogues een 'schema' hadden, not. Ze keek in zijn ogen, het leek alsof hij zijn best deed te flirten. Snake gromde in haar keel. Mr. High en Mighty voegde ze er in stilte eraantoe.

'Zoals iedereen het had voorgesteld: rustig. Trouwens, wat doe jij hier? Horen jullie rogues niet naar bed. Het kwam eruit alsof het een scheldwoord was. Met name het laatste dan. 'Dat is nou het mooie van het zijn van een Rogue, wij bepalen zelf wat we doen en wanneer. Niemand die ons zegt wat te doen,' zei Ravi koeltjes terwijl hij de poes aankeek. 'Hoe zit dat bij jullie Bloodclanners? Moeten jullie niet op een bepaald moment bij jullie kamp zijn?' vroeg hij toen. Hij had geen idee dat Bloodclan echt anders was dan de andere clans. Hij dacht dat ze ook in katten geloofden die in de hemel leven en ook zo'n speciale code hadden en dat soort dingen.

Snake keek teleurgesteld maar droog. Nope, hij wist niks van de BloodClan. Ze liep dreigend rondjes om hem heen. 'De BloodClan heet niet voor niets zo.' snauwde ze. 'We leven door en voor bloed. Ald je een echte BloodClanner bent voel je de adrenalide door je aderen. Echte klauwen en tanden moet je hebben.' Snake's klauwen waren vlijmscherp. Ze liet haar tanden zien, net zo scherp als haar nagels. 'Hoe je ze sterk moet maken vertel ik niet. Dat is een geheim.' Ze keek schepr naar de kater. 'Je moet loyaal maar ook vals zijn tegen anderen, we kennen geen genade en als je niet kan pverleven is de BloodClan geen plek voor jou. Het is of tegen je Clan strijden of tegen je vriendne en familie.' Snake voelde weer de pijn prikken bij haar laatste zin, maar ze liet niets merken en in haar ogen brandden ijskoud vuur.

'De BloodClan heet niet voor niets zo.' snauwde ze naar hem. Sorry dat hij erover begon... 'We leven door en voor bloed. Als je een echte BloodClanner bent voel je de adrenalide door je aderen. Echte klauwen en tanden moet je hebben.' ging ze verder. Juist ja. Goed om te weten. Oftewel, dit was waarschijnlijk de gestoordste clan die er bestond. De poes liet nu haar tanden zien, die er vlijmscherp uitzagen. Niet dat Ravi er bang van was, maar het waren goeie tanden. Zag er wel goed uit. 'Hoe je ze sterk moet maken vertel ik niet. Dat is een geheim.' Oh... Net wat hij had willen vragen. Al zou hij waarschijnlijk het antwoord wel weten. Katten vermoorden ofzo. 'Je moet loyaal maar ook vals zijn tegen anderen, we kennen geen genade en als je niet kan overleven is de BloodClan geen plek voor jou. Het is of tegen je Clan strijden of tegen je vrienden en familie.' legde de poes verder uit. Duidelijk dus. Deze clan bestond niet uit schatjes. 'Dus het leven van deze clan is bijna gelijk aan dat van een Rogue?' vroeg Ravi met lichte nieuwsgierigheid. Niet dat hij een Bloodclanner wilde worden ofzo, gewoon nieuwsgierig. Een Bloodclanner zijn was niks voor hem. Hij was geen moordenaar, maar een flirter.

'Dus het leven van deze clan is bijna gelijk aan dat van een rogue?' Snake lachtte vals 'Als je dat denkt dan onderga je een hele grote fout.' Maar haar lach nam plaats voor een dreigendeblik. 'Wat je nu doet is onderscheiden, de BloodClan wilt dat niet.' Ze siste, wat dacht hij wel? Het is geen kittypetleven. Ze gromde, deze kater hield echt niet op met fouten maken. Maar Snake vond het leuk om hem te bedreigen, daar hield ze ervan. Dat maakte haar ietsje machtiger en enger. Stiekem vond Snake zijn gezelschap leuk, een goed excuus om iemand te vermoorden als ze met zijn dode lijk het kamp binnenkwam. Ze likte haar poten verder en keek hem daarna scherp en vragend aan. 'Rogues hebben een makkelijker leven, omdat ze alleen muisjes en dat soort kleine diertjes doden om zichzelf te voeden, how cute.' Haar snorharen trilden dreigend. 'Laatst bracht ik met nog twee BloodClanmembers ene hond het kamp binnen, het was volgens mij een stinkende pitbull, niets om bang te zijn.' Snake vertelde de wasrheid, alleen niet dat de potbull nog een puppie was, dat hoefde hij namelijk niet te weten, een hond is een hond, klein of groot, en dat maskte haar groter.

