My little wonders {Geboorte topic} {OPen}

Leopardskin werd wakkker. De kattin keek om zich heen, het was ochtend, en ze wou gaan jagen. Ze had eigenlijk met Memphis afgesproken vlak bij hem te blijven, omdat haar zwangerschap het einde naderde, en ze haar kittens ieder moment op de wereld kon zetten. Leopardskin was eigenwijs, en ging dus toch op pad. Na een tijdje zoeken, rook de kattin een konijn. Ze sloop op het diertje af, maar toen ze zich gereed maakte voor de sprong, ging er een hevige pijnscheut door het lijf van de kattin. Leopardskin schreeuwde het uit, dit was dus hoe het voelde. De kattin was te ver weg van Memphis, dus haar crush kon haar niet horen. Ze liep door, de pijn was even gestopt. Het konijn was ondertussen weg gerend, maar dat kon haar op dit moment niets meer schelen, het enige waar de kattin aan kon denken was om Memphis zo snel mogelijk te bereiken. Nog een hevige kramp dwong haar door haar poten, "Nog even wachten, kleintjes" Zei ze rustig tegen haar kittens. Leopardskin stond moiezaam op, en rende verder. "Memphis! Memphis!" Riep ze gespannen, het zou nu niet lang meer duren. De kattin voelde nog een kramp opkomen, en ze versnelde haar vaart, tot ze weer door haar poten gedwongen werd, Ik ben nu zo dicht bij, als ik nog een paar vossenlengtes loop, dan ben ik bij ons hol! Dacht Leopardskin. Het was tijd. Leopardskin wachtte nog even of ze Memphis aan zag komen, en misschien kon hij haar naar het hol helpen.

Emerald controleerde haar grenzen. Ze had Leopardskin belooft bij de geboorte te zijn. Ze wist gewoon dat het nu snel zou gebeuren. In de jachthouding besloop ze een konijn. Met een sprong landde ze vlak achter het konijn en sprintte het achterna. Ze beet het dier in zijn nek. Een schreeuw liet kraaien opvliegen. Was dat het konijn geweest? Nee! Dat was Leopardskin! Met het konijn in haar bek rende ze het andere ze rook een oude geur van Leopardskin toen ze op bezoek was geweest. Dit zou naar haar hol leiden. Ze stak haar neus in de lucht en ving een verse geur op. Zo snel als ze kon volgde ze het spoor. Tussen het gras zag ze een bruine kat. ''Leopardskin! Hier ben je!'' riep ze opgelucht. ''Heb je hulp nodig? En waar is Memphis?'' vroeg ze. Ze zag hoe de poes krampen voelde. Memphis moest snel komen.

Leopardskin hijgde een beetje, maar ze hield zich sterk. "Ik was nog een keer gaan jagen, ook al zou ik eigrnlijk in het hol moeten blijven. Daar heb ik me dus niet aan gehouden, en nu lig ik hier" De kattin kon het nog opbrengen haar zin af te maken, toen nog een kramp door haar lijf heen trok, en haar gezicht pijnlijk vertrok. "Memphis is denk ik vlak bij ons hol" Leopardskin hijgde een beetje. "Helpen? Ehmm, je kan me naar mijn hol helpen?" Stelde ze voor. Leopardskin probeerde op te staan, volgens haar duurde het nog wel even voor dat er nog een kramp zou komen. Het lukte om op te staan.

Ze duwde voorzichtig haar schouder tegen die van Leopardskin. Leun maar volledig op mij. Als je in het hol bent ga je meteen liggen en dan ga ik Memphis zoeken. Ik weet niet hoeveel jullie van bevallingen weten maar, ik heb er heel wat gezien en een beetje geholpen toen ik klein was. Ik zal mijn moeder wel een beetje nadoen. Ze voelde een steek van verdriet bij de gedachte aan haar moeder. Maar ze moest nu haar vriendin helpen. Ze keek om haar heen. Het hol was niet ver maar, alleen zou de kattin het niet halen. Ze moest mos halen voor de kleintjes, bernageblad voor Leopardskin, nat mos voor Memphis en Leopardskin... Memphis moest bij Leopardskin blijven... Haar hersenen dachten op topsnelheid. Jullie mogen het konijn wel. Maar ik weet niet of je tijdens een bevalling wel mag eten... Ze stak haar neus in de lucht om te ruiken of de kater in de buurt was. Ze ving geen verse geur op maar wel een redelijk nieuwe. Ze waren bijna bij het hol. Nog even!

