The fastest cat of all! (Mazepaw)

Een zacht geluidje verliet haar keel, voordat ze er iets aan had kunnen doen. De zachte Newleaf zon had op haar lichtbruine vachtje geschenen. Een prettige warmte zorgde er voor dat de jonge kitten zich soepel uitrekte. Het fluisteren van de wind, die een aantal bladeren met zich mee nam, maakte dat ze haar oortjes voorzichtig bewoog. Ze had heel even haar groene ogen dicht gedaan, in de hoop wat herinneringen op te kunnen halen. Veel herinnerde ze zich niet, ze was dan ook nog maar twee manen oud, en had nog niet zo lang een sterk bewustzijn. De eerste maan was ze vooral bezig geweest met drinken en overleven. Weinig dingen waren haar dan ook bij gebleven. Enkel wist ze wel dat ze bang was voor een kat met gele ogen.

Haar groene ogen richtte ze op de Apprentice den, waar zo nu en dan een Apprentice heen liep. Ze vroeg zich af hoe anders dat was dan de den die ze nu haar thuis noemde. De Nursery vol met haar vertrouwde geuren, en de wand waar ze altijd tegenaan gekruld lag. De bekende en vertrouwde wand. Het was het enige dat haar een veilig gevoel gaf. Toch belette het haar er niet van om het kamp te onderzoeken. Zou ze ooit dapper genoeg zijn het kamp te verlaten? Zelf een dappere Warrior te worden, en te laten zien aan iedereen dat ze wél wat waard was? Onbewust verliet nog een onzeker piepje haar mond, voordat ze zich dapper omhoog hees. Met een daadkrachtige blik in haar groene ogen, zette ze stapjes richting de Apprentice den. Haar oortjes bewogen vluchtig heen en weer, en toen ze dacht dat niemand op haar lette, sprintte ze naar binnen toe. De geur die hier hing was natuurlijk anders dan in de Nursery. Haar groene ogen wierpen een paar vluchtige blikken om de omgeving, totdat ze zich iets bedacht. Straks waren er ook al angstaanjagende leerlingen, straks waren er katten met gele ogen. Paniekerig rende ze dan ook naar het dichtstbijzijnde nest om zich daarin te verstoppen. Zo hoefde ze tenminste niet in iemands gele ogen te kijken.