'Als je dat denkt dan onderga je een hele grote fout.' Tuurlijk. Hij kon ook niks goed doen in de ogen van deze poes. 'Ik bedoelde eigenlijk, dat de vrijheid bijna gelijk is aan de vrijheid van een Bloodclanner,' legde de rode kater koeltjes uit.
'Wat je nu doet is onderscheiden, de BloodClan wilt dat niet.' siste ze hem vervolgens toe. 'Tja, Bloodclan heeft niks te willen. Ik bepaal zelf welke worden ik gebruik. Ik ben een Rogue, geen clankatje,' ging Ravi doodleuk verder. Hij had dan ook niet bepaald een idee van waar hij tegenover stond. Bloodclan zei hem niet veel. Vast allemaal van die clankatjes, dacht hij. 'Rogues hebben een makkelijker leven, omdat ze alleen muisjes en dat soort kleine diertjes doden om zichzelf te voeden, how cute.' Het kwam er alleen niet zo lief uit. 'Ehm, niet alleen rogues eten kleine diertjes om te overleven. En wat eten jullie dan?' vroeg hij niet begrijpend. Hij kon de logica maar niet vinden in de woorden van de poes. 'Laatst bracht ik met nog twee BloodClanmembers ene hond het kamp binnen, het was volgens mij een stinkende pitbull, niets om bang te zijn.' En hoeveel members bleven er over van alle 3? Dacht Ravi bij zichzelf, maar hij zei het niet hardop. 'Waarom zou je een hond neerhalen? Eten jullie die ook ofzo? Of was hij in jullie kamp en viel hij jullie aan?' vroeg hij weer. Hij moest toegeven, een beetje onder de indruk was hij wel. Want een hond neerhalen was best knap. Maar nog steeds zat er geen logica in. Stel die hond had hun kamp aangevallen, dan begreep hij dat. Anders niet.

Snake keek om scherp aan. 'Ik bedoelde eigenlijk dat de vrijheid bijna gelijk is aan de vrijheid van een Bloodclanner.' Snake draaide met haar ogen, of course. Deze kater hield ook nooit op. Hoe vaak moest ze het wel niet vertellen? 'Dat is niet zo, jullie hebben een klein territorium, wij durven het uit te breiden. Per slot van rekening volgens we ons 'hart'" In stilte voegde ze eraantoe 'ALS we die hebben' Ze ging verder. 'Jullie volgen jullie brein. Maar wat is het verschil? Jij bent vast één van die katten die in die StarClan zorgen. Ik bedoel, waar komt dat verhaal vandaan? Van een stelletje dronkenlappen ofzo?' Maar de kater miauwde na haar. ' Tja, Bloodclan heeft niks te willen. Ik bepaal zelf welke woorden ik gebruik. Ik ben een rogue, geen clankatje.' Dat maakte Snake boos. 'Clankatje?! Kom naar mij toe en ik laat je zien wat voor 'Clankatjes' wij zijn. Wij doden zelfs katten die smeken om gespaard te worden. Als je mij wilt begrijpen, kom persoonlijk naar ons terirtorium, als je echte ballen hebt zelfs naar ons kamp. Dan zul je uit pure ervaring zelf weten wat de BloodClan inhoud, als je nog leeft.' voegde ze er met een duivelse grijns eraantoe. 'Waarom zou je een hond neerhalen? Eten jullie die ook ofzo? Of was hij in jullie kamp en viel hij jullie aan?' Snake was na haar zin gaan zitten en haar voorpoot aan het likken. Ze hield van bloed, maar niet van droge die plakten aan haar vacht. Ze keek weer naar hem, haar oranje en blauwe ogen op hem gericht. 'Hij liep doodleuk ons kamp binnen en we vielen aan. Ik had hem vermoord. Trouwens, het is een zij.' Ze ging verder. 'Ze was namelijk zwanger. En je we eten honden, als het moet zelfs katten.' bij het laatste woord zij ze met een dreigende uitdrukking.