Leopardskin glimlachte door de pijn heen naar Emeraldtail. "Fijn dat je me helpt, ik zal op je leunen, dan red ik het zeker wel" Ondanks alles, was de kattin nog altijd kalm. Ze leunde tegen Emeraldtail aan, en ze liep naar haar hol. Eenmaal aangekomen, plofte de kattin neer op het oude, harde mos. Nog een pijnscheut trok door haar lijf heen, maar Leopardskin trok zich er niets van aan. De kattin knikte geruststellend naar Emeraldtail, om haar te laten weten dat alles goed was, zodat ze naar Memphis kon zoeken. "Moet ik nog iets doen?" Vroeg Leopardskin. De kattin had er een hekel aan om niks te doen, vooral als een ander iets voor haar deed.

Iets in hem verstijfde. Hij had geen idee wat het was, de kater was in perfecte conditie, en had de laatste tijd geen wonden opgelopen. Hij negeerde het en ging met goede moed verder op jacht, totdat hem iets stopte. Het was alsof een kracht van buiten aarde hem stopte, en deed omdraaien. Was hij niet iets teveel afgedwaald? Leopard zou bijna bevallen, misschien moest hij maar even checken of ze ok was? Zijn poten droegen hem naar het nest, waar hij op een paar meter afstand Leopardskin en haar vriendin Emeraldtail zag zwoegen om naar het nest te komen. Hij rende ernaartoe, en keek Emerald dankbaar aan. Hij richtte zich tot zijn crush. "Hey, hoe gaat het?" Hij likte haar kop voorzichtig.

-Beetje kort xD

Leopardskin's krampen werden erger, maar ze deed alsof er niks aan de hand was. "Goed, maa.." Op dat moment onderbrak een kramp haar, maar de kattin ging weer verder. "Goed, maar de kittens komen" Ze vond het stiekem wel eng, maar de kattin wou het niet laten merken.

~Maakt niet uit

Ik wil ke niet commanderen of zo Memphis, maar kan jij zo snel als je kan mos halen? Dat van Leopardskin is erg oud en de kittens mogen geen Groen of Withoest krijgen. Is het goed als we jou eventjes alleen laten? Dan ga ik nog het een en ander halen. En weten jullie veel van bevallingen? Tijdens het ondersteunen van de kattin had ze wat bernageblad gezien. Water kon ze wel van een blad halen, en mos zou Memphis halen. Als alles een beetje opschoot was alles klaar voordat de krampen van Leopardskin erg heftig werden. Papaverzaad! Dat had ze ook nog nodig. Ernaar zoeken zou erg lang duren. Dan zou ze helemaal naar haar hol moeten lopen... Haar staart zwiepte gestrest. Hoe kon ze dit alles op tijd klaar hebben? Oh, en Memphis, als je nog wat nat mos vind, neem dat alsjeblieft ook mee.

Ik wil je niet commanderen of zo Memphis, maar kan jij zo snel als je kan mos halen? Dat van Leopardskin is erg oud en de kittens mogen geen Groen of Withoest krijgen. Is het goed als we jou eventjes alleen laten? Dan ga ik nog het een en ander halen. En weten jullie veel van bevallingen? Emerald kwam in actie. "Ik ga het wel even halen. En, uhm nee, ik weet niet echt bepaald veel van bevallingen." Hij liep al weg, totdat de stem van de Rogue-poes die hij eigenlijk bijna niet kende hem stopte. "Oh, en Memphis, als je nog wat nat mos vind, neem dat alsjeblieft ook mee." Hij knikte met zijn kop. "In de buurt is een meertje, ik loop er ondertussen wel even naartoe." Hij sprintte snel weg.

WHATS WRONG WITH ME?!?

Leopardskin lag in haar nest, de krampen werden steeds heftiger, maar ze hield zich sterk. De kattin wachtte tot een van de twee terug zou komen. Leopardskin zuchtte, het duurde best lang, en met de krampen leek het allemaal nog langer te duren.

Ze had nog geluk dat haar hol niet al te ver was. Ze vloog over de heide op weg naar de dode boom waaronder zij haar nest had gemaakt. Na een tijdje kwam ze aan bij het hol. Hijgend liep ze naar binnen. Ze ging de richeltjes af op zoek naar kruiden. Ze nam een papaverbol en een paar grote bladeren bernageblad in haar mond. Verder kon ze niet veel doen. Ze rende weer terug. Haar poten voelden zwaar en iedere stap werd moeilijker. Ze liep Leopardskins hol binnen, legde haar spullen op de grond en liet zich vallen. Ze hijgde vermoeid. Emerald stond weer op en schoof wat bladeren naar de kattin. ''Hier eet dit maar op. We weten niet zeker hoeveel kittens het zullen worden, maar dit helpt melk te maken. De papaverzaden krijg je pas later. Je moet de krampen blijven voelen maar, als het heftig word krijg je een paar zaden.'' zei ze.

