wrong side {Open

Squirrelpaw was op jacht. Met haar neus boven de grond rook ze allerlei bekende geuren. Shadowclanners en heel veel prooi. Ze kreeg een sterke geur van een eekhoorn in haar neus. Squirrel zakte jagershouding. Ze sloop poot voor poot op het dier af. Toen ze toevallig op een takje stapte rende haar prooi weg. Deze mag me niet ontsnappen. Squirrel spurtte op de eekhoorn. Nog bekende geluiden kwamen in haar oren terecht. Monsters. Ze 'vloog' over het thunderpath achter de eekhoorn aan. Met een mooie sprong kwam de eekhoorn tussen Squirrelpaw haar poten. Met een snelle bewegen beet ze in de nek van het diertje en het was dood. Op dat moment besefte ze dat ze in het thunderclan zat. Wanneer ze zich wou omdraaien hoorde ze een geluid van een kat.

_{Zonder enig geluid te maken liet Swiftpaw zich door haar poten zakken. Haar buik was laag aan de grond en ze zwiepte met haar staart, zodat ze haar evenwicht niet verliezen zou en heel langzaam sloop ze naar voren. Voor haar zat een vogel in de grond te pikken, op zoek naar wormen of iets in die richting. Totaal niet oplettend op de omgeving, alleen maar op de grond. Mooi, want als de vogel opkeek zou ze Swiftpaw zien, en dat was natuurlijk niet de bedoeling. Bijna was de apprentice bij de vogel, bijna had ze hem te pakken, totdat iets de grond deed trillen. Het waren voetstappen, rennende voetstappen van een kat die de vogel deed opschrikken en wegvliegen.
Met een geïrriteerde blik in haar ogen kwam ze overeind en keek de tortie om zich heen, toen haar ogen op een vreemde kat vielen. Haar ogen vernauwden zich meteen. Ze kende iedereen uit haar clan van gezicht, en deze zat daar echt niet in. "Wat doe je hier?" Vroeg ze met haar zachte maar sterke stem.}

Squirrelpaw zag een poes van de thunderclan tevoorschijn komen. Shit! Voor haar lag een dode vogel. Hoe moet ze dit uitleggen? Niemand zal haar geloven. "Ben jij een apprentice?" vroeg ze aan de poes.

Met een kleine muis was de grote kater vertrokken uit het kamp. Honger had hij niet, maar hij had tegen zichzelf gezegd dat hij moest eten. De grijze kater zag er gezond uit. Hij was niet te dik, niet te dun. Zijn vacht glom en hij had van de trainingen die hij had gehad een aardige spiermassa overgehouden. Forest had een tijdje bij Dawn gezeten in het kamp, gewoon gepraat zoals normaal. De nep-relatie die ze hadden ging goed en beter nog, niemand wist ervan. Al was het wel, raar om te spelen dat je verliefd was op je beste vriendin, maar Dawn leek het erg goed te kunnen, Forest daarentegen probeerde het zoveel mogelijk te ontwijken. Nu ook. Hij was het kamp uitgeslopen om hier zijn muis op te eten. Nu zocht hij gewoon de perfecte plek om te eten. Lekker in het zonnetje het liefst, want heel warm was het vandaag niet. Nee, de koude wind zorgde voor een best fris dagje. Kort besloot de kater stil te gaan staan. Hij keek om zich heen en sloeg met zijn staart naar de lucht. Een geur kwam zijn neus binnen, een duidelijke Thunderclan geur, meer kon hij er niet uithalen. Nieuwsgierig volgde Forest zijn neus en het bracht hem bij de mooie jongere poes Swiftpaw die voor een vogel zat met haar lichaam bij de grond. Met een kleine glimlach ging hij zitten en bekeek wat ze deed. De vogel vloog echter al snel weg en een andere poes kwam aan. Aan haar bouw te zien geen Thunderclanner. Met zijn grote passen kwam hij richting de twee poezen. Swiftpaw sprak haar gelijk aan zoals een echte Thunderclanner zou moeten doen en zodra hij dichterbij kwam rook hij de geur van Shadowclan aan de andere poes. De grijze kater bleef stil en ging vlak naast Swift zitten. Zijn groene ogen op de poes. De witte poes had wat gevraagd, dit had hij niet gehoord dus hij gaf dan ook geen antwoord. Een kort knikje ging naar Swift als teken dat ze gewoon door kon gaan. Hij zou wel wat zeggen als dat nodig was. Swiftpaw leek het gewoon goed te doen namelijk. De kater legde zijn muis neer en keek de witte poes met een strenge blik aan.