Zonder dat Ravi het ook echt doorhad, was hij de poes gewoon aan het irriteren. Tja, hij wilde gewoon wat duidelijkheid over deze clan...
'Dat is niet zo, jullie hebben een klein territorium, wij durven het uit te breiden. Per slot van rekening volgens we ons 'hart'.' Hun hart? In zijn ogen leek deze poes geen hart te hebben. Net zoals hij trouwens. Maar beide hadden ze toch een ander soort hart. 'Rogues breiden ook hun territorium uit.' vroeg Ravi weer. Deze poes was echt vaag. Ze probeerde verschil te maken in de vergelijkingen. Of zoiets. 'Jullie volgen jullie brein. Maar wat is het verschil? Jij bent vast één van die katten die in die StarClan zorgen. Ik bedoel, waar komt dat verhaal vandaan? Van een stelletje dronkenlappen ofzo?' voegde ze er nog aan toe. 'Hebben jullie Bloodclanners een hart dan? Daarbij, is Starclan die spirituele hocuspocus dinges waar al die clankatjes in geloven?' vroeg Ravi weer. Een beetje nieuwsgierigheid was te horen in zijn stem bij elke vraag die hij stelde. Hij snapte tenslotte niet veel van het leven van clankatten. 'Clankatje?! Kom naar mij toe en ik laat je zien wat voor 'Clankatjes' wij zijn. Wij doden zelfs katten die smeken om gespaard te worden. Als je mij wilt begrijpen, kom persoonlijk naar ons terirtorium, als je echte ballen hebt zelfs naar ons kamp. Dan zul je uit pure ervaring zelf weten wat de BloodClan inhoud, als je nog leeft.' Blijkbaar vond de poes het niet leuk dat Ravi zei dat hij geen clankatje was. 'Ik vind jullie anders niet echt clankatjes. Tenminste, het beeld wat ik tot nu toe van jullie heb lijkt totaal niet op het clanleven van die andere 4 clans.' zei Ravi weer. 'Hij liep doodleuk ons kamp binnen en we vielen aan. Ik had hem vermoord. Trouwens, het is een zij.' ging de poes nu weer verder over de hond. Ravi knikte begrijpend. Ja, als een hond doodleuk je kampje binnen wandelt dan snap ik dat je hem vermoord, al had je de hond ook kunnen wegjagen. Al waren dit natuurlijk totaal andere katten. 'Ze was namelijk zwanger. En je we eten honden, als het moet zelfs katten.' Dat laatste kwam er ietwat dreigend uit. Ravi had het niet echt door en knikte alleen wat terwijl hij naar een punt in de verte staarde. 'Zijn katten dan lekker om te eten?' vroeg hij weer. Hij snapte zo niks van het leven van een Bloodclankat.