Leopardskin knikte. "Rust anders even uit, je kan daar nog gaan zitten" Zei de kattin terwijl ze met gaar staart naar een plekje wees. Leopardskin boog zich over het bernageblad, en at het op. Kort daarna werden haar krampen erger, en kon de kattin haar pijn niet meer verbergen. Ze beet op haar lip, om te voorkomen dat ze zou schreeuwen. Haar gezicht vertrok pijnlijk. Na nog een kramp kon ze het niet meer uithouden, en schreeuwde ze het uit. "Oeps, sorry" zei Leopardskin daarna met moeite.

Emerald voelde medelijden, iets dat ze niet vaak voelde. Zelf had ze nooit kittens gehad aangezien ze de ware nog nooit had ontmoet. Maar ze had wel poezen zien bevallen. Ze duwde haar hoofd troostend tegen haar vriendins schouder. Het komt allemaal goed en je kittens zijn vast prachtig. Gewoon in en uit ademen. Doe wat je denkt dat je moet doen. Dat had ze gehoord toen ze net 3 moons was. Haar moeder vertelde een Queen dat alles op instinct zou gaan enzo. Ze stak haar kop uit het hol. Waar bleef Memphis? Hij moest er bij zijn. De kater kon Leopardskin waarschijnlijk beter geruststellen dan zij. Denk maar aan iets leuks. Weet je al leuke namen? Hoe ga je ze opvoeden? Hoe zouden ze eruit kunnen zien? Denk daar maar aan. Ik ga even alvast wat mos halen. Ik ga je zo verplaatsen naar een nieuw nest, nu dat nog kan. Jij hoeft niks te doen in til je wel. Ze liep naar buiten en begon zoveel mogelijk zacht, dik mos van een bom te krabben. Perfect, het was droog en dik. Ze sneed haar met haar klauw in stukken en sleepte een dikke plak mee naar het hol. Daar legde ze het neer en haalde de volgende. Na veel moeite en inspanning had ze een nest gemaakt. Best krap, maar Memphis zou meer mos brengen. Ik ga je nu op dit nest leggen. Probeer stil te blijven liggen. Ze pakte de kattin bij haar nekvel. Oef, een volwassen poes met heel wat kittens was toch iets zwaarder dan ze had gedacht. ''Ik denk dat het beter is dat we op Memphis wachten, wat vind jij?'' vroeg ze. Ze wist niet zeker hoe hevig de krampen nu waren en of ze de poes in haar eentje kon verplaatsen. Leopardskin moest nu zelf bepalen wat ze wel en niet kon. Pff, dacht ze. Als een vriendin nog een keer bevalt, zorg ik dat ik minstens een dag van te voren met de voorbereiding begin...

Het komt allemaal goed en je kittens zijn vast prachtig. Gewoon in en uit ademen. Doe wat je denkt dat je moet doen. Een klein glimlachje speelde zich rond Leopardskin's mond toen Emeraldtail dat zei. De kattin ademde rustiger. Denk maar aan iets leuks. Weet je al leuke namen? Hoe ga je ze opvoeden? Hoe zouden ze eruit kunnen zien? Denk daar maar aan. Ik ga even alvast wat mos halen. Ik ga je zo verplaatsen naar een nieuw nest, nu dat nog kan. Jij hoeft niks te doen in til je wel. Leopardskin keek naar Emeraldtail, "Ik kan zelf ook nog lopen, denk ik." Zei de kattin. Maar het was al te laat. Emeraldatail was al mos gaan halen, en Leopardskin kon er niks meer tegen in brengen. Ik ga je nu op dit nest leggen. Probeer stil te blijven liggen. Leopardskin knikte, ze liet de poes haar maar tillen, ook al had ze het met veel moeite ook zelf gekund. ''Ik denk dat het beter is dat we op Memphis wachten, wat vind jij?'' Leopardskin dacht even na, maar toen er nog een kramp door haar lijf heen ging, had ze het besloten. "Ik weet het niet zeker, ik kan nu nog snel even lopen, maar dat gaat met veel moeite. Ik denk dat we niet heel veel tijd meer hebben" De kattin hijgde nadat ze dit had gezegd. Maar ondanks alles kon ze het nog opbrengen om op te staan, en zichzelf op het nieuwe nest te leggen. Na even uit te hijgen, kon ze het opbrengen om weer wat te zeggen. "Waar blijft Memphis? Hij moet nu wel echt opschieten hoor!" Leopardskin wist dat het niet heel lang meer zou duren, en dat haar crush nu wel echt op zou moeten schieten, of hij was te laat.