{ Forest doet niks, maar support haar gewoon. xD

Haar bruine ogen gleden naar het dode diertje naast de ander en ze snoof zachtjes. De ander had dus doodleuk prooi gestolen van haar territorium, maar zei niet eens sorry? Onbeleefd.
Toen ze pootstapjes naast zich hoorde draaide haar oortje richting het geluid en zag een andere apprentice, Forestpaw. Hij was al wat ouder, maar leek niets toe te voegen aan haar vraag maar ging gewoon naast haar zitten. Swiftpaw vond dit niet erg; ze handelde liever haar eigen zaakjes af zonder anderen erbij te betrekken.
"Ben jij een apprentice?" Vroeg de shadowclanner aan haar en geïrriteerd zuchtte Swift. "Ik zou eerst antwoord willen op mijn vraag," drong ze rustig aan en tikte met haar staart op de grond, waarna ze met haar poot op het dode prooidier wees dat voor de vreemdeling lag. "En hoe kom je daaraan?"

Squirrelpaw keek naar haar prooi. "Dit komt van de Shadowclan. Ik was het aan het volgen. Ik heb het dan hier kunnen doden. Het was niet mijn bedoeling om jullie territorium te betreden. Ik geef jullie dit diertje en ik zorg ervoor dat ik nooit meer in de thunderclan kom." Miauwde Squirrel. Nu wou ze zo graag wegrennen. Squirrel keek alleen naar de poes alsof de kater die erbij kwam staan stof was.

De twee poezen negeerden hem complert en dat vond hij eigenlijk wel fijn. Hij zat er gewoon als extra, maar de Shadowclan poes had niet eens een klein beetje aandacht aan hem gegeven, wat hij wel wat apart vond. Swift reageerde perfect en kreeg er gelijk een excusses uit. Forest knikte op het antwoord van de witte poes. "Geweldig., zei hij op een aardige toon. Zijn stem was al bijna als een volwassen kater, maar nog altijd klonk hij aardig als hij dit wou. "Heel erg bedankt.". Hij liet er even een stilte vallen. Hopelijk zou ze niet denken dat de kater echt geweldadig was, zo was zijn houding ook niet. De kater stond op. "Ik loop wel even mee naar de grens.", zei hij terwijl hij begon te lopen in de richting van de border. Hij moest zien dat de poes het territorium uit ging, anders kon ze gewoon blijven en niemand die het zou zien. Het was aan Swiftpaw of ze mee wou of niet.

{ Flut post :'3

"Dit komt van de Shadowclan. Ik was het aan het volgen. Ik heb het dan hier kunnen doden. Het was niet mijn bedoeling om jullie territorium te betreden. Ik geef jullie dit diertje en ik zorg ervoor dat ik nooit meer in de thunderclan kom." Lichtte de andere apprentice toe. Al geloofde Swiftpaw er niet veel van, ze had respect voor het feit dat de poes haar prooi afstond aan hen. "Geweldig." Miauwde Forestpaw toen achter haar en haar kop draaide zich om, waarbij ze hem verrast aankeek. Swift had niet verwacht dat hij nog iets zou zeggen vandaag. "Heel erg bedankt." Miauwde hij toen en de tortie bewoog even ongemakkelijk met haar oortjes. Probeerde hij nou een statement te maken of wat? "Ik loop wel even mee naar de grens." Swift stond meteen op, en dacht er niet eens over na om achter te blijven. Haar zij raakte per ongeluk die van Forestpaw aan en ietwat onwennig sprong ze wat naar links. "Sorry," mompelde ze en ze tikte met haar staart op de grond naast de indringer. "Laten we gaan."

Squirrelpaw stond op met de staart van de apprentice naast haar. Al een geluk hebben ze me niet aangevallen. Hoe moest ik dat dan uitleggen tegen Shrewstar? Ze knikte naar de kater en de apprentice. "Toch bedankt dat jullie me niet aanvallen. Ik heb m'n lesje geleerd." miauwde Squirrel.