'Ik heb nog nooit een rogue gezien of gehoord dat hij zijn territorium uitbreidt. Het enige wat bij hun uitbreidt is dat uitsloverig gedoe. Stel je voor, katers die doen alsof ze verleiden en dan hun hart breken, een schande!" zei de poes. 'Misschien hoor je het niet vaak omdat je niet veel met rogues omgaat.' antwoordde Ravi. Maar hij zat nog steeds bij de laatste woorden van de poes. Alsof ze wist dat hij een hartenbreker was. 'Ach, jullie moorden voor jullie lol. Ik breek harten voor mijn lol. Beide een schande dus,' ging hij er toch nog op in. 'Dat heb ik net gezegd, trouwens, ik ben Snake. stelde ze zichzelf eindelijk voor. Snake? Dat was geen clankatten naam. De naam van een clankat bestond altijd uit twee delen. 'Ravi, en waarom bestaat jouw naam maar uit een woord? Niet uit twee, zoals bij alle clans?' vroeg hij weer nieuwsgierig. Hij snapte zo niks van het leven van de Bloodclan.
'Tuurlijk niet! Die clankatjes volgen die geesten, zijn ze soms high met die dromen? Ik zal geen catnip meer eten als ik hun was. Dat maakt hun ziek in hun brein. Per slot van rekening volgen hun die regels, jeetje zeg, het lijken wel op agente . Waarior code dit, warrior code dat. Ik zal hun laten zien hoeveel mij de warrior code scheelt, geen reet.' ratelde Snake woedend door over die Warriorcode. 'Helemaal mee eens,' zei Ravi terwijl hij nog altijd rustig was. 'Ik heb het nog niet geproefd, ik was nog een kitten toen prooi hartstikke schasr was en de katten anderen zonder pardon vermoorden om te overleven. Ik dronk nog melk dus veel had ik er niet aan. Maar als je wilt vermoord ik je wel," gingen ze ondertussen weer verder op het onderwerp katten eten. 'Nee bedankt, dat aanbod sla ik af,' zei Ravi weer kalmpjes. Hij was eigenlijk niet echt onder de indruk. Of toch wel een beetje. Want die Bloodclanners waren zo anders dan die normale clans. Bloodclan was in zijn ogen veel normaler. 'Dan heb ik het alvast al geproefd.' zei Snake terwijl ze met haar tong langs haar lippen likte. Fronsend keek Ravi haar aan. Hij zweerde dat er soms echt een schroefje los zat bij die katten. Waren ze allemaal zo? Zouden ze niet ook aan de catnip zitten? Naja het zal allemaal wel...

Snake zag een spatje indruk in zijn ogen, jeetje, hij was ook wel een beetje van die lage rogues die nog moeten leren wat het verschil is tussen Moonhigh en Sunhigh. 'Misschien hoor je het niet vaak omdat je niet veel met rogues omgaat.' Oh, dus nu doet hij slim. Probeert hij haar te trollen ofzo? Snake keek droog naar hem. 'Ik geef ze niet zo vaak de tijd iets te zeggen' Ze keek naar haar dikke, vlijmscherpe nagels. Wat wilde ze zo graag in hem boren, maar Snake speelde ook graag spelletjes, hij had geluk, als hij haar probeert weg te sturen dan zal hij al begraven zijn. Snake wou het toch nog zeggen. 'En? Ga je me nog aanvallen? zeiken als een oude das dat dit jouw territorium is? Of zal je me aan stukken scheuren? Als je dat probeert zal ik je geen twee leven garanderen.' De kater keek haar koeltjes aan, denkt hij echt dat ze hem niet zal aanvallen als ze hem door blijft waarschuwen? 'Ach, jullie moorden voor jullie lol. Ik breek harten voor mijn lol. Beide een schande dus,' Snake sperde haar ogen wijdopen, een player dus! Dus deze kater is een player. Snake vermoordde niet zo graag players, die laten katten ook lijden. Als hij maar haar vrienden en familie maar met rust laat. 'Wat een verassing.' mauwde de witte poes. Maar de kater antwoordde na haar woede van de StarClan en de andere Clankatten. 'Helemaal mee eens,' miauwde hij tot Snake's verbazing. Rogues geloven toch ook in de StarClan? 'Nee bedankt, dat aanbod sla ik af,' miauwde hij droog alsof die bloeddorstige vraag maar een grap was, dat was het ook, maar ze kon het wel doen. Snake miauwde met een wenkbrauw omhoog. 'En jij bent?'

'Ik geef ze niet zo vaak de tijd iets te zeggen' zei Snake terwijl ze even naar haar nagels keek. Tja, Ravi zag het dan maar als een soort eer. 'En? Ga je me nog aanvallen? zeiken als een oude das dat dit jouw territorium is? Of zal je me aan stukken scheuren? Als je dat probeert zal ik je geen twee leven garanderen.' Ravi keek haar grijnzend aan. Ze had dus geen idee bij wie ze hier in het territorium stond. Blijkbaar moest hij zijn reputatie wat bijschaven, of zoiets. 'Tja, alle poezen zijn welkom in mijn territorium,' zei hij grijnzend. En dat was ook zo. Ze mochten alleen oprotten als gingen vechten.
Nadat Ravi toe had gegeven dat hij een playertje en hartenbreker was, zag hij de ogen van Snake open sperren. Het liefst had hij gegrinnikt maar hij hield zich natuurlijk in. Het zou anders stom staan en dat was niet zijn bedoeling. 'Wat een verassing.' mauwde ze vervolgens. Vervolgens gingen ze over naar dat Starclan ding, waar alle clankatjes braaf in geloofden. Blijkbaar was ze weer verbaasd. Nou, zo leerden ze nog eens over elkaars leven zeg. Wat dacht ze trouwens wel niet? Dat hij in Starclan zou geloven? Serieus, welke halve zool geloofd er nou in goden? En als je niet naar ze luisterden dan... Naja, wat dan? Waar maakte die katjes zich zorgen om zeg? Maar Ravi liet ze lekker gaan, ze moesten zelf weten waar ze in geloven. 'En jij bent?' mauwde Snake met een wenkbrauw omhoog. 'Ravi, dat zei ik net ook al,' antwoordde hij droogjes.

