Caught

Hazelpaw liet zijn tong nog voor een laatste keer over zijn borst gaan om de geur van Riverclan, Severlight om precies te zijn, uit zijn vacht te krijgen. Hij had zoiets nog nooit eerder moeten doen dus wist hij ook niet echt hoe hij zulke geuren het beste zou moeten maskeren. Hij richtte zijn kopje wat meer op en liep het kamp in. Niemand die het toch zou merken. Hij kon evengoed zeggen dat hij een Riverclancat van hun territorium had gedreven. Ja. Dat zou hij wel zeggen als iemand er naar vroeg. Kort ging zijn blik naar de prooistapel en trok hij met zijn oortje. Misschien was het wel slimmer geweest om eerst wat te gaan jagen. Alsof er niets aan de hand was trippelde de apprentice naar de schaduwen van de apprentice den.

{Innerghost}

Thrushdive had haar onlangs nog verteld dat zijn dochter en Hazelpaw waren betrapt op Riverclan territorium door hemzelf, ze waren wezen zwemmen en dingen. Innerghost had haar oren niet kunnen geloven maar had anderen wel verteld een oogje in het zeil te houden op de twee katten. Daarnaast was Ivypaw, nog een dochter van Thrushdive ook betrapt met de geur van Riverclan in haar vacht. Wat dachten ze? Er is een wapenstilstand, dus laten we met z'n allen het territorium van Riverclan bezoeken en vriendjes met ze worden? Ze waren gewoon bondgenoten tot gedaan was wat moes gebeuren, meer niet. Innerghost keek om zich heen en zag toen Hazelpaw het kamp binnen komen, hij zag er wel erg neutraal uit. Ze snoof de lucht op en meteen rook ze die smerige stank van vis. "Hazelpaw, kom nú hier," klonk haar stem, luid genoeg om zijn oren te bereiken, als 't goed was.

"Hazelpaw, kom nú hier," De apprentice liet zijn kopje iets zakken toen hij de stem van Innerghost achter zich hoorde. Bijna, bijna had hij de apprentice den gehaald. Hij was zo dicht. De kater draaide zich iets wat twijfelend om naar de deputy. Van alle katten in heel de clan moest hij juist bij Innerghost komen. Waarom had hij hier geen goed gevoel bij? Kort schudde dat kater wat met zijn kopje en richtte zich vervolgens wat op. Hij moest zijn trotse houding terug herpakken, want anders was hij helemaal gezien. Eenmaal bij de zwarte poes aangekomen, trok hij kort met zijn oortje. "Wat is er?" mompelde hij nu zo neutraal mogelijk.

Innerghost wachtte af tot de apprentice bij haar stond. Hij hield duidelijk een extreem neutrale, trotse houding vast, alsof er niets aan de hand was. Maar Innerghost wist wel beter, ze was Tallshadow gewend van toen hij nog een apprentice was geweest. "Wat is er?" Vroeg de apprentice. "Stop die act maar meteen, ik ben niet dom, blind en heb ook geen slechte neus," miauwde ze direct. "Ik zal maar eerlijk zijn en vertellen wat die Riverclan geur in jouw vacht doet. Met de waarheid zal je verder komen dan als je nu gaat staan liegen," waarschuwde Innerghost meteen. Hij zou al een moon later apprentice worden dan gepland.

"Stop die act maar meteen, ik ben niet dom, blind en heb ook geen slechte neus," Daar had je het al. Zijn trotse houding viel bijna direct weg en zijn ogen schoten naar de grond. "Ik zal maar eerlijk zijn en vertellen wat die Riverclan geur in jouw vacht doet. Met de waarheid zal je verder komen dan als je nu gaat staan liegen," Wat moest hij nu in Starclansnaam zeggen? "Ik kan er toch niets aan doen dat er plots een Riverclan warrior in ons territorium staat," zei hij luchtig en keek de poes vervolgens aan. Het was deels waar, want het was inderdaad Severlights beslissing geweest om over de grens te stappen. Dat ze met hem aan het flirten was liet hij maar achter, dat was, in zijn ogen, niet belangrijk.

Hazelpaw kon zich maar beter gedragen en de waarheid vertellen. Innerghost was redelijk goed gemutst op dit moment en niemand wou dat dat ging omslaan. Een pissige Innerghost was namelijk niet bepaald fijn. Dat was dan zacht uitgedrukt. "Ik kan er toch niets aan doen dat er plots een Riverclan warrior in ons territorium staat," zei de kater. "Oh en wie was die warrior? Een poes, kan ik uit je vacht halen," miauwde ze terwijl ze hem recht aankeek met vernauwde ogen. "Ken je haar? Had je het leuk met haar?" Vroeg ze vervolgens. Ze observeerde Hazelpaw goed om elk trekje van nervositeit er uit te halen, elk trekje dat er toe leidde dat hij gewoon keihard de regels aan het breken was, weer.