Ze keek haar vriendin aan. Ze klonk vastberaden. Oké, dan leun je op mij, en als je nog een beetje kan lopen beweeg je je poten mee. Ze schoof het mos nog dichterbij en schoof half onder Leopardskin zodat ze half stond, en half kan liggen. Hierna ga ik Memphis halen. Dit duurt te lang. Eigenlijk hoort de vader de moeder gerust te stellen maar, meestal is het uiteindelijk andersom. Je doet het tot nu heel goed. Je wordt vast een geweldige moeder en je kittens kunnen hier goed opgroeien. Ze zweeg weer en keek even weg. Ik... Ik tel af van 3 naar 1 en dan gaan we naar het andere nest. 3, 2, 1 kom! Ze gebruikte al haar spieren en deed zo veel mogelijk haar best de andere kattin niks te laten doen.

Leopardskin leunde op Emeraldtail. Samen liepen de twee poezen naar het nieuwe mosnest. De kattin hijgde wat toen ze in het nest zat. "Je doet het goed, Emeraldtail" zei Leopardskin tussen het hijgen door.

Voorzichtig liet ze de poes in haar nieuwe nest zakken. "Je doet het goed, Emeraldtail" zei Leopardskin Dankje. Ze wist nooit helemaal wat ze met complimentjes moest aangezien ze niet veel vrienden had. Maar ze kon het wel waarderen. Het nest is nog wat krap maar daar doet Memphis wel wat aan als hij terug is. Het oude mos is oud en een beetje vies. Kittens zijn eerst heel prikkelbaar en worden dan snel ziek. Probeer je nu te ontspannen. Ik ga kijken waar Memphis blijft. Ik ga niet ver weg en als er iets is kan je me zo roepen. De tabby poes stapte uit het hol en klom bijna net zo snel als een eekhoorn in een boom. Ze speurde de weide af naar Memphis. Zag ze daar niet een kat? Ze liep verder op de tak. De vlek was te ver weg om goed te onderscheiden. Nog een stapje... De tak kraakte onder haar poten. Ze kon bijna zien wat het was... Nog een stap... Het waren bloemen. Dat was het laatste wat ze dacht voor de tak brak, ze op de grond viel en het bewustzijn verloor.

[ Oh no! ]

Hij zag net dat de poes neerknalde voor hij naar haar toe wilde lopen. Een onaangenaam gevoel bekroop de kater toen hij naar Emerald toe liep. "Hallo? Emerald? Hallo?" Hij probeerde haar wakker te krijgen, maar hij besefte langzaamaan dat de poes bewusteloos was. Hij rook vossenlucht. Hij moest hier snel weg, voordat het beest eraan kwam en hun vermoordde. Dat moest hij niet hebben. Hij kon Leopardskin niet alleen laten. Hij pakte de bewusteloze poes bij haar nekvel en tilde haar met moeite op. Snel trok hij haar naar de bosjes, waar hij enkele lange minuten wachtte voordat hij Emeraldtail zo snel als hij kon naar het kamp. Zijn mond viel uitgeput open, en zijn groene ogen gingen even dicht. Hij sprong echter na een paar seconden weer op alsof hij een enorme elektrische schok had gekregen. Leopard!

-Misschien dat de eerste geboren word als Memphis en Emerald er niet bij zijn? >3

Leopardskin lag nog in haar nest, uitgeput terwijl de krampen erger werden. Na een tijdje hoorde ze een tak breken. De kattin wou het liefste op het geluid afrennen, maar dat kon nu niet. In plaats daar van, riep de kattin wat. "Emeraldtail? Ben jij dat? Gaat het?" Leopardskin kon niet zien wie het was, maar ze kon goed gokken. Waarschijnlijk was Emeraldtail op een tak gesprongen, en was die gebroken. Maar kort nadat ze dat dacht werden haar krampen nog erger, en kreeg ze de drang om te persen. "Oh nee" zei ze in zichzelf. "Memphis! Emeraldtail!" Riep de kattin.

-prima, ik zal het straks doen, maar ik zit nu op m'n telefoon. Op de computer gaat fijner.

Het was al te laat, de kittens moesten nu geboren worden. Leopardskin begon te persen, na een tijdje kwam er een klein kittentje, de kattin begeleidde het kleintje naar haar buik. "Jij heet Catsiel" ze likte het kleintje liefdevol over haar kopje.