'Tja, alle poezen zijn welkom in mijn territorium,' Antwoorde de kater. Snake draaide zuchtend met haar ogen. 'Bij mij gaat dat flirten niet werken, mannetje.' Dacht hij echt dat ze aan hem zou overnemen? Ja echt niet! Snake gromde.
Deze kater is echt niet te geloven! 'Ravi, dat zei ik net ook al,' Snake kon zich niet herinneren dat hij dat zei, maar ze snoof. 'Aangenaam, Ravi' ... Not voegde ze er stilletjes achteraan. Ze likte haar voorpoot, het was nu helemaal schoon. Bloedvrij dus. Snake gromde 'Was het leuk met Dreamfur?' miauwde ze minachtend. Nou, ze is dood. miauwde ze met een hard accent.

Snake draaide zuchtend met haar ogen om zijn reactie, wat ervoor zorgde dat Ravi even gniffelde. 'Bij mij gaat dat flirten niet werken, mannetje.' zei ze vervolgens. 'Weet ik, maar je had toch een verklaring nodig?' grijnsde Ravi.
Vervolgens had de poes blijkbaar niet doorgehad dat hij zich had voorgesteld. Ach, hij had het ook gelijk gezegd om vervolgens weer een vraag erachteraan te gooien. 'Aangenaam, Ravi' zei Snake, maar het kwam er niet echt uit alsof ze het meende. Ach, wat verwachtte hij anders.
'Was het leuk met Dreamfur?' ging de witte poes ondertussen verder. 'Ja hoor.' antwoordde hij neutraal Totdat jij kwam opdagen... voegde hij er stilletjes aan toe. Hij had Dreamfur niet voor zich kunnen winnen. Al gold hetzelfde voor haar. Al hadden ze nog best een gezellige avond gehad. Tot zo nodig Snake moest komen opduiken. Nou, ze is dood.' Dat kwam er ook weer lekker bot uit. Maar Ravi bleef stil en keek Snake neutraal aan. Hij wist niet wat hij ervan moest denken. Had de witte poes Dreamfur zelf vermoord? En waarom? Ach, die laatste vraag kon hij zo beantwoorden. 'Je hebt haar vermoord,' zei de rode kater toen. Het kwam er niet echt uit als een vraag, maar ook niet als een bevestiging. Hij vroeg zich überhaupt af of het wel echt zo was. Hij geloofde nu wel alles wat hem verteld werd, maar misschien was het een misselijke grap. Hij wist het even niet.

Snake keek hem scherp aan, alsof ze dwars door hem heen keek. 'Weet ik, maar je had toch een verklaring nodig?' Snake gromde, hopend dat hij snel wegging. 'Je kon het ook anders zeggen, bijvoorbeeld, poezen hebben uitzondering ofzo. Trouwens, ik ben niet die poesjes die voor schoothondjes spelen.' Ze keek naar de verte naar de zon die onderging. 'Ja hoor' Maar zijn brede grijns verdween als sneeuw voor de zon, dat maakte Snake wat blijer. 'Je hebt haar vermoordt.' Snake voelde aich machtiger worden, 'Slimme jongen.' Haar stem leek op een moeder dat trots op haar kindje was. Ze draaide zich naar zijn kant toe met een schuine kop en een duivelse glimlach. 'Zo, nu we weten wie we zijn kunnen we elkaar eindelijk weggaan en hopen dat we elkaar weer terugzien.' Dus niet je was kotsirirtant wou ze nog zeggen, maar bedacht zich snel.