De kater had zich uit voorzorg neergezet en hield zijn blik nu strak op de deputy gericht toen ze sprak. "Oh en wie was die warrior? Een poes, kan ik uit je vacht halen," Alleen haar blik al maakte hem nerveus. De spanning was gelukkig niet van zijn gezicht af te lezen, maar hij moest zijn staart in bedwang houden om zijn nerveusheid niet te laten zien. Of dit werkte was alleen maar de vraag. "Ken je haar? Had je het leuk met haar?" Deze keer was hij degene die zijn oogjes vernauwde. Leuk? "Ik had haar een keer gezien tijdens een patrouille," loog hij en schudde afkeurend zijn kop op het laatste wat de poes gezegd had. "Wat bedoel je met leuk?" Hij wist heus we waar ze het over had. Door dit te vragen minderde hij misschien wel de argwaan.

"Ik had haar een keer gezien tijdens een patrouille," zei Hazelpaw en ergens geloofde Innerghost deze woorden niet. Innerghost vroeg nog wat door. "Wat bedoel je met leuk?" Kaatste Hazelpaw terug. "Hazelpaw, als dit gewoon een Riverclanner was die op ons territorium was, waarom kwam je dan niet direct naar me toe om het te vertellen? En waarom liep je dan met zo'n verstarde houding naar de apprentices den?" Vroeg ze op kalme toon. "Ken je de verhalen van Tallshadow en zijn ontmoetingen met katten buiten Shadowclan?" Vroeg ze. "Hem heb ik vergeven en nu is hij een zeer gerespecteerde warrior. Wees gewoon helemaal eerlijk en je straf zou hooguit een goed babbeltje zijn met mij," sprak Innerghost. Zo was ze ook tot Tallshadow door gedrongen.

"Hazelpaw, als dit gewoon een Riverclanner was die op ons territorium was, waarom kwam je dan niet direct naar me toe om het te vertellen? En waarom liep je dan met zo'n verstarde houding naar de apprentices den?" Zijn excuses begonnen op te geraken, zeker nu de poes hij zowat bekogelde met vaststellingen en logische dingen waar hij even over moest nadenken. Waarom deed ze dat nu. Waarom maakte ze het hem niet gewoon makkelijk door hem te negeren? "Ken je de verhalen van Tallshadow en zijn ontmoetingen met katten buiten Shadowclan?" Hij haalde zijn schouders op. "Nee," "Hem heb ik vergeven en nu is hij een zeer gerespecteerde warrior. Wees gewoon helemaal eerlijk en je straf zou hooguit een goed babbeltje zijn met mij," Zijn koppigheid had nu toch de overhand. Al zijn frustraties van de afgelopen twee dagen hadden zich allemaal opgehoopt en hij was heus niet van plan om zichzelf hier te gaan verraden. "Ze is met een konijn tussen haar kaken de grens over gevlucht toen ze mij zag." mauwde hij vervolgens. Hij liet zichzelf geloven dat dit de waarheid was, zodat minder moeite moest doen om te liegen.

Hazelpaw leek de verhalen van Tallshadow niet te kennen, dat maakte niet uit, want met wat zij zei moest het overduidelijk zijn. "Ze is met een konijn tussen haar kaken de grens over gevlucht toen ze mij zag." Innerghost trok een wenkbrauw op. "Prima," grauwde ze. "Ik wil echter niet meer dat jij of welke apprentice dan ook alleen bij de grenzen is, dat mocht sowieso al niet, maar ik zal met Shrewstar de regels eens aansterken," grauwde ze vervolgens. "Nu mag je de nursery gaan verschonen, Hazelpaw," miauwde ze vervolgens. Ze was er van overtuigd dat deze apprentice toch niet van plan was de waarheid te zeggen. Prima, dan zou ze de grens patrouilles er nog een taak bij geven; elke apprentice die alleen bij de grenzen wordt aan getroffen moet direct terug naar het kamp voor een straf.

"Prima," Kort beet hij op zijn lip. Was het hem nu echt gelukt? "Ik wil echter niet meer dat jij of welke apprentice dan ook alleen bij de grenzen is, dat mocht sowieso al niet, maar ik zal met Shrewstar de regels eens aansterken," Iets zei hem dat ze hem nog steeds niet geloofd, iets wat haar volgende zin wel duidelijk maakte. "Nu mag je de nursery gaan verschonen, Hazelpaw," Een geërgerde zucht ontsnapte langs zijn lippen en kort trok hij met zijn oortjes. Waar had hij dat nu aan verdiend. Normaal deden de jongere apprentices toch altijd dat vervelende werk? "Sure," mompelde hij uiteindelijk, duidelijk met tegenzin. Toch zou hij niet langer nog bij de deputy blijven plakken, want hij wist dat hij uiteindelijk zichzelf wel zou verraden. Hij moest toegeven dat hij het behoorlijk goed had gedaan voor zo'n eerste keer écht te liegen. Zonder verder nog te knikken sprong de apprentice bij de poes weg om direct richting de Nursery te lopen. Hij was dan wel koppig van karakter maar zou zulke dingen wel uitvoeren als het hem uitdrukkelijk gevraagd werd.

Hazel out